Πήδηξε από το παράθυρο γιατί η δασκάλα είχε κλειδώσει την αίθουσα και είχε φύγει, αφού προηγουμένως είχαν φύγει όλα τα παιδιά - Πατέρας 7χρονου: Το παιδί φώναξε αλλά η δασκάλα δεν άκουσε και κλείδωσε την πόρτα
Άμα δεν μπορούν να κάνουν τον έλεγχο της τάξης στο κλείσιμο οι δασκάλοι, ας βρουν κάποιον να τον κάνει, δηλαδή να βρει ο διευθυντής. Έτσι κι' αλλιώς η πρώτη και δευτέρα δημοτικού είναι τα μικρά που θέλουν παραπάνω προσοχή. Η ευθύνη του ατυχήματος για μένα ανήκει 70% στο δάσκαλο και 30% στο διευθυντή του σχολείου. Μερικές δασκάλες είναι 24-25 χρονών κοριτσάκια με το μυαλό στο Facebook, τι περιμένεται.
7 χρονών παιδί, προτίμησε να πέσει από το παράθυρο αντί να πάει στο παράθυρο και να αρχίσει να φωνάζει τρομαγμένο βοήθεια??? Όλο και κάποιος θα ήταν εκεί και θα το άκουγε. Κάτι δεν κολλάει. Επίσης σε μία τάξη δημοτικού λίγο δύσκολο να μην δεις ενα παιδάκι όσο και να έσκυψε κάτω από το θρανίο, εκτός και αν εχεις κρυφτεί κάπου επίτηδες
Επ' ευκαιρία, μερικές σκέψεις... Τα παρακάτω αφορούν -δυστυχώς- μεγάλη μερίδα γονέων και δασκάλων... απλά επειδή η καθημερινότητα δεν έχει τα "κατάλληλα" περιστατικά, δεν φαίνεται... Γονείς που ξεφορτώνονται (όχι, δεν βάζω εισαγωγικά) τα παιδιά τους στο σχολείο, όπου την ευθύνη την έχουν άλλοι, άρα για ό,τι συμβεί μπορούν να κατηγορήσουν κάποιον... (είμαι μέλος συλλόγου γονέων και έχω ακούσει από γονέα να λέει σε διευθυντή σχολείου το αμίμητο: "Εγώ έχω την ευθύνη όταν το έχω στο σπίτι. Τις ώρες που είναι στο σχολείο, είναι δική σου ευθύνη, οπότε μην μου ξανατηλεφωνήσεις επειδή έκανε κάτι κακό. Αντιμετώπισέ το! Είναι η δουλειά σου!") Γονείς που τα ξέρουν όλα γιατί "έχουν πάει στο πανεπιστήμιο" (ή και όχι, απλώς τα ξέρουν...) και κάνουν υποδείξεις στους δασκάλους για την ποιότητα του μαθήματος... Γονείς που είναι δυσαρεστημένοι και λένε ότι "ο δάσκαλος δεν είναι καλός" επειδή δεν βάζουν ή βάζουν λίγες εργασίες για το σπίτι... Γονείς που κατηγορούν/απαξιώνουν/γελοιοποιούν/μηδενίζουν τους δασκάλους μπροστά στα παιδιά τους, όταν οι δάσκαλοι κάνουν κάποια παρατήρηση στο παιδί τους ή εκφράσουν ανησυχία για τη συμπεριφορά του στο σχολείο... Δάσκαλοι χωρίς ενδιαφέρον να διδάξουν, χωρίς έμπνευση, διεκπεραιωτές της "εργασίας" τους, κυνηγοί του ωραρίου τους (πόσοι όμως -ειδικά υπάλληλοι- καθόμαστε στη δουλειά μας παραπάνω "επειδή έχουμε μεράκι;;;")... Δάσκαλοι κουρασμένοι, απογοητευμένοι, χτυπημένοι κι αυτοί απ' τα μνημόνια... Δάσκαλοι χωρίς ουσιαστική δυνατότητα επιβολής πειθαρχίας, χωρίς δυνατότητα νουθεσίας, αν δεν συνεργάζονται μαζί τους οι γονείς. Το Δημοτικό σχολείο -καλώς κατά τη γνώμη μου- έχει αλλάξει και δεν χρησιμοποιείται πια -ευτυχώς- η σωματική ή άλλη τιμωρία (αυτή που χρησιμοποιούσαν οι "παλιοί, καλοί δάσκαλοι"). ΑΠΑΙΤΕΙ όμως κατ' ελάχιστον την ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΟΝΕΑ, την αμοιβαία ενημέρωση και φυσικά την αλληλοεκτίμηση. Όλα αυτά για το καλό του παιδιού, αλλά -δυστυχώς- αυτό συμβαίνει σπάνια, γιατί όλα αυτά είναι κουραστικά!!! Όχι μόνο για τον "δημόσιο υπάλληλο-τεμπέλη-δάσκαλο" αλλά και -κυρίως- για τον "ξερόλα γονιό που έχει το καλύτερο-εξυπνότερο-πιο ήσυχο-πιο υπάκουο παιδί του κόσμου". Και σαν να μη φτάνει αυτό, η Διοίκηση (υπουργείο, περιφερειακές δ/νσεις, δ/νσεις πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και σχολικοί σύμβουλοι), στην καλύτερη περίπτωση υποεκτιμά τις καταστάσεις, στη χειρότερη αδιαφορεί και κουκουλώνει... Πού θα πάει, κάποια στιγμή θα βάλουμε μυαλό... ελπίζω!
Τα ειπες ολα σε ενα σχολιο... Και φυσικα ολα αυτα ειναι αλυσιδα, το παιδι κακομαθαινει και αυριο μεθαυριο θα κανει τα ιδια , ακομα και στον χωρο εργασιας του στη κοινωνια στην οικογενεια του κλπ... Πολλες παθογένειες ειναι θεμα παιδειας ή κοινωνιας; Ή και τα δυο;
πολλά τραγούδια λέμε. Ποτέ δεν θα ήθελα να είμαι εκπαιδευτικός στο ελλαδιστάν και να έχω να μορφώσω και να διαπαιδαγωγήσω 25 τσιπρόπουλα με μπαμπάδες κατσαπλιάδες.
Ακριβώς αυτό, οι δάσκαλοι έχουν τα χέρια δεμένα, γιατί οι γονείς δε θέλουν να στενοχωρήσουν τα βλαστάρια τους.
Καλα, η δασκαλα κλειδωσε. Κι εμεις αφήνουμε κλειδια στην πορτα σε αμαξια κλπ. Το σοκαριστικό ειναι που 7 χρονων παιδι αγχωθηκε τοσο, ώστε πηδηξε 4 μετρα για να βγει. Φαντασου τι θα φοβοταν οτι θα γινόταν αν αργουσε στο σπιτι. Μηπως να μη ζοριχουμε τα παιδια μας, η και το αντιθετο μη τα οπλιζουμε με υπερβολικη αυτοπεποιθηση; 4 μετρα υψος, 7χρονων παιδι. Δε βγαινει στο μετρημα. Ας δει και αυτος ο πατερας που κατηγορει τι ο ιδιος εκανε λαθος.
Εφτα χρονών κανονικά θα επρεπε να έχει αναπτυξει το ενστικτο της αυτοσυντήρησης και να μην πηδάει από τα τεσσερα μέτρα νομίζωντας οτι κατεβαίνει πεζούλι. Αλλά έτσι είναι όταν έχουν τσουβαλιάσει τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες μαζί με τα κανονικά.
Γονείς μαζευτε τα παιδιά σας που τα έχετε αποτρελλάνει με τα survivor και τα κινητά . Πρώτα ρίξτε το ανάθεμα στον εαυτό σας και μετά στους εκπαιδευτικούς .
Φόρτωση περισσότερων σχολίων
Η κατάσταση έχει ξεφύγει τελείως! Παλιά υπήρχε σεβασμός για τον δάσκαλο! Τώρα, οι τρελαμένες μαμάδες της νέας γενιάς, απαξιούν τελείως το έργο του δασκάλου με τις παράλογες απαιτήσεις τους! Καμία ευθύνη δεν έχει η μαμά, όλα η δασκάλα. Αν το παιδί είναι κακότροπο και ατίθασο φταίει η δασκάλα! Αν σκοντάψει και γδάρει το γονατάκι του, φταίει η δασκάλα! Αν βρίζει τη δασκάλα, φυσικά και φταίει η δασκάλα! Αν η δασκάλα αναφέρει στο σύλλογο γονέων ότι το απροσάρμοστο παιδί πρέπει ναλλάξει σχολείο, φταίει η δασκάλα! Μαθητής της Τετάρτης πηδά τα κάγκελα και εξαφανίζεται και η απάντηση της μαμάς στο τηλέφωνο είναι ''καλά έκανε....θα ξανάρθει'' Ολα αυτά τα ζώα εδώ μέσα (που ''τη βρίσκουν'' όταν τα κακομαθημένα παιδιά τους είναι ατίθασα και που αρέσκονται να κρεμάσουν ευχαρίστως τη δασκάλα για το παραμικρή παρατήρηση που θα κάνουν στα κακοαναθρεμένα τους), προσπαθούσαν να τα συνετίσουν και να τους μάθουν να σέβονται τον δασκαλό τους, η κοινωνία μας θα ήταν πολύ καλύτερη!