Ζουράρις για τον νέο πρόεδρο του ΕΣΥΠ: Έχει βαρύτατο επιστημολογικό έλλειμμα

Πλήρη αποδόμηση της επιλογής του υπουργείου Παιδείας να τοποθετήσει τον καθηγητή Νίκο Θεοτοκά στην θέση του προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) επιχείρησε ο κ. Κώστας Ζουράρις στην Βουλή με το δικό του ιδιόμορφο λόγο.

Ο βουλευτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων επικαλέστηκε το βιβλίο του κ. Θεοτοκά για τον βίο του στρατηγού Μακρυγιάννη για να υποστηρίξει ότι ο υποψήφιος για την θέση χαρακτηρίζεται απο «βαρύτατο επιστημολογικό έλλειμμα». Όταν δε η διαδικασία έφτασε στην ώρα της ψηφοφορίας και ο πρόεδρος της επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής τον ενημέρωσε ότι για το κόμμα των ΑΝΕΛ έχει ήδη ψηφίσει ο κ. Θανάσης Παπαχριστόπουλος, ο κ. Ζουράρις απάντησε «και ποιος τον γράφει τον Παπαχριστόπουλο» , για να προσθέσει ωστόσο: «Έγινε λάθος καταστατικών, λοιπόν, μετά την παρέμβαση μου κατά το συναμφότερον, λέγεται στην ελληνική πολιτική παράδοση, ψηφίζω λυπημένα ναι».

Στην βασική του τοποθέτηση όμως, «έσφαξε» λεκτικά τον κ. Θεοτοκά λέγοντας: «Όπως πολύ σωστά τα είπε η Υπουργός κυρία Αναγνωστοπούλου, το πρόβλημα είναι να εντοπίσουμε τα προβλήματα. Ένα από τα προβλήματα, λοιπόν, είναι η προτεινόμενη υποψηφιότητα του συναδέλφου Θεοτοκά» ενώ συνέχισε: «Είναι αδύνατον, φυσικά, εάν δε λειτουργήσω ως Προκρούστης να κάνω μια επιστημολογική ανασκευή του έργου του. Μπορούμε να μιλήσουμε μετά για το πώς ερμηνεύεις στη σελίδα 175 το "τα ταιριάσαμε" και πώς το ερμηνεύω εγώ επιστημολογικά. Το γεγονός ότι είναι βαρύτατο το επιστημολογικό του έλλειμμα στην προσέγγιση του Μακρυγιάννη, η οποία είναι πολύ καλή εργασία αλλά με τεράστιο επιστημολογικό έλλειμμα, είναι το εξής: π.χ. χαμπάρι δεν παίρνει ο Θεοτοκάς ότι τα Απομνημονεύματα, ενδεχομένως είναι και ιστορικό, άρα λέει ψέματα ή λέει λιγότερα ψέματα ή πολλά ψέματα, ή δε λέει πολλές αλήθειες, όπως όλοι οι ιστορικοί, αυτοί που κάνουν χρονογράφημα, ο Μακρυγιάννης. Αυτό αφορά τους ιστορικούς κ.λπ».

«Το ότι είναι ένα μνημείο επιστημονικής και επιστημολογικής κατασκευής της πολιτικής θεωρίας, όπως ο Θουκυδίδης, δείχνει να μη τον απασχολεί καθόλου ή να μη το ξέρει καθόλου» υποστηρίζει σε άλλο σημείο για να προσθέσει «Δηλαδή, το ότι π.χ. το «ευκήθηκα δια την περιλαβήν του κάστρου» στον Ιμπραήμ, στο Νιόκαστρο, ουσιαστικά παραπέμπει ευθέως στο Η 232 ή Η 235 της Ιλιάδας, στην προσευχή του Αίαντος και του στρατού των Αχαιών, δείχνει να το αγνοεί πατόκορφα και όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή την αρχή της πολυετηοκρατίας, την αρχή της αμφιβολογίας, η οποία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της ελληνικής ιλαροτραγικής πολιτικής θεωρίας, δεν τον απασχολεί».

«Υπάρχει το εξής: στη σελίδα 11 του βιβλίου του Μακρυγιάννη, λέει, διαβάζω ακριβώς: οι εκσυγχρονιστές της ελληνοχριστιανικής παράδοσης βρήκαν σ’ αυτό τη μήτρα, όπου σε αδιαμφισβήτητο θεμέλιο θα νομιμοποιούνταν οι αυθαίρετες μετασκευές και τα ντενεκεδένια πανωσηκώματα που έχουν βαφτιστεί με πομπώδη ονόματα κ.λπ» σημείωσε, για να θυμηθεί τις απόψεις για τον Μίκη Θεοδωράκη του υπεύθυνου για τον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία Αντώνη Λιάκου και να συνεχίσει «Ο συνάδελφος Θεοτοκάς δεν το λέει εδώ, θα του το πω εγώ, ότι δηλαδή έπρεπε να το πει για να γλυτώσει ακριβώς τα ατοπήματα και τις γενικεύσεις. Ντενεκεδένια πανωσηκώματα είναι ο Λορεντζάτος, ντενεκεδένια πανωσηκώματα είναι ο Χρήστος Γιανναράς, ντενεκεδένια πανωσηκώματα είναι ο Ρίτσος.  Είναι ο  Μίκης Θεοδωράκης, για τον οποίο σας έδωσα στην ολομέλεια την απόδειξη, την μουσικολογική προσέγγιση που κάνει για την αργόσυρτη διάρκεια ανάμεσα στην πρώτη τετραηχία του «Συνεφιασμένη Κυριακή» και στην πρώτη τετραηχία του «Ακαθίστου Ύμνου» με 1300-1400 χρόνια που χωρίζουν αυτά που διακρίνουν».