Νικόλαος: Ο γητευτής του φωτός

Την εποχή της παντοκρατορίας της σέλφι και του ψυχαναγκασμού της αυτοαποθέωσης στα κοινωνικά δίκτυα, ο Νικόλαος, ο μικρότερος γιος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, κάνει αντίσταση ακολουθώντας με τη φωτογραφική μηχανή του το φως. Και φτάνει μέχρι τη μακρινή Μελβούρνη για να εκθέσει τις φωτογραφίες του στο Hellenic Museum μέχρι τα τέλη Ιουλίου.

Skylightchaser. Και μόνο από το ψευδώνυμο που έχει επιλέξει να συστήνεται στο Instagram, ο Νικόλαος κάνει έναν σαφή, σύντομο και περιεκτικό προσδιορισμό. Δηλώνει άοκνος γητευτής του φυσικού φωτός και αυτό βγαίνει στα στιγμιότυπα τα οποία συχνά πυκνά μοιράζεται με τους 11 χιλιάδες followers του. Η φωτογραφία για εκείνον δεν είναι terra incognita. Από παιδί ακόμα θυμάται τον εαυτό του να αποτυπώνει μικρές καθημερινές στιγμές που μέσα από το φακό του διεκδικούσαν το δικό τους μερίδιο αθανασίας. Ωστόσο, από το 2013 αποφάσισε να ασχοληθεί συστηματικά και περισσότερο επαγγελματικά με το αγαπημένο χόμπι του. Να πειραματιστεί, να δοκιμάσει τεχνικές, να αποτυπώσει τον κόσμο, όπως τον βλέπει και τον παρατηρεί εκείνος, χωρίς φίλτρα και περιττά φκιασίδια, αλλά μόνο με τη διαμεσολάβηση της φωτογραφικής μηχανής του (ή ενίοτε του κινητού τηλεφώνου του) και με πρώτη ύλη – τι άλλο; - το φυσικό φως. Πέντε χρόνια μετά φαίνεται ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να εκθέσει μέρος της δουλειάς του. Και μάλιστα όχι στην Ελλάδα όπου την τελευταία πενταετία έχει επιλέξει να κατοικεί μαζί με τη σύζυγό του Τατιάνα Μπλάτνικ αλλά στη μακρινή Αυστραλία. Από την προηγούμενη εβδομάδα και μέχρι τις 29 Ιουλίου οι επισκέπτες του Hellenic Museum στη Μελβούρνη θα έχουν τη δυνατότητα ανάμεσα στις άλλες ενδιαφέρουσες περιοδικές εκθέσεις να περιηγηθούν και στο “Phos: A Journey of light”.

Τέχνη από φως και θάλασσα
Όπως είναι εύλογο και αναμενόμενο, η θάλασσα και ο ουρανός της Ελλάδας κυριαρχούν στα έργα με τα οποία επέλεξε να συστηθεί ως καλλιτέχνης. Κυρίως όμως είναι το παιχνίδι του φωτός με το εμβληματικό χρώμα της Ελλάδας, το μπλε που τον απασχολεί στις φωτογραφικές συνθέσεις του. Για τον Νικόλαο αυτό το κυνήγι του φωτός είναι μια πνευματική, μια σχεδόν θρησκευτική εμπειρία. Ουσιαστικά ξεκινά την αφήγησή του από το κλισέ και το τετριμμένο, απαθανατίζει εκείνο που όλοι γνωρίζουν για την Ελλάδα ακόμα κι αν δεν την έχουν επισκεφτεί ποτέ και το παρουσιάζει δυϊλισμένο μέσα από τη δική του οπτική και αισθητική. Για τον ίδιο δεν πρόκειται απλώς για τυχαίες φωτογραφίες ή συγκυριακά κλικ. Είναι, όπως χαρακτηριστικά λέει, τα δικά του ερωτικά γράμματα προς τη χώρα που αγαπά όσο καμία στον κόσμο, την Ελλάδα. Κι ας τη στερήθηκε ως παιδί, αφού γεννήθηκε στη Ρώμη και γαλουχήθηκε και ανδρώθηκε στο Λονδίνο – μολονότι δηλώνει με κάθε τρόπο ότι μεγάλωσε ως Έλληνας, μιλώντας ελληνικά, λαμβάνοντας της ελληνικής παιδείας και ρουφώντας με λαχτάρα κάθε πληροφορία για τη χώρα που έφτανε στα αυτιά του από τις αφηγήσεις των γονιών του. Ίσως αυτή η όψιμη επαφή του με το ελληνικό τοπίο, το οποίο γνώρισε καλύτερα στα πέντε χρόνια της μόνιμης διαμονής του στη χώρα να κάνει τις εικόνες του τόσο υποβλητικές και επιβλητικές συνάμα για τον θεατή.

Ενδιαφέρον βέβαια δεν είναι μόνο το σκεπτικό που διαποτίζει το φωτογραφικό σύνολο της έκθεσης “Phos”, μα και οι τεχνικές λεπτομέρειές της. Για παράδειγμα ο Νικόλαος έχει επιλέξει κάποιες από τις φωτογραφίες του να τυπωθούν σε λευκό μάρμαρο Θάσου, ώστε ένα τόσο χαρακτηριστικό υλικό από την ελληνική γη να φιλοξενεί εικόνες από τη χώρα. Με τον τρόπο του δίνει μια μνημειακών διαστάσεων χροιά στο φωτογραφικό project του. Είναι σαν να αποτυπώνει το εφήμερο, το διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο σε ένα υλικό διαχρονικό κι ανίκητο στο πέρασμα του χρόνου. Πάνω απ’ όλα όμως για τον Νικόλαο οι φωτογραφίες του εμπεριέχουν, όπως λέει, την ακατανίκητη νοσταλγία του για την Ελλάδα. Τη χώρα που επισκέφτηκε για πρώτη φορά στα 11 χρόνια του για την κηδεία της γιαγιάς του Φρειδερίκης κι έκτοτε κρατούσε μέσα του ως μια άσβεστη παιδική ανάμνηση που τελικά για τον ίδιο έγινε κινητήριος δύναμη, θαυμασμός και τελικά αγάπη. Γι’ αυτό και δε θα υπήρχε σημειολογικά καλύτερος τόπος για να εκθέσει τα έργα του από την Αυστραλία, μια χώρα άρρηκτα συνδεδεμένη με τις μεταναστευτικές ροές από την Ελλάδα και τη λαχτάρα των ανθρώπων που κάποτε έφυγαν και εξακολουθούν να μετοικούν στους Αντίποδες για τον νόστο προς την πατρίδα. “Πιστεύω ότι όταν οι επισκέπτες της έκθεσης θα δουν τις εικόνες μου θα μπορέσουν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβαινε στο μυαλό και την ψυχή μου, όταν τραβούσα τις φωτογραφίες”, δήλωσε ο Νικόλαος.

Ήταν και η Τατιάνα εκεί
Στα εγκαίνια της έκθεσης που πραγματοποιήθηκαν στις 2 Ιουνίου παρούσα ήταν η σύζυγος του 48χρονου Νικόλαου, Τατιάνα Μπλάτνικ, η οποία μάλιστα μοιράστηκε και μια φωτογραφία από τον χώρο όπου εκτίθενται οι φωτογραφίες μία ημέρα πριν τα θυρανοίξια στον λογαριασμό της στο Instagram. “Όταν πρωτοείδα τα έργα του Νικόλαου, ένιωσα ότι κατάφερνε να απαθανατίσει τη στιγμή, τη μαγεία, ειδικά στις φωτογραφίες της θάλασσας όπου το φως παιχνιδίζει με το νερό”, δήλωσε ενθουσιώδης ο ιδιαίτερα δραστήριος διευθυντής του Hellenic Museum κ. Τζον Τατούλης. Αυτή δεν είναι η πρώτη έκθεση για τον Νικόλαο. Πέντε έργα του παρουσιάστηκαν στον οίκο Christie’s στο Λονδίνο το 2015, όπου έλαβε το βάπτισμα του πυρός ως εικαστικός, ενώ ένα χρόνο αργότερα φωτογραφίες του επελέγησαν από την πλατφόρμα “Art for Tomorrow” των New York Times και φιλοξενήθηκαν σε έκθεση στη Ντόχα του Κατάρ. Επόμενος σταθμός για τα έργα του θα είναι το ίδρυμα La Almazara στην Ανδαλουσία, ενώ την επιμέλεια στην εν λόγω έκθεση θα έχει το περίφημο στούντιο του σπουδαίου Philippe Starck, δίνοντας ένα ακόμα credit στη δουλειά και την αξία του Νικόλαου ως φωτογράφου. Όσο για την αισθητική και το γούστο του; Αυτά παραμένουν αδιαμφισβήτητα. Άλλωστε μία και μόνο ματιά στη γυναίκα που επέλεξε για σύντροφο της ζωής του, κάνει οποιοδήποτε σχόλιο να περιττεύει.