Η INALAN προσέλκυσε 40 εκατ. ευρώ ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα, τριπλασίασε το προσωπικό της σε ένα χρόνο και παρέχει δυνατότητα σύνδεσης γρήγορου internet σε πάνω από 600.000 νοικοκυριά - Κατά 44% αυξήθηκε ο κύκλος εργασιών της.
Τι Μπάρμπα, τι Μπελούτσι
Τι Μπάρμπα, τι Μπελούτσι
Οκτώ χρόνια μετά την τελευταία της θεατρική δουλειά, το απόλυτο sex symbol των 90s επιστρέφει, έχοντας κάνει την αυτοκριτική του, για να ενσαρκώσει στο θέατρο «Ορφέας» τη Μαλένα, τον εμβληματικό ρόλο που πρώτη υποδύθηκε η Μόνικα Μπελούτσι
Ζητάει τσιγάρο. Και κάποιον να της το ανάψει. Παθιάρικα. Αλλά όχι επιτηδευμένα. Και με βραχνάδα στη φωνή. Σαν κάτι το φυσικό. Το κρατάει ανάμεσα στα δάχτυλα, μα δεν τραβάει παρά μόνο δυο-τρεις ρουφηξιές μέχρι να της τελειώσει. Συζητάει με τον σκηνοθέτη της Χάρη Βορκά λεπτομέρειες της παράστασης που θα κάνει πρεμιέρα σε λίγες μέρες στο θέατρο «Ορφέας», τις απαιτήσεις των Ιταλών συνεργατών τους που θα έρθουν στην Αθήνα ειδικά γι’ αυτή, μια νέα Μαλένα που θέλει να κατανοήσει. «Δεν τολμώ να συγκριθώ με την Μπελούτσι! Θα έχω ηττηθεί. Και δεν θέλω να κάνω σύγκριση με κανέναν. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου», μου εξηγεί στην αρχική μου απορία. «Η Μαλένα θα είναι ένα είδος ψυχοθεραπείας για μένα. Θα με στηρίξει. Κι αυτό είναι κάτι που έχω ανάγκη. Αλλωστε, εγώ στο θέατρο είμαι ερασιτέχνης. Και πάντα πηγαίνω σ’ αυτό όταν γυρεύω εραστή, όταν θέλω να κρατηθώ από κάπου. Τώρα ψάχνω ξεκούραση, ασφάλεια και πνευματική τροφή. Ψάχνω τη μαγεία! Αυτό που δεν μπορεί να μου δώσει η καθημερινότητα», προσθέτει.
- Τελείωσαν πια οι εραστές για σένα; Ναι. Αυτό το κεφάλαιο έκλεισε. Ημουν από τα παιδιά που δεν δούλεψαν ποτέ πολύ σοβαρά γιατί με απασχολούσε πολλά χρόνια στη ζωή μου το κομμάτι με τους έρωτες. Οδηγώ καμιά φορά, δύο η ώρα τη νύχτα, μετά την πρόβα που κάνουμε με τον Χάρη τον Βορκά και τους ηθοποιούς για τη «Μαλένα», βάζω δυνατά τη μουσική και λέω: «Τι ωραία να ’χεις ζήσει! Να ’χεις ερωτευτεί μέχρι θανάτου!». Το ’χω κάνει. Οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια, αλλά με πολύ ωραίο τρόπο. Κάποτε η φίλη μου, η Μιμή Ντενίση, μου είχε πει: «Εσύ δεν δούλεψες σοβαρά». Και της απάντησα: «Εζησα όμως σοβαρά. Ερωτεύτηκα σοβαρά!». Δεν ήμουν ποτέ της καριέρας, ήμουν γυναίκα της ζωής! Αυτή είναι η αλήθεια μου. Τώρα, λοιπόν, δεν έχω ανάγκη τους έρωτες. Μου είναι αδιάφοροι. Δεν τους θέλω καν.
- Ακόμη κι αν σου συνέβαινε ένας έρωτας στα ξαφνικά; Θα του έλεγα: «Πήγαινε παρακάτω!» ή «περίμενέ με στη γωνία». Τι να πω τώρα εγώ που για δύο δεκαετίες ήμουν μόνο με έρωτες; Ηταν επιλογή μου αυτό. Και μ’ άρεσε! Αυτή την περίοδο, όμως, θέλω να δημιουργήσω: στο θέατρο, στον Δήμο Γλυφάδας όπου είμαι τομεάρχης Πολιτισμού, αλλά και όπου μπορώ να προσφέρω φιλανθρωπικά.
- Τελείωσαν πια οι εραστές για σένα; Ναι. Αυτό το κεφάλαιο έκλεισε. Ημουν από τα παιδιά που δεν δούλεψαν ποτέ πολύ σοβαρά γιατί με απασχολούσε πολλά χρόνια στη ζωή μου το κομμάτι με τους έρωτες. Οδηγώ καμιά φορά, δύο η ώρα τη νύχτα, μετά την πρόβα που κάνουμε με τον Χάρη τον Βορκά και τους ηθοποιούς για τη «Μαλένα», βάζω δυνατά τη μουσική και λέω: «Τι ωραία να ’χεις ζήσει! Να ’χεις ερωτευτεί μέχρι θανάτου!». Το ’χω κάνει. Οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια, αλλά με πολύ ωραίο τρόπο. Κάποτε η φίλη μου, η Μιμή Ντενίση, μου είχε πει: «Εσύ δεν δούλεψες σοβαρά». Και της απάντησα: «Εζησα όμως σοβαρά. Ερωτεύτηκα σοβαρά!». Δεν ήμουν ποτέ της καριέρας, ήμουν γυναίκα της ζωής! Αυτή είναι η αλήθεια μου. Τώρα, λοιπόν, δεν έχω ανάγκη τους έρωτες. Μου είναι αδιάφοροι. Δεν τους θέλω καν.
- Ακόμη κι αν σου συνέβαινε ένας έρωτας στα ξαφνικά; Θα του έλεγα: «Πήγαινε παρακάτω!» ή «περίμενέ με στη γωνία». Τι να πω τώρα εγώ που για δύο δεκαετίες ήμουν μόνο με έρωτες; Ηταν επιλογή μου αυτό. Και μ’ άρεσε! Αυτή την περίοδο, όμως, θέλω να δημιουργήσω: στο θέατρο, στον Δήμο Γλυφάδας όπου είμαι τομεάρχης Πολιτισμού, αλλά και όπου μπορώ να προσφέρω φιλανθρωπικά.
«Μαλένα», θέατρο «Ορφέας» (πρώην «Χατζηχρήστου»), σε διασκευή και σκηνοθεσία Χάρη Βορκά, με τη Βάνα Μπάρμπα και τη συμμετοχή άλλων 15 ηθοποιών, από τις 18 Δεκεμβρίου, από Πέμπτη έως Κυριακή (Πανεπιστημίου 38, Αθήνα, τηλ. κρατήσεων: 210 3604618- 210 3626832)
- Σήμερα, στα 47 σου χρόνια, νιώθεις αλλιώτικη; Με τρομάζει έτσι όπως μου το πετάς στη μούρη. Αλλά έχεις δίκιο, κοντεύω πια τα 50... (ανάβει τσιγάρο) Γερνάω. Αλλά, ξέρεις, δεν φοβάμαι να γεράσω! Κάθε εποχή έχει την ομορφιά της. Ναι, θα ήθελα να είχα την ομορφιά τού τότε, μου λείπουν η φρεσκάδα, το σαρωτικό της νιότης, όμως τώρα έχω τη χαρά της γνώσης. Βλέπω πια με άλλα μάτια τα πράγματα. Διαθέτω κατανόηση. Ο πόνος, όλο αυτό που βίωσα με την κρίση, μ’ έχει κάνει να δω διαφορετικά τη θέση μου στη ζωή και τις αξίες. Τώρα έχω ανάγκη από άλλα ταξίδια. Πιο ουσιαστικά. Δεν κάνω πια τις παρέες που έκανα τότε, δεν μ’ ενδιαφέρει να πάω στα μπουζούκια, στα πάρτυ. Βαριέμαι. Και σ’ τα λέω εγώ αυτά, που υπήρξα το απόλυτο party animal! Θα ήμουν, όμως, γραφική αν συνέχιζα την ίδια ζωή. Θέλω να εξελιχθώ πλέον ως άνθρωπος, γιατί όλο το άλλο κομμάτι το γλέντησα για δέκα ζωές.
- Ενας νεότερος άντρας ίσως να σε ανανέωνε... Εχοντας γνώθι σαυτόν θα φοβόμουν να παίξω ένα τέτοιο παιχνίδι. Εκείνος θα ήθελε τη Βάνα Μπάρμπα, αλλά όχι τη γυναίκα των 47 ετών. Κι αυτό έχει διαφορά. Μπορώ εγώ να συγκριθώ με την ομορφιά μιας πιτσιρίκας κάτω των 30 με το θεσπέσιο κορμί, αυτό που είχα κι εγώ κάποτε; Δεν γίνεται. Αλλά και ψυχικά δεν έχω ανάγκη από κάτι τέτοιο. Ολα αυτά τα μπούχτισα, τα χάρηκα. Στο πολύ τους. Η δική μου ζωή ήταν η ζωή 10 γυναικών μαζί. Φτάνει πια. Ας ησυχάσω.
- Δεν είναι σκληρό για μια γυναίκα να ’ναι μόνη; (χαμογελάει) Εχω τα φλερτ μου, θα μπορούσα να έχω όποιον θέλω πλάι μου, αλλά δεν μ’ αρέσει κανείς. Είμαι περίεργη. Επίσης, μην ξεχνάς ότι είχα την τύχη να είμαι με πολύ ισχυρούς άντρες, με σπουδαίες προσωπικότητες, σε όλα τα επίπεδα: ερωτικά, οικονομικά, καλλιτεχνικά. Υπήρξα και μούσα μεγάλων αντρών, όπως ήταν ο Γιάννης Πάριος ή ο Χρήστος Κυριαζής. Τι άλλο να ζητήσω; Ωστόσο, δεν ήθελα μια άλλη ζωή. Επιθυμούσα την ελευθερία μου και η προίκα μου να είμαι εγώ. Δεν θα μπορούσα να είμαι η κυρία ενός κυρίου που θα με είχε κλεισμένη στα βόρεια προάστια σαν κατοικίδιό του.
- Μετανιώνεις για κάτι που δεν έζησες ή που δεν το κατανόησες όσο συνέβαινε; Ναι. Θα ήθελα να είχα τότε, στην αλλοτινή μου μεγάλη δόξα, λίγη από τη γνώση που έχω τώρα. Θα χειριζόμουν αλλιώς τις καταστάσεις. Για παράδειγμα, όταν βρέθηκα στην Ιταλία ή στην Αμερική, θα επέλεγα να μην ξαναγυρνούσα στην Ελλάδα, θα δοκιμαζόμουν στο εξωτερικό. Αυτό ήταν μεγάλο μου λάθος. Ομως τότε ήμουν απλώς ένα παιδάκι όμορφο και παρορμητικό, τρόμαξα με το Χόλιγουντ και δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ. Αν είχα τότε λίγο μυαλό, πιστεύω πως θα έκανα διεθνή καριέρα.
- Παρουσιάζεις την ομορφιά σου σαν κατάρα. Μα η ομορφιά μου ήταν η μεγάλη μου κατάρα! Δεν με άντεχαν πουθενά. Γι’ αυτό και δεν είχα ποτέ φίλες. Σε όλη μου τη ζωή δεν ευτύχησα ποτέ να πω «αυτή είναι κολλητή μου» γιατί δεν είχα καμία γυναίκα δίπλα μου. Μόνο άντρες φίλους είχα, στρέιτ και γκέι. Οι γυναίκες δεν μ’ έκαναν παρέα. Ατύχησα σ’ αυτό. Αλλά όλοι οι όμορφοι άνθρωποι πιστεύω πως είναι καταραμένοι... (ανάβει δεύτερο τσιγάρο) Ξέρεις, πέρασα την απόλυτη καταστροφή τα προηγούμενα χρόνια: έφαγα όλη μου την περιουσία, ό,τι απέκτησα, έμεινα μόνη μου και ξαφνικά ξύπνησα και δεν είχα τίποτα. Ημουν κολλημένη με την κόρη μου, έπαθα έρωτα μαζί της και δεν ήθελα τίποτ’ άλλο στη ζωή μου. Ο πάτος με ξαναφέρνει στη δουλειά. Δημιουργώ και αυτό μ’ αρέσει.
- Τι θα σε συνάρπαζε σήμερα σ’ έναν άντρα; Στα νιάτα μου με συνάρπαζαν τα ωραία σφριγηλά νεανικά κορμιά. Ηταν αφροδισιακά και ευτύχησα να ζήσω με μερικούς από τους ωραιότερους άντρες. Στο μεγάλωμά μου μού είναι αδιάφορο αυτό το κομμάτι. Τι να μου κάνει ένα απλά ωραίο κορμί; Αυτό που με ιντριγκάρει πλέον είναι η δύναμη του μυαλού και η κοινωνική εξουσία του άντρα. Μόνο ένας άντρας που είναι έξυπνος και δημιουργικός θα με συναρπάσει. Αυτό μπορώ να το ερωτευτώ παράφορα! Δεν μπορώ να ερωτευτώ τον καθημερινό άνθρωπο. Οτιδήποτε καθημερινό μού είναι βαρετό, αδιάφορο. Αγαπώ πάρα πολύ την εξουσία στον άντρα. Είναι το νεανικό κορμί που είχα κάποτε στα νιάτα μου.
- Σε τρομάζει η εφηβεία της Φαίδρας που πλησιάζει, μη γίνει κι εκείνη το αγρίμι που υπήρξες κάποτε στα Γιάννενα; Με τρομάζει πάρα πολύ! Δεν ξέρω πώς να τη διαχειριστώ. Νόμιζα πως θα είναι παιδάκι μια ζωή, πως θα είναι το κοριτσάκι μου. Αλλά γίνεται γυναίκα. Ασε που τη χάνω πια. Είναι σαν να φεύγει ένας έρωτας! Και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Σκέψου ότι η κόρη μου δεν αναφέρει στο σχολείο της ότι είναι η κόρη της Βάνας Μπάρμπα. Μου λέει: «Δεν θέλω να πω ότι είμαι το παιδί σου, θέλω οι φίλες μου να έρχονται για μένα». Ούτε σε γιορτή του σχολείου της μπορώ να πάω πια, πηγαίνω και τη βλέπω μόνο στα κρυφά. Αυτό είναι ένα από τα κακά της διασημότητας. Αλλά η κόρη μου ξέρει πως μέχρι τα 12 της δεν έφυγα ποτέ από την αγκαλιά της. Αυτό μου αρκεί. Φοβάμαι όμως τώρα που μου φεύγει, φοβάμαι που ξεκίνησε να βάζει κραγιόν, φοβάμαι που τώρα θα θέλει να φορέσει τακούνια...
- Σε φοβίζει και η μοναξιά σου; Δεν είναι μοναξιά. Είναι μοναχικότητα. Είναι ελευθερία. Ο,τι έχω είναι δικό μου και δεν μου το έχει «φορέσει» κανείς, φτιαγμένο με πολύ κόπο. Κι όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο, μ’ αρέσει που γίνονται και αλλαγές στο σώμα μου πλησιάζοντας τα 50. Ακόμη και που είμαι λιγότερο επιθυμητή.
- Από πότε έχεις να ερωτευτείς; Από τότε που γέννησα, 12 χρόνια.
- Ούτε το σεξ σού λείπει; Αυτό βρίσκεται. Οχι, δεν μου λείπει. Μου λείπουν οι σχέσεις. Τώρα που μεγάλωσε η Φαίδρα ίσως να έχω ανάγκη από σχέση, από έναν έρωτα - όχι εραστή, έχει διαφορά. Και πιστεύω πως την τελευταία καλή σχέση στη ζωή μου θα την κάνω τώρα. Γιατί τώρα θα νιώσω πραγματικά μόνη. Πριν, είχα τη Φαίδρα, δεν είχα χώρο για άντρες. Οποιον είχα τον έδιωχνα. Δεν επέτρεπα σε κανέναν να είναι δίπλα μου. Ομως τώρα αρχίζω και φοβάμαι. Θέλω κάποιον. Θέλω έναν άντρα να γεράσουμε ωραία μαζί...
- Σήμερα, στα 47 σου χρόνια, νιώθεις αλλιώτικη; Με τρομάζει έτσι όπως μου το πετάς στη μούρη. Αλλά έχεις δίκιο, κοντεύω πια τα 50... (ανάβει τσιγάρο) Γερνάω. Αλλά, ξέρεις, δεν φοβάμαι να γεράσω! Κάθε εποχή έχει την ομορφιά της. Ναι, θα ήθελα να είχα την ομορφιά τού τότε, μου λείπουν η φρεσκάδα, το σαρωτικό της νιότης, όμως τώρα έχω τη χαρά της γνώσης. Βλέπω πια με άλλα μάτια τα πράγματα. Διαθέτω κατανόηση. Ο πόνος, όλο αυτό που βίωσα με την κρίση, μ’ έχει κάνει να δω διαφορετικά τη θέση μου στη ζωή και τις αξίες. Τώρα έχω ανάγκη από άλλα ταξίδια. Πιο ουσιαστικά. Δεν κάνω πια τις παρέες που έκανα τότε, δεν μ’ ενδιαφέρει να πάω στα μπουζούκια, στα πάρτυ. Βαριέμαι. Και σ’ τα λέω εγώ αυτά, που υπήρξα το απόλυτο party animal! Θα ήμουν, όμως, γραφική αν συνέχιζα την ίδια ζωή. Θέλω να εξελιχθώ πλέον ως άνθρωπος, γιατί όλο το άλλο κομμάτι το γλέντησα για δέκα ζωές.
- Ενας νεότερος άντρας ίσως να σε ανανέωνε... Εχοντας γνώθι σαυτόν θα φοβόμουν να παίξω ένα τέτοιο παιχνίδι. Εκείνος θα ήθελε τη Βάνα Μπάρμπα, αλλά όχι τη γυναίκα των 47 ετών. Κι αυτό έχει διαφορά. Μπορώ εγώ να συγκριθώ με την ομορφιά μιας πιτσιρίκας κάτω των 30 με το θεσπέσιο κορμί, αυτό που είχα κι εγώ κάποτε; Δεν γίνεται. Αλλά και ψυχικά δεν έχω ανάγκη από κάτι τέτοιο. Ολα αυτά τα μπούχτισα, τα χάρηκα. Στο πολύ τους. Η δική μου ζωή ήταν η ζωή 10 γυναικών μαζί. Φτάνει πια. Ας ησυχάσω.
- Δεν είναι σκληρό για μια γυναίκα να ’ναι μόνη; (χαμογελάει) Εχω τα φλερτ μου, θα μπορούσα να έχω όποιον θέλω πλάι μου, αλλά δεν μ’ αρέσει κανείς. Είμαι περίεργη. Επίσης, μην ξεχνάς ότι είχα την τύχη να είμαι με πολύ ισχυρούς άντρες, με σπουδαίες προσωπικότητες, σε όλα τα επίπεδα: ερωτικά, οικονομικά, καλλιτεχνικά. Υπήρξα και μούσα μεγάλων αντρών, όπως ήταν ο Γιάννης Πάριος ή ο Χρήστος Κυριαζής. Τι άλλο να ζητήσω; Ωστόσο, δεν ήθελα μια άλλη ζωή. Επιθυμούσα την ελευθερία μου και η προίκα μου να είμαι εγώ. Δεν θα μπορούσα να είμαι η κυρία ενός κυρίου που θα με είχε κλεισμένη στα βόρεια προάστια σαν κατοικίδιό του.
- Μετανιώνεις για κάτι που δεν έζησες ή που δεν το κατανόησες όσο συνέβαινε; Ναι. Θα ήθελα να είχα τότε, στην αλλοτινή μου μεγάλη δόξα, λίγη από τη γνώση που έχω τώρα. Θα χειριζόμουν αλλιώς τις καταστάσεις. Για παράδειγμα, όταν βρέθηκα στην Ιταλία ή στην Αμερική, θα επέλεγα να μην ξαναγυρνούσα στην Ελλάδα, θα δοκιμαζόμουν στο εξωτερικό. Αυτό ήταν μεγάλο μου λάθος. Ομως τότε ήμουν απλώς ένα παιδάκι όμορφο και παρορμητικό, τρόμαξα με το Χόλιγουντ και δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ. Αν είχα τότε λίγο μυαλό, πιστεύω πως θα έκανα διεθνή καριέρα.
- Παρουσιάζεις την ομορφιά σου σαν κατάρα. Μα η ομορφιά μου ήταν η μεγάλη μου κατάρα! Δεν με άντεχαν πουθενά. Γι’ αυτό και δεν είχα ποτέ φίλες. Σε όλη μου τη ζωή δεν ευτύχησα ποτέ να πω «αυτή είναι κολλητή μου» γιατί δεν είχα καμία γυναίκα δίπλα μου. Μόνο άντρες φίλους είχα, στρέιτ και γκέι. Οι γυναίκες δεν μ’ έκαναν παρέα. Ατύχησα σ’ αυτό. Αλλά όλοι οι όμορφοι άνθρωποι πιστεύω πως είναι καταραμένοι... (ανάβει δεύτερο τσιγάρο) Ξέρεις, πέρασα την απόλυτη καταστροφή τα προηγούμενα χρόνια: έφαγα όλη μου την περιουσία, ό,τι απέκτησα, έμεινα μόνη μου και ξαφνικά ξύπνησα και δεν είχα τίποτα. Ημουν κολλημένη με την κόρη μου, έπαθα έρωτα μαζί της και δεν ήθελα τίποτ’ άλλο στη ζωή μου. Ο πάτος με ξαναφέρνει στη δουλειά. Δημιουργώ και αυτό μ’ αρέσει.
- Τι θα σε συνάρπαζε σήμερα σ’ έναν άντρα; Στα νιάτα μου με συνάρπαζαν τα ωραία σφριγηλά νεανικά κορμιά. Ηταν αφροδισιακά και ευτύχησα να ζήσω με μερικούς από τους ωραιότερους άντρες. Στο μεγάλωμά μου μού είναι αδιάφορο αυτό το κομμάτι. Τι να μου κάνει ένα απλά ωραίο κορμί; Αυτό που με ιντριγκάρει πλέον είναι η δύναμη του μυαλού και η κοινωνική εξουσία του άντρα. Μόνο ένας άντρας που είναι έξυπνος και δημιουργικός θα με συναρπάσει. Αυτό μπορώ να το ερωτευτώ παράφορα! Δεν μπορώ να ερωτευτώ τον καθημερινό άνθρωπο. Οτιδήποτε καθημερινό μού είναι βαρετό, αδιάφορο. Αγαπώ πάρα πολύ την εξουσία στον άντρα. Είναι το νεανικό κορμί που είχα κάποτε στα νιάτα μου.
- Σε τρομάζει η εφηβεία της Φαίδρας που πλησιάζει, μη γίνει κι εκείνη το αγρίμι που υπήρξες κάποτε στα Γιάννενα; Με τρομάζει πάρα πολύ! Δεν ξέρω πώς να τη διαχειριστώ. Νόμιζα πως θα είναι παιδάκι μια ζωή, πως θα είναι το κοριτσάκι μου. Αλλά γίνεται γυναίκα. Ασε που τη χάνω πια. Είναι σαν να φεύγει ένας έρωτας! Και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Σκέψου ότι η κόρη μου δεν αναφέρει στο σχολείο της ότι είναι η κόρη της Βάνας Μπάρμπα. Μου λέει: «Δεν θέλω να πω ότι είμαι το παιδί σου, θέλω οι φίλες μου να έρχονται για μένα». Ούτε σε γιορτή του σχολείου της μπορώ να πάω πια, πηγαίνω και τη βλέπω μόνο στα κρυφά. Αυτό είναι ένα από τα κακά της διασημότητας. Αλλά η κόρη μου ξέρει πως μέχρι τα 12 της δεν έφυγα ποτέ από την αγκαλιά της. Αυτό μου αρκεί. Φοβάμαι όμως τώρα που μου φεύγει, φοβάμαι που ξεκίνησε να βάζει κραγιόν, φοβάμαι που τώρα θα θέλει να φορέσει τακούνια...
- Σε φοβίζει και η μοναξιά σου; Δεν είναι μοναξιά. Είναι μοναχικότητα. Είναι ελευθερία. Ο,τι έχω είναι δικό μου και δεν μου το έχει «φορέσει» κανείς, φτιαγμένο με πολύ κόπο. Κι όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο, μ’ αρέσει που γίνονται και αλλαγές στο σώμα μου πλησιάζοντας τα 50. Ακόμη και που είμαι λιγότερο επιθυμητή.
- Από πότε έχεις να ερωτευτείς; Από τότε που γέννησα, 12 χρόνια.
- Ούτε το σεξ σού λείπει; Αυτό βρίσκεται. Οχι, δεν μου λείπει. Μου λείπουν οι σχέσεις. Τώρα που μεγάλωσε η Φαίδρα ίσως να έχω ανάγκη από σχέση, από έναν έρωτα - όχι εραστή, έχει διαφορά. Και πιστεύω πως την τελευταία καλή σχέση στη ζωή μου θα την κάνω τώρα. Γιατί τώρα θα νιώσω πραγματικά μόνη. Πριν, είχα τη Φαίδρα, δεν είχα χώρο για άντρες. Οποιον είχα τον έδιωχνα. Δεν επέτρεπα σε κανέναν να είναι δίπλα μου. Ομως τώρα αρχίζω και φοβάμαι. Θέλω κάποιον. Θέλω έναν άντρα να γεράσουμε ωραία μαζί...
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Ειδήσεις
Δημοφιλή
Σχολιασμένα
