Ο Παναγιώτης Σιμόπουλος είναι ένα top model... πίσω από την κάμερα

Τον παρακολουθούσαμε στη δική του εκπομπή στο Mad, στο μακρινό 2000. Είναι αυτός ο Ελληνας που έχουμε θαυμάσει σε πασαρέλες των Dolce & Gabbana, Givenchy, Zegna, εκείνος που έχει φορέσει το μάλλινο παλτό που όλοι επιθυμούσαμε στην καμπάνια του Mr. Porter στο «GQ», αλλά και ο αγχωμένος νεαρός στο βιντεοκλίπ της Λάνα Ντελ Ρέι για την H&M. Τον έχει πάρει το μάτι μας στα τεράστια billboards της ΒΜW σε όλο τον κόσμο και μας έχει δροσίσει με το είδωλό του στα κουτάκια της Coca-Cola.

Φέτος, ήταν εκείνος που φωτογράφισε μέσα από ένα τζάμι τα επίδοξα μοντέλα του GNTM5, απαθανάτισε τον Φράνσις Αντεντοκούνμπο για ελληνικό έντυπο, είναι συνεργάτης στο περιοδικό «Chasseur», ενώ στα πρακτορεία όπου άλλοτε έμπαινε ως περιζήτητο μοντέλο τώρα τον προσλαμβάνουν για τις φωτογραφικές παραγωγές του στη Νέα Υόρκη. Ο Παναγιώτης Σιμόπουλος είναι ένα καταξιωμένο μοντέλο διεθνώς αλλά κι ένας φωτογράφος με μια τελείως φρέσκια ματιά.

Με το μόντελινγκ ήρθε σε επαφή πριν από 20 χρόνια, όταν η τότε σύντροφός του προσπαθούσε να τον πείσει να πάει σε ένα πρακτορείο για να δοκιμάσει την τύχη του. Εκείνος γελούσε όταν το άκουγε, μέχρι που πείστηκε. Ο Παναγιώτης Σιμόπουλος γεννήθηκε για να γίνει μοντέλο. Με ύψος 1,89 μ., γαλανά μάτια, καστανά μαλλιά και μια φυσική αβρότητα, έκανε τα τηλέφωνα στο πρακτορείο του, Ace Models, να χτυπούν σαν τρελά. Δεν ήθελαν ένα οποιοδήποτε μοντέλο, ζητούσαν τον Παναγιώτη. Η ευγενική όψη του και τα αρρενωπά χαρακτηριστικά του γρήγορα τον οδήγησαν εκτός Ελλάδας.

Σε αυτή τη συνάντησή μας, πέντε χρόνια μετά την τελευταία φορά, έχουν αλλάξει αρκετά πράγματα. Πλέον είναι φωτογράφος, εξακολουθεί να κάνει επιλεκτικές δουλειές ως μοντέλο σε Ελλάδα και εξωτερικό, έχει το δικό του στούντιο στου Ρέντη, είναι πατέρας μιας πανέμορφης κορούλας και πιο χαμογελαστός (και ομιλητικός) από ποτέ. Κι αυτό ενώ μέχρι πρότινος τον πείραζα για το πόσο μαζεμένος και κλειστός είναι ενώ διέθετε πάντα ένα αφοπλιστικό χιούμορ. Μαζί μου συμφωνούσε και η επί δέκα χρόνια μάνατζέρ του, Ελενα Χριστοπούλου. «Η συνεργασία μαζί της ήταν απολαυστική.

Αν και δεν συνεργαζόμαστε πλέον επαγγελματικά και μιλάμε σπάνια, είναι πάντα εκεί για εμένα οποιαδήποτε στιγμή. Πρόσφατα που χρειάστηκα τη συμβουλή και τη βοήθειά της, αποφάσισα να της τηλεφωνήσω και βρεθήκαμε να μιλάμε όπως παλιά», μου λέει ο Παναγιώτης και συνεχίζει: «Με την Ελενα κάθε φορά που συναντιόμαστε είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Αλλωστε, με γνωρίζει όσο κανένας άλλος στον χώρο. Παλαιότερα δε, όταν ήμουν πολύ ντροπαλός, σ’ ένα επάγγελμα που πρέπει να είσαι ευδιάθετος και να κερδίζεις τις εντυπώσεις, πάντα με προέτρεπε να είμαι πιο κοινωνικός και εξωστρεφής».

Τώρα έχει ανθήσει. Είναι ακόμα πιο όμορφος και κουλ, πιο ώριμος και έξω καρδιά. Σχεδόν αμφιβάλλω αν θα καταφέρω να ολοκληρώσω αυτή τη συνέντευξη από τα γέλια και τις αναμνήσεις που μοιραζόμαστε. «Τίποτα δεν είναι δεδομένο στο μόντελινγκ. Χιλιάδες απορρίψεις, ατελείωτα κάστινγκ, ταξίδια και σκληρή δουλειά. Αλλά ο επαγγελματισμός και η ταπεινότητα που διδάχθηκα σε αυτό το επάγγελμα είναι τα πολυτιμότερα δώρα που κρατάω στη ζωή μου», λέει. Ναι, αλλά μόνο με επαγγελματισμό και ταπεινότητα, παγκόσμιες καμπάνιες και πασαρέλες διεθνών οίκων δεν κάνεις. Ποιο είναι αυτό το μυστικό; «Είναι κλισέ, αλλά η υπομονή, η επιμονή και οι κατάλληλοι συνεργάτες μπορούν να σε απογειώσουν. Επαγγελματισμός, στρατιωτική πειθαρχία, συνέπεια και αποχή από πηγαδάκια και κουτσομπολιά. Εγώ τουλάχιστον αυτό έκανα». Και το έκανε με επιτυχία.

Ενδεικτικά, οίκοι όπως οι Giorgio Armani, Dolce & Gabbana και Paul Smith τον έκλειναν για τις επιδείξεις τους κάθε χρονιά, ενώ η Τάιρα Μπάνκς και ο Ντέιβιντ Γκάντι είναι μερικά από τα διάσημα μοντέλα με τα οποία έχει βρεθεί στο ίδιο σετ. Πότε αισθάνθηκε ο ίδιος πως τα κατάφερε; Ποια δουλειά είναι εκείνη που ξεχωρίζει; «Πιστεύω ότι η πορεία μου είναι σταθερή και ανοδική, όμως με την καμπάνια της H&M με τη Λάνα Ντελ Ρέι έγινε πραγματικός πάταγος. Αλλα την ξεχωρίζω και ως δουλειά, καθώς το βίντεο που γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη ήταν κινηματογραφικό. Ολη η ομάδα δούλευε καλοκουρδισμένα και η εμπειρία ήταν τεράστια για εμένα ως μοντέλο και ως φωτογράφο».

Εχει να θυμηθεί κάποιο ευτράπελο από τις φωτογραφήσεις του; «Θυμάμαι όταν κάναμε μια υποβρύχια φωτογράφηση στην Κούβα για ένα γαλλικό περιοδικό μόδας. Ημουν ντυμένος με κοστούμι και έπρεπε να βουτάω συνέχεια κάτω από την επιφάνεια του νερού για τις λήψεις με τη βοήθεια δύο δυτών. Κάποια στιγμή άκουσα φωνές από τον καπετάνιο του σκάφους και μας έκανε νόημα να επιστρέψουμε αμέσως πίσω, καθώς ένας δύτης είχε ένα ατύχημα και αιμορραγούσε με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος προσέλκυσης καρχαριών. Τρόμαξα και δεν μπορούσα να κολυμπήσω αρκετά γρήγορα, καθώς τα ρούχα μου είχαν βαρύνει, γεγονός που με άγχωνε ακόμα περισσότερο».

Από την άλλη, ο Παναγιώτης φωτογράφιζε ανέκαθεν. Και αυτή του η μετάβαση στέφθηκε ξανά με επιτυχία. Η φωτογραφία είναι πια η τέχνη του, με κάθε κλικ δίνει ένα κομμάτι της ψυχής του. Το στυλ του είναι μίνιμαλ, τον γοητεύουν οι γεωμετρίες και το φυσικό φως. Λατρεύει το έργο του Τσέμα Γιέστε, θαυμάζει τον Ανσελ Ανταμας και μου δείχνει τα τελευταία editorials που σούταρε ο ίδιος στην Αμερική. «Οταν δούλεψα στις ΗΠΑ και φωτογράφιζα στα Pier59 Studios, έξω από το κάθε στούντιο υπήρχε το όνομα του φωτογράφου στην πόρτα. Στο διπλανό από το δικό μου είδα το όνομα του Στίβεν Μαϊζέλ, ο οποίος με έχει φωτογραφίσει ως μοντέλο. Ενιωσα υπέροχα γνωρίζοντας πως δίπλα μου βρίσκεται ένα τόσο σπουδαίο όνομα. Με συγκίνησε», αναφέρει.

Στην Αμερική ο Παναγιώτης είναι πραγματικά περιζήτητος, γι’ αυτό σκοπεύει να επιστρέψει σύντομα. «Ισως είναι πιο κοντά στη φιλοσοφία μου ο τρόπος που εργάζονται εκεί. Ο ανταγωνισμός είναι σαφώς τεράστιος, αλλά υπάρχει αξιοκρατία. Εγώ είμαι παντού ο ίδιος, δεν με νοιάζει το μέρος, με νοιάζει το αποτέλεσμα να είναι άρτιο. Η αλήθεια είναι πως πάντα με γοήτευε η Αμερική και ως μοντέλο εκεί έκανα τη μεγαλύτερη καριέρα». Τελικά πόσο εύκολο είναι να αφήσεις τη λάμψη των φλας και να περάσεις πίσω από τις κάμερες; Τι είναι πιο αφροδισιακό: να φωτογραφίζεται κανείς ή να φωτογραφίζει; Ποιος είναι ο πιο δυνατός; Ο καλλιτέχνης ή η μούσα; «Εμένα μου αρέσουν και τα δύο. Είναι η δουλειά μου και το καθένα έχει υπέρ και κατά. Ως μοντέλο έχεις άγχος για την απόδοσή σου, ενώ ως φωτογράφος έχεις το άγχος της δημιουργίας. Σημασία έχει όμως στο τέλος να δημιουργείς».

Φωτογραφίες χιλιάδες, αλλά με μεγαλύτερο καμάρι μού δείχνει εκείνες της κόρης του. Αυτό το πανέμορφο κορίτσι τού έχει κλέψει την καρδιά. Επιτέλους βρέθηκε μια γυναίκα να τα καταφέρει! «Η πατρότητα άλλαξε τα πάντα στη ζωή μου. Αλλιώς σκέφτομαι, αλλιώς πράττω, αλλιώς αγαπώ. Είναι ό,τι καλύτερο έχω κάνει ποτέ, μου δίνει κίνητρο και ζωή η κόρη μου. Ο,τι κάνω, το κάνω για εκείνη πλέον». Πρόκειται περί χαζομπαμπά κι εκείνος το δέχεται αναντίρρητα με το ειρωνικό και τόσο γοητευτικό χαμόγελό του.