
Εάν θέλουμε να εξηγήσουμε στον κόσμο κάποια νομικά, να το κάνουμε σωστά και όχι απλώς για να δημιουργούνται εντυπώσεις. Το παράδειγμα του Στόλου στον Πειραια το 1849 είναι ένα ιστορικό ανέκδοτο (χωρίς να αμφισβητείται η αλήθεια του), αλλά καμία σχέση δεν έχει με την αναγκαστική εκτέλεση σήμερα, και ο κόσμος μπορεί και να νομίζει ότι π.χ. είναι ικανό να στείλει το Δικαστήριο της Χάγης στρατό για να πληρώσει η Γερμανία... "Αναγκαστική εκτέλεση" σημαίνει η εφαρμογή μιας δικαστικής απόφασης όχι οικειοθελώς, αλλά με μέσα εξαναγκασμού. Π.χ. ο ηττηθείς διάδικος δε δέχεται να καταβάλει τα 100 ευρώ που η δικαστική απόφαση λέει ότι χρωστάει στον νικήσαντα διάδικο, οπότε ο νικήσας διάδικος μπορεί να κάνει "αναγκαστική εκτέλεση" βγάζοντας σε πλειστηριασμό π.χ. το μεταχειρισμένο αμάξι του ηττηθέντος, το οποίο πωλείται στον πλειστηριασμό σε έναν τρίτο αντί 500 ευρώ. Από τα 500 ευρώ ο νικήσας παίρνει τα 100 ευρώ που του χρωστούσε ο ηττηθείς, και τα υπόλοιπα 400 ευρώ μένουν φυσικά στην περιουσία του ηττηθέντος. Στην υπόθεση του Διστόμου, αναγκαστική εκτέλεση θα μπορούσε να γίνει βγάζοντας π.χ. σε πλειστηριασμό ακριβούς πίνακες της Γερμανικής Πρεσβείας στην Αθήνα. Δυστυχώς όμως η Ελλάδα δεν επιτρέπει αναγκαστική εκτέλεση κατά ξένου Κράτους, εάν δεν έχει ληφθεί άδεια του Υπουργού Δικαιοσύνης (άρθρο 923 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας). Φυσικά, στην υπόθεση του Διστόμου, παρά τη θετική απόφαση του Αρείου Πάγου, ο Υπουργός Δικαιοσύνης του "καλού" Ελληνικού Κράτους δεν έδωσε ποτέ την απαιτούμενη άδεια για την "αναγκαστική εκτέλεση" της δικαστικής απόφασης. Επίσης, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν είναι αρμόδιο γενικά για διαφορές νομικών προσώπων, αλλά ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για διαφορές μεταξύ προσώπων με ΔΙΕΘΝΗ νομική προσωπικότητα, δηλαδή Κράτη και Διεθνείς Οργανισμούς. Συνεπώς, δε σημαίνει ότι αν τα θύματα του Διστόμου είχαν κάνει εταιρία (νομικό πρόσωπο) θα μπορούσαν να προσφύγουν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της Γερμανίας... Τέλος, η προσφυγή στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο δεν είναι τόσο απλή όσο παρουσιάζεται... Είναι πολύ πιθανό το Δικαστήριο της ΕΕ να αρνηθεί ότι έχει δικαιοδοσία, καθώς κρίνει μόνο υποθέσεις του ευρωπαϊκού δικαίου, δηλαδή κυρίως υποθέσεις με εμπορικό αντικείμενο. Επίσης, δεν μπορεί να προσφύγει απευθείας ο οποιοσδήποτε, αλλά πρέπει να του παραπέμψει την υπόθεση δικαστήριο Κράτους Μέλους της ΕΕ όπου εκκρεμεί η υπόθεση. Όμως οι δικαστικές διαδικασίες σε Ιταλία και Ελλάδα έχουν τελειώσει με αποφάσεις αμετάκλητες. Ίσως η κυρία Heinecke έχει κάτι υπόψη της που αφορά τη δικαστική διαδικασία στο στάδιο της αναγκαστικής εκτέλεσης βάσει ειδικών Ευρωπαϊκών Κανονισμών περί διεθνούς δικαιοδοσίας...
που εισαι παιδι! πιασε μου μια Heinecke,και λιγο καβουρμα κατσικισιο Α! και που΄σε μην ξεχασεις τα μακαρονια να ειναι Παραμυθια της Χαλιμας....