Με λουκέτο απειλείται το Κέντρο Υποστήριξης Γυναικών στη Θεσσαλονίκη

Η Ρικέτα Ζακάρ είναι μια 52χρονη γυναίκα που επί 30 χρόνια επιβίωνε σε καθεστώς μεθοδευμένης, οικονομικής βίας. Ο σύζυγός της είχε μεταβιβάσει στο όνομά του όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία και την είχε αναγκάσει, με τα δύο παιδιά τους, να ζουν σε καθεστώς ανέχειας.

«Ερχόταν σπίτι και τα μάτια όλων μας πήγαιναν στο θερμοσίφωνα για να δούμε μη τυχόν ήταν αναμμένος και ''πυροδοτούσε'' τη βίαιη αντίδρασή του», αναφέρει η κ. Ζακάρ με αφορμή την πρόσκληση της Εταιρίας για τον Κοινωνικό Αποκλεισμό και την Ψυχική Υγεία και του Κέντρου Κοινωνικής Υποστήριξης Γυναικών που απειλείται με κλείσιμο.

Η κ. Ζακάρ έχει χωρίσει πια το σύζυγό της και με τη βοήθεια του Κέντρου αισθάνεται πια πιο ασφαλής στο σπίτι της. «Οι άνθρωποι που με βοήθησαν εδώ στο Κέντρο με δίδαξαν το πιο σημαντικό πράγμα, ότι δεν είμαι ένοχη, ότι δεν φταίω εγώ για ό,τι έγινε», λέει συγκινημένη.

Το Κέντρο, ωστόσο, σύμφωνα με την υπεύθυνη Χρυσάνθη Ζαφειράτου, απειλείται με κλείσιμο καθώς δεν μπορεί να καλύψει πλέον τα λειτουργικά του έξοδα.

«Πήραμε πέρσι 20.000 ευρώ επιχορήγηση από το υπουργείο Υγείας τα οποία κάλυψαν τα τρέχοντα χρέη μας, αλλά τώρα τα χρέη έχουν φτάσει και πάλι τα 100.000 ευρώ με αποτέλεσμα να μην μπορεί πλέον να λειτουργήσει το Κέντρο», ανέφερε η κ. Ζαφειράτου. Όπως εξήγησε, από το 1998 που λειτουργεί η δομή, έχουν καταφύγει στην ίδια 2.445 γυναίκες που υφίστανται βία.

«Έχουμε ήδη κάνει αίτηση στο υπουργείο για χρηματοδότηση 30.000 ευρώ, ενώ τα υπόλοιπα χρήματα θα προσπαθήσουμε να τα καλύψουμε από τις δράσεις μας και από δωρεές», είπε η κ. Ζαφειράτου προσθέτοντας ότι αν δεν δοθεί λύση, το Κέντρο θα κλείσει στα τέλη Νοεμβρίου.

Αναφερόμενη στην αναγκαιότητα λειτουργίας του, τόνισε ότι προσφέρει κοινωνική, ψυχολογική και νομική βοήθεια σε άτομα που έχουν κακοποιηθεί, φαινόμενο που παρουσιάζει ιδιαίτερη έξαρση τα τελευταία χρόνια.

«Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως υπολογίζουμε, κάθε εβδομάδα, πανελλαδικά, έχουμε ένα θάνατο από κακοποίηση», διευκρίνισε. Κάνοντας το προφίλ των ατόμων που ζουν σε καθεστώς βίας, παρατήρησε ότι πρόκειται συνήθως για γυναίκες από τις οποίες οι μισές είναι άνεργες, είναι απόφοιτες λυκείου, περίπου 40 χρόνων, και βιώνουν ενδοοικογενειακή βία περίπου 15 χρόνια πριν αποφασίσουν να προσφύγουν σε βοήθεια. Όσον αφορά τους δράστες, εκείνοι που διαπράττουν τις πιο βαριές μορφές κακοποίησης είναι άντρες με μεγάλη οικονομική και κοινωνική δύναμη και με ισχυρή ιδεολογική τοποθέτηση.