Η τεχνολογία ως απόδραση από τα καθημερινά, και μη, καθεστώτα

Είναι άξιο λόγου πώς οι κυβερνήσεις τύπου Μουμπάρακ προσπαθούν να φιμώσουν τους αντιφρονούντες με το να «απλώνουν» ένα δίχτυ που να εμποδίζει την επικοινωνία με τον έξω κόσμο

Η Αίγυπτος ήταν άλλο ένα κεφάλαιο στην αντίσταση που προβάλλει το διαδίκτυο στα καθεστώτα που προσπαθούν να το φιμώσουν. Μετά το WikiLeaks και τον ντόρο που δημιουργήθηκε, και με χιλιάδες απόρρητα αρχεία ακόμα να αναμένουν τη δημοσίευσή τους, η συνέχεια επήλθε με τα γεγονότα που συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στην Αίγυπτο.
Είναι άξιο λόγου  πώς οι κυβερνήσεις τύπου Μουμπάρακ προσπαθούν να φιμώσουν τους αντιφρονούντες με το να «απλώνουν» ένα δίχτυ που να εμποδίζει την επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Το Facebook και το Twitter μπορεί σε εμάς τους «ελεύθερους πολιορκημένους» από την ελληνική καθημερινότητα, να φαίνονται ως ένας άλλος τρόπος κοινωνικής δικτύωσης, χαβαλέ και απόδρασης από τη ρουτίνα της δουλειάς, του σπιτιού ή της συμπλήρωσης της φορολογικής δήλωσης. Αυτό σημαίνει πως ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα μπορούν απλά να κάνουνε Log In και να ποστάρουν ό,τι κατεβάσει ο νους τους. Για μερικούς Αιγύπτιους, όμως, αυτοί οι δύο ιστότοποι ήταν ο τρόπος για κάτι άλλο, πιο σοβαρό από το να παίξουνε Farmville και να οργώσουν το διαδικτυακό χωραφάκι τους.

Με φωτογραφίες, βίντεο και άλλο υλικό να ξεχειλίζει από τις χαραμάδες του σιδηρού  παραπετάσματος της κυβέρνησης Μουμπάρακ απεδείχθη για ακόμη μία φορά η δυνατότητα του Internet: «Δεν μπορείς να σταματήσεις την πληροφορία».  

Δίκοπο μαχαίρι, βέβαια, πολλοί μπορούν να πουν αφού η πληροφορία γρήγορα και εύκολα γίνεται απλή παραπληροφόρηση, ιδιαίτερα  εάν η αναπαράσταση της διαμάχης γίνεται μονόπλευρα. Τις προηγούμενες εβδομάδες, όμως, απλοί Αιγύπτιοι, κάθε ηλικίας, κάθε κοινωνικής τάξης, κάθε πολιτικού πιστεύω που δεν απηχούσε τις βλέψεις της καθιερωμένης κυβέρνησης του Μουμπάρακ, αρνήθηκαν να φιμωθούν ή να γίνουν φερέφωνα. Ως επαναστάτες με αιτία κατάφεραν να βρουν τον τρόπο να διαρρεύσουν το υλικό τους, τις απόψεις τους, τα όνειρά τους, κατευθείαν από τους δρόμους του Κάιρο και της Αλεξάνδρειας, σε μία προσπάθεια να πρωτοστατήσουν υπέρ της ελευθερίας έκφρασης που διέπει οποιαδήποτε δημοκρατία που σέβεται τον εαυτό της.

Και όμως, πολύ λίγος  ο ντόρος που έγινε στα media, πολύ λίγη η κάλυψη αυτού του υλικού. Γιατί;  
Η απάντηση είναι  πως τα καθιερωμένα ΜΜΕ, οποιασδήποτε χώρας, δεν έχουν κατανοήσει απόλυτα, ακόμα, την δυνατότητα του Internet. Μπορεί μερικοί να πουν πως στο εξωτερικό υπάρχει μεγάλη κάλυψη νέων που έχουν τύχει μεγάλης προβολής στο διαδίκτυο. Από την άλλη πλευρά του νομίσματος, το Internet, μέσα στο 99% των χαζών και αναληθών ειδήσεων, spam και ανακριβών πληροφοριών κρύβει το διαμάντι της δημοσιογραφίας. Πραγματικές ιστορίες από την καθημερινή ζωή οι οποίες μπορούν να συγκινήσουν ή να προκαλέσουν συζητήσεις και αντιδράσεις, και με αυτό τον τρόπο να ξεφύγουν από τον κλοιό οποιουδήποτε Μουμπάρακ, Αχμαντινετζάντ, Κιμ Γιονγκ Ιλ, George Bush Jr. και να βγουν στην δημοσιότητα, χωρίς λογοκρισία, ή φόβο αντιποίνων, χωρίς περιορισμούς ή τρομοκρατία οποιασδήποτε αντίληψης.