Τα πρόσωπα της φρίκης

Τα παιγνίδια του ταραγμένου μυαλού και η Ελληνική εκδοχή της  έχουν βάλει τη σφραγίδα τους  στην ιστορία  του εγχώριου εγκλήματος. Στη σημερινή «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» ο Κώστας Κυριακόπουλος, παρουσιάζει την Ελληνική ανθολογία της φρίκης. Απο τον  «καημένο Αθανασόπουλο» και τον Παναγιώτη Φρατζή ως τον Θεόφιλο Σεχίδη και τον Βασίλη Λυμπέρη. 

 Στην προπολεμική μόλις Ελλάδα, παρατηρήθηκε δολοφονία με τεμαχισμό πτώματος που μοιάζει με αυτές οι οποίες αποκαλύφθηκαν χρόνια αργότερα. Οπως στις 8 Ιανουαρίου του 1931, όταν μέσα σε ένα τσουβάλι βρέθηκε τεμαχισμένο το πτώμα του εργολάβου Δημήτρη Αθανασόπουλου, στον Ιλισό. Την εξόντωση και τον τεμαχισμό του, έκαναν η πεθερά του, η εν διαστάσει σύζυγος, ο 17χρονος εξάδελφός του και η υπηρέτρια του σπιτιού. Το έγκλημα έγινε θρύλος και τραγουδήθηκε από τον ρεμπέτη Ιάκωβο Μοντανάρη, με τους στίχους: «Καημένε Αθανασόπουλε, τι σου \μελλε να πάθεις / από κακούργα πεθερά, τα νιάτα σου να χάσεις». Το έγκλημα χαρακτηρίστηκε «έγκλημα του αιώνα» και η εξιχνίασή του οφείλεται σε έναν οξυδερκή αστυνομικό, που έκανε έρευνα σε μαγαζιά τα οποία πωλούσαν τσουβάλια και ειδικούς σπάγκους.  

Η περιδιάβαση στην εγκληματική φρίκη κάνει μια τάση ς αρχές Ιανουαρίου του 1976. Ο Βασίλης Λυμπέρης κατηγορήθηκε ότι έκαψε ζωντανά τα δύο του παιδιά και την πεθερά του. Ηταν ο τελευταίος Ελληνας που εκτελέστηκε μετά τη θανατική ποινή που του επεβλήθη. Λίγα χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 1982, αποκαλύπτεται ότι ο Π. Λινάρδος είχε πολτοποιήσει το κεφάλι της γυναίκας του, Θεοδώρας, με έναν λοστό, και μετά την έριξε σε έναν φούρνο χυτηρίου για να την εξαφανίσει.

Στις 2 Μαΐου 1983, στο Ξηροκάμπι Λακωνίας, ο Βασίλης Τέκος, 57 χρόνων, σκότωσε και έθαψε τα δύο παιδιά του στο υπόγειο του σπιτιού, επειδή «ήταν ελαττωματικά». 

Καυτό δίμηνο

Τον Ιούνιο του 1987, όμως, αποκαλύφθηκε ένα από τα φρικιαστικότερα εγκλήματα. Ηταν η υπόθεση του Παναγιώτη Φραντζή: σκότωσε και τεμάχισε τη 18χρονη γυναίκα του, Ζωή, και αργότερα προσπάθησε να πετάξει τα κομμάτια στα σκουπίδια. Αποκαλύφθηκε, όμως, και συνελήφθη. Ο Φραντζής καταδικάστηκε το 1987 σε ισόβια κάθειρξη. Τώρα είναι ελεύθερος

.

Ο Ιούλιος του 1991

έμεινε στην Ιστορία με το χαρακτηριστικό «Ιούλιος της παραφροσύνης». Για κάθε ημέρα, σχεδόν ολόκληρο τον μήνα, γίνονταν στην Ελλάδα, πέντε - έξι εγκλήματα.

Η αρχή είχε γίνει με τον Ταϊλανδό μπάτλερ Πράσερ Σερτουασάνα, στα τέλη Ιουνίου, μάλιστα. Με τη βοήθεια της συζύγου του, κράτησε για τουλάχιστον τρεις ημέρες αιχμάλωτη την τετραμελή οικογένεια Χρυσαφίδη και στη συνέχεια εκτέλεσε ένα-ένα τα μέλη της με τσεκούρι.

Στη Θεσσαλονίκη έγινε η συνέχεια, και μάλιστα με ένα έγκλημα που μοιάζει με αυτό της Σαντορίνης. Εκεί, τα πράγματα ήταν λίγο πιο περίεργα. Σαράντα έξι ετών ήταν τότε ο Χ.Λ., με ιστορικό σε ψυχιατρεία. Ενας άγνωστος τύπος, που έκανε τζόγκινγκ στο δάσος του Σέιχ Σου σχεδόν σκόνταψε πάνω στο πτώμα μιας γυναίκας. Λίγη ώρα αργότερα, οι αστυνομικοί της έβγαλαν τη βέρα.

Από μέσα ήταν σκαλισμένο το όνομα του Λ. και η ημερομηνία του γάμου, 1969. Και παραδίπλα ήταν πεταμένο ένα πριονωτό κουζινομάχαιρο. Ο Λ. είχε εξαφανιστεί στο σπίτι ήταν μόνον ο εξάχρονος γιος τους: ήταν ο μοναδικός αυτόπτης μάρτυρας της δολοφονίας. Τα Μέσα, τότε, ούρλιαζαν. Ο Λ. είχε υποψίες ότι η γυναίκα του, η Βαρβάρα, είχε σχέσεις ακόμα και με τον μεγάλο τους γιο, 18 ετών τότε. Το μυαλό του δεν έστεκε καλά. Αυτός, αυτή και ο μικρός πήγαν βόλτα με το αυτοκίνητο στο δάσος. Βγήκαν, περπάτησαν και κάποια στιγμή ο Λέκκας είπε στον μικρό να πάει στο αυτοκίνητο και να βάλει μουσική. Εφυγαν οι δυο τους. Πέρασαν πολλά χρόνια για να καταλάβει ο μικρός εκείνο το λευκό βλέμμα που είχε ο πατέρας του όταν γύρισε στο αυτοκίνητο.

Ο ιατροδικαστής έφριξε· είπε ότι, αφού ο δράστης έριξε τη γυναίκα κάτω, στρίβοντάς της το αριστερό χέρι στην πλάτη για να την ακινητοποιήσει, την έσυρε σε τέτοια απόσταση, ώστε ανάμεσα στα πόδια της να υπάρχει ένα δέντρο για να μην μπορεί να κινηθεί. Κι εκεί την κατέσφαξε. Μία από τις μαχαιριές, είπε, ήταν τόσο δυνατή, που της έσπασε τους αυχενικούς σπονδύλους.

Στις 23 Νοεμβρίου 1993 και ενώ δεν «έπιαναν» οι αγιασμοί και οι εξορκισμοί που έκανε στον εαυτό της η Αλεξάνδρα Τσάπαλη από την Αρτα, σκότωσε το παιδί της την ώρα που αυτό κοιμόταν, στην Τερψιθέα. Η γυναίκα, είπαν, είχε ψυχολογικά προβλήματα.

Την 1η Ιανουαρίου 1994 αποκαλύπτεται η συγκλονιστική υπόθεση Δουρή. Ο Μανώλης Δουρής, 40 χρόνων τότε, βίασε και δολοφόνησε τον εξάχρονο γιο του, Νίκο. Είχε άλλα έξι παιδιά. Η υπόθεση Δουρή «έκλεισε» με την αυτοκτονία του παιδοκτόνου, στις 25 Φεβρουαρίου 1996, στις φυλακές της Τρίπολης. Την αυτοκτονία του είχε προαναγγείλει στη μητέρα του λίγες ημέρες πριν από την πράξη του.

Στις 19 Οκτωβρίου 1994, δύο Κινέζοι που εργάζονταν στην Ελλάδα, ο Λι Γιανγκ Ζανγκ, 36 χρόνων, και η φίλη του, Γουένγκ Τσενγκ, 24 χρόνων, δολοφόνησαν τον σύζυγο της δεύτερης, Φαν Τσενγκ. Το θύμα είχε βρεθεί τεμαχισμένο. Κομμάτια του σώματός του ανακαλύφθηκαν σε αγροτική περιοχή της Χασιάς Αττικής, αλλά ακόμα και σε σκουπίδια, στο κέντρο της Αθήνας.

Στις 21 Νοεμβρίου 1995, η Καλλιόπη Αναγνωστίδου, 27 χρόνων, σκότωσε τον τρίχρονο γιο της, Δημήτρη, στο Αιγάλεω. Η νεαρή γυναίκα έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα.

Στις 7 Ιουλίου 1996, ο Απόστολος Κοσμάς, 54 χρόνων, δολοφόνησε με τσεκούρι τον γιο του, Βαγγέλη Κοσμά, την ώρα που αυτός κοιμόταν, στο σπίτι του στην Κηφισιά. Στη συνέχεια, μετέφερε το πτώμα στον Κάλαμο και προσπάθησε να το κάψει, χωρίς όμως να τα καταφέρει.

Ο Αύγουστος του 1996 σημαδεύτηκε από την υπόθεση Σεχίδη, στη Θάσο. Φοιτητής Νομικής τότε ο 24χρονος Θεόφιλος Σεχίδης, δολοφόνησε γονείς, αδερφή, γιαγιά και έναν θείο του. Τεμάχισε τα πτώματα και στη συνέχεια πέταξε μερικά κομμάτια στη χωματερή της Καβάλας αφού τα πέρασε απέναντι με το φέριμποτ μέσα σε σακούλες απορριμμάτων. Κάποια άλλα τα είχε φυλάξει στην κατάψυξη του σπιτιού του...