Στόχος η εξατομικευμένη θεραπεία της υπέρτασης

Στην εξατομικευμένη θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης στοχεύουν πλέον οι επιστήμονες. Η πρακτική της χορήγησης του ιδίου φαρμάκου σε όλους του ασθενείς έχει ως συνέπειες αφενός να μην είναι αποτελεσματικό το φάρμακο στις 7 από τις 10 περιπτώσεις, οπότε να χορηγείται ένα άλλο, αφετέρου σημαντικές ανεπιθύμητες ενέργειες. Μάλιστα στην Αμερική έχουν υπολογιστεί ότι περίπου 100.000 θάνατοι κάθε χρόνο οφείλονται σε ανεπιθύμητες ενέργειες φαρμάκων. Αυτά επισήμανε στη διάρκεια του 6ου Πανελλήνιου Συμποσίου Αρτηριακής Υπέρτασης ο καθηγητής καρδιολογίας το πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν της Ουάσιγκτον Βασίλειος Παπαδημητρίου.

«Είναι απογοητευτικό να χορηγείς για θεραπεία ένα φάρμακο, το οποίο και δεν είναι αποτελεσματικό και επί πλέον μπορεί να έχει σημαντικές ανεπιθύμητες ενέργειες. Συνεπώς είναι εξαιρετικής σημασίας να βρεθούν καινούργιοι παράγοντες, που θα προβλέπουν και την απάντηση στη θεραπεία και την πιθανότητα ανεπιθύμητων ενεργειών. Στόχος μας εδώ και πολλά χρόνια είναι η εξατομικευμένη θεραπεία στην οποία προσπαθούμε να βρούμε κάποιο χαρακτηριστικό του ασθενή π.χ. ηλικία, βάρος, ύψος, δίαιτα, φύλο ή άλλους ορμονικούς παράγοντες, ώστε να προβλέψουμε ποιό φάρμακο, θα είναι κατάλληλο» τόνισε ο κ. Παπαδημητρίου.

Η ανακάλυψη του ανθρωπίνου γονιδιώματος και οι αλματώδεις τεχνολογικές εξελίξεις επιτρέπουν την γενετική εξατομικευμένη ιατρική. Η υπέρταση είναι μία πολυπαραγοντική και πολυγονιδιακή νόσος. Πολλά γονίδια παίζουν ρόλο στην παθογένεια της υπέρτασης, στην απάντηση στη θεραπεία και στην τοξικότητα των φαρμάκων. Η νέα τεχνολογία επιτρέπει την έρευνα των γονιδίων, που εμπλέκονται στα παραπάνω, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία καινούργια επιστήμη η φαρμακογενετική. Η φαρμακογενετική ανάλυση μπορεί επιπλέον να ανακαλύψει καινούργια γονίδια, που εμπλέκονται στην ανάπτυξη υπέρτασης.

«Μέχρι τώρα γνωρίζουμε αρκετά από αυτά, αλλά είναι βέβαιο ότι δεν είναι όλα. Έχουν γίνει πολλές μελέτες, οι οποίες έδειξαν ότι με βάσει τα γενετικά χαρακτηριστικά του κάθε αρρώστου, τα οποία γίνονται γνωστά με ανάλυση του DNA, καθορίζεται σε σημαντικό βαθμό η υπάρχουσα φαρμακευτική θεραπεία. Η έρευνα δεν εφαρμόζεται στην καθημερινή πράξη ακόμη, διότι κοστίζει ακριβά και επί πλέον δεν είναι γνωστά όλα τα γονίδια που εμπλέκονται. Εφαρμόζεται όμως πειραματικά σε πολλά ερευνητικά κέντρα παγκοσμίως. Η τεχνολογία σήμερα επιτρέπει από ένα απλό δείγμα αίματος να εξετάζονται 500.000 γενετικές ακολουθίες (κομμάτια του γονιδιώματος) του κάθε ασθενή οπότε για τον καθένα υπάρχουν πολλές πληροφορίες για πολλές ασθένειες, ένα δηλαδή σχεδόν πλήρες γενετικό προφίλ, το οποίο θα καθοδηγεί στην ενδεδειγμένη θεραπεία, στην οποία εκ προοιμίου είναι γνωστό ότι θα απαντήσει. Είναι βέβαιο ότι την επόμενη δεκαετία θα έχουμε πολλές ανακαλύψεις στον τομέα αυτό. Το καινούργιο πεδίο, που ανοίγεται μπροστά μας απαιτεί καινούργιες τεχνολογίες και προκύπτουν σημαντικότατα νομικά και ηθικά ερωτηματικά», κατέληξε ο κ. Παπαδημητρίου.