Ευρωπαϊκές οργανώσεις καλούν την ΕΕ να απομακρύνει παλαιά φράγματα

Με αφορμή την παγκόσμια μέρα μετανάστευσης ψαριών, το Σάββατο 21 Απριλίου, ευρωπαϊκές οργανώσεις συνασπίζονται για τη σωτηρία της ζωής των ποταμών της Ευρώπης. Αναδεικνύοντας τη σημασία του ταξιδιού των μεταναστευτικών ειδών των ποταμών για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, καλούν τις κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ να προβούν στην άμεση απομάκρυνση των φραγμάτων που κατακερματίζουν ή σταματούν την ελεύθερη ροή τους και απειλούν τη ζωή πολλών ψαριών και άλλων ειδών των γλυκών νερών.

Παρά τις καταστροφικές επιπτώσεις τους στα ποτάμια μας, χιλιάδες νέα υδροηλεκτρικά φράγματα προγραμματίζεται να κατασκευαστούν στην Ευρώπη. Η ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια που διαθέτουν μερικά από τα πιο σημαντικά και τελευταία εναπομείναντα ποτάμια ελεύθερης ροής είναι ιδιαιτέρως ευάλωτα. Αντίστοιχα, στην κεντρική και δυτική Ευρώπη, όπου για αιώνες τα ποτάμια έχουν υποστεί βαριά υποβάθμιση, παρατηρείται αναβίωση της τάσης κατασκευής υδροηλεκτρικών φραγμάτων – μόνο στην Αυστρία έχει δρομολογηθεί η κατασκευή περίπου 200 νέων υδροηλεκτρικών φραγμάτων.



Παράλληλα, σχέδια για την αναβίωση έργων που επανειλημμένα έχουν εγκαταλειφθεί ή ακυρωθεί φαίνεται να επαναπροωθούνται, με την περίπτωση του Αχελώου στη χώρα μας να αποτελεί ένα τέτοιο κακό ευρωπαϊκό παράδειγμα. Πεδίο οικολογικών μαχών από τη δεκαετία του 1980, η εκτροπή του Αχελώου περιλαμβάνει την κατασκευή 4 φραγμάτων. Το καταστροφικό αυτό σχέδιο έχει ήδη αποτραπεί με έξι δικαστικές αποφάσεις, η πιο πρόσφατη από τις οποίες στηρίχθηκε στην οδηγία πλαίσιο για τα νερά [2]. Βασικό επιχείρημα για τις ακυρωτικές αυτές αποφάσεις είναι ότι το έργο παραβιάζει τόσο την εθνική νομοθεσία, όσο και αυτή της ΕΕ. Παρ’ όλα αυτά, το σχέδιο φαίνεται να αναβιώνει, με την ελληνική κυβέρνηση να προωθεί την ολοκλήρωση κατασκευής του φράγματος της Συκιάς που αποτελεί το «κλειδί» για την ολοκλήρωση του καταστροφικού έργου της εκτροπής του ποταμού Αχελώου Όπως τονίζουν εδώ και χρόνια πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις της χώρας, συμπεριλαμβανομένου του WWF Ελλάς, το έργο της εκτροπής πέραν του ότι έχει υποστεί διαρκείς μεταλλάξεις χωρίς καμία τεκμηρίωση της αναγκαιότητας του (π.χ. άρδευση, παραγωγή ενέργειας, ύδρευση της περιοχής), ενέχει τεράστιο οικονομικό κόστος για τη χώρα και συνεπάγεται εξαιρετικά σοβαρές οικολογικές επιπτώσεις, ειδικά για τα ευαίσθητα λιμναία οικοσυστήματα που τροφοδοτούνται από τον Αχελώο, χωρίς παράλληλα να εξασφαλίζει αποτελεσματική διαχείριση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της Θεσσαλίας.



Ο Sergiy Moroz, Senior Policy Officer για το νερό και τη βιοποικιλότητα του Ευρωπαϊκού Γραφείου Περιβάλλοντος (European Environmental Bureau) δηλώνει: «Ο τεμαχισμός των ποταμών με φράγματα και άλλες υποδομές είναι ο κυριότερος λόγος για τις σημαντικές απώλειες ψαριών και άλλων ειδών των γλυκών νερών στην Ευρώπη, καθώς και για τη φτωχή κατάσταση πολλών από τα υδάτινα σώματα [1]. Η απομάκρυνση παλιών και απαρχαιωμένων φραγμάτων θα βοηθήσει στη σύνδεση των ποταμών, επαναφέροντας την ελπίδα για εμβληματικά μεταναστευτικά είδη ψαριών, όπως ο σολομός, το χέλι και ο οξύρυγχος. Αποτελεί έναν αποτελεσματικό τρόπο, ώστε τα κράτη μέλη να ανταποκριθούν στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις τους, όπως αυτές αναλύονται στην οδηγία πλαίσιο για τα νερά.»



«Ελεύθερα ποτάμια σημαίνει κυριολεκτικά ζωή σ’ εμάς, ζωή σε όλους», επεσήμανε η Θεοδότα Νάντσου, επικεφαλής περιβαλλοντικής πολιτικής του WWF Ελλάς. «Η απομάκρυνση φραγμάτων και κατασκευών σε αχρηστία που εμποδίζουν τη φυσική ροή είναι η καλύτερη και πιο αποδοτική πολιτική προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή, προστασίας των εδαφών και του νερού ως σπανίζοντος φυσικού πόρου, και βεβαίως σωτηρίας του βιολογικού πλούτου της Ευρώπης. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει ξεκάθαρα να εγκαταλείψει τελείως τα σχέδια ολοκλήρωσης του απηρχαιωμένου πλέον σχεδίου εκτροπής του Αχελώου που συνεχίζει να στηρίζει μέσα από την κατασκευή του φράγματος Συκιάς και να αποκαταστήσει τη ζημιά που έχει συντελεστεί. Αυτό θα ήταν το καλύτερο δείγμα σωστής εφαρμογής της οδηγίας πλαίσιο για το νερό και έμπρακτης προσήλωσης στο πρόταγμα για περιβαλλοντικά βιώσιμη ανάπτυξη».