Ο πρώτος άνδρας «Μήδεια»

Η πολιτική, ο ΣΥΡΙΖΑ, τα χρέη, η Χρυσή Αυγή, ο έρωτας, η προδοσία, η ελπίδα, οι πουλημένοι δημοσιογράφοι, ο γάμος, η φύση, τα παιδιά: ετερόκλητες έννοιες που μόνο ο ταλαντούχος θεατράνθρωπος, ο οποίος θα υποδυθεί αυτό το καλοκαίρι τη Μήδεια στην Επίδαυρο, μπορεί να σε πείσει  ότι αποτελούν μέρη της Φύσης - αυτής που μπορεί ανά πάσα στιγμή να σε εκδικηθεί... 

Οταν μιλάς με τον Γιώργο Κιμούλη, «επιβάλλεται» το κάπνισμα, δεν υπάρχουν αδιάκριτες ερωτήσεις, μπορείς να είσαι ο αληθινός σου εαυτός και, το κυριότερο, φεύγεις από δίπλα του με την αίσθηση ότι δεν έχασες δύο ώρες από τη ζωή σου...   

- Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με την παράσταση «Η συνέντευξη» όπου υποδυθήκατε έναν δημοσιογράφο. Το ερώτημά μου είναι πόσο εκτιμάτε ή δεν εκτιμάτε τους δημοσιογράφους...  Εγώ δεν μπορώ να μιλήσω συνολικά για τους ανθρώπους, συνολικά για κάποια επαγγέλματα, συνολικά για κάποιες τέχνες, συνολικά για κάποιες συμπεριφορές. Υπό αυτή την έννοια δεν μπορώ να μιλήσω για τους δημοσιογράφους ως σύνολο. Κρίνω τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και ανάλογα με τον χώρο στον οποίο γράφει. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ο δημοσιογράφος πρέπει μία φορά την εβδομάδα να θέτει κάποιες ερωτήσεις στον εαυτό του: η πρώτη είναι «μπορώ να γράψω κάτι το οποίο κινείται ενάντια στα συμφέροντα του εκδότη;» και η δεύτερη «τι ακριβώς μπορώ να κάνω αν συνειδητοποιήσω ότι στη διάρκεια της δουλειάς μου το μόνο που ουσιαστικά προστατεύω είναι τους έχοντες και κατέχοντες;». Και επίσης οφείλει να κάνει και κάτι άλλο πολύ βασικό: να διαβάζει μία φορά τον μήνα τον κώδικα δεοντολογίας των δημοσιογράφων. Υπάρχει και στο Διαδίκτυο...

- Ο κώδικας υπάρχει. Ο δημοσιογράφος που μου περιγράψατε υπάρχει; Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχει. Το πώς ζει, είναι μια άλλη ιστορία. Αλλά όλη αυτή η συλλήβδην αρνητική στάση απέναντι στα πράγματα, ότι οι γιατροί είναι εγκληματίες, οι δικηγόροι καθάρματα, οι δημοσιογράφοι για κρεμάλα και οι πολιτικοί για γιαούρτια, δεν με αντιπροσωπεύει καθόλου.  

- Οι πολιτικοί δεν είναι για γιαούρτια, κύριε Κιμούλη; Οχι, οι πολιτικοί δεν είναι για γιαούρτια και δεν μπορώ να κατηγορήσω συνολικά τους πολιτικούς. Μέσα σε αυτούς υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν την έννοια του πολιτικού όχι ως απλοί διαχειριστές αλλά ως άνθρωποι που κομίζουν ιδέες, καταθέτουν ιδέες, έχουν όραμα, και προσπαθούν να κάνουν τους θεσμούς ενός κοινωνικού κράτους πράξη...

- Τον πολιτικό που μου περιγράφετε δεν τον έχουμε δει, τις τελευταίες τουλάχιστον δεκαετίες. Ο Τσίπρας θεωρείτε ότι αποτελεί μια τέτοια εξαίρεση πολιτικής φυσιογνωμίας; Καταρχάς μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως ηγετική φυσιογνωμία τον Τσίπρα. Πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή παραμένει η μοναδική μας ελπίδα. Μέσα στον χώρο των πολιτών έχει ένα σεβαστό ποσοστό για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας με βασικό στόχο την ακύρωση του μνημονίου. Γιατί το μνημόνιο είναι το πρώτο και βασικό που πρέπει να ακυρωθεί για να μπορέσουν οι πολίτες αυτής της χώρας να φύγουν από αυτή τη ματαιότητα, την ατονία, την απάθεια και τη συγκατοίκηση με την καταστροφή...

- Υπάρχει για εσάς δικαιολογία απέναντι στις χιλιάδες των Ελλήνων που έχουν αναδείξει τη Χρυσή Αυγή τρίτο κόμμα στη χώρα μας; Δικαιολογία, όχι. Αιτιολογία, ναι - και η αιτία δεν είναι μία. Το πρώτο που έχει βοηθήσει είναι ο διαχωρισμός μεταξύ κοινωνικού και πολιτικού. Το δεύτερο είναι το ανιστόρητο, και το τρίτο, η ενοχική στάση αυτών που αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί. Ειδικά η Αριστερά, επειδή εδώ και πάρα πολλά χρόνια βιώνει την ήττα της, χωρίς να έχει βρει ακόμη έναν νέο λόγο, αντιμετώπιζε αυτά τα χρόνια τους νεότερους ανθρώπους με την ευκολία του «θα καταλάβετε μόνοι σας», «θα βρείτε τον δρόμο μόνοι σας». Αυτό, παρέα με ένα φτωχότατο εκπαιδευτικό σύστημα, αφήνει τη νέα γενιά να πλέει σ’ ένα πέλαγος. Δεν σημαίνει πως, εάν καθοδηγείς τη νεότερη γενιά με τις δικές σου ιδέες, θα τις ακολουθήσει, αλλά οφείλεις -όπως έλεγε η σπουδαία στοχάστρια Χάνα Αρεντ- να έχεις μια συντηρητική εκπαίδευση, δηλαδή ο εκπαιδευτής να εμμένει στις δικές του αξίες. Η δική μας η γενιά έκανε κάτι περίεργο: άρχισε να μιμείται κάτι άλλο από αυτό που ήταν. Δεν ήταν γονιός αλλά μεγάλος αδελφός, δεν ήταν δάσκαλος αλλά συμμαθητής σε μεγαλύτερη τάξη. Αυτός ο παλιμπαιδισμός και αυτή η δήθεν φιλική ψευδομοντέρνα συμπεριφορά που είχαν οι παλαιότεροι προς τους νεότερους οδήγησε ουσιαστικά σε αυτή την απάθεια, σε αυτήν την κοινωνικοπολιτική ατονία. Τέλος, υπάρχει ακόμη ένας λόγος που οδήγησε κάποιους να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή: η ελληνική οικογένεια κουβαλούσε ανέκαθεν έντονα φασιστικά στοιχεία. Είτε στοιχεία τα οποία κινούνταν στον χώρο της ομοφοβίας είτε στοιχεία τα οποία κινούνταν στη χυδαία αντίληψη «σηκώνω το χέρι στη γυναίκα μου, στα παιδιά μου και στους μαθητές μου» και στην ψευδομάγκικη στάση του Ελληναρά. Αυτή η οικογενειακή ιδεολογία βρήκε πλέον τον τρόπο να βγει από το σπίτι στην πλατεία, στην πόλη και στη χώρα ολόκληρη.

- Σας τρομάζει η ενδεχόμενη άνοδός τους; Αυτό που με τρομοκρατεί περισσότερο, ή μάλλον αυτό που με ανησυχεί περισσότερο, δεν είναι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, ούτε οι φίλα προσκείμενοι γύρω από αυτούς, αλλά το ποσοστό των Ελλήνων που τους ψηφίζει. Στην κοινωνία, μας ανησυχεί και μας τρομοκρατεί η ύπαρξη κάποιων εγκληματιών, τους οποίους μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με τη βοήθεια μιας κρατικής και οργανωμένης συνθήκης ασφάλειας. Αν όμως οι εγκληματίες αρχίζουν και μπαίνουν μέσα στην πολυκατοικία σου, κατοικούν σε αυτήν και περιβάλλουν εσένα και την οικογένειά σου, αυτό αρχίζει να δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα. Οι άνθρωποι που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή είναι ανιστόρητοι, ανεκδοτολόγοι, μπαχαλάκηδες ενός γηπέδου, γενικά και αόριστα θυμωμένοι και αδικημένοι...     
 
Θα ήθελα να σταθούμε λίγο στην περιπέτειά σας με τις οικονομικές σας οφειλές. Βλέπετε πλέον φως στο τούνελ; Οχι. Ο,τι φως στο τούνελ βλέπει κάθε Ελληνας.

- Κάνατε κακή διαχείριση ή είχατε κακή σχέση με το χρήμα; Τίποτε από τα δύο. Είμαι μια περίπτωση ανθρώπου που δεν έχει πάρει ποτέ μία δραχμή ή ένα ευρώ από το κράτος όχι επειδή δεν του προσφέρθηκε, αλλά επειδή δεν δέχτηκε αυτός. Αυτό πολλοί το θεωρούσαν επηρμένο σε αντίθεση με εμένα που το θεωρούσα αυτοπροστασία γιατί πιστεύω ότι ο σύγχρονος πολιτισμός δεν χρειάζεται να στηρίζεται από το κράτος, ιδίως σε μια χώρα όπου το ποσοστό στον προϋπολογισμό για τον πολιτισμό είναι πάρα πολύ χαμηλό. Εχουμε ένα τεράστιο παρελθόν να προστατέψουμε. Ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του. Επειδή δε τις περισσότερες φορές όλο αυτό το δούναι και λαβείν με την εκάστοτε κυβέρνηση δεν ήταν και αθώο, εγώ κρατιόμουν μακριά. Ετσι, ό,τι χρήματα έβγαζα από μια δουλειά τα έριχνα στην επόμενη. Κάνω δικές μου παραγωγές από το 1986 και είναι φυσικό λοιπόν να υπάρχουν κάποια ανοίγματα. Σε αυτές τις παραγωγές δε, αν σου τύχουν και δύο αποτυχίες στη σειρά, έχεις καταστραφεί. Μετά από 17 χρόνια, ήταν φυσικό να βρεθώ απέναντι σε ένα μεγάλο χρέος, το οποίο δεν μπορούσα να το φέρω εις πέρας και έκανα διακανονισμό. Επειδή, δε, αποφάσισα να δηλώσω ευθαρσώς και δημοσίως την αντίθεσή μου με τη μνημονιακή πολιτική και στάθηκα δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ, στοχοποιήθηκα και μου άλλαξαν τα φώτα. Τόσο απλά.      

- Το ενδεχόμενο της φυλακής πέρασε από το μυαλό σας; Το θεωρούσα τόσο υπερβολικό όλο αυτό που δεν πέρασε από το μυαλό μου. Ενώ βρισκόμουν μέσα σε διακανονισμό, έφτασαν στο σημείο να με συλλάβουν για μια οφειλή 4.000 ευρώ. Ε, είμαστε αστείοι. Ολη αυτή ιστορία έγινε για εκφοβισμό, όχι τόσο δικό μου όσο των υπολοίπων που διάβαζαν τα της σύλληψης.