Στη Βουλή τα κενά εκπαιδευτικών στα Πρότυπα και τα Πειραματικά Σχολεία

Ψηφίζεται σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου “Ελληνικό Ινστιτούτο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών”, η τροπολογία με την οποία παρατείνεται η θητεία των υπηρετούντων μελών της Διοικούσας Επιτροπής Πειραματικών Σχολείων (ΔΕΠΠΣ), όπως αυτή συγκροτήθηκε το έτος 2015 ενόψει σύμφωνα με πληροφορίες σχετικού νομοσχεδίου.

Τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση της λειτουργίας των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων (Π.Π.Σ.) επισημαίνει με ερώτηση που υπέβαλε προς τον υπουργό Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων ο Γραμματέας Κοινοβουλευτικού Έργου και βουλευτής Αττικής του Ποταμιού Γιώργος Μαυρωτάς., εντοπίζοντας κενά στα πρότυπα και πειραματικά σχολεία.

Όπως σημειώνει, η επιλεκτική και αποσπασματική εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας, η έλλειψη πιστώσεων και η ανυπαρξία μηχανισμού αναπλήρωσης με εκπαιδευτικούς αυξημένων προσόντων, σε συνδυασμό με τις αποχωρήσεις εκπαιδευτικών προς σχολεία εξωτερικού, Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και θέσεις στελεχών εκπαίδευσης, οδηγούν σε σημαντικά κενά και αδυναμία των Π.Π.Σ. να προσφέρουν το εκπαιδευτικό έργο υψηλών απαιτήσεων, όπως αυτό προβλέπεται από τους σκοπούς τους.

Ζητά ενημέρωση από τον κ. Γαβρόγλου για τον ακριβή αριθμό των κενών στα Π.Π.Σ., πως κατανέμονται ανά σχολείο και σε ποιες ειδικότητες αφορούν. Επίσης ρωτά με ποιον μηχανισμό σκοπεύει το Υπουργείο να καλύψει τις θέσεις εκπαιδευτικών και για το επόμενο σχολικό έτος.

Στην ερώτησή του τονίζει:”Η αποφυγή εφαρμογής διατάξεων της ισχύουσας νομοθεσίας ή και η αποσπασματική τροποποίησή της από πλευράς ΥΠ.Π.Ε.Θ., κατά την τελευταία διετία οδηγεί αργά αλλά σταθερά στην υποβάθμιση της λειτουργίας των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων (Π.Π.Σ.) όπως άλλωστε πολλάκις και εγκαίρως έχει καταδείξει το Ποτάμι στη Βουλή και στον δημόσιο διάλογο με την εκπαιδευτική κοινότητα.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν:

Α) η μη εφαρμογή των παρ. 6 και 7 του άρθρου50 του Ν. 3966/2011που αφορά στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στα Π.Π.Σ. και τις συνακόλουθες διαδικασίες για την ανανέωση της θητείας των εκπαιδευτικών.

Β) η μη εφαρμογή της παρ. 5 του άρθρου 37 του Ν. 3966/2011 που ορίζει ότι τα Π.Π.Σ. υπάγονται διοικητικά στον οικείο Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης.

Γ) η τροποποίηση της παρ. 9 του άρθρου 48 του Ν. 3966/2011,όπως είχε αντικατασταθεί και ίσχυε, με την παρ. 6 του άρθρου 33 του Ν. 4386/2016, με την οποία δίνεται η δυνατότητα κάλυψης των κενών θέσεων στα Π.Π.Σ. όχι αποκλειστικά από εκπαιδευτικούς με 5ετή θητεία (όπως προβλέπονταν από την παρ. 6 του άρθρου 48 του Ν. 3966/2011) αλλά και από αποσπασμένους για 1 έτος, μόνιμους εκπαιδευτικούς και η οποία εφαρμόζεται αποκλειστικά, έκτοτε.

Ακόμα, με το υπ’ αριθ. πρωτ. 148002/Δ6-7/9/2017 έγγραφο του αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα, τα σχολεία ενημερώθηκαν ότι δεν έχουν χορηγηθεί πιστώσεις για προσλήψεις σε Π.Π.Σ. αναπληρωτών αυξημένων προσόντων για το σχολικό έτος 2017 – 2018, αντί της εφαρμογής της παρ. 9 του άρθρου 48 του Ν. 3966/2011. Με το ίδιο έγγραφο καλούνται οι Διευθυντές των Π.Π.Σ. να συνεργασθούν με τις οικείες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και όχι με την οικεία Περιφέρεια για την κάλυψη των κενών.

Τα Π.Π.Σ. αιμορραγούν σε εκπαιδευτικό προσωπικό από τον Ιούνιο του 2015 και αυτό διότι στελεχώνονται από εκπαιδευτικούς αυξημένων προσόντων, με συνέπεια σε κάθε διαδικασία επιλογής στελεχών εκπαίδευσης να αποχωρεί από αυτά αξιοσημείωτος αριθμός εκπαιδευτικών για να στελεχώσει άλλες θέσεις.

Έτσι, κατά τις τελευταίες κρίσεις για Διευθυντές εκτιμάται ότι απεχώρησε από τα Π.Π.Σ. ένα ποσοστό της τάξης του 10%.Αν σε αυτό, προστεθούν και οι εκπαιδευτικοί που αποσπάστηκαν σε σχολεία του εξωτερικού τον περασμένο Σεπτέμβριο και οι εκπαιδευτικοί που μετατάχθηκαν προσφάτως ως Ε.ΔΙ.Π. στα Α.Ε.Ι. (υπάρχουν δε αιτήσεις που ακόμη εκκρεμούν) συνάγεται ότι σε πολλά Π.Π.Σ. έχουν δημιουργηθεί σημαντικά κενά.

Με δεδομένο δε ότι για φέτος, τουλάχιστον, δεν προβλέπεται μηχανισμός αναπλήρωσης με εκπαιδευτικούς αυξημένων προσόντων αλλά αυτό επαφίεται στην καλή συνεργασία Διευθυντών Π.Π.Σ. και οικείων Διευθυντών Εκπαίδευσης γίνεται κατανοητό ότι τα σχολεία θα αδυνατούν να προσφέρουν το εκπαιδευτικό έργο υψηλών απαιτήσεων, όπως αυτό προβλέπεται από τους σκοπούς τους”.