«Είμαι περήφανη για τον τρόπο που παραιτήθηκε ο πατέρας μου»

Μίλησέ μου για τα μεγάλα αυτά πάθη που με τόση φροντίδα δημιούργησες και τα βλέπεις να μεγαλώνουν… 

Ωραία τα λες. Στην πραγματικότητα δεν μπορώ να συσχετίσω τις δραστηριότητές μου με την ανατροφή των παιδιών μου. Σημειώνω όμως ότι το να έχεις πάθος με ό,τι αγαπάς είναι σημαντικό. Σε διαφοροποιεί από στατικές καταστάσεις. Το κάθε βιβλίο μου είναι και ένα ταξίδι που κάνει τη ζωή μου ενδιαφέρουσα. Τα παιδιά μου, ωστόσο, είναι η ζωή μου.

- «Με το φακό του χρόνου», «Ανταρκτική», «235», «My Acropolis». Τι σημαίνει το κάθε βιβλίο από αυτά για σένα και πώς ξεκινάει η κάθε γέννησή του;

Το βιβλίο «Με το φακό του χρόνου» ήταν η πρώτη μου δουλειά, ένα πάντρεμα φωτογραφιών μεταξύ Ναμίμπιας και Ελλάδας, όπου αντιπαραθέτω το γνώριμο φως του Αιγαίου με τη μυστηριώδη όψη ενός απομακρυσμένου και ιδιαίτερου τόπου. Το «235» ξεκίνησε όταν ένα πρωινό του Πάσχα του 2008, περνώντας από τον Αγιο Νικόλαο, σταμάτησα ν’ ανάψω ένα κερί και στην προσευχή μου ζήτησα, εκτός των άλλων, και έμπνευση για τη δουλειά μου. Για τις υπόλοιπες μέρες των γιορτών φωτογράφιζα εκκλησίες. Γυρνώντας στην Αθήνα και βλέποντας τις φωτογραφίες κατάλαβα πως είχα βρει το θέμα που έψαχνα. Το «Μy Acropolis» ξεκίνησε πριν από 10 χρόνια, όταν μετακόμισα με τον σύζυγό μου σ’ ένα διαμέρισμα στο Κολωνάκι που είχε θέα την Ακρόπολη. Φωτογράφιζα από το μπαλκόνι μου σχεδόν κάθε μέρα την Ακρόπολη σε διαφορετικές ώρες και εποχές. Είναι μια δουλειά που κράτησε 10 χρόνια και αφορμή για την έκδοση ήταν μια έκθεση φωτογραφίας, της οποίας τα έσοδα διατέθηκαν στους άστεγους της Αθήνας, ενώ και τα έσοδα του βιβλίου θα διατεθούν για τον ίδιο σκοπό.

- Από αρκετά νεαρή ηλικία συνήθισες να ζεις με τα φώτα της δημοσιότητας επάνω σου, μια και τόσο ο φακός όσο και η κοινωνική ζωή της πόλης σε αγαπάνε. Ενιωσες ποτέ αιχμάλωτη της εικόνας σου;

Είχα πάντα την αίσθηση ότι η δημοσιότητα είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Σου δίνει δύναμη, αλλά πρέπει να είσαι προσεκτικός. Δεν φοβάμαι τη δημοσιότητα και πιστεύω ότι δεν την έχω αφήσει να επηρεάσει την αίσθησή μου για την ελευθερία και, το κυριότερο, το να είμαι ο εαυτός μου.

- Εχεις πει χιουμοριστικά πως φωτογράφος έγινες μάλλον επειδή το ήθελε πολύ ο πατέρας σου. Πόσο σε έχει επηρεάσει στη ζωή σου, μια και η αγάπη και η αδυναμία που του έχεις είναι κάτι παραπάνω από γνωστές;

Δεν νομίζω ότι είναι ακριβώς έτσι. Και του πατέρα μου του αρέσει η φωτογραφία, αλλά δεν νομίζω ότι μου ζήτησε ποτέ να γίνω φωτογράφος. Ηταν δική μου επιλογή. Πάντως, σίγουρα με έχει επηρεάσει γενικά στη ζωή μου. Τον τρόπο σκέψης μου τον οφείλω στον πατέρα μου και την αγωγή μου στη μητέρα μου.



- Πώς εισέπραξες την τιμητική πρόταση που δέχτηκε ο πατέρας σου να γίνει υφυπουργός Ναυτιλίας και τι έχεις να πεις για την τόσο σύντομη παραμονή του στην κυβέρνηση;

Αισθάνθηκα περήφανη για την πρόταση που του έγινε να γίνει υφυπουργός Ναυτιλίας και ακόμα πιο περήφανη για τον τρόπο που παραιτήθηκε. Ηταν αντάξιος της ιστορίας του. Βέβαια, εισπράττω και ένα μεγάλο «κρίμα» που δεν θα μπορέσει να υλοποιήσει πράγματα που είμαι σίγουρη ότι τα χρειάζεται ο τόπος μας.

- Πολλοί ήταν αυτοί που πίστεψαν πως θα κάνει μεγάλο έργο, όπως και ενθουσίασε η ιδέα του να συμβουλευτεί τους χιλιάδες φίλους του στο Facebook για την ενασχόλησή του στην πολιτική...

Η ιδέα του για το Facebook δείχνει τον αντισυμβατικό χαρακτήρα του. Η πρόταση να συμμετέχει στην κυβέρνηση ένας εν ενεργεία επιχειρηματίας, με έντονη κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα, δημιούργησε μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη σε πολλούς ανθρώπους. Πίστεψαν ότι κάτι πάει ν’ αλλάξει. Υπήρξε πράγματι μεγάλος ενθουσιασμός και στάλθηκαν πάνω από 3.000 μηνύματα φίλων που εξέφραζαν τη χαρά τους. Συνέχεια συναντώ ανθρώπους που είναι στεναχωρημένοι γιατί έτσι όπως είναι τα πράγματα ένας άνθρωπος που είναι ενεργός, στην παραγωγή και έξω από τη συνηθισμένη κομματική πολιτική ουσιαστικά αποκλείεται από το κυβερνητικό έργο. Αυτούς όμως έχουμε σήμερα ανάγκη περισσότερο από ποτέ.



- Ταξίδια ανά την Ελλάδα, αλλά και τον κόσμο. Πόσο σου επιτρέπει η μητρότητα να ταξιδεύεις πλέον και πόσο συμμετέχουν τα παιδιά σου σε αυτά;

Εξακολουθώ να ταξιδεύω πολύ και τα παιδιά μου συμμετέχουν σ’ όλα τα ταξίδια μας στην Ελλάδα. Για τα μεγάλα ταξίδια ευτυχώς έχω τη μητέρα μου, τη γιαγιά μου και τα καλύτερα πεθερικά του κόσμου, που φροντίζουν τα παιδιά όσο εμείς λείπουμε.

- Τι μαθήματα έχεις πάρει από τα ταξίδια σου;

Με τα ταξίδια αποκτάς καλύτερη και πιο ψύχραιμη αίσθηση της ζωής, του χρόνου και του τόπου σου. Τελικά πιστεύω ότι, παρ’ όλες τις αδυναμίες μας, η Ελλάδα είναι η πιο όμορφη χώρα και οι Ελληνες βρίσκουν πάντα τον τρόπο τους, ακόμα και μέσα στην κρίση, να περνάνε καλά.



- Αν είχες τη δύναμη, τι θα εξαφάνιζες από την Ελλάδα και τι θα αναδείκνυες;

Υπάρχει ένα ωραίο βιβλίο που έχει γράψει ο Γ.Α. Μαγκάκης με τίτλο «Ελλάδα και αντι-Ελλάδα» και περιγράφει όλα αυτά που μας πληγώνουν. Από τα λατομεία, την κακοποίηση του περιβάλλοντος, την κακή αρχιτεκτονική, την άναρχη δόμηση, μέχρι τις συμπεριφορές των ανθρώπων. Αξίζει συνέχεια να αναδεικνύουμε τη φύση και τον πολιτισμό του τόπου μας και ιδιαίτερα των νησιών μας.

- Ο σύζυγός σου είναι ένας αυτοδημιούργητος και καταξιωμένος πλέον επιχειρηματίας. Πόσο μπορεί να ακολουθεί τους τόσο γρήγορους ρυθμούς σου;

Ποιος ξεσηκώνει τον άλλο συνήθως; Οι ρυθμοί του Μίλτου είναι πολύ πιο γρήγοροι από τους δικούς μου και συνήθως αυτός με ξεσηκώνει. Ασχολείται με δεκάδες projects σε όλο τον κόσμο, ταξιδεύει πολύ και συνεχώς δημιουργεί κάτι καινούριο. Εχει καταφέρει όμως να διαχειρίζεται τα πάντα μέσω email και αυτό του επιτρέπει να είναι μαζί μου και με τα παιδιά μας αρκετά.

- Ενα από τα projects του, το «Amanzoe», που ανοίγει τώρα το καλοκαίρι, έχει γίνει talk of the world. Μίλησέ μου γι’ αυτό...

Η δημιουργία ενός «Aman Resort» στην Ελλάδα αποτελούσε ένα από τα σημαντικά όνειρα ζωής για τον Μίλτο. Θυμάμαι ότι ήταν ένα απ’ τα πρώτα πράγματα που μου είπε όταν τον γνώρισα. Και όπως όλα όσα μου έχει πει, το έκανε πραγματικότητα. Είναι ένα αληθινό κόσμημα για τη χώρα μας και όλοι πρέπει να είμαστε υπερήφανοι. Δεν θέλω να πω περισσότερα όμως. Αυτό το αφήνω σε σένα και σε όλους αυτούς που θα το επισκεφθούν πολύ σύντομα.



- Πώς θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;

Θα προτιμούσα οι άλλοι να λέγανε κολακευτικά λόγια για μένα. Προσωπικά θα ήθελα να με χαρακτηρίζουν η ανθρωπιά, η θετική λάμψη και ενέργεια.

- Τι τίτλο θα έδινες στη μέχρι τώρα ζωή σου;

«Η Μαρίνα στη χώρα των εκπλήξεων».