Ευγενία Μανωλίδου: «Τη μεγάλη μου επανάσταση την έκανα στα 20»

Για την τηλεόραση, τα εφηβικά της χρόνια και την μεγαλύτερή της επανάσταση μίλησε η Ευγενία Μανωλίδου σε απογευματινή εκπομπή.
 
 «Γενικά, επειδή ήμουν πολύ ζωηρό παιδί και είχα τρομερή ενέργεια, η μουσική με έβαζε σε μια διαδικασία να ισορροπώ. Ήταν κάτι που αγαπούσα πάρα πολύ και αγαπώ και έβρισκα μέσα από τα τραγούδια που έγραφα και αργότερα μέσα από τα συμφωνικά έργα, τον τρόπο να εκτονώνομαι» είπε η μαέστρος και παρουσιάστρια. Αναφερόμενη στα εφηβικά της χρόνια, είπε στην εκπομπή «Π.Ε.Δ.Ε.Σ.» το μεσημέρι της Πέμπτης: «Όλα με καταπίεζαν. Πάντα. Ήμουν πάντα παραπονούμενη. Δε μου έλεγε τίποτα η ζωή που ζούσαν οι φίλες μου στα 15 και στα 16. Ήταν πολύ κενή. Δε μου προσέφερε τίποτα. Βεβαίως ξενύχτησα, ήπια ένα ποτό παραπάνω.... αλλά δε μου προσέφερε τίποτα. Τη μεγάλη μου επανάσταση την έκανα στα 20, που σηκώθηκα και έφυγα από την Ελλάδα, παντρεύτηκα και πήγα στην Αμερική. Τότε οι δικοί έπαθαν το εγκεφαλικό το μεγάλο. Ήταν κάτι πολύ επικίνδυνο, παντρεύτηκα έναν άνθρωπο που ήξερα ελάχιστα, τα πράγματα όμως πήγαν καλά, κάναμε τα παιδιά μας, μετά βέβαια χωρίσαμε, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Έφυγα χωρίς να το πολυσκεφτώ, χωρίς να το πολυκαταλάβω και χωρίς να ξέρω τι και πώς, βρέθηκα να σπουδάζω μουσική σε ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια για μουσική».
 
Μιλώντας για την εμπειρία της στην τηλεόραση, δήλωσε: «Δεν ήταν και πολύ αντικειμενικό όλο αυτό που γινόταν. Δηλαδή, δεν φρόντισε κανείς να με πιάσει να με ρωτήσει. Απλά λέγανε και ακόμα λένε. Η τηλεόραση στη ζωή ήταν ένα πάρα πολύ αντιφατικό στάδιο για μένα. Αλλά ήρθε, δεν το πρόκαλεσα. Εκείνο το διάστημα ήμουν πάρα πολύ διστακτική στο να το κάνω, αλλά κατέληξα στο ότι ήταν μια ευκαιρία για μένα. Ευκαιρία για να μπορέσω να δουλέψω στην Ελλάδα. Γιατί μέχρι το 2008 έκανα συναυλίες στη Βιέννη, στη Γερμανία, στις Βρυξέλες, στην Ελβετία. Πλέον αυτό είχε εξαντλήσει και εμένα και την οικογένειά μου και μου είχε ζητηθεί για ένα διάστημα να μείνω στην Ελλάδα. Προσπαθούσα να βρω δουλειά, γιατί και εγώ και το σπίτι μας είχε ανάγκη να δουλεύουμε και οι δύο. Μέσα σε αυτήν την προσπάθεια βρέθηκε και ο AΝΤ1. Μου προτάθηκε μια δουλειά με πολύ καλά χρήματα για την εποχή και πολύ λίγη απασχόληση από εμένα. Βεβαίως άλλαξαν οι ισορροπίες μου. Εγώ κλήθηκα να κάνω μια δουλειά. Το από που ήρθε, τι ήταν, πώς προέκυψε, δεν είχα την πολυτέλεια να το σκεφτώ».