Μπέτυ Λιβανού: «Είμαι σαν το ποτάμι, δεν γυρίζω πίσω»

Ξεκίνησε το σινεμά στα 19 της. Πριν από αυτό έκανε διαφημίσεις και μόντελινγκ. Σε μια διαφήμιση τσιγάρων την είδε ο Φίνος, της τηλεφώνησε κι αμέσως της έκλεισε συμβόλαιο. «Κάτι είχα που του άρεσε ή ταίριαζε στη διαφήμιση, στο σινεμά, στις πασαρέλες. Ποτέ δεν ρώτησα τι διαφορετικό είδαν πάνω μου και με κάλεσαν στα στούντιο. Σαφώς και τα μοντέλα δεν είναι η πρώτη επιλογή για τους σκηνοθέτες».

TO ONOMA

Το πραγματικό όνομα της Μπέτυς Λιβανού είναι Δέσποινα Τράτα. Της το άλλαξε ο Γιάννης Δαλιανίδης. «Τράτα θυμίζει θάλασσα, ψαράδες, ε, μου έκανε πιο “εφοπλιστικό” το επίθετο “Λιβανού”, σαν να είμαι γόνος εφοπλιστικής οικογένειας, οπότε πάλι θάλασσα θυμίζει. Αυτό γινόταν τότε. Και η Τζένη Καρέζη και η Ζωή Λάσκαρη… σε πολλούς άλλαξαν τα ονόματα. Εκρινε ο Γιάννης ότι το “Τράτα” δεν θα μπορούσε να γίνει πρωταγωνιστικό. Κι έτσι το άλλαξα».



Η ΖΩΗ ΜΕΤΑ

«Το ’70 είχα πολλές εκπομπές στην τηλεόραση μέσα στη βδομάδα, σε μια εποχή όπου το να βγεις στην τηλεόραση σήμαινε κάτι. Δεν υπήρχαν είκοσι κανάλια, μόνο δύο. Η δημοσιότητα ήταν πολύ μεγάλη. Και μετά έκανα πάλι σινεμά και συνεχίστηκε μια πορεία 50 χρόνων, που δεν τελειώνει. Στις αρχές, επειδή έκανα εκπομπές με τον Νίκο Μαστοράκη όπως το “Κάντιτ Κάμερα” και είχαμε σχέση τρία χρόνια, όλοι πίστευαν ότι ήμασταν παντρεμένοι γιατί συνεχώς με αποκαλούσε “η γυναίκα μου”. Αλλά ποτέ δεν ήμασταν παντρεμένοι. Εναν γάμο έχω κάνει».

Ο ΓΑΜΟΣ

Αργότερα γνώρισε τον καταξιωμένο σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο με τον οποίο είναι από τότε παντρεμένοι. Πάνε 40 χρόνια τώρα, κάτι που μοιάζει με άθλο στις μέρες μας. «Οταν τον γνώρισα ήταν οπερατέρ. Η πρώτη ταινία που γυρίσαμε μαζί ήταν το “Ταξίδι του μέλιτος” - και την κάναμε εμείς παραγωγή. Χωρίς διανομείς, χωρίς τίποτα. Κάναμε μια ταινία για πάρτη μας, για να το πω απλά. Και είχαμε την τύχη να παιχτεί στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, πήρε 6 βραβεία και παίχτηκε περίπου δύο βδομάδες στον “Δαναό”. Παίχτηκε και στην τηλεόραση πολλές φορές. Αυτή είναι μια ιδιαίτερη ταινία για μένα και μου αρέσει ίσως περισσότερο από όλες τις ταινίες του Γιώργου». Είναι εντυπωσιακό το πώς κράτησε αυτή η σχέση και ότι συνεχίζει να κρατάει στο πέρασμα του χρόνου. Αναρωτιέμαι πώς τα κατάφεραν. «Ολοι αυτό αναρωτιούνται, γιατί όντως στον χώρο μας είναι πρωτοφανές.

Ολοι με ρωτάνε αν έχω κάποια συνταγή, κάποιο μαγικό. Αν είχα, θα τη μοίραζα και στις φίλες μου. Δεν υπάρχει καμία συνταγή, μόνο οι άνθρωποι. Κοιτάξτε να δείτε, τα αισθήματα μεταλλάσσονται σε μια σχέση τόσων ετών, γιατί ο έρωτας φεύγει. Ξεκίνησε μ’ έναν δυνατό έρωτα η σχέση με τον Γιώργο, μετά έγινε αγάπη, συντροφικότητα, σεβασμός με άνευ όρων αποδοχή ο ένας από τον άλλο. Και τώρα, στο τέλος, είναι ένας δικός μου άνθρωπος που δεν έχει την ταμπέλα “σύζυγος”. Οπως είναι τα παιδιά σου, η μητέρα σου, ο πατέρας σου. Είναι μια σχέση εμπλουτισμένη με πάρα πολλές εμπειρίες. Και ποτέ μια σχέση 40 ετών δεν είναι μόνο καλή. Εχει και τα άσχημά της, όπως έχει και τα καλά της. Ποιος θα είχε την ουτοπική άποψη ότι σε 40 χρόνια συμβίωσης είναι όλα καλά; Για μένα, όμως, οι κρίσεις στη σχέση είναι drive test. Αντέχει; Αν αντέχει, θα πάει παρακάτω, αν όχι θα διαλυθεί. Σ’ αυτή τη ζωή, και ειδικά στις σχέσεις, τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό. Είμαστε με τους άλλους επειδή το θέλουμε, αν δεν θέλουμε, δεν είμαστε. Κανείς δεν μένει υποχρεωτικά σε μια σχέση. Εγώ με τον Γιώργο περάσαμε πολλά τεστ -όπως έδειξε, με επιτυχία».



ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ

Τη ρωτάω για το σινεμά. Είναι μια εμβληματική πρωταγωνίστρια που πλέον έχει περάσει στο στερέωμα του ζωντανού θρύλου. Αυτό, όπως μου λέει, δεν το έχει καταλάβει. «Μερικές ταινίες σε ακολουθούν από μόνες τους, χωρίς να χρειαστεί να κάνεις τίποτα. Μια ταινία που κάναμε στον Φίνο, την “Αμαρτία της ομορφιάς”, στην οποία έπαιζα με την Τασσώ Καββαδία -παίζεται ακόμη και σήμερα-, ήταν η πιο εμπορική που έκανα εκεί και το 80% των ανθρώπων που θα συναντήσω στον δρόμο θα μου πει γι’ αυτή την ταινία. Κάτι σημαίνει αυτό. Αγαπημένη μου ταινία ήταν ο “Ξαφνικός έρωτας”, που έκανε εξαιρετικές εισπράξεις για τα ελληνικά δεδομένα. Ηταν μια σαφώς γυναικεία ταινία, η οποία άγγιξε σε πολλά επίπεδα τα συναισθήματα του κόσμου. Κι αυτή με ακολουθεί ως σημείο αναφοράς. Ολες οι γυναίκες που συναντώ μιλούν γι’ αυτή. Ολες οι ταινίες μου παίζονται στην τηλεόραση, άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο. Κατά κάποιον τρόπο, έχω γίνει ένα οικείο πρόσωπο».

Η ΑΠΗΧΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

«Ειλικρινά, πιστεύω ότι μόνο ο χρόνος βάζει τα πράγματα στη θέση τους. Κάτι που δεν αξίζει, δεν αντέχει. Αντε να γίνει κάποιος φαινόμενο για ένα, δύο, τρία χρόνια. Στα πέντε θα καεί. Κι αυτό ισχύει σε όλες τις υποθέσεις της ζωής. Εγώ το κάνω αυτό 50 χρόνια και άντεξα, οπότε ίσως εκείνοι που έβλεπαν κάτι σε μένα και με έσπρωχναν προς αυτό μάλλον είχαν δίκιο».

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ

Η Μπέτυ συνάντησε πρώτη φορά τον πατέρα της όταν ήταν 12 ετών. Αυτό για άλλους θα μπορούσε ίσως να είναι πολύ επώδυνο. Για εκείνη όχι. «Οταν περνάς την εφηβεία, τακτοποιείς κάποια πράγματα μέσα σου. Ο πατέρας μου ήταν ένας άνθρωπος τελείως διαφορετικός από τη μητέρα μου, η οποία από ένστικτο έκανε το καλύτερο για μένα. Με άφησε ελεύθερη, κι αυτό με έκανε πιο συγκροτημένη, γιατί από νωρίς ανέλαβα την ευθύνη του εαυτού μου και έπαιρνα εγώ τις αποφάσεις για τη ζωή μου. Ωρίμασα πολύ γρήγορα. Ο πατέρας μου ήταν, όπως συνειδητοποίησα αργότερα, ένας άνθρωπος πολύ συντηρητικός που δεν θα μου έδινε αυτή την ελευθερία. Αν ζούσαμε μαζί, θα ήταν δύσκολα τα πράγματα. Και αυτό το συνειδητοποίησα μεγαλώνοντας. Οι γονείς μου παντρεύτηκαν μικρά παιδιά. Η μητέρα μου ήταν 19 και εκείνος 21, και κατά κάποιον τρόπο επειδή εκείνη έμεινε έγκυος σε μένα αναγκάστηκαν να παντρευτούν. Δεν είχε μέλλον αυτή η σχέση. Ετσι, χώρισαν. Ο πατέρας μου έφυγε στην Ελβετία και εγώ έμεινα με τη μητέρα μου και ζούσαμε σ’ ένα σπίτι στην Αγίου Μελετίου δίπλα στο σχολείο μου».

ΤΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑΤΑ

«Εχω κάνει πολλές παύσεις στη δουλειά μου. Κι αυτό γιατί είναι μια δουλειά απαιτητική και χρειάζεται από σένα απόλυτη αφοσίωση και δόσιμο σε όλα τα επίπεδα. Οταν έχεις οικογένεια -και εγώ έκανα τις δυο μου κόρες- δεν μπορείς να τα συνδυάσεις και τα δύο. Οι ηθοποιοί που ήταν συνεπείς στο επάγγελμά τους, κάποιοι απ’ αυτούς που γνωρίζω εγώ, δεν παντρεύτηκαν ποτέ και δεν έκαναν παιδιά προκειμένου να είναι αφοσιωμένοι ολοκληρωτικά σ’ αυτό. Η δουλειά αυτή σε θέλει ολοκληρωτικά. Αν είσαι ηθοποιός και δουλεύεις χειμώνα-καλοκαίρι, βάζεις ταμπέλα “ηθοποιός”. Εγώ δεν βάζω αυτή την ταμπέλα σε μένα γιατί δουλεύω όποτε το επιλέγω. Μπαίνω - βγαίνω, μπαίνω - βγαίνω». Τη ρωτάω αν φοβάται μήπως την ξεχάσουν. «Το φοβάμαι, αλλά κάθε φορά διαψεύδομαι κι αυτό με ικανοποιεί αφάνταστα. Δεν με διώχνει η δουλειά. Πάντα είχα προτάσεις. Η μεγαλύτερη παύση που έκανα ήταν όταν πήγα και έμεινα 5 χρόνια στην Αίγινα, όταν γεννήθηκε η πρώτη μου κόρη. Και ήταν το πιο σοφό πράγμα που έκανα».

«Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ»

«Η ομορφιά μού άνοιξε πόρτες. Και τώρα το καταλαβαίνω, που όλοι σ’ αυτό αναφέρονται. Εγώ δεν είχα τότε καμία συνείδηση του πόσο όμορφη ήμουν - και ευτυχώς, γιατί αλλιώς μπορεί να γινόμουν ψωνάρα. Αισθανόμουν ότι ήμουν ένας κανονικός άνθρωπος. Και αυτή είμαι στη βάση μου. Δεν έχω καμία σχέση με το “σταρ” που διαβάζω. Εγώ πήγαινα βήμα-βήμα, ό,τι μου ερχόταν το έκανα αν έκρινα ότι μου ταίριαζε. Και πάντα επέλεγα να είμαι με το ένα πόδι μέσα στη δουλειά και με το ένα πόδι στην οικογένεια. Ποτέ δεν ονειρεύτηκα να κάνω καριέρα. Ημουν τυχερή; Είχα ένστικτο; Πάντα, όμως, πρωταγωνιστούσα σε πολύ καλές ταινίες ή θεατρικές παραστάσεις. Και δεν ξέρω τι έχω καταφέρει».



Ο ΧΡΟΝΟΣ

«Είμαι πολύ συμφιλιωμένη με τον χρόνο. Δεν έχω το άγχος να γίνω πιο όμορφη ή να γίνω κάποια άλλη. Ξέρω ότι η ομορφιά φεύγει. Ο χρόνος όμως δεν σου δίνει μόνο τη φθορά, σου δίνει και άλλα δώρα. Σου δίνει εμπειρία ώστε να μπορείς να χειριστείς ευκολότερα τα πράγματα. Η ζωή έχει ατέλειωτα δώρα. Δεν νοσταλγώ. Είμαι σαν το ποτάμι, πάω συνέχεια μπροστά, δεν γυρίζω πίσω. Ούτε βλέπω τις ταινίες μου που παίζονται στην τηλεόραση. Τι άλλο; Μου αρέσει να μαγειρεύω και να καλώ κόσμο στο σπίτι. Θέλω να έχω κόσμο γύρω μου».

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ «MAMMA MIA!»

Στην Μπέτυ είχαν προτείνει να παίξει στο «Mamma Mia!» και εκείνη αρνήθηκε. «Τότε έκανα στο θέατρο το “Τι απέγινε η Μπέιμπι Τζέιν”. Αλλά μη φανταστείς ότι θα ήταν και κάτι συναρπαστικό. Τι θα μου έδιναν; Κάποιο ρολάκι, κομπαρσιλίκι. Δεν είχα κανέναν λόγο να το κάνω. Ξέρετε κάτι; Σε κάθε ταινία που κάνει γυρίσματα στην Ελλάδα με καλούν. Αλλά αυτό το κάνεις για τα λεφτά ή για την εμπειρία να δεις πώς γυρίζονται οι ξένες παραγωγές. Δεν έχει κάποιο καλλιτεχνικό ενδιαφέρον -κι εγώ δεν έχω καμιά τέτοια περιέργεια».

ΑΝΕΚΠΛΗΤΩΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

«Φέτος το καλοκαίρι θα παίζω σε ένα νέο θέατρο στο Φάληρο, δίπλα στη θάλασσα, το “Ιστορία χωρίς όνομα”, που έχει κάνει ήδη εντυπωσιακή πορεία. Πρόκειται για τον έρωτα της Πηνελόπης Δέλτα και του Ιωνα Δραγούμη, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Στέφανου Δάνδολου. Είναι ένα φαινόμενο αυτή η παράσταση. Οι θεατές συγκινούνται, χειροκροτούν και σε κάθε αυλαία γίνεται κάτι μεταφυσικό. Εχουμε εξαιρετικούς ηθοποιούς και συμβαίνει κάθε βράδυ κάτι μεταφυσικό. Κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω. Ο σκηνοθέτης Κώστας Γάκης έχει κάνει μια συγκλονιστική δουλειά και αυτό το παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος είναι κάτι το μοναδικό».


Ειδήσεις σήμερα:

Λάρισα: «Καμπάνα» 3.000 ευρώ στη γυναικολόγο που έκανε αναρτήσεις κατά του εμβολιασμού

Επικήρυξη 21 αστυνομικών από κουκουλοφόρους στη Θεσσαλονίκη - «Ξέρουμε πού μένετε!»

Γονείς για πρώτη φορά η Έφη Αχτσιόγλου και ο Δημήτρης Τζανακόπουλος - Απέκτησαν ένα υγιέστατο αγοράκι