Αποζημίωση σε μαθητή που τραυματίστηκε σε σχολική εκδρομή

Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε εφετειακή απόφαση που υποχρέωσε πλοίαρχο και ναύκληρο να καταβάλουν για ηθική βλάβη το ποσό των 20.242 ευρώ στους γονείς ανήλικου, επειδή ο καταπέλτης του πλοίου «πλάκωσε» το πόδι του 15χρονου μαθητή κατά τη διάρκεια σχολικής εκδρομής.

Ειδικότερα, το 1996 το ΣΤ' Γυμνάσιο Ηλιουπόλεως είχε πάει ημερήσια εκδρομή στην Αίγινα. Το απόγευμα οι καθηγητές μάζεψαν τους περίπου 400 μαθητές στην αποβάθρα του λιμανιού της Αίγινας προκειμένου να επιβιβαστούν σε πλοίο τύπου «παντόφλα» για να επιστρέψουν στον Πειραιά.

Το πλοίο έφτασε στο λιμάνι της Αίγινας με καθυστέρηση 10 λεπτών. Αγκυροβόλησε και έδεσε στους δύο κάβους, ενώ κατά μήκος του καταπέλτη (από αυτόν αποβιβάζονται και επιβιβάζονται οχήματα και πεζοί), τοποθετήθηκε σχοίνινο στρώμα (το λεγόμενο «στρωμάτσα»).

Οι καιρικές συνθήκες ήταν ήπιες (με πνέοντες ανέμους εντάσεως 2-3 μποφόρ). Όταν επετράπη η είσοδος στο πλοίο μία ομάδα μαθητών πραγματοποίησε μαζική είσοδο, παρά τις εντολές των αρμόδιων του πλοίου και των καθηγητών, ενώ παράλληλα υπήρξε ένας ελαφρός «διατοιχισμός» του πλοίου που είχε ως αποτέλεσμα τη μετακίνηση του καταπέλτη.

Όμως, κατά τη μετακίνηση αυτή του καταπέλτη εγκλωβίστηκε το αριστερό πόδι του 15χρονου μαθητή.

Σύμφωνα με το Εφετείο Πειραιά, αλλά και τον Άρειο Πάγο, «ο εγκλωβισμός του ποδιού κάτω από τον καταπέλτη και η ούτως επελθούσα σωματική βλάβη σε αυτόν, θα είχε αποφευχθεί αν ο πλοίαρχος και ο ναύκληρος του πλοίου είχαν, αφενός μεν διακόψει την επιβίβαση των μαθητών εφόσον τους έβλεπαν να μη συμμορφώνονται με τις υποδείξεις τους και να συνωστίζονται στην είσοδο, αφετέρου δε είχαν επιμεληθεί να στερεώσουν τον καταπέλτη περαιτέρω και επαρκώς, με την τοποθέτηση ικανών προς τούτο ξύλινων υποθεμάτων, ως ακόμη και να τοποθετήσουν στρώμα από σχοινιά, τη γνωστή στη ναυτική ορολογία ως "στρωμάτσα", κατά τέτοιο τρόπο ώστε η τοποθέτηση αυτή να μην κατέλειπε κενά κατά τις ελαφρές μετακινήσεις του καταπέλτη, οι οποίες άλλωστε είναι συνήθεις για τα πλοία αυτού του τύπου, πλην όμως ικανές (οι μετακινήσεις) να προκαλέσουν τραυματισμό στους επιβιβαζόμενους και όλα αυτά βεβαίως ήταν απολύτως σε γνώση του πλοιάρχου και ναύκληρου και να αποκλειόταν έτσι (από τη λήψη των ανωτέρω περιγραφομένων μέτρων), η εισδοχή των ποδιών των αποεπιβιβαζομένων επιβατών στο πλοίο κάτω από τον καταπέλτη και ο τραυματισμός τους, όπως ακριβώς συνέβη εδώ στην περίπτωση του παθόντος.

Επίσης, παρέλειψαν να ζητήσουν και να λάβουν από την πλοιοκτήτρια εταιρεία ή και να προμηθευθούν οι ίδιοι, με δαπάνες του πλοίου, καταλληλότερη σε μέγεθος (πλάτος, μήκος, πάχος κ.λπ.) "στρωμάτσα", ως και τα δέοντα ξύλινα υποθέματα (δηλαδή μεγαλυτέρων διαστάσεων), έτσι ώστε, με τις ενέργειές τους αυτές, να αποκλείονται τελείως τέτοια συμβάντα».

Κατόπιν αυτών κρίθηκε ότι υπήρξε αμελής συμπεριφορά τόσο του πλοιάρχου όσο και του ναύκληρου και δεν έλαβαν κανένα μέτρο για τις ελλείψεις που υπήρχαν, αν και γνώριζαν ότι τα πλοία αυτού του συγκεκριμένου τύπου ελλοχεύουν τον κίνδυνο του κλυδωνισμού, με όποιον κίνδυνο αυτός περικλείει.

Τέλος, οι αρεοπαγίτες απέρριψαν ως αβάσιμους όλους τους λόγους αναιρέσεως που προέβαλαν ο πλοίαρχος και ο ναύκληρος και επικύρωσαν την εφετειακή απόφαση.  

Πηγή: AΠΕ –ΜΠΕ