“Θεσμική εκτροπή” η παρέμβαση τσάρου για τις φορολογικές δίκες

«Θεσμικές εκτροπές» και όχι «θεσμικές αλλαγές» χαρακτηρίζει ο Δικηγορικός Σύλλογος της Αθήνας (ΔΣΑ) τα όσα προβλέπουν οι νέες ρυθμίσεις του υπουργείου Οικονομικών για τη διαδικασία εκδίκασης των φορολογικών και τελωνειακών διαφορών στο πλαίσιο των νέων νομοθετικών πρωτοβουλιών για την περαίωση των φορολογικών υποθέσεων.

Με ανακοίνωσή του ο ΔΣΑ υποστηρίζει οι αλλαγές αυτές «θα πλήξουν καίρια την παροχή προσωρινής δικαστικής προστασίας στους πολίτες, οι οποίοι είναι οι μόνοι που δεν ευθύνονται για την καθυστέρηση της εκδίκασης των υποθέσεών τους στα διοικητικά δικαστήρια» Αναφέρει ακόμη ότι «με τρόπο πρωτοφανή και ακατανόητο επιδιώκεται τα όργανα των φορολογικών αρχών να απαλλαγούν από την «ενοχλητική» τήρηση των τύπων όταν διεξάγουν ελέγχους και επιβάλλουν φόρους και πρόστιμα».

Ειδικότερα, ο ΔΣΑ  εστιάζει την κριτική του σε τρία σημεία της διαδικασίας που προβλέπεται για την εκδίκαση φορολογικών και τελωνειακών διαφορών και συγκεκριμένα:

- Στην πρόβλεψη για περιορισμό της διάρκειας ισχύος της προσωρινής διαταγής στις 30 ημέρες. Όπως επισημαίνει ο ΔΣΑ κάτι τέτοιο θα στερήσει από τον πολίτη τη συνταγματικά κατοχυρωμένη προσωρινή δικαστική προστασία, δεδομένου ότι σήμερα οι αποφάσεις των δικαστηρίων επί αιτήσεων αναστολής εκδίδονται κατά μέσο όρο τέσσερις μήνες μετά την υποβολή της αίτησης. Επιπλέον, με τη ρύθμιση αυτή, η χορήγηση προσωρινής διαταγής δεν θα έχει κανένα αντίκρισμα και ο πολίτης θα πληρώνει την καθυστέρηση των δικαστηρίων να δικάσουν τις αναστολές και να εκδώσουν τις σχετικές αποφάσεις.

- Στην όσα αναφέρονται περί επιδιωκόμενης «οριοθέτησης του βάρους απόδειξης και της εξουσίας του δικαστηρίου όταν δικάζει αναστολή με αντικείμενο φορολογική υπόθεση». Πρόκειται – επισημαίνει ο ΔΣΑ – για «ακατανόητη πρόταση», καθώς σύμφωνα με τις διατάξεις που ισχύουν σήμερα, ο πολίτης που ζητά την αναστολή εκτέλεσης, έχει και το βάρος απόδειξης της οικονομικής του αδυναμίας. Εξάλλου, τα διοικητικά δικαστήρια έχουν τη δυνατότητα να χορηγούν μερική αναστολή. Συνεπώς, όταν ο δικαστής χορηγεί ολική αναστολή, τούτο σημαίνει ότι ο πολίτης του έχει αποδείξει είτε ότι βρίσκεται σε πλήρη αδυναμία καταβολής του φόρου που βεβαιώνεται σε βάρος του είτε ότι η προσφυγή του είναι προδήλως βάσιμη. Σε μια τέτοια περίπτωση, σε τι θα συνίσταται η «δραστηριοποίηση των αδρανοποιούμενων εισπρακτικών μηχανισμών»;

- Στην  κατάργηση της έφεσης στις φορολογικές δίκες. Πρόκειται για λύση του τύπου «πονάει χέρι, κόβει χέρι», τονίζει ο ΔΣΑ μεταξύ άλλων και επισημαίνει ότι «πριν φθάσουμε στο σημείο αυτό, θα έπρεπε να αναζητηθούν τα πραγματικά αίτια διόγκωσης του αριθμού των εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων, μεταξύ των οποίων ο καταλογισμός φόρων και προστίμων για επουσιώδεις παραλείψεις και η επιβολή εξοντωτικών προσαυξήσεων, αποτέλεσμα της συνήθους πρακτικής των ΔΟΥ να ελέγχουν τις φορολογικές υποθέσεις κατά το τελευταίο έτος πριν την παραγραφή.

Τέλος, ο ΔΣΑ επισημαίνει ότι καμία τυπική πλημμέλεια και, πολύ περισσότερο, κανένας ουσιώδης τύπος της διαδικασίας, όπως λ.χ. το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης, δεν είναι «ανούσιος». Η τήρηση των τύπων – υπογραμμίζει ο ΔΣΑ - είναι αυτή που διασφαλίζει ότι ο φορολογούμενος θα πληροφορηθεί επαρκώς για όσα του καταλογίζονται και θα έχει το χρόνο να προετοιμάσει την υπεράσπισή του. «Συνεπώς, η βλάβη του πολίτη από την μη τήρηση των τύπων δεν χρειάζεται απόδειξη», καταλήγει.