Δ. Μαρκόπουλος: Περί αντιεξουσιαστών

Στην αρχή ήταν οι «τζαμπατζήδες» των διοδίων.

Όλοι θυμούνται την κυβερνητική κριτική που ασκήθηκε σε όσους συμμετείχαν στο κίνημα «Δεν πληρώνω». Στην πορεία ήλθαν να μας πουν πως για όλα όσα συμβαίνουν στην Κερατέα, φταίνε «ομάδες των Εξαρχείων και οι γνωστοί - άγνωστοι που μυρίστηκαν κόντρα με την εξουσία».

Κατόπιν τα έριξαν όλα στον ΣΥΡΙΖΑ λες και όλη η Ελλάδα ανήκει στο ελάχιστο 4,7% που το κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς έλαβε. Λες και η γιούχα έχει copyright το κόμμα του κ. Τσίπρα. Όλοι οι άλλοι δεν έχουμε δηλαδή δικαίωμα να διαφωνήσουμε. Θα πρέπει πρώτα να γραφτούμε μέλη της ΚΟΕ ή του ΣΥΝ.

Κατά την «σοσιαλιστική κυβέρνηση» κάθε κινηματική – κοινωνική αντίδραση είναι υποβολιμαία, επομένως και ύποπτη. Κάθε διαφορετική άποψη εντάσσεται σε «σχέδιο» που απεργάζεται η εκάστοτε πολιτική δύναμη που αντιτίθεται στα σχέδια της. Καμιά λοιπόν αυθόρμητη αντίδραση δεν βλέπει το ΠΑΣΟΚ. Κανένας πολίτης της Κερατέας ή από όσους αρνούνται να πληρώσουν διόδια δεν δρα αυτοβούλως.

Κοινώς, όλοι οι Έλληνες  - κατά την κυβέρνηση – άγονται και φέρονται από κόμματα, σκιώδεις κοινωνικές ομάδες, συμφέροντα και άλλα τέτοια χαριτωμένα.

Η αυτιστική όμως αυτή τάση της κυβέρνησης, αποδεικνύει κάτι για το οποίο δειλά μιλάγαμε, όμως τώρα περισσότερο από ποτέ γίνεται φανερό. Πως δυστυχώς η κυβέρνηση είναι κατώτερη των προσδοκιών. Πως κάποια στελέχη της ζουν σε άλλο πλανήτη και άλλη εποχή, δίχως να αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της περίστασης.

Αυτό δηλαδή που οι απλοί πολίτες διαπιστώνουμε με μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, οι κυβερνώντες το βαπτίζουν «συνομωσία των ολίγων». Αφού λοιπόν πρόκειται για μειοψηφίες γιατί οι κυβερνητικοί βουλευτές ανησυχούν και κυκλοφορούν όλοι με φρουρούς; Γιατί έχουν πρόβλημα να πάνε για Πάσχα στις εκλογικές τους περιφέρειες; Τόσο πολύ δηλαδή έχει γιγαντωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει στελέχη σε όλη την Ελλάδα, έτοιμα να γρονθοκοπήσουν και να γιαουρτώσουν;
Όχι βέβαια!

Η κατάσταση είναι πολύ πιο απλή από όσο θέλουν να μας την παρουσιάσουν. Ο κόσμος έχει ξεχειλίσει από οργή. Δεν ανέχεται πλέον τα λάθη από τους πολιτικούς.

Δεν ανέχεται από τον καθ’ όλα συμπαθή υπουργό Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδο να απειλεί πέντε φορές με παραιτήσεις, στο τέλος οι απόψεις του να μην εισακούγονται και τελικά βαπτίζοντας το κρέας, ψάρι να παραμένει στη θέση του. Όχι φυσικά πως προσυπογράφουμε τις βίαιες εκφράσεις αγανάκτησης.

Κάθε άλλο. Απλά και οι πολιτικοί κάποτε θα πρέπει να μάθουν πως το ψέμα έχει κοντό ποδάρι. Πως – επιτέλους – πρέπει να είναι συνεπείς και σοβαροί. Θα πρέπει να καταλάβουν πως ο λαός που διεκδικεί έξω από τους μηχανισμούς που οι ίδιοι έχουν στήσει, δεν αντέχει άλλο το θέατρο σκιών που εγχώρια media και πολιτικοί έστησαν.

Αφού λοιπόν ήταν τζαμπατζήδες όσοι υποστήριξαν το κατ’ εμέ υγιέστερο κίνημα των τελευταίων ετών, αυτό του «Δεν πληρώνω», τότε γιατί ο κ. Ρέππας ανέκρουσε πρύμνα; Γιατί δέχθηκε μείωση των διοδίων; Ήταν ή δεν ήταν νίκη της κοινωνίας των πολιτών αυτή η κυβερνητική αντίδραση; Εάν αύριο οι κάτοικοι της Κερατέας εμποδίσουν τη μετατροπή της περιοχής τους σε ΧΥΤΥ θα έχουν κερδίσει ή όχι οι πολίτες μέσω των κινηματικών τους αντιδράσεων;

Είναι δυνατό μια κυβέρνηση «αντιεξουσιαστών» όπως την αποκάλεσε ο κ. πρωθυπουργός, να βάλει με τέτοια ευκολία σε όσους την αμφισβητούν; Έτσι εκλαμβάνεται το ΠΑΣΟΚ τον αντιεξουσιασμό; Με το να κυνηγά σκιές και να προπηλακίζει ηθικά κάθε αντίθετη φωνή;
 
Και κάτι για το τέλος. Κάποτε οι δικτάτορες βάπτιζαν τον Παναγούλη, τη Μελίνα ή τον Μίκη ως «τρομοκράτες». Θύματα της προπαγάνδας ήταν, τότε, οι Έλληνες. Σήμερα;