Ουγγαρέζος για την απώλεια των γονιών του: Άρχισα να πίνω, αλλά ήθελα να ζήσω το πένθος, δεν μου άρεσε που το είχα νεκρώσει
Μου δημιουργήθηκαν τύψεις, οι οποίες όμως δεν ήταν απόρροια του πένθους αλλά του αλκοόλ, τόνισε ο δημοσιογράφος
Γεωργία Κοτζιά
Για το πώς διαχειρίστηκε την απώλεια των γονιών του μίλησε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος, τονίζοντας ότι ήθελε να βιώσει το πένθος. Προκειμένου να αντέξει τον πόνο ωστόσο, κατέφυγε στο φαγητό και στη συνέχεια στο ποτό, το οποίο αρχικά του πρόσφερε ανακούφιση, αλλά νέκρωνε και τα συναισθήματά του. Την ίδια στιγμή του δημιουργούνταν τύψεις λόγω της κατανάλωσης αλκοόλ, ενώ εξομολογήθηκε πως παρά το συναισθηματικό βάρος, δεν έκλαψε για τον θάνατό τους.
«Δεν είχα την πολυτέλεια να καταλάβω τι έγινε. Υπέπεσα, μια εβδομάδα έτρωγα comfort food, τρώω συναισθηματικά. Ήταν χειρότερο το συναίσθημα, το πρωί ήμουν σκ...α. Μετά άρχισα να πίνω. Ωραία ήταν όταν έπινα, από ένα σημείο και μετά δεν με έπιανε. Το πρωί, συν ότι αισθανόμουν άθλια, ήθελα να ζήσω το πένθος, δεν μου άρεσε που το είχα νεκρώσει και συν τοις άλλοις μου δημιουργήθηκαν τύψεις, οι οποίες όμως δεν ήταν απόρροια του πένθους, αλλά του αλκοόλ. Δεν πάλεψα τίποτα. Δεν έκλαψα ποτέ. Τώρα, τον τελευταίο χρόνο σπάω, αλλά μερικά πράγματα δεν θέλω να τα εκθέτω», είπε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος στο podcast «WellBe».
Δείτε το βίντεο με τη συνέντευξη του Δημήτρη Ουγγαρέζου
Μιλώντας για τον πατέρα του, ο δημοσιογράφος ανέφερε: «Κάποια στιγμή ο πατέρα μου, μου το είπε ότι κουράστηκε. Μου είπε “Κουράστηκα Δημήτρη”. Ήταν Χριστούγεννα και μετά από έναν μήνα έφυγε. Σαν να μου έλεγε “δεν αντέχω άλλο να προσπαθώ”. Θεωρώ ότι ο Θεός μας έχει δώσει τη δύναμη να το παρατήσουμε. Στο φευγιό έχουμε μια μικρή δικαιοδοσία».
Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Δημήτρης Ουγγαρέζος περιέγραψε τις τελευταίες στιγμές της μητέρας του: «Αυτή η κ...α σε κάνει να δεις τον άνθρωπό σου και να λες “αν δεν γίνεται να γίνει καλά, ας φύγει για να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει”. Τον βλέπεις να λιώνει, να γίνεται σκιά του εαυτού του. Ο πόνος ήταν μέρος της ύπαρξής μου. Σταμάτησε να μιλάει, να επικοινωνεί. Μόνο όταν μπήκα εγώ στο δωμάτιο έβγαλε μια κραυγή, αυτό. Δεν κατάλαβα τίποτα, σαν να φόρεσα μια πανοπλία και έκανα ό,τι έπρεπε να γίνει. Ήμουν κρυμμένος μέσα μου».
H ΔΕΗ αναδεικνύει τη διαχρονική της στήριξη στον πολιτισμό και στους ανθρώπους που με το έργο τους «φωτίζουν» το σήμερα και το αύριο του ελληνικού σινεμά