ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΜΑΚΙΑΒΕΛΛΙΚΗ ΤΑΚΤΙΚΗ

Οι  σύγχρονοι Έλληνες πολιτικοί έχουν πολύ καλά μελετήσει τόσο τον «Ηγεμόνα» όσο και την «Τέχνη του πολέμου». Ακολουθούν τις διδαχές των συγγραμμάτων αυτών τις περισσότερες φορές από ένστικτο και έμφυτη ικανότητα και γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο αρχηγός πρέπει να αποφεύγει τη μάχη που πρόκειται να χαθεί, ενώ αντίθετα πρέπει να επιζητεί τις μάχες που πρόκειται να κερδιθούν, επιλέγοντας τον κατάλληλο χρόνο, τόπο και μέθοδο για τον αγώνα.
Μεγάλος δάσκαλος στην μεταπολεμική πολιτική ιστορία ο εθνάρχης Κων/νος Καραμανλής ο οποίος το 1963 προβλέποντας σωστά την εκλογική ήττα του κόμματος της ΕΡΕ από την Ένωση Κύπρου του Γεωργίου Παπανδρέου παρέδωσε την αρχηγία στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο ο οποίος αν και εξαίρετος επιστήμονας και πολιτικός αναδείχθηκε δήθεν «λίγος για αρχηγός του δεξιού κόμματος» ενώ η πραγματικότητα ήταν ότι με όποιον αρχηγό το δεξιό κόμμα θα έχανε τις εκλογές εκείνες, τις οποίες και πράγματι έχασε με την γνωστή νίκη της Ε.Κ. με ποσοστό 53%.
Το ίδιο πολιτικό τέχνασμα επανέλαβε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το έτος 1980 όταν προβλέποντας ότι η βέβαιη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1981 είναι «προ των πυλών» έγινε έγκαιρα Πρόεδρος της Δημοκρατίας αφήνοντας τον εξαίρετο και έντιμο πολιτικό      Γ. Ράλλη να χάσει τις εκλογές αντί γι’ αυτόν. Εκλογές που όλοι γνωρίζουμε ότι η Ν.Δ. θα έχανε ούτως η άλλως με όποιον αρχηγό. Τις περιόδους αυτές ο κόσμος πίστεψε ότι έντεχνα του σερβίρισαν οι προπαγανδιστές των κομμάτων, ότι δήθεν υπεύθυνοι των αποτελεσμάτων ήταν οι αρχηγοί και αναζήτησε αλλαγή ηγεσίας, νομίζοντας ότι μόνο οι αρχηγοί μπορούν να ανατρέψουν την φυσική πορεία των πραγμάτων και εθελοτυφλούν στην πορεία των πολιτικών εξελίξεων ως και στα σημεία των διαφορετικών εποχών.
Πρόσφατα στην άλλη παράταξη ο κ. Σημίτης και όλοι οι επίδοξοι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ, πετυχαίνοντας μια οριακή νίκη στις εκλογές του 2000, προέβλεψαν με απόλυτη βεβαιότητα την ήττα στις εκλογές του 2004 και παρέδωσαν την αρχηγία στον Γεώργιο Παπανδρέου τον νεώτερο. Ήταν απόλυτα προβλέψιμο ότι οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, 2004 και 2007, το προβάδισμα το είχε η συντηρητική παράταξη και τις πιθανότητες νίκης με το μέρος της. Ειδικά για το 2004 τήν βεβαιότητα.
Ανέλαβε λοιπόν ο  Γεώργιος Παπανδρέου την αρχηγία του κόμματος, την χειρότερη για τον αρχηγό της και το κόμμα εποχή. Την εποχή που μετά από μια συνεχή διακυβέρνηση της χώρας για αρκετά χρόνια ήλθε η φυσιολογική φθορά και η αναμενόμενη επικράτηση του συντηρητικού κόμματος. Αναμενόμενη εξέλιξη στο δημοκρατικό πολίτευμα η εναλλαγή στην εξουσία. Αναμενόμενη επικράτηση των συντηρητικών καθ’ όσον το ίδιο συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες . Αναμενόμενο καθ’ όσον ο αντίπαλος είχε στο μεταξύ οργανωθεί και είχε λύσει το πρόβλημα της δικής του ηγεσίας.
Οι επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις που θα γίνουν π.χ. τα έτη 2011 και 2015 αναμένονται πιο εύκολες για το ΠΑΣΟΚ. Θα έχει 60%-70% πιθανότητες να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, λόγω αναμενόμενης φθοράς της κυβέρνησης και στην περίπτωση που τις χάσει, θα κερδίσει με απόλυτη βεβαιότητα τις μεθεπόμενες.


Συνεπώς πότε επιθυμούν να αναλάβουν την αρχηγία του κόμματος οι επίδοξοι αρχηγοί; Τώρα που αρχίζουν τα εύκολα ή τουλάχιστον τα ευκολότερα; Η συνηθισμένη μακιαβελλική τακτική που είναι μία από τις μάστιγες της εποχής μας δημιούργησε μια νέα τάξη «δήθεν ικανών για την αρχηγία». Βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων αυτών  είναι μια ιδιότητα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «καλός για τα εύκολα» και «νικητής όταν το ρεύμα τον πάει μόνο του». Για ποιο λόγο κανείς δεν ήταν υποψήφιος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, εκτός από το Γ. Παπανδρέου, το έτος 2004;
Γνωστή η τέχνη των παλαιών αυτοκρατόρων:Αφήνουν τον προηγούμενο ή τον στρατηγό να χάσει τη χαμένη μάχη και μετά έρχεται ο νέος αυτοκράτορας σαν σωτήρας και κερδίζει τις ευκολότερες νεώτερες μάχες.
Στον Γ. Παπανδρέου τον νεώτερο, αξίζει μια τιμή:Ανέλαβε την αρχηγία του κόμματος την δύσκολη εποχή χωρίς να σκεφτεί με τον ίδιο μακιαβελλικό τρόπο, γνωρίζοντας προφανώς ότι ίσως βλάψει τη δική του πολιτική καριέρα. Και η συνέχεια είναι γνωστή:για λόγους υπερβολικής ευαισθησίας και ευθιξίας θεώρησε τον εαυτό του υπεύθυνο για την δεύτερη εκλογική ήττα, ενώ είναι φανερό ότι οι πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις είχαν το αποτέλεσμα που αναμενόταν και δεν ήταν θέμα αρχηγού. Όλοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ότι τις εκλογές αυτές θα τις έχαναν ή τουλάχιστον πολύ δύσκολα θα τις κέρδιζαν. Ας μην εξαπατώνται λοιπόν με εξιλαστήρια θύματα και αλλαγές ηγεσίας. Όλα αυτά δεν είναι παρά βάλσαμο στην ψυχολογία των χαμένων: «Αν είχαμε άλλο αρχηγό θα κερδίζαμε». Η λακωνική απάντηση θα ήταν: «Αν».