Η φυτική γλυκαντική ουσία που μπορεί να αλλάξει το σκηνικό στην παραγωγή ζάχαρης

Την αγανάκτησή του εκφράζει ο γεωπόνος του Καπνικού Σταθμού Ερευνας της Καρδίτσας, κ. Κωνσταντίνος Ζαχόκωστας μιλώντας αποκλειστικά στο «Πρώτο Θέμα», καθώς, όπως ισχυρίζεται, για δεκαετίες τώρα η Ευρώπη «κλείνει τα μάτια» μπροστά σε μια φυτική γλυκαντική ουσία που μπορεί να αλλάξει το σκηνικό στη βιομηχανία παραγωγής ζάχαρης. 

Η φυτική γλυκαντική ουσία που ακούει στο όνομα στέβια ανακαλύφθηκε το 1887 από τον Antonio Bertoni, ενώ οι φυλές των Guarani της Παραγουάης και της Βραζιλίας τη χρησιμοποιούσαν αιώνες πριν για τις γλυκαντικές και θεραπευτικές της ιδιότητες. Τα φύλλα μάλιστα του εν λόγω φυτού, σύμφωνα με τον κ. Ζαχοκώστα, περιέχουν «πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, σίδηρο, φώσφορο, ασβέστιο, νάτριο, κάλιο, μαγνήσιο, βιταμίνη Α και C». Η στεβιοσίδη, όπως λέγεται το φυτό, θεωρείται η γλυκύτερη από κάθε άλλη φυσική γλυκαντική ουσία, ενώ ξεπερνά ακόμη και τις τεχνητές, όπως την ασπαρτάμη. «Στη φυσική της μορφή είναι 20-30 φορές γλυκύτερη από τη ζάχαρη, ενώ στην πιο συνηθισμένη της μορφή, που είναι η λευκή σκόνη εξαγόμενη από τα φύλλα, είναι 200-300 φορές γλυκύτερη. Η κυριότερη ιδιότητά της είναι ότι δεν είναι θρεπτική γιατί δεν περιέχει υδατάνθρακες ή άλλα λιπαρά συστατικά, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιείται ακίνδυνα από άτομα που παρουσιάζουν προβλήματα υγείας, όπως διαβητικοί, καρδιοπαθείς, υπερτασικοί», αναφέρει ο κ. Ζαχοκώστας.

Η Ιαπωνία χρησιμοποιεί τη στέβια από το 1971 (το 1970 απαγόρευσε τη χρήση της ασπαρτάμης) και θεωρείται η μεγαλύτερη σε κατανάλωση χώρα, αφού έχει αντικαταστήσει κατά 60% τη ζάχαρη με τη στέβια. Το παράδειγμα της Ιαπωνίας το έχουν ακολουθήσει και άλλες χώρες όπως Κίνα, Ισραήλ, Καναδάς, Ρωσία, Μαλαισία, Ταϊλάνδη, Ν. Κορέα και πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής. «Οι ΗΠΑ έπειτα από έντονες πιέσεις και χιλιάδες καταγγελίες για τη χρήση της ασπαρτάμης το 1995 επέτρεψαν τη χρήση της στέβια μόνο ως συμπλήρωμα διατροφής. Μεγαλύτερη στεβιοπαραγωγός χώρα είναι η Κίνα, όπου το 95% εξάγεται στην Ιαπωνία, και ακολουθούν ο Καναδάς, η Παραγουάη, η Ρωσία, και το Ισραήλ. Χρησιμοποιείται κυρίως στη ζαχαροπλαστική, στη βιομηχανία τροφίμων και ποτών και από τις εταιρείες παρασκευής σκευασμάτων για διαβητικούς», λέει ο κ. Ζαχοκώστας.

Ωστόσο η Ευρωπαϊκή Ενωση ακόμα δεν έχει εγκρίνει την εν λόγω ουσία. Η τελευταία απόρριψη για την ένταξη της στέβια είτε ως τρόφιμο είτε ως συμπλήρωμα διαίτης στις ευρωπαϊκές αγορές έγινε το 2000. «Αδικη» χαρακτηρίζει την απόφαση της Ε.Ε. ο κ. Ζαχοκώστας, ο οποίος ελπίζει ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. «Υπάρχουν αρκετές ελπίδες τελευταία, γιατί λέγεται, πως μέχρι το 2010 η στέβια θα πάρει έγκριση και θα επιτραπεί η καλλιέργειά της σε τρεις χώρες της Νότιας Ευρώπης: Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία. Ολοι μας το ευχόμαστε και ιδιαίτερα οι Ελληνες καπνοπαραγωγοί των μεγαλόφυλλων ποικιλιών, που το εισόδημά τους καταρρακώθηκε και μετά το 2009 θα μηδενιστεί. Πρέπει όλοι μας να ενώσουμε τη φωνή μας και ιδιαίτερα οι Ελληνες ευρωβουλευτές να ενεργοποιηθούν έτσι ώστε να επιτραπεί η καλλιέργεια και οι καπνοπαραγωγοί να εξασφαλίσουν ένα εισόδημα που, όπως φαίνεται από τις οικονομικοτεχνικές μελέτες, θα είναι όμοιο και μεγαλύτερο από του καπνού. Αξίζει να σημειωθεί ότι για την προσαρμοστικότητα της στέβια στην Ευρωπαϊκή Ενωση έγιναν πειράματα και δοκιμαστικές καλλιέργειες σε Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία. Τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων έδειξαν πολύ καλή προσαρμοστικότητα σε όλες τις περιοχές, ιδιαίτερα όμως στην Καρδίτσα.