Πόση οικονομική καταστροφή αντέχει ακόμα η χώρα;

Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί και να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές, τις τρίτες μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο, έρχεται να προσθέσει και νέα βάρη στην ήδη διαλυμένη και κατεστραμμένη οικονομία, τα οποία είναι αμφίβολο ότι θα αντέξουν επιχειρήσεις και πολίτες.

Η καιροσκοπική αυτή πολιτική, που πηγάζει από ένα κομματικό ωφελιμισμό ξεκαθαρίσματος λογαριασμών με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους, αδιαφορεί για τα πρόσθετα δεινά που επιφέρει σε μια χώρα η οποία βρίσκεται κυριολεκτικά στην Εντατική και υποστηρίζεται μηχανικά από το σκληρότερο μνημόνιο όλων, το τρίτο, του οποίου τις επαχθείς συνέπειες δεν έχει ακόμα αντιληφθεί σε όλη τους την έκταση ο ελληνικός λαός.

Πέρυσι τέτοια εποχή, παρ’ όλες τις αδυναμίες, η εικόνα της οικονομίας ήταν εντελώς διαφορετική. Αν μη τι άλλο, είχαν φανεί τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης και η οικονομία λειτουργούσε στοιχειωδώς περιμένοντας ένα κλικ για να πάρει μπροστά.

Το κράτος εισέπραττε σε ικανοποιητικό βαθμό έσοδα και φόρους που προέκυπταν από τις μνημονιακές δεσμεύσεις και το τραπεζικό σύστημα, παρά τις αδυναμίες του στη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας, λειτουργούσε στοιχειωδώς στην κάλυψη άλλων αναγκών των επιχειρήσεων στο εξαγωγικό και εισαγωγικό τους έργο, στη διακίνηση των μεταχρονολογημένων επιταγών, αλλά και στην παροχή ρευστότητας σε όσους είχαν καταθέσεις, είτε επρόκειτο για επιχειρήσεις είτε για φυσικά πρόσωπα.

Η χώρα μέσα από τις τεράστιες θυσίες του λαού είχε επιτύχει πρωτογενή πλεονάσματα, μέρος των οποίων αποδόθηκε στην κοινωνία, και για πρώτη φορά μετά από 5 χρόνια πέτυχε την έξοδο από την ύφεση με μια μικρή μεν, ανάπτυξη δε.

Ολα έλεγαν ότι με λίγη προσπάθεια ακόμα θα μπορούσαμε να αφήσουμε πίσω τα πέτρινα χρόνια και να αρχίσουμε σιγά-σιγά να ξαναχτίζουμε, έστω μέσα από τα συντρίμμια. Και μετά, με τον γνωστό τακτικισμό της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ και αφορμή τη μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, οδηγηθήκαμε στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου από τις οποίες προέκυψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. 

Τι συνέβη, όμως, από τότε μέχρι σήμερα που οδηγούμαστε εκόντες άκοντες σε νέες εκλογές;

- Σχεδόν όλοι οι Ελληνες σταμάτησαν να πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, μπερδεμένοι από ερμαφρόδιτες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, περιμένοντας κάποιου είδους σεισάχθεια τόσο για τους φόρους όσο και για τις δόσεις των δανείων στις τράπεζες.

- Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., θέλοντας να αποδείξει ότι ξέρει να διαπραγματεύεται καλύτερα από τους προηγούμενους, επιδόθηκε σε μια μακρόχρονη και καταστροφική διαπραγμάτευση με τους δανειστές, μη θέλοντας ουσιαστικά συμφωνία, αλλά να οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα μέσα από έναν εκβιασμό ότι η Ευρωζώνη θα πάθει μεγαλύτερο κακό από μια δική μας χρεοκοπία!

- Οσο για τα περιβόητα 7 δισ. -των οποίων η εκταμίευση υπολειπόταν από το προηγούμενο μνημόνιο και στην αρχή δεν τα ήθελε ο Γιάνης Βαρουφάκης-, όταν άδειασαν τα ταμεία και οι υποχρεώσεις έγιναν ασφυκτικές τόσο προς το εξωτερικό όσο και προς το εσωτερικό, από την κυβέρνηση άρχισαν να εκλιπαρούν για την εκταμίευσή τους.

- Και όσο συνεχιζόταν αυτή η ατέρμονη και εν πολλοίς αλλοπρόσαλλη διαπραγμάτευση, η οποία από κάποιο σημείο και μετά εξαγρίωσε τους δανειστές και τους έκανε να δείξουν το πιο σκληρό τους πρόσωπο, στέλνοντας μήνυμα ότι οι εκβιασμοί της ελληνικής πλευράς δεν περνάνε, τόσο η κατάσταση στην πραγματική οικονομία χειροτέρευε και η παγκόσμια χλεύη αυξανόταν.

- Οι απονενοημένες προσπάθειες της «πρώτη φορά αριστερής» κυβέρνησης για εξεύρεση εναλλακτικών πηγών χρηματοδότησης από Ρωσία, Κίνα ή την τράπεζα των BRICS έπεσαν, όπως ήταν αναμενόμενο, στο κενό και το μόνο που κατάφεραν ήταν να εξοργίσουν περισσότερο τους Ευρωπαίους, βλέποντας την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείπει την κοινή εξωτερική πολιτική της Ε.Ε. και να τραβάει τον δικό της δρόμο.

- Τα λουκέτα σε επιχειρήσεις αυξάνονται από μήνα σε μήνα.

- Οι επενδύσεις είναι ανύπαρκτες και οι δρομολογημένες από το παρελθόν υπό διωγμόν, ενώ για ιδιωτικοποιήσεις ούτε κουβέντα.

- Η απορρόφηση κονδυλίων από το ΕΣΠΑ είναι ανύπαρκτη.

- Η ανεργία, μετά από μια μικρή ανάσχεση πριν την ανάληψη της διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ., αρχίζει πάλι να αυξάνεται και να φλερτάρει σήμερα με το 30%.

- Και ενώ οι μήνες περνούν στην κυριολεξία άπρακτοι, η κυβέρνηση για τα μόνα που μπορεί να επαίρεται είναι το άνοιγμα της ΕΡΤ και η επαναπρόσληψη των καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων και των διοικητικών υπαλλήλων στα πανεπιστήμια.

- Ετσι φτάνουμε στο παρά ένα της λήξης της 4μηνης προθεσμίας που μας είχαν δώσει για το κλείσιμο του προηγούμενου μνημονίου, προκειμένου να πάρουμε τα περιβόητα 7 δισ. και να αποπληρώσουμε τις δόσεις σε ΔΝΤ και ΕΚΤ. Με μια εντελώς παράλογη απόφαση, ο Αλέξης Τσίπρας οδηγεί σε ένα επίσης ακατανόητο δημοψήφισμα που είχε ως αποτέλεσμα να επιβληθούν capital controls, αφού η ΕΚΤ διέκοψε την παροχή ρευστότητας μέσω ELA.

-  Ετσι νέκρωσαν τα πάντα και η οικονομία έπεσε σε κώμα. Η όποια δραστηριότητα των επιχειρήσεων ανακόπηκε, οι εξαγωγές πλέον γίνονται μέσα από δαιδαλώδεις διαδικασίες και απερίγραπτη τραπεζική γραφειοκρατία, ενώ οι δυσκολίες στις εισαγωγές έχουν δημιουργήσει ελλείψεις σε πρώτες ύλες και προϊόντα.

-  Ο Αλέξης Τσίπρας, αμέσως μετά το ηχηρό «Οχι» που πιστώθηκε με το δημοψήφισμα, κατάλαβε ότι αν επέμενε στη συγκρουσιακή πολιτική με τους δανειστές, οι Ελληνες πολίτες θα έχαναν οικονομίες 122 δισ. ευρώ, που ήταν κατατεθειμένα στις τράπεζες, η χώρα θα προχωρούσε σε άτακτη χρεοκοπία και θα γυρνούσε δεκαετίες πίσω, με μια ανθρωπιστική κρίση που όμοιά της μόνο σε υποσαχάριες χώρες συναντάται σήμερα.

- Υπέγραψε, λοιπόν, άρον άρον ό,τι του έδωσαν, καταπατώντας τις προσωπικές του αρχές και αξίες, αλλά και όλη τη ρητορική και υποσχεσιολογία που τον οδήγησαν στην εξουσία, και φέρνοντας στη Βουλή το επαχθέστερο και σκληρότερο των μνημονίων.

- Και επειδή οι δικοί του ultra αριστεροί τού γύρισαν την πλάτη, συνέβη το εξής καταπληκτικό: έτυχε ευρείας στήριξης από τα κόμματα ευρωπαϊκού προσανατολισμού, δίνοντας ελπίδα στον λαό ότι έστω και με αυτό το σκληρό πρόγραμμα που είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε, υπάρχουν ακόμα ευκαιρίες μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

-  Μόλις όμως έπεσαν και οι τελευταίες υπογραφές από τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια και αποδεσμεύτηκε η πρώτη δόση για να καλυφθούν την τελευταία στιγμή οι τρέχουσες ανάγκες πληρωμών, προέβη σε άλλη μία καταστροφική πρωτοβουλία με την παραίτησή του και την προσφυγή σε νέες εκλογές.

Το κόστος αυτής της νέας καταστροφής στην πραγματική οικονομία δεν είναι επακριβώς υπολογισμένο. Αλλοι κάνουν λόγο για 2 και άλλοι για τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ, χωρίς όμως να συνυπολογίζεται και το ενδεχόμενο να μην υπάρξει μέσω συνεργασιών κυβέρνηση και να οδηγηθούμε σε διπλές κάλπες, οπότε κάτι τέτοιο θα σημαίνει ολοκληρωτικό όλεθρο.

Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι από τον Ιανουάριο και μετά οδηγηθήκαμε πολλά χρόνια πίσω και οι ιδεοληψίες, οι ερασιτεχνισμοί και οι πειραματισμοί κάποιων έχουν βάλει τη χώρα και τον λαό σε απίστευτες περιπέτειες, από τις οποίες είναι προς το παρόν άγνωστο πώς θα βγούμε και σε ποιους πρέπει να στείλουμε τον λογαριασμό της μιζέριας και της ανέχειας στην οποία μας έχουν υποβάλει στο όνομα της προσωπικής τους ιδεολογικής ουτοπίας.