Κατερίνα Λέχου: «Το σοβαρό θέμα υγείας που μου έτυχε, με έκανε να χάσω τη γη κάτω από τα πόδια μου»

Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή στη ζωή της Κατερίνας Λέχου οι δυο επίπονες επεμβάσεις που έκανε στη σπονδυλική της στήλη και όμως δε δίστασε να την αποκαλύψει σε πρόσφατη συνέντευξή της.

«Μού έτυχε ένα πολύ σοβαρό θέμα υγείας. Κάτι που με έκανε να χάσω τη γη κάτω από τα πόδια μου και να θέλω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Τη στιγμή που πάσχεις, τα πράγματα είναι πολύ ζόρικα. Ευτυχώς κατάφερα να αντεπεξέλθω και να βγω νικήτρια. Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν 12 χρονών. Σε εκείνη την ηλικία είχα ήδη πάρει πολύ ύψος, ήμουν δηλαδή 1,80. Γρήγορα έπαθα σκολίωση, δεν έγινε σωστή αγωγή και μέσα σε σύντομο διάστημα η επιδείνωση, οσφυϊκή και θωρακική ήταν ραγδαία. Στη συνέχεια, μετά την πρώτη εγχείρηση, για μία πενταετία φορούσα τον 'κηδεμόνα'. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1998, χρειάστηκε να προχωρήσω σε δεύτερη εγχείρηση. Θυμάμαι τότε είχα πατήσει γκάζι για να τα βγάλω πέρα. Έπαθα ξανά τα ίδια. Για άλλη μια φορά, δηλαδή, αντιμετώπισα τη σκολίωση, καθώς ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας το έχουμε εφ' όρου ζωής».

Η ηθοποιός έχει μιλήσει ξανά για το θέμα υγείας της, απλά ποτέ μέχρι τώρα δεν ήταν τόσο… αναλυτική. «Χειρουργήθηκα στην Αγγλία, με πολλούς κινδύνους να ελλοχεύουν, καθώς στην σπονδυλική στήλη υπάρχουν πολλά νεύρα. Ένα λαθάκι να γίνει στην 12ωρη εγχείρηση και έχεις χαθεί. Θυμάμαι πως δεν καταλάβαινα και πολλά. Πονούσα και έκλαιγα στην αγκαλιά της μητέρας μου, ενώ αναρωτιόμουν συνέχεια 'γιατί μανούλα σ' εμένα, γιατί;'. Εκείνη δεν ήξερε η καημένη τι να μου απαντήσει. Στο τέλος αγόρασε το βιβλίο 'Γιατί σ' εμένα' και ξεκίνησε να μου το διαβάζει. Κάπου εκεί άρχισα να ηρεμώ. Η μαμά μου ερήμην της κατάφερε να μαλακώσει την ψυχή μου και τους πόνους μου».

Η υγεία της πρωταγωνίστριας του «Νησιού» κλονίστηκε όμως και για δεύτερη φορά: «Έπαθα ξανά τα ίδια. Για άλλη μια φορά, δηλαδή, αντιμετώπισα τη σκολίωση, καθώς ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας το έχουμε εφ' όρου ζωής. Δεν βάζουμε ποτέ ''Χ'' να το εξαφανίσουμε. Γι' αυτό πρέπει να μεριμνούμε, ώστε να μην ξανακυλήσουμε. Ευτυχώς υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης. Δεν είναι ότι σου πέφτει ένα ντουβάρι στο κεφάλι και μένεις στον τόπο. Βλέπεις αυτό εκεί το κόκκινο στρωματάκι; Ακόμα κι αν πάω σε ερημονήσι θα το πάρω μαζί μου γιατί κάθε πρωί για 20 λεπτά πρέπει να κάνω ανελλιπώς γυμναστική...»!