Χωμενίδης: Με τρώει ο κώ...ος μου και πήγα στη ΝΕΡΙΤ

Έναν φανταστικό ήρωα, τον «θείο Νώντα», βάζει ο Χρήστος Χωμενίδης να του κάνει τις ερωτήσεις που θα ήθελαν να του κάνουν πολλοί μετά την επιλογή του ως ένα από τα επτά μέλη του εποπτικού συμβουλίου της ΝΕΡΙΤ. Φροντίζει, μάλιστα, να εντάξει τον «θείο Νώντα» σε ένα περιβάλλον επανάστασης καθώς λέει ότι ήταν σημαιοφόρος στο «Βέλος» στα εικοσιτρία του, από εκείνους που συμμετείχαν στο Κίνημα του Ναυτικού εναντίον της Χούντας, χωρίς στη συνέχεια να «εξαργυρώσει» την επιλογή του αυτή. 

Η πρώτη διευκρίνηση που δίνει ο συγγραφέας είναι ότι δεν πρόκειται να γίνει διευθυντής αλλά μέλος του συμβουλίου «που θα αποφασίσει σχετικά με τη φυσιογνωμία και με το πρόγραμμα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης».  Η δεύτερη είναι ότι δεν ξέρει ποιος θα είναι ο μισθός του δηλώνοντας ότι δεν τον ενδιαφέρει αυτό. Η τρίτη επισήμανση – και αυτή γίνεται έξυπνα μέσω του «θείου Νώντα» - αφορά την κυβέρνηση, την οποία χαρακτηρίζει «άγαρμπη έστω, άδικη πιθανόν, μα πάντως εκλεγμένη» φροντίζοντας να στείλει το μήνυμα ότι «στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης να διαθέτουν, πρέπει να προσπαθούν. Κουκούτσι μυαλό να 'χουν, πρέπει να ξέρουν πως εάν τα θαλασσώσουν και πάλι, δεν πρόκειται να τους δοθεί επόμενη ευκαιρία».

Και ο διάλογος συνεχίζεται με τα βέλη, αυτή τη φορά, να κατευθύνονται προς εκείνους τους «ξοφλημένους» καλλιτέχνες που «σηκώσανε τα κόκκινα και τα μαύρα φλάμπουρα και είδαν άσπρη μέρα…» και στους οποίους δεν εντάχθηκε ο ίδιος.

Και συνεχίζει: «Δίκιο έχεις, θείε Νώντα. Εάν μεριμνούσα για την πάρτη μου, θα είχα εδώ και τρία χρόνια προσχωρήσει στους αγανακτισμένους. Και ξοφλημένοι ακόμα καλλιτέχνες σηκώσανε τα κόκκινα και τα μαύρα φλάμπουρα και είδαν άσπρη μέρα… Ή θα είχα κρατηθεί επιμελώς στην απέξω - “μη μου τους κύκλους τάραττε, εγώ ασχολούμαι μόνο με την έμπνευση μου” θα έλεγα. Και τότε δεν θα με έβριζε κανείς…»

«Αφού σε τρώει ο κώλος σου!»

«Κι εσένα σε έτρωγε στο “Βέλος”…»

«Ήμουν εικοσιπέντε χρόνια νεότερος από ό,τι εσύ. Μόλις συνειδητοποίησα πως από τις 24 Ιουλίου του ’74, το “αντιστασιακός” έγινε επάγγελμα, ξέκοψα οριστικά. Εγώ ούτε πολιτική καριέρα ονειρευόμουν, ούτε άλλοθι θα καταντούσα για την καριέρα κανενός…»

Προειδοποιεί, επίσης, ότι «μόλις τυχόν αντιληφθώ πως με θέλουν ως άλλοθι, θα παραιτηθώ και θα τους καταγγείλω. Το έχω ξανακάνει…» βρίσκοντας την ευκαιρία – απαντώντας στο ερώτημα «γιατί μπλέκεσαι;» - να παρουσιάσει τον σκοπό του για τη ΝΕΡΙΤ: «Ίσως επειδή θέλω να διαφυλαχθεί το αρχείο της ΕΡΤ, που πολλοί λιγουρεύονται να διαμοιράσουν τα ιμάτια του; Ίσως επειδή θέλω να διατηρηθούν τα Μουσικά Σύνολα και το Τρίτο Πρόγραμμα; Ίσως για να εξακολουθήσει η δημόσια ραδιοτηλεόραση να υποστηρίζει τον ελληνικό κινηματογράφο; Και να προβάλλει εκπομπές σαν το “Παρασκήνιο” και σαν τον “Εξάντα”; Ίσως για να προσληφθεί το προσωπικό της με διαφανείς διαδικασίες και αξιοκρατικά κριτήρια και να μην διορίζει κάθε κόμμα τους δικούς του σε ποσόστωση;»

Δεσμεύεται, τέλος, ότι προς όσους «σχεδιάζουν να μετατρέψουν και την καινούργια δημόσια ραδιοτηλεόραση σε προπαγανδιστικό εργαλείο για αυτήν την κυβέρνηση, ασφαλώς δε και για τις επόμενες…» ότι δεν θα τους αφήσει και «Έτσι και δεν τα καταφέρω –στο επαναλαμβάνω- θα παραιτηθώ.»