Με την «Ομάδα Αίγαιου» στη Θύμαινα

Το μικρό επιβατικό οχηματαγωγό κάνει καθημερινώς δύο δρομολόγια από την Θύμαινα στους Φούρνους και τανάπαλιν. Το όνομά του είναι Σπυριδούλα , από το βαπτιστικό της κόρης του καπετάν Λευτέρη. «Με τι ασχολείται το κορίτσι;» αποτολμώ την σχεδόν αδιάκριτη ερώτηση κατά τη διάρκεια του σύντομου διάπλου. «Με το σπίτι. Δε χρειάζεται να δουλέψει. Δουλεύω εγώ γι’ αυτήν» απαντά ο καπετάνιος με τον τραχύ τρόπο που έχουν συνήθως οι καραβοτσακισμένοι.

Η απαρχαιωμένη για τους κατοίκους των αστικών κέντρων ανωτέρω αντίληψης αποτελεί κοινό τόπο για τους Θυμαινιώτες. Οι άνδρες είναι σχεδόν όλοι ναυτικοί ή ψαράδες και οι γυναίκες μένουν στο σπίτι για να μεγαλώσουν τα παιδιά. Στο μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο οι επτά μαθητές των έξι τάξεων κοιτούν εκστασιασμένοι την αρμάδα που καταφθάνει στο νησί τους. Φέτος, ανάμεσα στον εξοπλισμό που συστηματικώς προσφέρει η «Ομάδα Αιγαίου» υπάρχουν 4 lap tops, 4 wifi με 4 συνδέσεις internet για ένα χρόνο και 1 πολυμηχάνημα ( fax, scanner, εκτυπωτής). «Αποφασίσαμε να υποστηρίξουμε τις δραστηριότητες της ομάδα στη λογική της επικοινωνίας  των παιδιών των ακριτικών νησιών, με τον έξω κόσμο» τονίζει η Ντέπυ Τζιμέα διευθυντής εταιρικής επικοινωνίας του Ομίλου ΟΤΕ, που είναι ο χορηγός. Και άλλοι υποστηρικτές, εταιρείες ή ιδιώτες, συνεισφέρουν, είτε σε είδος είτε σε χρήματα στους ευγενείς σκοπούς της Ομάδας.

Ανάμεσά τους η Leptune Lines της οικογένειας Τραυλού. Η παθολόγος Μπετίνα Κρουμπ Χολντς επιστρέφει απογοητευμένη από μία κατ’ οίκον επίσκεψη. Μόλις είδε μία γιαγιά 93 ετών στην οποία χορηγείται ένα πανάκριβο σκεύασμα, αξίας σχεδόν 3.000 ευρώ, με κάλυψη φυσικά του κράτους. «Καλούμεθα να αλλάξουμε νοοτροπίες δεκαετιών» είναι το λακωνικό της σχόλιο. Η Μπετίνα που όπως υποδεικνύει το επίθετό της έχει μισή γερμανική καταγωγή εκτός από ιατρός είναι επικεφαλής των ελεγκτικών επιτροπών πολλών ασφαλιστικών ταμείων.

Με την ιδιότητά της αυτή έχει αποκαλύψει εκτεταμένα κυκλώματα διασπαθίσεως του δημοσίου χρήματος στο χώρο της υγείας. Δεν επιθυμεί να αναφερθεί το όνομά της, προτάσσοντας ότι πρόκειται για μία συλλογική δουλειά, αλλά με κίνδυνο να ψυχρανθώ μαζί της, επιμένω να την κατονομάσω για έναν απλούστατο λόγο: η υπόλοιπη Ελλάδα, δηλαδή εμείς, χρειαζόμαστε χρειαζόμαστε συγκεκριμένα παραδείγματα ανθρώπων που κάνουν καλά τη δουλειά τους, όχι μόνον ως διάκονοι του Ιπποκράτη αλλά και ως φύλακες- άγγελοι – άγγελοι του δημοσίου συμφέροντος.

Σε ένα νοσηρό περιβάλλον αδιαφάνειας, διαφθοράς  και οργανωμένης απάτης, το να υπάρχουν λειτουργοί που κάνουν αποτελεσματικά cost cutting, όπως διεθνώς ονομάζεται η μείωση του κόστους, παραλλήλως με τους ελέγχους της εύρυθμης λειτουργίας ενός τόσο ευαίσθητου τομέως, όπως είναι η κοινωνική ασφάλιση, καταδεικνύει ότι το πιο σύντομο ελληνικό ανέκδοτο δεν είναι πλέον ο ελληνικός ελεγκτικός μηχανισμός.