Άσυλο ανιάτων

Διαμαρτύρονται  πολιτικοί και βουλευτές για  την ισοπεδωτική αντίληψη που  έχει επικρατήσει, ότι όλοι τους είναι  διεφθαρμένοι και ανάξιοι. Μόλις  τελειώσουν την κλάψα τους στα  μέσα ενημέρωσης, ξανά προς τη δόξα τραβούν, συγκαλύπτοντας τα ασυγκάλυπτα στις εξεταστικές επιτροπές, δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα στις προτάσεις για άρση της ασυλίας των συναδέλφων τους, αντιδρώντας σε νομοσχέδια μόνο για να εξυπηρετήσουν καταστροφικά για τη χώρα μικροσυμφέροντα ψηφοφόρων τους, αρνούμενοι πεισματικά να εγκαταλείψουν τα προκλητικά προνόμια των ίδιων και των διορισμένων από αυτούς υπαλλήλων της Βουλής.

  Η ζημιά  που γίνεται όταν χλευάζονται  και απαξιώνονται οι σημαντικότεροι  θεσμοί της Δημοκρατίας όπως  το Κοινοβούλιο, είναι, λένε, μεγάλη και οδηγεί σε επικίνδυνες καταστάσεις. Είναι αλήθεια που έχει αποδειχθεί ιστορικά αυτό, όπως αλήθεια είναι ότι οι ίδιοι με τις πράξεις τους εξευτελίζουν τους θεσμούς αδιαφορώντας για τις συνέπειες αφού ενδιαφέρονται περισσότερο να κατοχυρώσουν με δυο-τρεις θητείες τη σύνταξή τους και μην τον είδατε τον βουλευτή… Το πιο διαβρωτικό που τελικά κάνουν είναι να χρησιμοποιούν την ίδια την έννοια της Δημοκρατίας ως ασπίδα του

φαύλου περάσματος τους από τους θεσμούς. Εκεί όμως έχουν  ένα  μεγάλο δίκιο:

Αυτούς τους διεφθαρμένους και ανεπαρκείς τους εξέλεξε ο ελληνικός λαός.

Κι αυτό κάτι λέει…