Η δικαιοσύνη «έμφυτη» στον άνθρωπο

Όσοι διαπράττουν αδικήματα, δεν έχουν πλέον καμία δικαιολογία, μιας και έρευνα στη Σουηδία υποστηρίζει πως ο εγκέφαλος του ανθρώπου διαθέτει ενσωματωμένους έμφυτους μηχανισμούς δικαιοσύνης. Αυτοί λοιπόν οι μηχανισμοί, πυροδοτούν αυτόματες αντιδράσεις απέναντι σε όποιον είναι εγωιστής και είναι πλεονέκτης.

Η σχετική έρευνα πραγματοποιήθηκε στο τμήμα της κλινικής νευροεπιστήμης του Ινστιτούτου Καρολίνσκα και της Σχολής Οικονομικών της Στοκχόλμης, με επικεφαλή την δρα Καταρίνα Γκόσπικ, που δημοσίευσαν τη μελέτη στο περιοδικό βιολογίας PLoS Biology. Οι επιστήμονες έκαναν πειράματα με 35 εθελοντές, καταγράφοντας ταυτόχρονα τις εγκεφαλικές αντιδράσεις τους μέσω της τεχνικής της λειτουργικής μαγνητικής απεικόνισης. Τα πειράματα αφορούσαν παιχνίδια σχετικά με την οικονομική δικαιοσύνη ανά ζεύγη, κατά τα οποία, ο ένας από τους δύο ήταν άδικος στην μοιρασιά των χρημάτων. Τα ευρήματα επιβεβαίωσαν την καθολική ανθρώπινη αντίδραση, η οποία είναι επιθετική εναντίον εκείνων που συμπεριφέρονται άδικα και με τρόπο βλαπτικό για τα συμφέροντα της ομάδας και, κατ’ επέκταση, της ευρύτερης κοινωνίας.

Παλαιότερες παρόμοιες μελέτες, είχαν δείξει τον προμετωπιαίο φλοιό και τη «νήσο» του εγκεφάλου ως τις δύο εκείνες περιοχές που ελέγχουν την ικανότητα ανάλυσης, λήψης και αξιολόγησης των οικονομικών αποφάσεων. Όμως η νέα έρευνα δείχνει ότι, στην πραγματικότητα, η περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει τις γρήγορες οικονομικές αποφάσεις και τις αντιδράσεις σε αυτές, είναι η αμυγδαλή, μια αρχαιότερη εξελικτικά και πιο «πρωτόγονη» περιοχή του εγκεφάλου, η οποία ελέγχει τα αισθήματα φόβου και θυμού. Με άλλα λόγια, το αίσθημα οικονομικής δικαιοσύνης πηγάζει από την ίδια περιοχή όπου εδράζουν τα πιο δυνατά και βαθιά συναισθήματα του ανθρώπου.

Για να μελετήσουν περισσότερο το ζήτημα, οι ερευνητές έδωσαν στους εθελοντές είτε αγχολυτικό ηρεμιστικό φάρμακο, είτε εικονικό. Όσοι πήραν το πραγματικό ηρεμιστικό, εμφάνισαν μικρότερη ενεργητικότητα στην αμυγδαλή και -καθώς είχαν κατευναστεί οι άμεσες συναισθηματικές αντιδράσεις τους- αποδείχτηκε ότι ήσαν διατεθειμένοι πλέον να αποδεχτούν μια άδικη κατανομή των χρημάτων στη διάρκεια των πειραμάτων, παρόλο που, όταν ερωτήθηκαν, συνέχιζαν να θεωρούν άδικη την μοιρασιά. Αντίθετα, όσοι είχαν πάρει απλώς εικονικό φάρμακο και η αμυγδαλή του εγκεφάλου τους συνέχιζε να λειτουργεί κανονικά, είχαν σταθερά επιθετική αντίδραση εναντίον εκείνων που ήσαν άδικοι στην μοιρασιά και ήθελαν να τους τιμωρήσουν για την αδιαφορία τους προς τους άλλους. Μάλιστα, παρατηρήθηκε μια διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα, καθώς οι άνδρες ήσαν σχετικά πιο επιθετικοί κατά της οικονομικής αδικίας σε σχέση με τις γυναίκες.