Η 22χρονη Μαρία περιγράφει τι ζούσε: «Παρακαλούσα το Θεό να πεθάνω»

Ο χρόνος για την 22χρονη Μαρία τα τελευταία 24ωρα που νοσηλεύεται στο ψυχιατρικό τμήμα νοσοκομείου και παρακολουθείται από ειδικούς γιατρούς φαίνεται ότι κυλά αργά.

Βυθισμένη στις προσωπικές της σκέψεις, σε όλα αυτά τα οποία συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες, όταν ενεπλάκη σε ένα επεισόδιο που παραλίγο να εξελιχθεί σε τραγωδία: Επιτέθηκε με κουζινομάχαιρο σε συμμαθήτριές της, επειδή, όπως εκείνη υποστήριξε λίγο αργότερα στον Εισαγγελέα, την παρενοχλούσαν, την πείραζαν, την κορόιδευαν και μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η νεαρή Μαρία ζει στο δικό της ήσυχο δωμάτιο, απομονωμένη από όλους και όλα καθώς αυτό που πρωτίστως χρειάζεται αυτήν την περίοδο είναι να ηρεμήσει, να νιώσει ασφάλεια, να σκεφτεί και βεβαίως να ξαναβρεί την αυτοπεποίθησή της και την εμπιστοσύνη στον εαυτό της με τη βοήθεια και τη συμπαράσταση των ψυχολόγων και ψυχιάτρων που είναι συνεχώς στο πλευρό της και τη βοηθούν να σταθεί στα πόδια της.

Έχει συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί. Έχει κατανοήσει ότι πρέπει να μιλήσει για όλα αυτά που βίωνε για περίπου δύο χρόνια και να καταφέρει να γιατρέψει τις ανοιχτές πληγές του παρελθόντος κάνοντας μία νέα αρχή στη ζωή της.

Η δικηγόρος της η κ. Παναγοπούλου την επισκέπτεται καθημερινά και συζητά μαζί της για αρκετή ώρα. Στη χθεσινή της μάλιστα επίσκεψη, όπως η κ. Παναγοπούλου λέει μιλώντας στο protothema.gr, η νεαρή ήταν σε λίγο καλύτερη διάθεση και έστειλε ένα μήνυμα.

«Μαρία τι θέλεις, τι χρειάζεσαι, τι να σου φέρω;», τη ρώτησε η κ. Παναγοπούλου και η Μαρία της απάντησε: «Θέλω να μου φέρετε ένα στυλό και ένα τετράδιο, αυτά τα δύο θα είναι για μένα η καλύτερη συντροφιά, το γράψιμο είναι πάντα το καταφύγιό μου, έτσι ξεχνιέμαι, έτσι ταξιδεύω , έτσι δραπετεύω. Δείτε. Έχω γεμίσει τόσες πολλές σελίδες γράφοντας όλες αυτές τις μέρες εδώ μέσα. Κυρία Γιάννα έτσι μπορώ και ξεχνιέμαι, γράφοντας. Σας παρακαλώ να τους πείτε εκεί έξω ότι δεν είμαι τρελή, δε θέλω να νομίσει ο κόσμος ότι τρελάθηκα. Έκανα υπομονή όλα αυτά που πέρασα ήταν δύσκολα, εγώ υπέφερα αλλά δε μίλαγα. Σκεφτείτε ότι υπήρξε φορά που με είχαν κλείσει στην τουαλέτα του σχολείου και δε με άφηναν να βγω μέχρι που στο τέλος δεν άντεξα και λιποθύμησα και βρέθηκα στα καλά των καθουμένων στο νοσοκομείο. Πρέπει να σας εξομολογηθώ κάτι. Εκείνα τα μαρτυρικά λεπτά που ήμουν κλεισμένη στην τουαλέτα ήθελα να πεθάνω, να βάλω τέλος στη ζωή μου, δεν άντεχα άλλο. Έκλαιγα και τους παρακαλούσα να με αφήσουν να βγω, αλλά, κανείς δεν με άκουγε».

Την ίδια ώρα, στο σπίτι της Μαρίας βρίσκεται σε καθημερινή βάση κοινωνική λειτουργός προκειμένου να διαγνώσει τις συνθήκες διαβίωσης της οικογένειας και να δώσει οδηγίες στους γονείς και τις αδελφές της για το πώς θα πρέπει να στηρίξουν την Μαρία όταν εκείνη βγει από το νοσοκομείο.

Σύμφωνα με όσα σημειώνει η κ. Παναγοπούλου η υπόθεση της Μαρίας άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για να δουν το φως της δημοσιότητας πληθώρα αντίστοιχων περιστατικών εκφοβισμού μαθητών στα σχολεία: «Είναι η φρικτή πραγματικότητα του σήμερα. Όλοι εμείς οι μεγάλοι ενήλικες με την υπόθεση του Βαγγέλη και της Μαρίας αποδειχτήκαμε μικροί καθώς σήμερα έχουμε ένα Βαγγέλη νεκρό και μία Μαρία στο ψυχιατρείο. Ως υπεράσπιση της Μαρίας θα εξαντλήσουμε κάθε νομική δυνατότητα προκειμένου να συμβάλλουμε στην εξάλειψη του φαινομένου αυτού του σχολικού εκφοβισμού».