Άγγελος Μπράτης: «Η ομορφιά είναι σαν το άπειρο»

Ο Αγγελος Μπράτης πιστεύει ότι η δουλειά του, όπως τουλάχιστον ο ίδιος έχει επιλέξει να την κάνει, δεν απέχει πολύ από εκείνη του αρχιτέκτονα. «Ενας αρχιτεκτονικός χώρος εμπεριέχει το σώμα, όπως και ένα ρούχο εμπεριέχει το σώμα. Απλώς αντί για τσιμέντο ή πέτρα, εγώ χρησιμοποιώ ύφασμα», εξηγεί. Αν και η αφορμή για να συνομιλήσουμε με τον χαρισματικό σχεδιαστή μόδας, δηλαδή η αποψινή πρεμιέρα του δεύτερου κύκλου του «Greece’s Next Top Model» στο STAR, είναι ιδιαζόντως καυτή για να την αγνοήσει κανείς, η συζήτηση ξεκινά από τον χώρο στον οποίο επέλεξε να φωτογραφηθεί, το Ωδείο Αθηνών. Δεν θα περίμενε κανείς κάτι λιγότερο από έναν δημιουργό που προσεγγίζει το έργο του ολιστικά και, κυρίως, με μια βαθιά ανθρωπιστική ματιά.

«Το Ωδείο Αθηνών χτίστηκε από τον Ιωάννη Δεσποτόπουλο, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μοντερνισμού στην Ελλάδα. Ηταν ο μοναδικός μοντέρνος αρχιτέκτονας που σπούδασε στη σχολή του Μπαουχάους, η οποία έχει υπάρξει έμπνευση για τη δουλειά μου. Δεν έχει να κάνει μόνο με την αισθητική, αλλά και με τη λειτουργικότητα των χώρων και κατ’ επέκταση των κοινωνιών. Ηθελα, λοιπόν, να δείξω ότι υπάρχει και μια Αθήνα πέρα από την αρχαιότητα. Ξέρετε, τα ρούχα μου τα δουλεύω περισσότερο σαν γλύπτης, σαν κεραμίστας, σαν αρχιτέκτονας, παρά ως σχεδιαστής. Σε τρεις διαστάσεις. Γι’ αυτό και δεν έχουν ποτέ ραφές στο πλάι. Δεν έχω δει ποτέ σώμα με ραφές στα πλαϊνά του. Το σώμα είναι για μένα το κέντρο και η δουλειά μου είναι να ντύνω σώματα. Επίσης, η αναφορά στο Ωδείο Αθηνών έχει να κάνει και με την καλοκαιρινή κολεξιόν μου, την οποία θα δείτε σύντομα και είναι επηρεασμένη από το κίνημα του Μπαουχάους, το οποίο φέτος συμπληρώνει έναν αιώνα», λέει.

«Δεν µε ενδιαφέρει η µόδα να γίνεται µπουρζουά και να αφορά µόνο ευκατάστατες κυρίες»

Ναι, παρότι στο συλλογικό τηλεοπτικό ασυνείδητο ο Μπράτης έχει αποτυπωθεί ως ο ευγενής, ευπροσήγορος και μειλίχιος κριτής του GNTM, η βασική ιδιότητά του από τότε που σχεδόν θυμάται τον εαυτό του είναι αυτή του σχεδιαστή μόδας. Δηλαδή ενός ανθρώπου που πρόβαλλε το έργο του και όχι τον εαυτό του. Πώς λοιπόν από το παρασκήνιο αποφάσισε να εκτεθεί στο προσκήνιο, και μάλιστα ως θεμέλιος λίθος μιας εκπομπής που δέχτηκε θετική αλλά και αρνητική κριτική με το καντάρι; «Ολα τα πράγματα που έχουν ενδιαφέρον δέχονται και θετική και αρνητική κριτική. Το team, όμως, είναι τόσο δυνατό... Για μένα ήταν η πρώτη φορά στην τηλεόραση, αλλά και η πρώτη φορά που εκτέθηκα. Η δουλειά μου μέχρι τότε ήταν να βρίσκομαι στο backstage. Ομως ένιωσα πολύ άνετα, περνάγαμε πολύ ωραία, οπότε είπα να το επιχειρήσω ξανά. Ούτως ή άλλως την ψυχρολουσία την έφαγα. Ηταν μία άσκηση για μένα η συμμετοχή στο GNTM. Ημουν πάντα πάρα πολύ χαμηλών τόνων και αποτραβηγμένος, με την έννοια ότι ήθελα να φαίνεται μόνο η δουλειά μου. Οχι εγώ. Ομως κακά τα ψέματα. Στη δουλειά μου όλοι θέλουν να γνωρίζουν και τον δημιουργό. Ποιος βρίσκεται πίσω από τις δημιουργίες; Ποια είναι η ζωή του; Ποια είναι η αισθητική του; Ποια είναι η άποψή του; Η μόδα δεν είναι μόνο τα ρούχα. Είναι κοινωνικοπολιτικό ζήτημα και αφορά πάρα πολύ κόσμο. Και μένα με ενδιαφέρει να υπάρχει η επικοινωνία, ειδικά με τους νέους ανθρώπους. Δεν μου αρέσει καθόλου η μόδα να γίνεται μπουρζουά και να αφορά μόνο ευκατάστατες κυρίες που κυκλοφορούν με ωραία φορέματα σε σαλόνια».

Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη επιβεβαίωση όσων λέει από την επιλογή του να δημιουργήσει μια νέα σειρά ρούχων με στόχευση τις νεότερες γυναίκες. «Για πρώτη φορά έκανα μια νέα σειρά ρούχων. Θα τη χαρακτήριζα πολύ δημοκρατική. Αφορά κυρίως νέες κοπέλες, είναι πολύ πιο προσιτή οικονομικά, αλλά με το ίδιο στυλ Μπράτης, και πολύ ποιοτικά υλικά. Θα λέγεται “Bratis Blue”, με ό,τι σημαίνει η επιλογή αυτού του ονόματος. Είναι το αγαπημένο μου χρώμα, αλλά περιγράφει και μια διάθεση».

Για τον αεικίνητο σχεδιαστή η τηλεόραση είναι μια εμπειρία, ένα πέρασμα όπως το χαρακτηρίζει. «Κάνω πολλά και διαφορετικά πράγματα στη ζωή μου. Και διακόσμηση κάνω και με την αρχιτεκτονική ασχολούμαι και με την τέχνη. Μου αρέσει η δημιουργία», λέει. Θυμάται ακόμα ότι αυτή ήταν μια ανάγκη και μια επιθυμία που είχε παιδιόθεν: «Από πολύ μικρός ήθελα να γίνω σχεδιαστής μόδας. Με φανταζόμουν να ταξιδεύω στον κόσμο, να γνωρίζω ενδιαφέροντες ανθρώπους, να δημιουργώ, να ζωγραφίζω».

Προερχόμενος από μια μέση και όχι ιδιαίτερα εύπορη οικογένεια δεν θα περίμενε κανείς ότι η πρώτη επιλογή του θα ήταν να ασχοληθεί με τη μόδα. Με διορθώνει με τη βιωματική εξιστόρησή του. «Οι γονείς μου δούλευαν πολύ σκληρά και ήταν και οι δύο πολύ δημιουργικοί με τον δικό τους τρόπο. Η μητέρα μου έραβε ρούχα. Τεχνικά ήταν πολύ καλή στη δουλειά της και είχε μεγάλο πάθος. Ο πατέρας μου ήταν εργολάβος δημόσιων έργων και έκανε και τον πολιτικό μηχανικό και τον αρχιτέκτονα στις δουλειές που αναλάμβανε. Χρησιμοποιούσε πολύ τις γεωμετρίες. Από την άλλη, εγώ ήμουν διαφορετικό παιδάκι. Περίεργο. Με ενδιέφερε πολύ η αισθητική. Νομίζω κάποιος γεννιέται με αυτά τα ενδιαφέροντα. Δεν έχει σημασία το περιβάλλον από το οποίο προέρχεται. Εχω φίλους από μικρά χωριά της Κρήτης που το ταλέντο τους στη μόδα ή στην τέχνη είναι απίστευτο. Η οικογένειά μου με βοήθησε πολύ. Οι γονείς μου με υποστήριζαν, παρότι δεν ήταν εύποροι. Ο μπαμπάς μου μια περίοδο είχε δουλέψει ως ναυτικός και είχε γυρίσει όλο τον κόσμο. Μεγάλωσα λοιπόν ακούγοντας ιστορίες από τα ταξίδια του. Η μαμά μου, δε, έδειχνε μεγάλη προσοχή στη δουλειά της. Μεγάλωσα μαθαίνοντας την αφή και το βάρος των υφασμάτων, έμαθα να τα ξεχωρίζω και να τα επιλέγω, και αυτό μου άρεσε. Το βιωματικό background που απέκτησα ήταν πολύ πιο σημαντικό από το θεωρητικό που ήρθε αργότερα. Θαυμάζω τους τεχνίτες. Γιατί μπορεί να μη γνωρίζουν να σου εξηγήσουν αυτό που κάνουν, η δουλειά τους όμως είναι τόσο ποιητική που δεν μπορείς να της αντισταθείς. Μπορεί συχνά το μυαλό να μην ξέρει τι να κάνει, όμως τα χέρια ξέρουν πάντα. Οπως έλεγε ο Πικάσο, η έμπνευση, όταν έρθει, είναι καλό να σε βρει να δουλεύεις».

«Φέτος θα γνωρίσετε έναν πολύπλευρο Αγγελο. Αυστηρό, αιχµηρό, µε ιδιαίτερο χιούµορ»

Αυτή την περίοδο ο Αγγελος Μπράτης δουλεύει πολύ. Αλλωστε το GNTM έγινε η καλύτερη αφορμή για να στήσει ξανά το στρατηγείο του στην Αθήνα. «Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ζω στην αγγλική εξοχή. Είμαι ερωτικός μετανάστης. Ομως μέσω του GNTM ξανασυνδέθηκα με την Αθήνα. Εδώ είναι η πόλη μου, οι φίλοι μου, η οικογένειά μου. Αποφάσισα λοιπόν να στήσω πάλι μια βάση εδώ, ένα hub που θα δημιουργεί και ως σχεδιαστικό στούντιο και ως showroom», λέει.

Ακόμη, έχει ακόμα αποφασίσει στη φετινή τηλεοπτική σεζόν να μας συστήσει και άλλες πλευρές του εαυτού του. «Ο εαυτός μου δεν είναι μόνο ένα πράγμα. Ούτε μόνο αυτό που είδατε στην τηλεόραση. Για να είμαι ειλικρινής πέρσι, επειδή ήταν η πρώτη φορά σε ένα σόου, είχα θέσει έναν τοίχο μπροστά μου και έλεγα:”Θα με γνωρίσετε μέχρι εδώ”. Οπως κάνουμε και στην κοινωνική ζωή μας, εμείς θέτουμε τα όρια του πόσο μπορεί κάποιος να μας πλησιάσει. Φέτος νομίζω ότι θα γνωρίσετε έναν καινούριο Αγγελο, ο οποίος είναι πολύπλευρος. Είναι αυστηρός, αιχμηρός, με ιδιαίτερο χιούμορ που άλλοι το αντιλαμβάνονται και άλλοι δεν το καταλαβαίνουν, ακόμα και διδακτικός. Φέτος θα είμαι πιο κοντά στον εαυτό μου, πιο κοντά στον τρόπο που λειτουργώ στη ζωή μου».

Δηλαδή; Πώς λειτουργεί στη ζωή του; Τι του αρέσει να κάνει; Ποια είναι τα «μικρά» και τα «καθημερινά» που απολαμβάνει; «Διαβάζω -όχι βέβαια όσο παλιότερα-, πηγαίνω σε εκθέσεις τέχνης, ταξιδεύω πολύ, μου αρέσει να πηγαίνω σε καινούρια αλλά και σε γνώριμα μέρη για να συναντώ τους φίλους μου και να βλέπω πώς εξελίσσονται οι πόλεις που αγαπώ. Μου αρέσει να βγαίνω με τους φίλους μου, να μαγειρεύω, να τρώω και να χορεύω πάντα και παντού. Ανθρώπινα πράγματα».

Κυρίως αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι ο Μπράτης -στη δουλειά του και στη ζωή του- δεν κυνηγά, αλλά επιδιώκει την ομορφιά, χωρίς να την εκβιάζει. Και αναρωτιέμαι στ’ αλήθεια αν έχει καταφέρει να βρει τον ορισμό της. «Η ομορφιά είναι μια αφηρημένη έννοια. Είναι σαν το άπειρο. Τι είναι το άπειρο; Δεν έχει εξήγηση. Θα σας πω αυτό που έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ: Η ομορφιά είναι ένα είδος ιδιοφυΐας, στην πραγματικότητα είναι ανώτερη από την ιδιοφυΐα, γιατί δεν χρειάζεται εξήγηση» .