Για τα ασφαλιστικά ταμεία, τις συντάξεις και άλλα εφιαλτικά όνειρα

Εφιάλτης Νο 1:
Ακούμε από τους αρμόδιους ότι σε μερικά χρόνια τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα είναι σε θέση να πληρώσουν τις συντάξεις.
  Εφιάλτης Νο 2:
Το «ασφαλιστικό» στην Ελλάδα είναι ένα μόνιμο πρόβλημα που πάντα συζητούν πως θα το λύσουν και ποτέ δε το λύνουν.
Η προπαγάνδα αυτή κάνει πλύση εγκεφάλου στους ασφαλισμένους «πελάτες με το ζόρι» και τους προετοιμάζει για την αντιμετώπιση μιας ζοφερής πραγματικότητας:«μην περιμένετε πολλά από μας - θα αθετήσουμε τις συμφωνίες μας λόγω αδυναμίας να πληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας».Ο διασυρμός π.χ. των υγειονομικών υπηρεσιών εξυπηρετεί ένα σκοπό:λειτουργεί αποτρεπτικά και άρα προκαλεί μείωση επισκέψεων και δαπανών. Κανείς δεν σκέπτεται τα αυτονόητα: ότι τα ασφαλιστικά ταμεία και ιδιαίτερα το γνωστό «Ίδρυμα» σε αντίθεση με τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες έχουν:
•   σίγουρη πελατεία που την δημιουργούν οι νόμοι του κράτους και όχι η ποιότητα των υπηρεσιών τους
•   σίγουρο τιμοκατάλογο ασφαλίστρων με υψηλά ποσοστά που είναι νομοθετημένα
•   απαλλαγή από την καταβολή προμηθειών για εξεύρεση νέων πελατών
•   απαλλαγή από το τεράστιο κόστος της διαφημιστικής καμπάνιας
•   απαλλαγή από τον κόπο του σχεδιασμού νέων ασφαλιστικών προϊόντων
•   είσπραξη των απαιτήσεων από τις επιχειρήσεις αντί από κάθε ασφαλισμένο χωριστά
•   πρόσθετα έσοδα που προέρχονται από τους ελέγχους, συμπληρωματικές εισφορές, επιβαρύνσεις κ.τ.λ.

•   έκτακτα έσοδα που προέρχονται από τα πρόσθετα τέλη και λοιπές επιβαρύνσεις (αν το έκαναν ιδιωτικές επιχειρήσεις αυτό, οι αρμόδιοι θα ήταν κατηγορούμενοι για την αισχρότερη μορφή τοκογλυφίας)
•   απαλλαγή από φόρο εισοδήματος. Δεν έχουν κέρδη, έχουν πλεονάσματα. Γι αυτό εξ’ άλλου το ότι τα περισσότερα ταμεία έχουν να κλείσουν ισολογισμό μερικά χρόνια καθόλου δεν ενοχλεί!
Παρά όλα αυτά τα τεράστια πλεονεκτήματα τους, δηλώνουν αδυναμία. Αν την ίδια αδυναμία δηλώνει μία ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία, το κράτος αντί να τη βοηθήσει θα ανακαλέσει την άδεια λειτουργία της.
Ιδιαίτερα ο κλάδος συντάξεως θα έπρεπε να μην έχει  κανένα πρόβλημα:σύνταξη είναι η διανομή στον ασφαλιζόμενο των δικών του αποταμιεύσεων που αυξήθηκαν με τους τόκους του κεφαλαίου του και των εισφορών των συναδέλφων του που δεν την εισέπραξαν. Είναι απαράδεκτο οι συντάξεις να πληρώνονται από τις τρέχουσες εισφορές των εργαζομένων. Κανείς γονέας δεν επιθυμεί η σύνταξη του να πληρώνεται από τις εισφορές των εργαζομένων παιδιών του και ούτε υπάρχει λόγος γι’ αυτό.
Η Ελληνική νομοθεσία όπλισε τα ασφαλιστικά ταμεία και με ένα ακόμη όπλο:την περίφημη «ασφαλιστική ενημερότητα». Δύναμη που ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε σωστά από τις διοικήσεις του «Ιδρύματος». Με όση αυστηρότητα την αρνούνται σε μία ιδιωτική επιχείρηση αν έχει έστω και μία ασήμαντη εκκρεμότητα, τόσο εύκολα την χορηγούν ή δεν απαιτείται για τους μεγάλους οφειλέτες, τους κρατικούς οργανισμούς και τους γνωστούς προβληματικούς.
Φανερό το συμπέρασμα:«κακοδιαχείριση, ανυπαρξία διοίκησης και λανθασμένος προγραμματισμός των μελλοντικών υποχρεώσεων».
Πρέπει να αυξήσουμε τα χρόνια εργασίας, τα όρια ηλικίας, να μειώσουμε τα ποσοστά, να μειώσουμε τις παροχές κ.τ.λ., με λίγα λόγια να αθετήσουμε τους όρους των συμβολαίων που «υπογράψαμε» με τους ασφαλισμένους «με το ζόρι πελάτες μας». Βεβαιότατα αφού έχουμε και το μαχαίρι και το καρπούζι. Και οι πολιτικοί μας ηγέτες το δικαιολογούν. Σκεφτήκατε άραγε γιατί; Γιατί απλούστατα αυτοί είναι οι μόνοι υπεύθυνοι. Από το έτος 1938 μέχρι σήμερα κάνουν πολιτική με ξένα χρήματα.
Μήπως μας εξωθούν σε μία λύση που κάποτε θα φανεί δήθεν ως αναγκαστική:την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης και την πλήρη αντικατάστασή τους με την ιδιωτική;