Ομπάμα θα λέμε και θα κλαίμε

Το σκηνικό των μίζερων καναπέδων και της προχειρότητας ενίοτε έμοιαζε σχεδόν παράταιρο μπροστά στη χολιγουντιανή υπερπαραγωγή που λάμβανε χώρα στους δρόμους της Αθήνας. Και όσο κι αν καλύφθηκαν εν μια νυκτί τα γκράφιτι και μαζεύτηκαν οι άστεγοι γύρω από την περιοχή του Ζαππείου -με αντίστοιχο τρόπο που είχαν φυτευτεί σε ένα βράδυ οι φοίνικες στη λεωφόρο Συγγρού με αφορμή την άφιξη του Ζισκάρ ντ’ Εστέν στη χώρα μας-, η πολιτική και αισθητική εγκατάλειψη ήταν παραπάνω από ορατές. Δεν είναι μόνο τα χαμόγελα που ήταν συγκρατημένα και αμήχανα μπροστά στα πυρακτωμένα λόγια του Ομπάμα τα οποία ξεχείλιζαν από αγάπη για τη χώρα μας, ούτε η άτσαλη εμφάνιση των περισσότερων πολιτικών, η βαριεστημένη και κάπως «χυμένη» πόζα του πρωθυπουργού, η ξέχειλη αμηχανία και το φτωχικό ντεκόρ. Ούτε καν η κατεψυγμένη σφυρίδα -μα πάλι σφυρίδα;- που σέρβιραν μαζί με ένα άκρως προβλέψιμο ριζότο από γαρίδες στον πλανητάρχη. Είναι μάλλον η γενικότερη αίσθηση ότι κανείς απ’ όλους όσοι βρέθηκαν δίπλα του -και μιλάμε για τους βασικούς πολιτικούς μας εκπροσώπους, με προεξάρχοντα τον πρωθυπουργό- δεν έδειξε να πιστεύει ούτε το ένα δέκατο από όσα έλεγε ο πρόεδρος των ΗΠΑ για τη συμβολική αξία και τις δυνατότητες της χώρας μας. Δεν φάνηκαν να ασπάζονται τις αισιόδοξες θέσεις του για τις δυνατότητες της Ελλάδας, ούτε να ανταποκρίνονται στα κορυφαία μηνύματα από το δημοκρατικότερο κείμενο όλων των εποχών -τον «Επιτάφιο» του Περικλή- ότι «προς την ευγένεια ακόμα των αισθημάτων μας απέναντι των άλλων, βρισκόμαστε σε αντίθεση με πολλούς, διότι τους φίλους μας επιδιώκουμε να αποκτήσουμε όχι ευεργετούμενοι από αυτούς, αλλά ευεργετούντες αυτούς». 

Δείτε νέες αδημοσίευτες φωτογραφίες από την επίσκεψη Ομπάμα στην Ακρόπολη

Η χαμένη ελληνική ευκαιρία

Ακόμα και αν ο λόγος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα μετέφερε καλά μηνύματα και ήταν πολιτικά συγκροτημένος, η συνολική εικόνα του ήταν σχεδόν απογοητευτική: προφανώς και είναι δύσκολο να στέκεται κανείς χωρίς να είναι γυμνασμένος για πολλή ώρα στο πόντιουμ, αλλά δεν είναι καθόλου δύσκολο όταν εκπροσωπείς τη χώρα σου να προσπαθήσεις να μη χασμουριέσαι ή να κοιτάς το ρολόι σου. Ειδικά στην περίπτωση ενός πολιτικού που γνωρίζει ότι πρέπει να ανταποκριθεί στα δύσκολα - πόσο δύσκολο είναι να πάρεις λίγη δύναμη από όσα καλά και επαινετικά λέει για σένα ο εκπρόσωπος της κορυφαίας δύναμης στον κόσμο, γνωρίζοντας μάλιστα ότι η εικόνα αυτή ταξιδεύει στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη;

Γεμάτος άνεση και στυλ ο Αμερικανός πρόεδρος, αμήχανος και κακοστημένος ο Ελληνας πρωθυπουργός, του οποίου η εικόνα συνολικά ήταν απογοητευτική



Μπορεί βέβαια οι δικοί μας να μην αντιλαμβάνονταν ότι ο φιλικός πρόεδρος που είχαν απέναντί τους, αν και απερχόμενος, έχει συγκεντρωμένα πάνω του όλα τα φώτα, ευτυχώς όμως το συνειδητοποίησε εκείνος. Ετσι, φρόντισε η τελευταία εικόνα που θα συνόδευε την παρουσία του στην Ελλάδα να ήταν από την Ακρόπολη, μεταφέροντας τα αισιόδοξα ηλιόλουστα μηνύματα από το κατεξοχήν σύμβολο της δημοκρατίας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αντίστοιχα μηνύματα μετέφερε και η άψογη αμφίεσή του: ένα πιο σπορ μπουφάν και ένδυμα κάτω από τον Ιερό Βράχο -όπου πρωταγωνιστεί η έννοια του ανώνυμου πολίτη και όχι του επισήμου-, ένα τέλεια σιδερωμένο sur mesure σακάκι στις υπόλοιπες εμφανίσεις.





Γνωρίζοντας πού ακριβώς πρέπει να γίνει πιο πολιτικός και πού πιο ανθρώπινος, φρόντισε να μάθει τα ελληνικά που χρειάζεται ώστε να κάνει τη γενναιόδωρη πρόποση ή να γίνει, εκεί που χρειάζεται, πολύ άμεσος προσφωνώντας τον συνομιλητή του «Alexis». Μόνο που από το Μέγαρο Μαξίμου, αντί να ανταποκριθούν στην πιο γενναιόδωρη ίσως αντιμετώπιση που θα μπορούσε να έχει ο Ελληνας πρωθυπουργός από ξένο ηγέτη μέχρι τώρα, απλώς ασχολήθηκαν με τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και των social media, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με την πραγματικά ουσιαστική συνύπαρξη ενός κορυφαίου πολιτικού με τον Ελληνα πρωθυπουργό και την εκτίμηση που τρέφει ο Μπαράκ Ομπάμα στο πρόσωπό του. Ούτε με την ευεργετική αύρα που ακολούθησε τις γιορτινές σκηνές που μετέδιδαν τα κορυφαία πρακτορεία όλου του κόσμου - η πρώτη φορά ίσως που η χώρα μας αναφερόταν στα ξένα δελτία για καλό. Και ήταν όντως παράδοξο η ευφρόσυνη διάθεση να συνοδεύεται από μια εικόνα κακομοιριάς που έκανε τα λόγια του Ομπάμα περί «μυθικής φιλοξενίας» να ακούγονται τουλάχιστον contradiction in terms (εγγενή αντίφαση που λένε και στη χώρα του).

Μην μπορώντας να βρούμε ένα ξενοδοχείο που θα μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια του κορυφαίου πολίτη του κόσμου, προτιμήσαμε να τον στείλουμε σε ένα θέρετρο δίνοντάς του την ευκαιρία να απολαύσει στον δρόμο για το Μαξίμου όλα τα «αξιοθέατα»: τις παράνομες αφίσες που κρέμονταν μισοσκισμένες από επικών διαστάσεων σκυλάδικα, τα παράνομα παραπήγματα στην περιοχή του αεροδρομίου, τους μαραμένους φοίνικες, την εικόνα εγκατάλειψης που κάνει το κέντρο της Αθήνας να μοιάζει όχι με γιορτινή αλλά μάλλον με ανοχύρωτη πόλη. Ακόμα και το Προεδρικό Μέγαρο ή το Μέγαρο Μαξίμου, όπου, αν εξαιρέσεις την αίθουσα «Βυζαντινόν» όπου έλαβε χώρα το επίσημο δείπνο, δεν έχουν έναν χώρο που να ταιριάζει σε μια πιο φωταγωγημένη περίσταση όπως αυτή. Στα παραπάνω προστέθηκαν και οι γκρίνιες κορυφαίων πολιτικών εκπροσώπων και αρχηγών της αντιπολίτευσης που δεν εκλήθησαν στο δείπνο. Τυχερές ήταν μάλλον οι γυναίκες -όπως οι υπουργοί Πολιτισμού και Τουρισμού Λυδία Κονιόρδου και Ελενα Κουντουρά, η τελευταία απέσπασε και σέλφι!-, αλλά και οι υπουργοί Οικονομικών και Οικονομίας, που ευτυχώς έχουν και εξοικείωση με την αγγλική - ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος όπως μάθαμε είχε και ιδιαίτερη συνομιλία με τον ομόλογό του Τζακ Λιου. Ειδικά όμως ο νέος υπουργός Οικονομίας Δημήτρης Παπαδημητρίου, που είναι και γνώριμος του Μπ. Ομπάμα από το Ινστιτούτο Λεβί, φάνηκε να μοιράζεται μαζί του το ίδιο χιούμορ: «Σε ψήφισα δύο φορές και θα σε ξαναψήφιζα και τρίτη αν ήσουν υποψήφιος», φέρεται να είπε στον Ομπάμα, για να εισπράξει την απάντηση: «Αυτά να τα πεις στον Τραμπ».

Οι αστεϊσμοί δεν έλειψαν ούτε στις συνομιλίες με τον Αλέξη Τσίπρα ή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος ρωτήθηκε αν το Προεδρικό Μέγαρο είναι και η μόνιμη κατοικία του.


Ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Ελληνας Πρόεδρος  της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος ακίνητοι στην ανάκρουση των εθνικών ύμνων των δύο χωρών


Εντύπωση από την επίσκεψή του στην Ελλάδα λέγεται ότι έκαναν στον απερχόμενο πρόεδρο -με τη σειρά που τα είδε- τα έργα τέχνης που κοσμούσαν το Προεδρικό Μέγαρο, οι Κούροι στο Μουσείο της Ακρόπολης, η ζωφόρος της μάχης του Μαραθώνα, οι πλουμιστές παραδοσιακές στολές των κυριών του Λυκείου Ελληνίδων, η χορωδία με τα μικρά παιδιά της Λυρικής που του τραγούδησαν Σάιμον και Γκαρφάνγκελ και Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης, το πώς φωτίζει ο ήλιος τον Βράχο της Ακρόπολης και η θαλασσινή θέα από το δωμάτιό του.  Θαλασσινή, δε, ήταν και η πρόποσή του στο Προεδρικό Μέγαρο: «Στις αρετές και τις αξίες που μας ενώνουν από τις δύο άκρες μιας πλατιάς θάλασσας. Είθε οι Ελληνες και οι Αμερικανοί να είναι πάντα εκεί ο ένας για τον άλλον, σαν φίλοι σαν συμπατριώτες, σαν αδελφοί και αδελφές. Στην υγειά σας!». Ενας πραγματικά ανοιχτός, θαλασσινός λόγος, ενός ζεστού ανθρώπου του οποίου οι μνήμες και οι αναφορές ξεκινάνε από τη Χαβάη, για να καταλήξουν σε αυτό το τελευταίο κεφάλαιο της μεγάλης πολιτικής σταδιοδρομίας του στην καρδιά των Αθηνών και στη σκιά του Ιερού Βράχου. Εχοντας όλα αυτά υπόψη του, δήλωσε επανειλημμένα -όπως και στην πρώτη χειραψία με τον υπουργό Αμυνας Πάνο Καμμένο- ότι η Ελλάδα ήταν και παραμένει η προσωπική επιλογή του. Ηταν η δική του αναγκαία συνθήκη και απότιση προσωπικού φόρου τιμής στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία - και με αυτή τη λέξη κατά νου ήθελε να τον θυμούνται και οι άνθρωποι.
 
Οι τελευταίες αλλαγές στα σχέδια

Γι’ αυτό και ήταν επίσης δική του επιλογή να μιλήσει στην Πνύκα - κάτι που δεν του το επέτρεψαν ούτε ο χώρος και, κυρίως, το τρομοκρατικό χτύπημα που είχε προηγηθεί λίγες μόλις μέρες πριν από την άφιξή του στην καρδιά της Αθήνας. Η βιαστική αλλαγή του χώρου από την Πνύκα στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος» δεν αποδείχθηκε κακή επιλογή, αλλά ήταν σαφώς αισθητικά ουδέτερη και αρκετά απομακρυσμένη από την Ακρόπολη.

Πάντα εκφραστικός ο πρόεδρος Ομπάμα δαγκώνει τα χείλη του καθώς αποθεώνεται στο Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» 


Ο ίδιος ο πρόεδρος επέμεινε το κοινό στην ομιλία του να είναι ανάμεικτο, ένα αίτημα που προσπάθησε σε μεγάλο βαθμό να ικανοποιήσει η αμερικανική πρεσβεία επιλέγοντας τους εκλεκτούς επισκέπτες από όλο το κοινωνικό φάσμα, αλλά και νεαρά παιδιά και μετανάστες μικρής ηλικίας. Ετσι, συνυπήρξαν κορίτσια με μαντίλες, προσφυγόπουλα που έβγαζαν συγκινημένα φωτογραφίες με το κινητό, μαθητές του Αμερικανικού Κολεγίου με τις στολές τους, αλλά και άλλων σχολείων, μαζί με επιχειρηματίες και επισήμους, οι οποίοι ωστόσο φάνταζαν κάπως παράταιροι σε ένα περιβάλλον με έναν προσκεκλημένο που συγκέντρωνε πάνω του όλα τα φώτα. Ακόμα και η παρουσία του ίδιου του Σπύρου Νιάρχου, ο οποίος επισκέπτεται αρκετά σπάνια τη χώρα μας, φάνηκε να περνάει στα ψιλά λόγω της βαρύτητας του ονόματος του Ομπάμα. Παρόντες ήταν η κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη συνοδευόμενη από τον σύζυγό της Βαρδή, η κυρία Μαριάννα Λάτση, ο CEO του ομίλου ΑΝΤ1 Θοδωρής Κυριακού, ο επιχειρηματίας και πρόεδρος του ΣΕΒ Θεόδωρος Φέσσας, οι πρόεδροι του ΕΒΕΑ και του ΣΕΤΕ Κωνσταντίνος Μίχαλος και Ανδρέας Ανδρεάδης, αντίστοιχα, καθώς και  ο καθηγητής Γιώργος Μπαμπινιώτης, ο ηθοποιός Γιώργος Πυρπασόπουλος και ο συγγραφέας Αύγουστος Κορτώ. Από νωρίς είχε καταφτάσει στον  χώρο η οικογένεια Παπανδρέου -Νίκος και Γιώργος-, αλλά και ο Νικόλαος Γλίξμπουργκ μετά της συζύγου του.



 Δικό τους πηγαδάκι είχαν δημιουργήσει από νωρίς ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης με τον νέο υπουργό Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου, οι οποίοι έδειχναν ιδιαίτερα ευδιάθετοι, αλλά και ο υπουργός Αμυνας με τον υπουργό Ψηφιακής Πολιτικής Νίκο Παππά. Κάποιο πρόβλημα μάλιστα που είχε δημιουργηθεί με τον κ. Καμμένο, ο οποίος δεν έβρισκε τη θέση του, λύθηκε σύντομα, όπως αντίστοιχα λύθηκαν και οι παρεξηγήσεις με τους επισήμους που είχαν τοποθετηθεί στο τελευταίο διάζωμα - σε αντίθεση με τους υπουργούς που βρίσκονταν στην πλατεία. Παρών στην ομιλία ήταν και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης, μαζί με την Ντόρα Μπακογιάννη, τον Γιώργο Κουμουτσάκο, την Ολγα Κεφαλογιάννη και τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, οι οποίοι έσπευσαν να βγάλουν και σχετική σέλφι στον προαύλιο χώρο. Το μισό σχεδόν Υπουργικό Συμβούλιο είχε κατηφορίσει προς το «Σταύρος Νιάρχος» - ακόμα και η νέα υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου προτίμησε να αφήσει για λίγο τους δανειστές να περιμένουν στο «Ηilton» προκειμένου να απολαύσει από κοντά τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Και σίγουρα όσοι βρέθηκαν στον χώρο αποζημιώθηκαν με το παραπάνω από έναν χορταστικό λόγο που περιλάμβανε πολλή Ελλάδα και Δημοκρατία, και κυρίως σφραγιζόταν ως ο τελευταίος επίσημος λόγος του προέδρου των ΗΠΑ στο ευρύ κοινό - με ό,τι αυτό συνεπάγεται για εμάς συμβολικά, επικοινωνιακά και, το κυριότερο, πολιτικά. Χαλάλι οι τεράστιες ουρές έξω από το κτίριο, αλλά και το τρομερό κρύο που έπρεπε να υποστούν οι κυρίες με τα τακούνια και τις επίσημες ενδυμασίες, οι οποίες πρωταγωνιστούσαν δίνοντας μια γιορτινή διάθεση στην εκδήλωση που έλαβε χώρα στην έναρξη του αθηναϊκού χειμώνα.

 Από τον Πετρόμπεη στον Αντετοκούνμπο

Δεν ήταν μόνο οι αναφορές στη «φουστανέλα», στη «σπανακόπιτα» ή το «ούζο», αλλά οι συμβολικές μορφές που επικαλέστηκε ο πρόεδρος των ΗΠΑ για να δώσει έμφαση στη δημοκρατική αξία της Ελλάδας και τα ιδανικά που δίδαξε στον πλανήτη. Ποιος αλήθεια σήμερα -ακόμα και Ελληνας πολιτικός- επικαλείται σε επίσημο λόγο του τον Πετρόμπεη, δηλαδή τον αρχιστράτηγο Πέτρο Μαυρομιχάλη, ο οποίος είχε αποστείλει επιστολή-έκκληση το 1821 προς την αμερικανική συμπολιτεία ζητώντας τη βοήθειά της όταν συγκρότησε την πρώτη Γερουσία στην ανθρωπότητα, την περίφημη Μεσσηνιακή Γερουσία; Σε αυτή την επιστολή λοιπόν αναφέρθηκε ο πρόεδρος Ομπάμα όταν έκανε λόγο στο Προεδρικό Μέγαρο για «πλατιά θάλασσα» -απόσπασμα από τη συγκεκριμένη επιστολή- και την επομένη για τους στενούς δεσμούς που ενώνουν τις δύο χώρες μας, αλλά και όταν επισήμανε ότι «γειτονεύουν στενά τα δυο μας έθνη». Αναφορές που πέρασαν ασχολίαστες από το κοινό και τους πολιτικούς, όπως ασχολίαστη πέρασε και η αναφορά του στον κόσμο «τον μικρό τον μέγα» του Οδυσσέα Ελύτη με την οποία ξεκίνησε την ομιλία του. Εννοείται βέβαια ότι σε αντίθεση με τον Ελύτη, θύελλα χειροκροτημάτων ξεσήκωσε η αναφορά του στον Γιάννη Αντετοκούνμπο - ας μην ξεχνάμε ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι λάτρης του μπάσκετ και δεινός συμπαίκτης του επί σειρά ετών είναι ένας Ελληνας, ο Αλεξ Γιαννούλιας, ο οποίος υπήρξε στενός συνεργάτης του αλλά και πρώην παίκτης του Πανιωνίου! Ισως γι’ αυτό και ως δεινός παίκτης και άνθρωπος με ψυχή, ο πρόεδρος Ομπάμα δεν θέλησε να καταθέσει έναν απλό πολιτικό λόγο, αλλά ένα μεγάλο «ευχαριστώ», έναν λόγο αξιακό και ευγνωμοσύνης για όλα όσα έχουν προσφέρει οι Ελληνες στην ανθρωπότητα. Πολλοί φιλέλληνες έχουν περάσει από τη χώρα μας, αλλά λίγοι έχουν μιλήσει από καρδιάς όπως ο Μπαράκ Ομπάμα, λέγοντας ότι «οι καρδιές μας έχουν σκιρτήσει με τις τραγωδίες του Αισχύλου και του Ευριπίδη. Οι πνευματικοί μας ορίζοντες άνοιξαν από την ιστορία του Ηροδότου και του Θουκυδίδη. Η αντίληψή μας για τον κόσμο και η θέση μας σε αυτόν διευρύνθηκε από τον Σωκράτη και τον Αριστοτέλη».

Η επίσκεψη στην Ελλάδα, όπως εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος τόσο στον υπουργό Αμυνας όσο και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο και τον πρωθυπουργό, ήταν γι’ αυτόν όνειρο ζωής. Ηταν ανέκαθεν πολύ σημαντικό για εκείνον όχι μόνο να μπορέσει να γνωρίσει καλύτερα τη χώρα μας, αλλά για να εκφωνήσει από τα μέρη μας έναν λόγο πλανητικό και καθολικό γιατί «ήταν εδώ πριν από 25 αιώνες, στους βραχώδεις λόφους αυτής της πόλης, που αναδείχθηκε μια ιδέα: Η δημοκρατία» - η φράση που ξεσήκωσε κυριολεκτικά θύελλα χειροκροτημάτων στην αίθουσα. «Το κράτος - η εξουσία προέρχεται εδώ πάντα από τον δήμο, τον λαό. Το ίδιο και η έννοια του πολίτη -όχι του δούλου, αλλά του κυρίου του εαυτού του- με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται αυτή η ιδιότητα. Οπως και η πίστη στην ισονομία - όχι μόνο για τους λίγους, αλλά για τους πολλούς, όχι μόνο για την πλειονότητα, αλλά και για τις μειονότητες. Αυτές είναι οι αρχές που αναπτύχθηκαν σε αυτό το δημοκρατικό έδαφος», τόνισε. Ολοκληρώνοντας δε τον λόγο του πρόσθεσε: «Ο σημαντικότερος τίτλος στην καριέρα μου είναι αυτός του πολίτη και όχι του προέδρου ή του πρωθυπουργού». Ο λόγος του Μπ. Ομπάμα εκτός από τα δημοκρατικά μηνύματα που έστειλε προς όλες τις κατευθύνσεις ήταν αντάξιος ενός ανθρώπου που κράτησε ψηλά αυτές τις έννοιες, όπως και το λαμπερό εκτόπισμα που θα τον συνοδεύει και αφότου θα εγκαταλείψει το επίσημο αξίωμα του προέδρου των ΗΠΑ. Αλλωστε άφησε στα μέρη μας μια ισχυρή παρακαταθήκη μαζί με την υπόσχεση ότι θα επιστρέψει σε έναν χρόνο ως απλός πολίτης για να παραστεί στο Athens Democracy Forum που θα έχει τη σφραγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας ή για να τιμήσει το κάλεσμα φιλοξενίας του Αλέξη Τσίπρα.

Το «κτήνος» και οι πράκτορες

Σε αντίθεση με τους Ελληνες πολιτικούς, πάντως, οι οποίοι μάλλον δεν φάνηκαν προετοιμασμένοι να ανταποκριθούν στη σπουδαία για τη χώρα μας περίσταση, ο πρόεδρος Ομπάμα φάνηκε καλά διαβασμένος: έδειξε να γνωρίζει όχι μόνο την Ιστορία μας, αλλά και στίχους ποιητών μας, ακόμα και την πολιτική χροιά που έχει το «φιλότιμο» - μια λέξη αμετάφραστη και δύσκολη για κάποιον που δεν έχει αντιληφθεί σε βάθος την έννοιά της. Φρόντισε επίσης μαζί με τα ρητά και τα καλά λόγια να μας χαρίσει και λίγη από την αστερόσκονη που συνοδεύει εκ των πραγμάτων κάθε επίσημη ή ανεπίσημη επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ: πράκτορες με μεγάλα μαύρα γυαλιά βρίσκονταν παντού -όπως αυτά που φορούσε ο ωραίος πράκτορας έξω από το Μαξίμου, φτυστός ο Κιάνου Ριβς, είναι η αλήθεια!-, ελεύθεροι σκοπευτές ακροβολισμένοι στις ταράτσες, τεράστια οχήματα που έδιναν το στίγμα σε μια ατελείωτη αυτοκινητοπομπή μετέτρεψαν τους δρόμους της Αθήνας σε χολιγουντιανό σκηνικό, σαν να έβλεπε κανείς σκηνές από το «Homeland».

Δημοσιογράφοι από όλο τον κόσμο κατέκλυσαν για δύο μέρες την Αθήνα και τα πέριξ της Ακρόπολης, όπου μπορούσε κανείς να δει να κυκλοφορούν τόσο υπάλληλοι του Λευκού Οίκου που συνόδευαν τον πρόεδρο όσο και Αμερικανοί πράκτορες. Σε μια μουντή πόλη όπου πρωταγωνιστούν μόνο οι διαδηλώσεις και οι πορείες -ακόμα κι αυτές πάντως ήταν περιορισμένες σε σχέση με άλλες επισκέψεις Αμερικανών προέδρων στη χώρα μας-, η παρουσία μιας υπερπαραγωγής που λάμβανε χώρα σε real time και με θετικά πολιτικά μηνύματα δεν θα μπορούσε παρά να είναι το απαραίτητο παραμυθένιο διάλειμμα στο ζοφερό παραμύθι της Σταχτοπούτας που δεν θα βρει ποτέ τον ιδανικό πρίγκιπα. Ο πρόεδρος Ομπάμα έδειξε να γνωρίζει - όπως και όλο το επιτελείο που τον συνόδευε- ότι οφείλει να δώσει μια διάσταση επικού στην επίσκεψή του, κάτι που αρμόζει στην εικόνα της χώρας του και στην αντίληψη των Αμερικανών για την πραγματικότητα που μοιάζει πάντα βγαλμένη από ταινία. Τα ειδικά τζιπ που απενεργοποιούσαν τα κινητά, τα λεγόμενα «κτήνη», οι δύο δίδυμες λιμουζίνες που πρωταγωνιστούσαν στις αυτοκινητοπομπές, τα ελικόπτερα που πετούσαν σχεδόν σε όλη την πόλη, οι αστυνομικοί που κρύβονταν σε απάτητα χωράφια και τούνελ, τα φουσκωτά που όργωναν τον κόλπο του «Αστέρα», τα κόκκινα χαλιά -ακόμα και αν μπήκαν κάπως στραβά και κόλλησαν κάποια έξτρα ρετάλια- και η Secret Service που έδινε παραγγέλματα διαμόρφωσαν την ιδανική αφήγηση και μας έδωσαν επιπλέον λόγους για να θυμόμαστε για πάντα την επίσκεψη του 44ου προέδρου των ΗΠΑ.
 
Το σημαντικότερο, ωστόσο, δεν είναι η παρουσία αλλά η ουσία. Ολοκληρώνοντας τον λόγο του και κλείνοντας το κεφάλαιο της πολιτικής του καριέρας, ο Μπαράκ Χουσέιν Ομπάμα σήκωσε δυνατά το χέρι φωνάζοντας «Ζήτω η Ελλάς». Πόσοι, αλήθεια, πολιτικοί θα είχαν σήμερα το σθένος να φωνάξουν «Ζήτω η Ελλάδα» και να το πιστεύουν με την καρδιά τους;