10 χρόνια και Πρώτο και Θέμα

10 χρόνια και Πρώτο και Θέμα

Μαζί ξεκινήσαμε και, αν συμφωνείτε, λέμε να το συνεχίσουμε, να το χοντρύνουμε κιόλας, γιατί οι καιροί σήμερα απαιτούν να είμαστε ακόμη πιο μαχητικοί

10 χρόνια και Πρώτο και Θέμα
--- Η ιδέα, η ιστορία, η εξέλιξη, η επιτυχία, οι πόλεμοι πίσω από τους αριθμούς, τα πρόσωπα μέσα από τυπωμένες λέξεις, αγωνίες, έρωτες και πλάκες --- Πώς το «Θέμα» διέλυσε το καρτέλ της Διαπλοκής στον χώρο του Τύπου. Η μάχη των δημοσιογραφικών αποκαλύψεων και της MEDIAκής αγοράς. Πώς κερδίσαμε Κυριακή με Κυριακή την κορυφή της κυκλοφορίας και φτάσαμε σε διπλάσια νούμερα από τον δεύτερο --- Ημασταν οι «τρελοί» του χωριού σε μια χώρα που πια «τρελάθηκε» πραγματικά. Τώρα θα γίνει ο χαμός!

Θέμος Αναστασιάδης: Δέκα χρόνια μετά: ΤΩΡΑ θα γίνει ο χαμός!

Κλείσιμο
Απαξ και ξεκινήσεις αυτή τη διαδρομή, την περιπετειώδη, τη διασκεδαστική, αλλά και συγχρόνως ριψοκίνδυνη και κάπου μοναχική, πρέπει να καταλάβεις κάποια στιγμή ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. One way ticket, φίλε. Ελα μαζί. Τώρα είναι που θα γίνει ο χαμός

Οπως μετά τα πρώτα «-ήντα» σού τη σπάει να σου θυμίζουν τα γενέθλιά σου και τα κρύβεις πιο πολύ κι απ’ ό,τι ο Τσίπρας τις προγραμματικές της Θεσσαλονίκης και η Ν.Δ. τις δημοσκοπήσεις, έτσι και η ΔΕΚΑΕΤΙΑ πλάκα-πλάκα που κλείνει το «
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα: από το καθόλου πρωτότυπο «πώς διάολο πέρασαν έτσι;» ως το αφοριστικό «σιγά, ποιος μετράει;» και το υπαρξιακό «και τι κάνουμε τώρα;». Ως εφημερίδα, ως επαγγελματίες και ως άνθρωποι ο καθένας μας εδώ μέσα, και οι άλλοι, οι δικοί μας, οι αναγνώστες δηλαδή που μας κρατάνε στη ζωή, από κοντά. «Μπράβο, παιδιά, είστε πρώτοι, το αποδείξατε, το συνεχίζετε, και τώρα τι;». Εχω απάντηση.

Απαξ και ξεκινήσεις αυτή τη διαδρομή, την περιπετειώδη, τη διασκεδαστική, αλλά και συγχρόνως ριψοκίνδυνη και κάπου μοναχική, πρέπει να καταλάβεις κάποια στιγμή ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. One way ticket, φίλε. Ελα μαζί. Τώρα είναι που θα γίνει ο χαμός. Πάμε μπροστά κι όπου βγει, γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής κανένας δεν έχει πια γκαραντί σ’ αυτή τη ζωή. Το ζούμε ως έθνος, ως λαός, ως άτομα. Ο πιο μεγάλος εχθρός σου είναι ο εαυτός σου. Μπορείς να τον ξεπεράσεις ακόμη κι αν οι συνθήκες απαιτούν να τον ξεχάσεις όπως ήταν κάποτε ή όπως θα ήθελες ιδεατά να είναι; Αν ναι, έχεις ακόμα ζωή.

Αν το ρίξεις στη μεμψιμοιρία, στην εσωστρέφεια, στη νοσταλγία, στην αυταρέσκεια, τότε πέφτεις στο τέλμα, πώς το λένε, βουλιάζεις. Ακόμα κι όταν όλα τριγύρω γκρεμίζονται, εσύ δεν έχεις καμία άλλη επιλογή από το να καταγράφεις τη στιγμή από την πρώτη γραμμή. Στο κάτω-κάτω γι’ αυτό έγινες δημοσιογράφος. Αν ήθελες πιο σταθερά και συστηματικά πλέγματα στη ζωή, ας γινόσουν συμβολαιογράφος! (Παρότι και αυτός ο κλάδος δεν τα πάει πολύ καλά τελευταία.)

Είναι η ιδέα που προσπαθώ να μου θυμίζω κάθε πρωί όταν -δεν το κρύβω- καταριέμαι την ώρα και τη στιγμή που θα βρεθώ αντιμέτωπος με τις καθημερινές «υποχρεώσεις» προκειμένου να κρατηθεί κάτι που είναι και «επιχείρηση» στη ζωή. Οποιος έχει ένα μαγαζί από 2 έως 200, ή και 2.000 «εργαζομένους», που στην περίπτωσή μας μάλιστα δεν είναι υπάλληλοι αλλά συνάδελφοι μαχόμενοι δημοσιογράφοι, καταλαβαίνει τι σημαίνει «υποχρεώσεις».

Μισθοί, ΙΚΑ, μίκα, σύκα, συμφωνίες, μάρκετινγκ και τα σχετικά, που ποτέ μου δεν τα γούσταρα, αλλιώς θα είχα καταλήξει εκεί που με προόριζαν: τεχνοκράτης εξωτερικού! Σκέψου να μ’ έστελναν, δηλαδή, τώρα από το ΔΝΤ. Φτου! Πάλι καλά που από τρέλα και με τις πάντες προτίμησα μια δουλειά που πριν από 35 χρόνια δεν ήταν καθόλου famous - μάλλον ανυπόληπτη και κακοπληρωμένη, θα έλεγα. Η τρέλα όμως, άμα είναι «βαριά», δεν σταματάει πουθενά, πάει στα βουνά, πάει και στα γραπτά και ό,τι ήταν να γίνει έγινε. «Πρωτιές» με μπουνιές, κλωτσιές, απειλές και σοβαρές προσωπικές απώλειες που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τα ξημερώματα, τη στιγμή που προσπαθείς να κοιμηθείς, αν όλο αυτό αξίζει τον κόπο, μια που το πρωί δεν έχεις την πολυτέλεια για ενδοσκοπήσεις τέτοιου τύπου.

Δρόμος χωρίς επιστροφή λοιπόν. Θα τον ξανάκανα ανά πάσα στιγμή, απλώς μπορεί να ’κοβα λιγάκι στη διαδρομή. 

Ασφαλώς και δεν είμαστε η μόνη ή η πρώτη εφημερίδα δημοσιογράφων που έγινε σ’ αυτό τον κόσμο, διαθέτουμε όμως κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά: ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ στην Ελλάδα -σ’ αυτόν τον αιώνα τουλάχιστον- δεν έχει πολεμηθεί και δεν έχει κυνηγηθεί τόσο πολύ από όλες τις εξουσίες, παραμένοντας παρά ταύτα στην κορυφή. Ισως και να είμαστε μέσα στη δεκάδα της Ευρώπης, μπορεί και ευρύτερα, αν μιλάμε για τύποις δημοκρατικά καθεστώτα. Είναι αυτό μια ικανοποίηση; Σίγουρα.

Η μεγαλύτερη, όμως, είναι άλλη: το να κάνεις μια βραχύβια «επιτυχία» με ένα ΜΜΕ που ξεκίνησε τελείως προσωποπαγώς από μια μικρή παρέα που πολύ γρήγορα έγινε οι εξής δύο (ο Τάσος Καραμήτσος ο άλλος) έχει τα όριά του, προσωπικά και φυσικά. Αρα για μένα η αληθινή επιτυχία είναι ότι 10 χρόνια μετά το «Πρώτο Θέμα» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μια προσωποπαγής εφημερίδα, δεν στηρίζεται σε ένα ή δύο ονόματα, και μπορεί έτσι όπως έχει σταθεί μέχρι σήμερα να συνεχίσει την πορεία της, με ή ακόμη και χωρίς αυτά. Ανάδελφο, Αυτόνομο, Ανεξάρτητο. Αρκεί να το θέλουμε έτσι.

Συνήθως οι δημοσιογράφοι, ή άλλοι δημιουργοί που στήνουν κάτι από την αρχή, καταλήγουν να τα συγκεντρώνουν όλα πάνω τους, θέλοντας και μη, και τελικά, αν για κάποιον λόγο βρεθούν στην απέξω, καταρρέουν και τα έργα τους χωρίς αυτούς. Εχει συμβεί σε όλες τις ελληνικές εφημερίδες όταν έχασαν πολύ πιο ιστορικούς εκδότες και διευθυντές-δημοσιογράφους. Πήραν τον κατήφορο στο άψε σβήσε. Ομως στο «Πρώτο Θέμα» δεν υπάρχει καθόλου -και εσκεμμένα- η λογική «το “ΘΕΜΑ” είμαι εγώ». Οποιος διανοήθηκε κάποτε να το πει βρέθηκε χωρίς καλά-καλά να το καταλάβει εκτός σκηνής. Γιατί υπάρχει μια πραγματικότητα: ναι, η εφημερίδα δημιουργήθηκε από δυο-τρεις δημοσιογράφους και ταυτίστηκε στα πρώτα στάδια με την εικόνα τους, με όποια καλά και κακά (μάλλον περισσότερα!) είχε αυτή.
Δρόμος χωρίς επιστροφή λοιπόν. Θα τον ξανάκανα ανά πάσα στιγμή, απλώς μπορεί να ’κοβα λιγάκι στη διαδρομή.

Ομως στις δύσκολες περιόδους, όποτε τέθηκε ζήτημα ΖΩΗΣ Ή ΘΑΝΑΤΟΥ για το «Πρώτο Θέμα», την υπόθεση την πήραν στην πλάτη τους όλοι οι δημοσιογράφοι που βρέθηκαν εδώ και είναι ακόμα μαζί μας ή προχώρησαν σε άλλα πράγματα. Εζησαν δυσκολίες και αμφισβητήσεις που δεν χρώσταγαν σε κανέναν, απάντησαν με έργα σε απειλές και κατηγορίες που δεν τους αφορούσαν προσωπικά και ΕΤΡΙΨΑΝ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ του ανταγωνισμού τα αποκλειστικά και την πρωτιά.

Δίπλα σ’ αυτούς οι συνάδελφοί μας του μάρκετινγκ, των οικονομικών, των πρωτοποριακών προσφορών, να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, ειδικά όταν κάποιοι μας ήθελαν εκτός αγοράς. Ομως η ιστορία δεν σταματάει εκεί. ΟΥΤΕ οι δεκάδες δημοσιογράφοι που έχουν ΣΤΥΨΕΙ το «είναι» τους εδώ μέσα με τη συνεχή και ανελέητη ανάγκη για καινούρια πράγματα (το protothema.gr τα ’χει πάει όλα στο κόκκινο), ούτε τα στελέχη θα ήταν σε θέση να κρατήσουν το «Πρώτο Θέμα» εκεί όπου είναι σήμερα αν δεν υπήρχαν οι ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ! Hello! Τους ξεχνάμε; Ποτέ! Λογαριασμοί δεν γίνονται χωρίς τον ξενοδόχο. Και δικός μας ξενοδόχος είναι ο αναγνώστης. Αλήθεια, όχι παραμύθια. Του δίνεις; Σου δίνει! 

Σ’ αυτόν τον αναγνώστη, που είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ και ουδεμία σχέση έχει με το «γενικό κοινό» που βλέπει κανάλια ή τους σέρφερ του Ιντερνετ, απευθύνουμε ένα μεγάλο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» γιατί ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ παρότι μερικές στιγμές -το ομολογούμε- «είμαστε για σκότωμα!». Αυτόν που διαβάζει «Πρώτο Θέμα» συστηματικά και να θέλαμε δεν μπορούμε να τον κοροϊδέψουμε.

Και να ήμασταν πρόθυμοι να ξεφτιλιστούμε με κωλοτούμπες μπροστά στα μάτια του, θα μας είχε πάρει με τις ντομάτες (μια που τα γιαούρτια είναι σχετικά ακριβά). Αρα, είτε το θέλουμε είτε όχι, το «Πρώτο Θέμα» ανήκει στους αναγνώστες του καταρχάς και μετά στους δημοσιογράφους του. Κανέναν ΑΛΛΟΝ δεν έχει ανάγκη - και αυτό είναι ευτύχημα. Ειδικά σε αυτή τη νέα περίοδο που ζούμε, όπου από τη μια η εθνική τραγωδία της Ελλάδας και από την άλλη, στο εσωτερικό, η μεθοδική επιχείρηση ΚΑΤΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ, είτε με οικονομική ΑΣΦΥΞΙΑ (αυτά για τα οποία κατηγορούμε τους έξω τα κάνουμε μέσα), είτε με λογοκρισία, είτε με αυτολογοκρισία, οδηγούν σε φίμωση και ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ. Εδώ μας θέλω. Εδώ, δίπλα μας σας θέλουμε. Θα γίνει χαμός!

Σ’ αυτόν τον αναγνώστη, που είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ και ουδεμία σχέση έχει με το «γενικό κοινό» που βλέπει κανάλια ή τους σέρφερ του Ιντερνετ, απευθύνουμε ένα μεγάλο «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» γιατί ΜΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ παρότι μερικές στιγμές -το ομολογούμε- «είμαστε για σκότωμα!». Αυτόν που διαβάζει «Πρώτο Θέμα» συστηματικά 
και να θέλαμε δεν μπορούμε να τον κοροϊδέψουμε. Και να ήμασταν πρόθυμοι να ξεφτιλιστούμε με κωλοτούμπες μπροστά στα μάτια του, θα μας είχε πάρει με τις ντομάτες. Την... πατήσαμε
 




Η δουλειά του Τύπου και των media είναι δεδομένη παγκοσμίως: γράφουν νέα και ασκούν κριτική στη διακυβέρνηση. Στην Ελλάδα το έχουν δει... ολίγον αλλιώς και αυτό το επάγγελμα, όπως και πολλά άλλα, γι’ αυτό και καταλήξαμε περίπου στον πάτο

Αναστάσης Ι. Καραμήτσος: Οσο πιο μακριά τόσο πιο καλα

Σε εμάς εδώ στο «Πρώτο Θέμα» αγάπες και λουλούδια οι κυβερνώντες δεν είδαν ποτέ από την πρώτη μέρα έκδοσής μας μέχρι σήμερα. «Κολλητάρια» μας δεν έγιναν ποτέ, ούτε και θα γίνουν

Tο «Πρώτο Θέμα» αυτές τις μέρες έκλεισε 10 χρόνια από τότε που τυπώθηκε για πρώτη φορά και διατηρεί ίσως ένα μοναδικό παγκόσμιο ρεκόρ στην ιστορία του Τύπου: είναι συνεχώς πρώτο σε κυκλοφορία από το 2005 έως και σήμερα, σε ετήσια βάση. Για την ακρίβεια, χρόνο με τον χρόνο διευρύνει τη διαφορά στην κυκλοφορία από τους ανταγωνιστές του, με αποτέλεσμα το τελευταίο εξάμηνο να πουλάει σχεδόν κάθε Κυριακή τον διπλάσιο αριθμό φύλλων από τον δεύτερο.

Ταυτοχρόνως, η ομώνυμη εταιρεία που το εκδίδει έκλεισε πλέον την τέταρτη χρονιά -στη σειρά- κερδοφορίας (2011-2014), σε μια εποχή όπου η χώρα διέρχεται τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής ιστορίας της.

Η Πρώτο Θέμα Α.Ε. είναι ίσως από τις λίγες εταιρείες των media που δεν έχει καμία οικονομική εξάρτηση από πουθενά, άρα ούτε από την εκάστοτε πολιτική εξουσία. Και για να το κάνουμε απλό και ξεκάθαρο στους αναγνώστες μας, δεν έχουμε άλλες δουλειές (ούτε μία όμως!), δεν ζητάμε δουλειές από το Δημόσιο, αλλά ούτε καν από τον ιδιωτικό τομέα. Ο μεσαίου μεγέθους αυτός όμιλος media, με την εφημερίδα, τα πέντε sites και τα δύο περιοδικά, ανήκει κατά 70% και ελέγχεται πλήρως από δύο δημοσιογράφους που δεν έχουν ούτε μία μετοχή σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα.

Ούτε αφανώς, ούτε διά της τεθλασμένης. Το «Πρώτο Θέμα» έχει τραπεζικό δανεισμό ίσο με τον μισό ετήσιο τζίρο του, τον οποίο και εξυπηρετούμε κανονικά δίχως χάρες και εξαρτήσεις από τράπεζες, ενώ είμαστε από τις λίγες εταιρείες media με θετικά ίδια κεφάλαια. Σε αντίθεση με τους κύριους ανταγωνιστές μας, που τα αρνητικά ίδια κεφάλαια των εταιρειών τους είναι περί τα 60 δισ. ευρώ για καθεμία, αλλά οι τσέπες των μετόχων είναι παραφουσκωμένες.

Θέλουμε να πιστεύουμε, λοιπόν, ότι ως εκδοτική εταιρεία είμαστε αυτό που λένε στις δουλειές growth story. Μια ακόμα σπουδαία για εμάς δημοσιογραφική ιστορία, που είναι εξίσου επιτυχημένη με την εφημερίδα, είναι το protothema.gr. Αν το «Πρώτο Θέμα» είναι κάθε Κυριακή η πρώτη σε πωλήσεις εφημερίδα με περίπου 130.000 φύλλα (60.000 με τιμή 4,25 ευρώ και 70.000 με τιμή 2 ευρώ κατά μέσο όρο), το protothema.gr είναι ασφαλώς το πρώτο ειδησεογραφικό site της Ελλάδας, με περίπου 550.000 μοναδικούς επισκέπτες κάθε μέρα. Πάνω από μισό εκατομμύριο Ελληνες αναγνώστες ενημερώνονται κάθε μέρα από την ειδησεογραφική σελίδα μας, εκ των οποίων το 40% από το κινητό του τηλέφωνο ή το tablet του. Πάνω δε από 200.000 αναγνώστες ενημερώνονται για όλα τα μεγάλα γεγονότα που ξεσπούν μέσα στην ημέρα με τα push notifications που στέλνει το protothema.gr.

Πολύ αξιόλογες επιδόσεις έχουν επίσης και τα υπόλοιπα sites μας, το newmoney, το olivemagazine, το newsauto, αλλά και το πιο φρέσκο και καινοτόμο, το aboutickets.com, μέσα από το οποίο σε λίγα δευτερόλεπτα μπορείς να βρεις και να κλείσεις το φτηνότερο αεροπορικό εισιτήριο για να ταξιδέψεις σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου.

Τα 10 χρόνια που κλείσαμε αυτές τις μέρες συμπίπτουν με το που ανέλαβε την εξουσία η νέα κυβέρνηση, που μακάρι να αποδειχτεί καλύτερη και ικανότερη από τις προηγούμενες στην αντιμετώπιση του δράματος που ζει τα τελευταία πέντε χρόνια ο ελληνικός λαός. Μακάρι να τα καταφέρει καλύτερα, γιατί όσοι ζούμε και επιχειρούμε εδώ εξαρτώμεθα πλήρως από την πορεία της χώρας, άρα και από την ορθή λειτουργία της κυβέρνησής της.

Η δουλειά του Τύπου και των media βέβαια είναι δεδομένη παγκοσμίως: γράφουν νέα και ασκούν κριτική στη διακυβέρνηση. Στην Ελλάδα (αλλά και αλλού, για να μην αδικούμε εαυτόν) το έχουν δει... ολίγον αλλιώς και αυτό το επάγγελμα, όπως και πολλά άλλα, γι’ αυτό και καταλήξαμε περίπου στον πάτο.

Ισχύει εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες το «κάνω μια εφημερίδα, ένα κανάλι, ένα media γενικά για να πάρω από το Δημόσιο καμιά δουλειά ή να προστατέψω αυτές που έχω». Ετσι, μόλις αναλαμβάνει την εξουσία μια νέα κυβέρνηση βλέπουμε κωλοτούμπες, αγάπες και λουλούδια με αυτά πoυ ονομάστηκαν διαπλεκόμενα συμφέροντα και πάντα εμπεριέχουν και media - έντυπα και ηλεκτρονικά. Είναι τα πρώτα συμφέροντα που αγκαλιάζουν τους νέους κυβερνήτες και τα πρώτα που τους πετροβολούν όταν καταλαβαίνουν ότι πέφτουν. Για να πάνε στους επόμενους. Ειδικά τώρα με την κρίση όπου τα προβλήματα είναι πλέον τεράστια, ορισμένα εξ αυτών αυτοεξευτελίζονται προκαλώντας θυμηδία στην κοινωνία αλλά και στους ίδιους τους κυβερνώντες.

Σε εμάς εδώ στο «Πρώτο Θέμα» -και ισχύει σχεδόν για όλους τους δημοσιογράφους- αγάπες και λουλούδια οι κυβερνώντες δεν είδαν ποτέ από την πρώτη μέρα έκδοσής μας μέχρι σήμερα. «Κολλητάρια» μας δεν έγιναν ποτέ, ούτε και θα γίνουν. Αντιθέτως, δεν μας χωνεύουν, ούτε μας εμπιστεύονται έως και καθόλου - και, μεταξύ μας, καλά κάνουν. Δεν μας ενοχλεί. Αντιθέτως, θεωρούμε καθήκον μας να μη μας έχουν φίλους και έμπιστους. Ενα απλό παράδειγμα: δεν θα δείτε εύκολα συνεντεύξεις ανθρώπων της εξουσίας γιατί ούτε μας δίνουν, αλλά κυρίως δεν τις θέλουμε - εκτός αν έχουν να πουν κάτι δυνατό, μια σημαντική είδηση.

Θα δείτε... αυτά που βλέπετε εδώ και 10 χρόνια με πέντε διαφορετικές κυβερνήσεις, στη διάρκεια των οποίων διατηρηθήκαμε στην κορυφή. Και μάλλον όχι τυχαία. Θερμές ευχαριστίες σε όλους που δίνουν κάθε μέρα την ψυχή τους στη δουλειά και σ' εσάς που μας στηρίζετε οικονομικά κάθε μέρα.


Παράτολμες μαστοράντζες σε αέρινη ισορροπία
από τον Δημήτρη Παγαδάκη

Το μόνο που θυμάμαι, που λέει και η διαφήμιση, είναι ότι όλα όσα μεσολάβησαν μέσα σε αυτά τα 10 χρόνια -μεταξύ άλλων και 6 Eλληνες πρωθυπουργοί- είναι ορατά και καταγραμμένα στα 526 πρωτοσέλιδα και το αντίστοιχο περιεχόμενο της εφημερίδας. Τα υπόλοιπα ανήκουν στο γνωστό κλισέ «κάθε συμμετοχή σημαίνει τη γέννηση μιας ανάμνησης».

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Δέκα χρόνια στην κορυφή της κυκλοφορίας
Το «Πρώτο Θέμα» γιορτάζει τα δέκατα γενέθλιά του και παραμένει ανίκητος πρωταθλητής. Η διαφορά του από την αμέσως επόμενη κυριακάτικη εφημερίδα διευρύνεται συνεχώς, σημειώνοντας νέα ιστορικά ρεκόρ

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Καλή συνέχεια στο Πρώτο Θέμα
από τον Νίκο Αλιάγα

Στο «Πρώτο Θέμα» δεν έγραφα μόνο ειδήσεις από το Παρίσι. Κάθε εβδομάδα πριν από το live μου τις Παρασκευές υπαγόρευα το κομμάτι μου στα κορίτσια της σύνταξης. Είχα ραντεβού με την Ελλάδα μου. Και της έστελνα λέξεις, εικόνες και σκέψεις που είχα κληρονομήσει από τους μετανάστες γονείς μου.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Δημιούργησαν για εμάς
TEAM Athens 
Creative Director: Χρήστος Πούλος
Κειμενογράφος: Χρήστος Πούλος
Art Director: Γιάννης Μαζαράκης 



Διαβάστε περισσότερα εδώ

protothema.gr: Πρώτοι μακράν στο διαδίκτυο
Το protothema.gr, το ψηφιακό alter ego της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», επιβεβαιώνει με επιδόσεις-ρεκόρ την ηγετική θέση του στο ελληνικό Ιντερνετ με 550.000 μοναδικούς επισκέπτες κάθε μέρα, και προκαλεί σε μονομαχία επισκεψιμότητας ακόμη και το πανίσχυρο Facebook.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Χωρίς λογοκρισία και εφησυχασμούς
από τον Αντώνη Πανούτσο

Πρέπει να ήταν ένα από τα χειρότερα ονόματα εφημερίδας που είχα ακούσει. «Πρώτο Θέμα»… Κάτι καλύτερο από το «Καλό Ρεπορτάζ» και λίγο χειρότερο από το «Φρέσκια Είδηση». Ασε που αυτό το «Θέμα» με έβαζε σε υποψίες. Θέμα ίσον Θέμος. Το πιάσατε το υπονοούμενο. «Πρώτος Θέμος». 

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Τα πρωτοσέλιδα που έγραψαν ιστορία
Από το Βατοπέδι μέχρι τον Παπακωνσταντίνου, από τον Ρουσόπουλο και τις βίλες του μέχρι τις μίζες του Ακη, από το σκάνδαλο της Siemens στην περίοδο Καραμανλή, στα μαύρα χρόνια του μνημονίου και στα σχέδια για «παράλληλο νόμισμα», η εφημερίδα πρωτοστατεί σε αποκαλύψεις

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Forever Young
από τον Δημήτρη Δανίκα

Οταν άρχισα να γράφω αυτές τις λίγες γραμμές για τα δέκα χρόνια του «Πρώτου Θέματος», δύο τίτλοι μου ’ρθαν στον νου. Και οι δύο από πρόσφατες κινηματογραφικές, Οσκαρικές επιτυχίες. Ο πρώτος «Μεγαλώνοντας» (Boyhood) και ο δεύτερος «Χωρίς μέτρο» (Whiplash). Σκέφτηκα και έναν τρίτο. Για την περίπτωσή μου «Birdman ή Η απρόσμενη αρετή της αφέλειας». 

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Οι 50 αποχρώσεις του «Πρώτου Θέματος»
από την Τίνα Μανδηλαρά

Ερωτες, μίση, πάθη και «σαδομαζό» καταστάσεις στην αναζήτηση της καυτής πρώτης είδησης είναι το μυστικό μιας σχέσης που κρατά ήδη 10 χρόνια και προχωρά ακάθεκτη.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Πρώτοι στην εποχή της ευημερίας, πρώτοι και στα χρόνια της κρίσης
από τον Μπάμπη Κούτρα

Πριν από δέκα χρόνια, όταν ξεκινούσε η προσπάθεια του «ΘΕΜΑτος», κανένας από το εκδοτικό-πολιτικό κατεστημένο δεν ανησύχησε. Ολοι πίστευαν ότι δεν υπήρχαν πιθανότητες επιτυχίας και πολύ περισσότερο πως το «ΘΕΜΑ» δεν θα μπορούσε να ανατρέψει τόσο γρήγορα και τόσο ισοπεδωτικά την εφησυχασμένη τάξη του ελληνικού Τύπου.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Το ταξίδι για τη δικιά μας Ιθάκη
από τον Βασίλη Στεφανακίδη

Για τους περισσότερους, από μια ηλικία και μετά, τα γενέθλια δεν είναι και η ευτυχέστερη μέρα, καθώς προστίθεται και με τη βούλα το βάρος ενός ακόμα χρόνου. 

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Happy birthday Πρώτο Θέμα!
Αφιερώσεις, στίχοι, selfies και ευχές





Διαβάστε περισσότερα εδώ

Εκατομμύρια τα δώρα στους αναγνώστες μας. Και συνεχίζουμε
Ενα από τα μυστικά της επιτυχίας του «Πρώτου Θέματος» είναι οι ποιοτικές, πρωτότυπες και πάντα επίκαιρες προσφορές που συ   νοδεύουν απαραιτήτως κάθε φύλλο του. Ακριβώς επειδή «δώρα» μπορεί να έχει ο καθένας, το «Πρώτο Θέμα» όμως ξεχωρίζει.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Όλα δεκάρια
Η γοητεία του 10 στα γήπεδα, στη μουσική, στο σινεμά, στα βιβλία, στον αθλητισμό και τη ζωή.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

«Πρώτο Θέμα» δαγκωτό!
Οι αναγνώστες μιλούν για την εφημερίδα και εύχονται πάντα πρωτιές

Αλέξης Πάντος (35 χρόνων): «Είναι αγαπημένη μου συνήθεια. Μάλιστα περιμένω να την αγοράσω από το Σάββατο ακόμη. Είναι όλο το πακέτο που μου αρέσει, οι στήλες, ειδικά εκείνη του Θέμου, τα πολιτικά σχόλια, τα ρεπορτάζ και φυσικά έχει πάντα πολύ καλές προσφορές. Εύχομαι πάντα επιτυχίες!»



Διαβάστε περισσότερα εδώ

Γιορτάζουμε και σας κάνουμε το τραπέζι
Εδώ και 10 χρόνια το «Πρώτο Θέμα» δίνει νοστιμιά στις Κυριακές μας. 
Γι’ αυτό ο Ηλίας Μαμαλάκης, η Ελένη Ψυχούλη, ο Ανδρέας Λαγός και η Ιωάννα Σταμούλου μαγειρεύουν για τα γενέθλια της εφημερίδας ανατρεπτικά ορεκτικά, δεκαόροφους πύργους λαχανικών, big fish και λαχταριστές πολύχρωμες και λαχταριστές τούρτες



Διαβάστε περισσότερα εδώ

H εφημερίδα που ανεβάζει τη λίμπιντο
Φανατικός αναγνώστης αλλά και αρθρογράφος του «thema people», ο γνωστός σεξολόγος Θάνος Ασκητής γράφει για τα 10 χρόνια του «Πρώτου Θέματος»

Διαβάστε περισσότερα εδώ
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ειδήσεις Δημοφιλή Σχολιασμένα
ΔΕΙΤΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

BEST OF NETWORK

Δείτε Επίσης