Γιατί διχάζει ο Χαϊκάλης

Τον Δεκέμβριο του 2014, Με μια μεθοδευμένη καταγγελία που είχε τη δύναμη κρούσης ατομικής βόμβας, ο Παύλος Χαϊκάλης ανατίναξε το, ήδη τεταμένο, πολιτικό σκηνικό λόγω της αποτυχημένης προσπάθειας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας από την τότε κυβέρνηση Σαμαρά.

Ταυτόχρονα, όμως, ο κ. Χαϊκάλης έφερε τον εαυτό του στο προσκήνιο, ακριβώς όπως έμαθε να το κάνει στο θέατρο, διεκδικώντας πάντοτε τον ρόλο πρωταγωνιστή. 

Από ηθοποιός και, κάπως καταχρηστικά, πολιτικός, ο Χαϊκάλης έγινε, διαμιάς, ο καταλύτης κρίσιμων πολιτικών εξελίξεων. Ποιος θα περίμενε ποτέ ότι ένας κωμικός, ταυτισμένος με μια κατά κανόνα καλοκάγαθη, ακόμη και στις ζαβολιές του, περσόνα θα προκαλούσε τη μήνη -και τη μήνυση- από τον πρωθυπουργό της χώρας; Κι όμως, η ζωή του Παύλου Χαϊκάλη δεν υπήρξε ποτέ προβλέψιμη και δεδομένη. Το ίδιο και η σταδιοδρομία του, στην υποκριτική ή στην πολιτική. Δύο έννοιες μάλλον ταυτόσημες για τον ίδιο, που παραδέχτηκε ότι με την υπόθεση χρηματισμού ίσως να έχει παίξει τον καλύτερο ρόλο της καριέρας του. 

Αν η ζωή του καθενός από εμάς είναι γραμμένη στα άστρα, αν το κισμέτ είναι αυτό που καθορίζει έρωτες, γάμους, διαζύγια, παιδιά, επιτυχίες, αποτυχίες, ίντριγκες, χρήμα, δολοπλοκίες, ευκολίες, δυσκολίες, χαρές και βάσανα κι αν «ελεύθερη βούληση υπάρχει στη σκέψη και όχι στη δράση», τότε η μοίρα του Παύλου Χαϊκάλη ήταν πολύ γενναιόδωρη μαζί του, κερνώντας τον το μενού μιας διαδρομής βαθύπλουτης σε γεύσεις. Ο πάλαι ποτέ αντιμνημονιακός βουλευτής των ΑΝ.ΕΛ. με τον εκρηκτικό χαρακτήρα και το κωμικό χάρισμα γεννιέται στις 30 Οκτωβρίου του 1959 στο Κατάκολο για να περάσει δύσκολα έως και θλιβερά παιδικά χρόνια. Στα 10 του μόλις χρόνια χάνει τον πατέρα του και η μητέρα του αγωνίζεται να μεγαλώσει μόνη της δύο παιδιά - τον Παύλο και τον μεγαλύτερο αδελφό του. Φεύγουν για Πάτρα με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Μάταια. Ο Παύλος κρυώνει, γιορτάζει το Πάσχα με δυο αυγά τηγανητά και σαν φιγούρα βγαλμένη από γνωστό παραμύθι του Αντερσεν στέκει συχνά πυκνά έξω από έναν φούρνο, κοιτάζει μια τυρόπιτα και αναρωτιέται: «Θα μπορέσω να την πάρω ποτέ;». Ο αδελφός του, η μεγαλύτερη ίσως αδυναμία της ζωής του, αναλαμβάνει χρέη πατέρα και δουλεύει ασταμάτητα. Ο Παύλος βγαίνει κι εκείνος στη δουλειά, «στο πεζοδρόμιο» όπως αρέσκεται να λέει. Δουλεύει ως υπάλληλος σε περίπτερο, γκαρσόνι, αποθηκάριος, μέχρι που κάποια στιγμή αναγκάζεται και πάλι για λόγους επιβίωσης να κάνει τον ντετέκτιβ, παρακολουθώντας τις γυναίκες απατημένων συζύγων.

Η ικανότητά του να μεταμορφώνεται σε ντετέκτιβ και τα επικείμενα λόγια μιας καλής του φίλης («βρε Παύλο, είσαι τόσο καλός στις μεταμφιέσεις, γιατί δεν γίνεσαι ηθοποιός;») ωριμάζουν τον σπόρο της υποκριτικής που χρόνια πριν είχαν φυτέψει μέσα του τόσο οι συμμαθητές του όσο και ένας ξάδελφος της μητέρας του: «Στο σχολείο έκανα τους συμμαθητές μου να περνούν καλά με τις πλάκες μου. Κάποιος από αυτούς μου είπε μια μέρα: “Παύλο, πρέπει να γίνεις ηθοποιός, υπάρχει μια δραματική σχολή στην Πάτρα, για δες το”. Επίσης ένας δεύτερος ξάδελφος της μητέρας μου που είχε ασχοληθεί με το θέατρο έβαλε μέσα μου το μικρόβιο του θεάτρου ως τρόπο σκέψης και βιωμάτων προς το κοινωνικό σύνολο, δηλαδή τη χαρά που δίνεις στον κόσμο μέσα από την Τέχνη. Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι έγινα ηθοποιός γιατί δεν είχα γελάσει σαν παιδί και ήθελα να κάνω τους άλλους να γελάνε», θα πει σε τηλεοπτική του συνέντευξη. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν η οικογένεια Χαϊκάλη μετακομίσει στην Αθήνα, ο Παύλος, χωρίς να έχει δει θέατρο και κυρίως χωρίς να έχει διαβάσει θέατρο, αποφασίζει να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην υποκριτική. 

Στο σύντομο πολιτικό βιογραφικό του προστέθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο κι ένα σκάνδαλο που αφορούσε ένα ξεχασμένο τιμολόγιο ύψους 45.000 ευρώ το οποίο, όπως υποστήριξε, είχε λησμονήσει να περάσει στη δήλωσή του


Ενα αστέρι γεννιέται 

Το ταλέντο του να υποδύεται με θαυμαστή ικανότητα «κάποιον άλλον» κεντρίζει τη προσοχή διάφορων γνωστών ηθοποιών, μεταξύ των οποίων και του Ηλία Λογοθέτη. Ο Λογοθέτης γίνεται μέντοράς του παρακινώντας τον να δώσει εξετάσεις στη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη, ενώ τον συστήνει στον κύκλο του θεάτρου ως τον επόμενο μεγάλο κωμικό. Το 1983 παίρνει το πτυχίο του από τη Δραματική Σχολή Θεοδοσιάδη παίζοντας μια σκηνή από το έργο «Δεσποινίς ετών 39». «Μα με Σακελλάριο θα πας;», τον ρωτούσαν με ύφος περιπαικτικό οι συμφοιτητές του. «Ας μάθω να παίζω καλά Σακελλάριο και μετά πάω στον Τσέχοφ», τους απαντούσε εκείνος. Τελικά οι ρόλοι ρεπερτορίου δεν ήρθαν ποτέ για το φτωχόπαιδο από το Κατάκολο, με την αναμφισβήτητη ωστόσο επιτυχία σε ρόλους όπως της γκρινιάρας γριάς στους «Δέκα Μικρούς Μήτσους» να τον κατατάσσουν ανάμεσα στους πλέον αξιόλογους κωμικούς ηθοποιούς της νέας γενιάς.

Στην αρχή της πορείας του, με έναν μικρό ρόλο στο πλάι της Αλίκης Βουγιουκλάκη, ξεχωρίζει στη «Φιλουμένα», τιμάται με το Βραβείο Κουν για την καλύτερη ερμηνεία Β' Ανδρικού Ρόλου στο «Ξενοδοχείο ο Παράδεισος» του Φεϊντό, ενώ ο Σταμάτης Φασουλής τον εμπιστεύεται στην Ελεύθερη Σκηνή. Η μεγάλη αναγνώριση ωστόσο έρχεται για εκείνον μέσα από την τηλεόραση, άλλοτε με αδιάφορες έως και δευτεροκλασάτες επιλογές και άλλοτε με ρόλους -όπως εκείνον του Μίμη στο «Πενήντα-Πενήντα»- που τον καθιέρωσαν στην πένα των κριτικών αλλά και στη συνείδηση του τηλεοπτικού κοινού ως έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς. Οσοι τον γνωρίζουν καλά λένε μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι ο Παύλος Χαϊκάλης, λάτρης των αστρολογικών χαρτών και άριστος γνώστης των συναστριών, γνώριζε από παιδί ακόμη τον λαμπρό χάρτη της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας.



Ο Παύλος κρυώνει, γιορτάζει το Πάσχα με δυο αυγά τηγανητά και σαν φιγούρα 
βγαλμένη από γνωστό παραμύθι του Αντερσεν στέκει συχνά πυκνά έξω από έναν φούρνο, κοιτάζει μια τυρόπιτα και αναρωτιέται: «Θα μπορέσω άραγε να την πάρω ποτέ;»


Οπως έχει δηλώσει ο ίδιος «η αστρολογία ήρθε στη ζωή μου στα 10 μου χρόνια ως εσωτερική αναζήτηση γιατί έψαχνα από μικρός τι συμβαίνει, ποιοι είμαστε, πού πάμε, τι είναι αυτό που ρυθμίζει τις ζωές μας, αν υπάρχει αδικία στο σύμπαν, τη γη και τους πλανήτες...», και όπως υποστηρίζουν πρόσωπα της showbiz που τους έχει πει τη μοίρα και το ριζικό τους, ο Παύλος Χαϊκάλης πέρα από καλός ηθοποιός είναι και δεινός αστρολόγος, έστω και ως ερασιτέχνης. Ωστόσο, όπως κάθε ερασιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να έχει και τον δάσκαλό του, έτσι και ο Παύλος Χαϊκάλης δεν ακούει κανέναν άλλον πέρα από τον γνωσιολόγο, γκουρού των διασήμων και εισηγητή μιας ιδιότυπης μεταφυσικής, Ιωάννη Τσάτσαρη. Αυτόν και μόνο αυτόν εμπιστεύεται τυφλά ο 55χρονος ηθοποιός για να του υπενθυμίζει ενδεχομένως ότι κανένα γεγονός σ’ αυτή τη ζωή δεν έχει μονοσήμαντη τροχιά. Ή μήπως όχι; Πέρα από την υποκριτική, τα δύο μεγάλα πάθη του Παύλου Χαϊκάλη εξαντλούνται στον έρωτα και στην πολιτική.

Είναι ακόμη μαθητής όταν το πάθος του για τις γυναίκες τον μεταμορφώνει σε τζέντλεμαν, ικανό ακόμη και για τη μεγαλύτερη τρέλα: «Αν χαθεί ο ρομαντισμός από τη ζωή μας, νομίζω ότι αυτή δεν έχει πια κανένα νόημα. Το πιο ρομαντικό πράγμα που έχω κάνει είναι ότι έχω γεμίσει ένα κρεβάτι με τριαντάφυλλα, σαμπάνιες, φαγητά... τα πάντα!», είχε πει σε συνέντευξή του μαρτυρώντας τα «άπαντα» του ερωτικού του σύμπαντος. Είναι ο έρωτας πάλι που στις αρχές της τρίτης δεκαετίας της ζωής του θα του χαρίσει τον πιο σημαντικό ίσως ρόλο της ζωής του, εκείνον του πατέρα. Εκείνος φοβάται για χρόνια ότι σ’ αυτό τον ρόλο δεν ήταν καλός, με τον 24χρονο σήμερα γιο του, Γιώργο, να τον διαψεύδει χαρίζοντάς του το πιο δυνατό του χειροκρότημα.

«Πάντα αναρωτιέμαι αν είμαι καλός πατέρας. Λόγω του χωρισμού μου με τη μητέρα του γιου μου δεν μπόρεσα να είμαι κοντά του όσο θα ήθελα. Δηλαδή τα Σαββατοκύριακα που όλοι οι χωρισμένοι γονείς παίρνουν τα παιδιά τους εγώ είχα διπλές παραστάσεις και δεν είχα τον απαραίτητο χρόνο για να του αφιερώσω. Τη διάψευση, όμως, του ότι δεν ήμουν καλός πατέρας μου την έδωσε το ίδιο μου το παιδί όταν του ζήτησα συγγνώμη και του είπα ότι πραγματικά θα ήθελα να ήμουν καλύτερος πατέρας. Γύρισε και μου είπε: “Μη μιλάς έτσι γιατί όποτε σε ήθελα ήσουν δίπλα μου”. Νομίζω ότι αυτή ήταν η μεγαλύτερη νίκη και ανακούφιση που έχω πάρει στη ζωή μου. Και την πήρα από το παιδί μου». Σε όλη του τη ζωή ο Παύλος Χαϊκάλης ερωτεύεται και ερωτεύεται βαθιά, με την ηθοποιό Νικολέττα Βλαβιανού να αποτελεί μία από τις δυνατότερες σχέσεις της ζωής του, που παρότι δεν είχε αίσιο τέλος υπήρξε για εκείνον καθοριστική. Η πιο πρόσφατη αγαπημένη του, η οποία ακούει στο όνομα Μαρία Λύκου, μετατράπηκε ωστόσο σε ειδησεογραφικό σκάνδαλο όταν, σύμφωνα με τα όσα έχουν γραφτεί, ο Παύλος Χαϊκάλης την «απέσπασε» από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» στο πολιτικό του γραφείο χωρίς εκείνη να εκτελεί ουσιαστικά τα καθήκοντά της ως αστυνομικού. 

Το πάθος για τα κοινά 

Το τρίπτυχο των παθών του Παύλου Χαϊκάλη συμπληρώνει η πολιτική, στην οποία αποφάσισε να μπει στις βουλευτικές εκλογές του 1993 ως υποψήφιος βουλευτής με την Πολιτική Ανοιξη στον νομό Αχαΐας. Η ενεργή είσοδός του στην πολιτική θα πραγματοποιηθεί ωστόσο στις εκλογές του 2012, όταν θα εκλεγεί βουλευτής με τους Ανεξάρτητους Ελληνες στην Περιφέρεια Αττικής, για να επανεκλέγει τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς. Η μέχρι σήμερα πολιτική του σταδιοδρομία έχει απ’ όλα: υποσχέσεις, καβγάδες, βρισίδια, «σκάνδαλα» και πολύ πόνο για τον ελληνικό λαό. Πόνο που εκπροσωπεί με απόλυτη συνέπεια μέσα από φράσεις του στυλ «ο Ελληνας δεν είναι γεννημένος ραγιάς» και περιστατικά τα οποία αρέσκεται να επαναλαμβάνει, όπως εκείνο με τη γυναίκα που του φώναξε: «Παύλο, μην ξεχάσεις ποτέ τους ανθρώπους με τις άδειες τσέπες». Το πολιτικό του προφίλ πάλι φροντίζει να το χτίζει με απόλυτη συνέπεια λαϊκισμού, ενίοτε και χοντροκομμένου χιούμορ. Κανείς δεν θα ξεχάσει τη στάση του λίγο πριν από την άφιξη της καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ στην Ελλάδα όταν ανάρτησε στο Twitter τη φωτογραφία ενός Πάνα με τα γνωστά προβεβλημένα προσόντα και το σχόλιο «Κάποιος σ’ αγαπάει», στάση που θα ταίριαζε σε πλακατζή των 80s, αλλά όχι σε εκπρόσωπο του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Κανείς δεν θα ξεχάσει επίσης το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελ, διανθισμένο συχνά-πυκνά με κοσμητικά επίθετα. 



Με τη γοητευτική σύντροφό του σε βραδινή έξοδο


Στο σύντομο πολιτικό βιογραφικό του Παύλου Χαϊκάλη προστέθηκε τον περασμένο Φεβρουάριο και ένα σκάνδαλο που αφορούσε ένα ξεχασμένο τιμολόγιο ύψους 45.000 ευρώ, το οποίο, όπως υποστήριξε, είχε λησμονήσει να περάσει στη δήλωσή του. Στα επακόλουθα δημοσιεύματα περί φοροδιαφυγής απάντησε λακωνικά λέγοντας ότι το εν λόγω τιμολόγιο παράπεσε και πως η όλη ιστορία δεν ήταν τίποτε παραπάνω από μια κατασκευασμένη σκευωρία. Αλήθεια ή ψέματα, ο δημοφιλής ηθοποιός και εσχάτως αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων επιμένει ότι η παρουσία του στην πολιτική κρύβει μέσα της μια βαθιά αγάπη και μια αληθινή ανησυχία για το καλύτερο αύριο των παιδιών όλου του κόσμου. Οπως υποστηρίζουν άνθρωποι από το περιβάλλον του, ο Παύλος είναι εκρηκτικός όχι από ιδιορρυθμία, αλλά από μια βαθιά ευαισθησία τόσο απέναντι στα πράγματα όσο και απέναντι στους ανθρώπους. Πέτρος Φιλιππίδης, Σταμάτης Φασουλής και Λάκης Λαζόπουλος συγκαταλέγονται ανάμεσα στους στενούς του φίλους, ενώ συναδελφικές παρεξηγήσεις όπως εκείνη με την Κάτια Δανδουλάκη διαρκούν όσο ένα πυροτέχνημα. Τον ελεύθερο χρόνο του λατρεύει να τον σκορπάει άλλοτε σε μεζεδοπωλεία ή ρεμπετάδικα τραγουδώντας με φίλους και άλλοτε υμνώντας την ΑΕΚ, να πίνει μπίρες και τσίπουρα και να φιλοσοφεί με ατάκες του τύπου «κακά τα ψέματα, τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή αρχίζουν από “π”. Ή θα είναι πανάκριβα ή θα είναι πρόστυχα ή θα είναι παχυντικά. Το δικό μου βάσανο είναι η τελευταία κατηγορία». Μήπως σ’ αυτήν πρέπει, μετά τα τελευταία γεγονότα, να προσθέσει και την πολιτική;