Καθισμένος δίπλα στην πισίνα του «Cavo Tagoo» στη Μύκονο, με το βλέμμα στραμμένο στη θάλασσα απολαμβάνει τη θέα. Εχει αυτό το χαρακτηριστικό αυστηρό ύφος που του χάρισε τον ρόλο του κακού με τον οποίο έγινε γνωστός στην ταινία «Πέθανε μια άλλη μέρα». «Ο κόσμος αγαπά τον Τζέιμς Μποντ ως χαρακτήρα. Είναι η δράση, οι πρωταγωνιστές, αλλά και ο μύθος που έχει πλέον συνδυαστεί με τέτοιες παραγωγές. Εχω συμμετάσχει σε πολλές κινηματογραφικές ταινίες. Οταν όμως έγινα ο “κακός” πλάι στον Πιρς Μπρόσναν, η αναγνωρισιμότητά μου εκτοξεύτηκε από τη μια μέρα στην άλλη. Κυκλοφορούσα στους δρόμους του Λονδίνου και άκουγα τον κόσμο να λέει: “Να ο κακός”. Πολλές φορές αρκεί ένας ρόλος για να σου χαρίσει δημοτικότητα και το κοινό να σε ταυτίσει μαζί του».
Ο Ρικ Γιουν γεννήθηκε στην Ουάσινγκτον από γονείς Κορεάτες. Εφηβος ακόμη, ασχολήθηκε με τη μόδα. Τα ασιατικά χαρακτηριστικά και η άγρια ομορφιά του ήταν αρκετά για να του ανοίξουν τον δρόμο στον χώρο του μόντελινγκ και να κλείσει μεγάλα συμβόλαια με τους οίκους Versace και Ralph Lauren. «Ηταν μια ωραία περίοδος η εποχή της μόδας», λέει στο «Gala». «Είχα να κάνω με υπέροχους, δημιουργικούς ανθρώπους που μου δίδαξαν τη δύναμη της εικόνας. Χάρη στη μόδα απέκτησα αυτοπεποίθηση και έμαθα πώς να στήνομαι μπροστά στην κάμερα. Θυμάμαι την ημέρα που βρέθηκα μπροστά στον φακό του Μπρους Βέμπερ. Ενιωσα δέος γι’ αυτόν τον άνθρωπο, αυτόν τον ζωντανό μύθο. Τα χρόνια που κινήθηκα στον χώρο της μόδας ήταν ευχάριστα και δημιουργικά. Συνεργάστηκα με δύο από τα μεγαλύτερα και πιο ιστορικά brands του κόσμου. Ειδικά με τον οίκο Versace και την υπερδραστήρια Ντονατέλα κάναμε πολύ ωραίες καμπάνιες». Πίνει έναν καπουτσίνο και τσεκάρει την ανταπόκριση που έχουν οι αναρτήσεις του στα social media.
Οι δεκάδες χιλιάδες ακόλουθοί του διψούν για εντυπωσιακές εικόνες από ταξίδια. «Η δουλειά μου έχει ως αποτέλεσμα να ταξιδεύω πολύ συχνά. Η έδρα μου είναι πια το Λονδίνο, αλλά λόγω των διεθνών παραγωγών βρίσκομαι συνεχώς με μια βαλίτσα στο χέρι. Προτού αρχίσει η πανδημία οι φίλοι μου δεν είχαν ιδέα πού μπορεί να βρίσκομαι κάθε εβδομάδα. Τη μία μέρα ήμουν στην Αμερική και την επομένη μπορεί να ήμουν για μια σκηνή στο Μαρόκο. Τα καλά του επαγγέλματος. Δεν βαριέσαι ποτέ. Γνωρίζεις τόπους, ανθρώπους, νοοτροπίες. Συλλέγεις εικόνες και εμπειρίες ζωής. Τα ετήσια μίλια που συγκεντρώνω θα μπορούσαν άνετα να συγκριθούν με αυτά ενός πιλότου», λέει. Γελάμε.
Το 2001 και έχοντας προϋπηρεσία σε ασιατικού χαρακτήρα δουλειές, κάνει το ντεμπούτο του στον αμερικανικό κινηματογράφο με τη δημοφιλή ταινία δράσης «Fast & Furious», που έχει απήχηση κυρίως στο ανδρικό κοινό. Εναν χρόνο αργότερα έρχεται η πρόταση για τη συμμετοχή του στην ταινία του Τζέιμς Μποντ «Πέθανε μια άλλη μέρα» πλάι στους mega stars Πιρς Μπρόσναν και Χάλι Μπέρι. «Υπέροχοι άνθρωποι και συνάδελφοι και οι δύο. Είναι χαλαροί και διευκολύνουν τη συνεργασία. Οσο και αν ανατρέξω στο παρελθόν, δεν έχω να θυμηθώ κάτι κακό από κάποιον, ποτέ. Από αυτή την άποψη υπήρξα τυχερός», αναφέρει. H κουβέντα μας περιστρέφεται γύρω από την ταινία και τον ρόλο που αποτέλεσε σταθμό για την καριέρα του: «Μπορεί να προσπαθείς χρόνια και να έρθει μία μόνο δουλειά που θα σε περάσει στο κοινό μέσα σε μια σεζόν. Μια δημοφιλής ταινία, ένα διαφημιστικό ενός καλού brand κάνει τόσο το κοινό όσο και τα media να σε προσέξουν. Δεν είναι τυχαίο ότι τη χρονιά που έπαιξα στον Μποντ το αμερικανικό “People” μου χάρισε μια θέση ανάμεσα στους πιο ελκυστικούς εν ζωή άνδρες».
Ο Γιουν φροντίζει να διατηρεί αυτό το απροσδιόριστο ασιατικό ταμπεραμέντο που δύσκολα μπορεί να αποκωδικοποιήσει κάποιος Ευρωπαίος. Είναι εσωστρεφής και δείχνει μοναχικός, ενώ δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν μιλά σοβαρά ή αν κάνει πλάκα.
Στο βιογραφικό του πλέον περιλαμβάνονται και άλλες γνωστές παραγωγές που αγαπήθηκαν από το κοινό όπως οι σειρές «Prison Break» και «Μάρκο Πόλο». «Με τους περισσότερους ηθοποιούς με τους οποίους έχω συνεργαστεί διατηρώ πολύ καλές σχέσεις. Δεν θα έλεγα όμως ότι έχω κολλητούς φίλους από τον χώρο της δουλειάς. Αλλωστε σήμερα συμμετέχεις στο cast μιας ταινίας και αύριο μιας άλλης. Οι επαγγελματικοί κύκλοι και οι παρέες εναλλάσσονται».
Αγαπά τα θαλάσσια σπορ και τις πολεμικές τέχνες -έχει δανείσει τη φυσιογνωμία του σε κάποια ηλεκτρονικά παιχνίδια- ενώ η καθημερινότητά του άλλαξε εδώ και μερικούς μήνες λόγω των αλλαγών που επέβαλε η έξαρση του κορωνοϊού σε ολόκληρο τον κόσμο. «Ο COVID-19 έβαλε φρένο σε πολλές μεγάλες παραγωγές. Η βιομηχανία του κινηματογράφου πάγωσε μπροστά σε αυτό το πρωτοφανές φαινόμενο. Η κατάσταση στην Αμερική -αλλά και στο Λονδίνο- υπήρξε εξαιρετικά δύσκολη. Το lockdown δυσκόλεψε την καθημερινότητα όλων μας. Εμφανίστηκε ο φόβος μιας άγνωστης ασθένειας, ο κόσμος έπαψε να ζει με εξωστρέφεια και όλοι κλείστηκαν στα σπίτια τους. Στο Λονδίνο υπήρξε και μεγάλη έλλειψη προϊόντων στα σούπερ μάρκετ. Η ανακοίνωση εκατοντάδων θανάτων καθημερινά έκανε τον κόσμο να φοβάται. Ταινίες που ήταν έτοιμες να ξεκινήσουν μετέφεραν τις ημερομηνίες έναρξης των γυρισμάτων», σημειώνει.
Κλείσιμο
Κοιτά το κινητό του και ανταλλάσσει σύντομα μηνύματα με φαν και φίλους. «Αγαπώ την Ελλάδα και ειδικά τη Μύκονο, στην οποία έρχομαι εδώ και χρόνια. Η ανεμελιά και η εξωστρέφεια αυτού του νησιού με συναρπάζουν.
Στη Μύκονο αισθάνομαι ότι δραπετεύω». Κάνει μια παύση και συνεχίζει: «Η αρχή της πανδημίας με πέτυχε στο Μαρόκο. Ηταν μια ομολογουμένως δύσκολη κατάσταση. Οταν επέστρεψα στο Λονδίνο και είχα τη δυνατότητα να έρθω στην Ελλάδα ήμουν ευτυχής. Για μένα καλοκαίρι χωρίς τη χώρα σας δεν νοείται. Καλοκαίρι χωρίς μουσακά και μπακλαβά δεν είναι καλοκαίρι», τονίζει. Φυσικά τον ρωτώ αν έχει επισκεφθεί και άλλα μέρη στην Ελλάδα. «Εκτός από την Αθήνα και τη Μύκονο, κατά καιρούς εξερευνώ και άλλους τόπους, κι άλλα νησιά. Αγαπώ την Πάρο όπως και την Ικαρία. Αυτό το ριλάξ που συναντάς εκεί δεν υπάρχει αλλού. Στην Ικαρία δεν υπάρχει άγχος και ο χρόνος μοιάζει να σταματά. Ομως περισσότερο απ’ όλα τα μέρη είμαι ερωτευμένος με τον κοσμοπολίτικο αέρα της Μυκόνου».
Ολοκληρώνοντας τη συνέντευξή μας του ζητώ να μου περιγράψει πώς είναι η ζωή ενός ανθρώπου που συμμετέχει σε σημαντικές ταινίες και μεγάλες παραγωγές: «Στα μάτια κάποιων μπορεί να φαίνεται μυθική. Για εμάς που ζούμε μέσα στη βιομηχανία του κινηματογράφου είναι η καθημερινότητά μας. Ακόμη και οι πιο προβεβλημένες και με έντονη δημοσιότητα ταινίες αντιμετωπίζονται ως δουλειές. Το Χόλιγουντ φαντάζει πολύ διαφορετικό -ίσως και να το απομυθοποιείς- όταν το ζεις από μέσα...»
