Οικογένεια Ελλήνων κάνει το γύρο της Αυστραλίας με… ποδήλατο

Με «οδηγό» την αναζήτηση για έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής, με αγάπη για τους ανθρώπους και τη φύση και σε πείσμα συγγενών και φίλων που θεωρούσαν πως στην Ελλάδα της κρίσης τέτοιου είδους εγχειρήματα είναι... παράτολμα, ένα ζευγάρι από την Ελλάδα κάνει εδώ και σχεδόν δυο μήνες το γύρο της Αυστραλίας με ποδήλατο. Και, μάλιστα, ο Δημήτρης και η Άννα Μοσχονή δεν είναι μόνοι, αλλά έχουν για παρέα την πεντάχρονη κόρη τους Αφροδίτη.

Το ζευγάρι και η μικρή Αφροδίτη έφτασαν στην Αυστραλία τον περασμένο Οκτώβριο (βλ. σχετικό ρεπορτάζ του ανταποκριτή του ΑΠΕ-ΜΠΕ Σ. Χατζημανώλη, αρ. είδησης 13467891) μαζί με τα δυο τους ποδήλατα, σκηνές και όλα όσα χρειάζεται ένα μικρό, «κινούμενο» νοικοκυριό.

Πριν από λίγο καιρό, το τολμηρό ζευγάρι συνάντησε η δημοσιογράφος της ομογενειακής εφημερίδας «Νέος Κόσμος» Maja Jovic, που κατέγραψε το μακρύ και διαφορετικό αυτό ταξίδι πάνω σε δυο (ποδηλατικές) ρόδες.

Γεννημένοι στην Αθήνα, η Άντα και ο Δημήτρης μετακόμισαν στο Ναύπλιο πριν από περίπου έξι χρόνια. Ζουν στην επαρχία και στην Ελλάδα, την εποχή της κρίσης, έχουν επιλέξει να ακολουθούν έναν πιο βιώσιμο και φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο ζωής.

Κάνουν ποδήλατο και χρησιμοποιούν τα αυτοκίνητά τους μόνο για τις απαραίτητες μετακινήσεις, κάνουν εξοικονόμηση ενέργειας, χτίζουν ένα σπίτι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και συλλέγουν το νερό της βροχής. Και πάνω απ' όλα μπορούν και ταξιδεύουν. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται πολύ εναλλακτικά σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία, αλλά είναι πέρα ως πέρα αληθινά!

Όταν τους συνάντησε η Maja Jovic είχαν ήδη διανύσει 110 χιλιόμετρα, από το Geelong στη Μελβούρνη, ξεπερνώντας το όριο των 60χλμ την ημέρα που είχαν θέσει εξαρχής προκειμένου να μπορεί η μικρή Αφροδίτη ν' ακολουθεί τον ρυθμό τους. «Είναι όλα μια ευθεία. Δεν υπάρχουν σκαμπανεβάσματα». Μ' αυτόν τον τρόπο η πεντάχρονη περιγράφει το τοπίο μεταξύ αυτών των δύο πόλεων.

Για την Αφροδίτη τίποτα δε φαίνεται δύσκολο. Καθισμένη στο πίσω μέρος του ποδηλάτου του πατέρα της, με το νέο μωβ κράνος της, έχει τη δική της σειρά σε μια μακρά, από άποψη ποδηλατικών χιλιομέτρων, μέρα. Τραγουδάει, τρώει μια μπάρα δημητριακών, παίρνει έναν υπνάκο γέρνοντας στην πλάτη του πατέρα της και η μόνη της απαίτηση, όταν στήνουν, για μια μικρή ανάπαυλα, το κινητό τους σπίτι είναι να είναι κοντά σε κούνιες.

Οι λόγοι γι' αυτό το ασυνήθιστο ταξίδι, όπως εξηγεί στο Νέο Κόσμο η Άντα, ήταν πολλοί. Πρώτα απ' όλα, λέει, αγαπούσαν τους ανθρώπους στην Αυστραλία. Ύστερα από τρία ταξίδια στη χώρα αυτή, είχαν την επιθυμία να τη γυρίσουν με ποδήλατο. Αλλά να κάνουν κάτι τέτοιο, μ' ένα πεντάχρονο παιδί μαζί τους φαινόταν άπιαστο όνειρο.

Στη διάρκεια των περίπου δύο μηνών που ήταν ήδη στον δρόμο, όταν συνάντησαν τη δημοσιογράφο, έχοντας διανύσει 1600χλμ με τα ποδήλατά τους, πολλοί ήταν εκείνοι που τους σταματούσαν στον δρόμο για να φωτογραφηθούν μαζί τους και να τους εκφράσουν τον θαυμασμό τους για την απόφασή τους να γυρίσουν την Αυστραλία με ποδήλατο και, μάλιστα, μαζί με την πεντάχρονη κόρη τους.

«Μέσα σε δύο εβδομάδες, γίναμε πολύ πιο δυνατοί και η χαρά που παίρνουμε από το τοπίο, τον άνεμο που φυσά, τη βροχή, είναι αναντικατάστατη» λέει η Άντα, η οποία- όπως και ο σύζυγός της -δεν είναι επαγγελματίες αλλά μάλλον ερασιτέχνες ποδηλάτες.

Προς το παρόν, τα μόνα μέρη που δεν περιλαμβάνονται στο μενού του διαφορετικού αυτού ταξιδιού τους είναι οι απομονωμένες περιοχές της κεντρικής Αυστραλίας, όπως το Uluru, που γνώρισαν η Άντα και ο Δημήτρης σε προηγούμενα ταξίδια τους και αγαπούν πάρα πολύ. Είναι η καρδιά της Αυστραλίας το Uluru. Αλλά είναι δύσκολο, για ένα παιδί, να διανύει μίλια πάνω σ' ένα ποδήλατο χωρίς να βλέπει τίποτα. Ένα τέτοιο ταξίδι μπορείς να το περιγράψεις ως ταξίδι στον εσωτερικό σου κόσμο, στο κέντρο σου. Αλλά για την Αφροδίτη, αυτό το συναίσθημα στην ηλικία της είναι κάτι τελείως ανούσιο, εξηγεί ο Δημήτρης και μαζί του συμφωνεί και η πεντάχρονη κόρη του.

«Ο καθένας μπορεί να ταξιδέψει. Είναι οι προτεραιότητες που θέτει ο καθένας. Αυτός που φοβάται δεν κάνει τίποτα» λέει ο Δημήτρης. «Εμείς τολμήσαμε. Κλείσαμε το μαζί μας και είπαμε 'θα ξαναγυρίσουμε'. Όταν είπαμε τα νέα στους φίλους μας, ποτέ άλλοτε η αντίδρασή τους δεν υπήρξε τέτοια. Συνήθως θα εκπλήσσονταν και θα μας εύχονταν 'καλό ταξίδι'. Για πρώτη φορά, ήταν μουδιασμένοι, φοβήθηκαν με την απόφασή μας, είπαν πως δεν θα 'αντέξουν' τα οικονομικά μας» εξηγεί το τολμηρό ζευγάρι.

«Στην Ελλάδα του σήμερα, οι άνθρωποι πιστεύουν- 'κράτα ό,τι έχεις, γιατί ενδέχεται να μην μπορείς να επιβιώσεις αύριο'. Η κρίση δεν είναι τόσο πολύ οικονομική πλέον όσο κρίση αξιών, ανθρώπων- είναι ο ψυχολογικός παράγοντας με τον οποίο βρίσκονται αντιμέτωποι οι άνθρωποι [...] Όλοι περνούμε δύσκολες στιγμές. Χάσαμε ό,τι είχαμε. Αλλά τουλάχιστον συνεχίζεις να παλεύεις, να ζεις, να ελπίζεις...» σημειώνουν η Άντα και ο Δημήτρης.

Ένας από τους λόγους που το ζευγάρι αποφάσισε να κάνει αυτό το ταξίδι, παρά τα ανάμεικτα συναισθήματα και τον φόβο συγγενών και φίλων, ήταν η προσπάθειά τους ν' ακολουθήσουν έναν εναλλακτικό και πιο βιώσιμο τρόπο ζωής. Με λιγότερη ενέργεια, μικρότερη σπατάλη χρημάτων και περιορισμένη χρήση αυτοκινήτου.

«Υπήρξαν ορισμένοι άνθρωποι, στη διάρκεια του ταξιδιού μας, που μας είπαν: 'το κάνετε καθώς αυτός είναι ένας φθηνός τρόπος για να ταξιδεύει κανείς' [...] Ναι, είναι φθηνότερος (ο τρόπος ταξιδιού) αλλά για εμάς, πάνω απ' όλα, πρόκειται για έναν τρόπο ζωής» εξηγεί η Άντα.

Ταξιδεύοντας με το ποδήλατο, η Άντα, ο Δημήτρης και η Αφροδίτη είχαν την ευκαιρία να δουν την Αυστραλία υπό ένα τελείως διαφορετικό πρίσμα, αλλά το πιο σημαντικό είναι, όπως λένε, ότι έμαθαν πως όπου κι αν πας, «κουβαλάς» τον εαυτό σου, αλλά μαθαίνεις επίσης πολλά περισσότερα για τον εσωτερικό σου εαυτό. Και συνειδητοποιείς ότι οι άνθρωποι, παντού, είναι ίδιοι, τονίζουν.