“Πάρκαρε” τη γιαγιά στο ΚΑΤ και φύγαμε!

Σε… σταθμό φύλαξης  ηλικιωμένων έχουν μετατραπεί τις  τελευταίες ημέρες τα δημόσια νοσοκομεία ελέω διακοπών και αποδράσεων. 

Η επιχείρηση «παρκάρισμα», όπως ονομάζουν στη γλώσσα τους οι εργαζόμενοι του ΕΣΥ, την εναπόθεση των παππούδων και των γιαγιάδων στο ασφαλές περιβάλλον ενός μεγάλου νοσοκομείου με πρόσχημα κάποιο πρόβλημα υγείας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, όπως συμβαίνει άλλωστε κάθε χρόνο τέτοια εποχή. 

Η απουσία δημόσιων δομών φροντίδας για ηλικιωμένους αλλά και τα δυσβάσταχτα έξοδα για την απασχόληση αποκλειστικής νοσοκόμας ή φροντίδας σε ιδιωτική δομή είναι οι δύο λόγοι που ευνοούν το «παρκάρισμα», ιδίως το καλοκαίρι, σύμφωνα με επαγγελματίες του χώρου της υγείας.

Όπως εκτιμούν, κάθε κλινική δημόσιου νοσοκομείου αντιμετωπίζει τουλάχιστον δύο περιστατικά «παρκαρίσματος» την εβδομάδα, κατά το διάστημα Ιουνίου – Αυγούστου. 

Το ίδιο συμβαίνει  και στις εορταστικές περιόδους  όπως Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Απόκριες, Πάσχα, του Αγίου Πνεύματος, γενικά τα διαστήματα που ενδείκνυνται για αποδράσεις. 

Την περισσότερη κίνηση έχουν οι Παθολογικές, οι Ορθοπεδικές και οι Πνευμονολογικές Κλινικές, καθώς και τα Τμήματα Αποκατάστασης και Φυσιοθεραπείας των νοσοκομείων –σύμφωνα με τους επαγγελματίες της υγείας όλες αυτές οι κλινικές προσφέρονται για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας που επικαλούνται οι συγγενείς των υπερηλίκων- «ασθενών». 

Αν πρόκειται για  υπερήλικα χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα υγείας εκτός από το… γήρας, συνήθως οι οικείοι του επικαλούνται οσφυαλγία ή κρίση δύσπνοιας. Σε κάθε περίπτωση ο περαιτέρω έλεγχος του ασθενούς είναι επιβεβλημένος. Αν πάλι ο ασθενής πάσχει από χρόνιο νόσημα (αναπνευστικά προβλήματα, ημιπληγίες κα), τότε προηγείται «προετοιμασία» του ασθενούς. 

Όπως εξηγεί νοσηλεύτρια  στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών μεγάλου νοσοκομείου «η προετοιμασία σημαίνει ότι έχουν παραλείψει κάποια δόση από τα αναγκαία φάρμακα, έχουν αφήσει αφυδατωμένο τον ασθενή ή τον έχουν εκθέσει λίγο παραπάνω στον ήλιο. Έχουν φέρει δηλαδή τον ασθενή στα… όριά του ώστε να εισαχθεί απαραιτήτως στο νοσοκομείο». 

Οι ειδικευόμενοι  γιατροί σφραγίζουν συνήθως το «διαβατήριο» του ηλικιωμένου. Οι ειδικευόμενοι γιατροί είναι συνήθως εκείνοι που υποδέχονται τους ασθενείς στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών. Το αποτέλεσμα είναι όμως «είτε λόγω ανασφάλειας είτε λόγω άγνοιας να πέφτουν πιο εύκολα ‘‘θύματα’’ των συνοδών των υπερήλικων ασθενών» λέει εργαζόμενος κεντρικού νοσοκομείου. 

Και φυσικά είναι  αυτονόητο ότι δεν μπορεί να τους ζητηθούν ευθύνες όταν ανακαλυφθεί ότι η «κρίση» που οδήγησε τον ηλικιωμένο στο νοσοκομείο ουδέποτε υπήρξε και ότι ο ασθενής ήταν απλώς ένας ηλικιωμένος που χρειαζόταν φύλαξη και όχι νοσηλεία ή θεραπεία…