Τοξικές βόμβες απειλούν το περιβάλλον και το πιάτο μας!

Άγνωστο παραμένει  το ταξίδι των επικίνδυνων τοξικών  αποβλήτων στη χώρα μας, εγείροντας πλέον σοβαρούς κινδύνους για το περιβάλλον και την δημόσια υγεία.  

Η έλλειψη κατάλληλων χώρων υποδοχής τους, το τεράστιο κόστος μεταφοράς τους στο εξωτερικό  και η αδυναμία της πολιτείας  για συστηματικούς ελέγχους, οδηγούν σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις τα απόβλητα στο πιάτο μας.  

Σύμφωνα με τις  εκτιμήσεις του ΥΠΕΚΑ, η ετήσια παραγωγή επικινδύνων αποβλήτων από 20 επιχειρήσεις της χώρας που ανήκουν στην κατηγορία των μεγάλων ρυπαντών, κυμαίνεται από 350.000 τόνους έως 650.000 τόνους. Η πρόσφατη καταδίκη της Ελλάδας τον Σεπτέμβριο του 2009 από την ΕΕ για τη διαχείριση των επικινδύνων αποβλήτων,  καταδεικνύει και το μέγεθος του προβλήματος. 

«Καθημερινά βρίσκουμε σε χωματερές γύρω από την Αττική επικίνδυνα απόβλητα, τα οποία εναποτίθενται εκεί πολλές φορές εν γνώσει  των τοπικών αρχόντων, αλλά και σε ρέματα, σε πλαγιές, ακόμη και σε βιολογικές καλλιέργειες. ΄Εχουμε σοβαρές ενδείξεις για ξέπλυμα επικινδύνων αποβλήτων σε κοκτέϊλς καυσίμων, κάτι που αποτελεί περιβαλλοντικό και οικονομικό έγκλημα», επισήμανε ο προϊστάμενος  των επιθεωρητών περιβάλλοντος κ. Παναγιώτης Μέρκος σε πρόσφατη ημερίδα που διοργάνωσε το Τεχνικό Επιμελητήριο με αφορμή την παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος.   

Χαρακτήρισε «γκρίζα και συγκεχυμένη» την πραγματικότητα στον τομέα  της διαχείρισης επικινδύνων αποβλήτων και πρόσθεσε ότι οι Επιθεωρητές Περιβάλλοντος είναι λίγοι, αλλά αρχίζουν συνεργασία με το ΣΔΟΕ και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, ώστε να υπάρξουν συντονισμένα αποτελέσματα, ιδιαίτερα για τις διασυνοριακές μεταφορές επικινδύνων αποβλήτων, καθώς φαίνεται να  φθάνουν στην Ελλάδα επικίνδυνα απόβλητα και από γειτονικές χώρες. 

«Περίπου 600.000 τόνοι  «ορφανών» επικινδύνων αποβλήτων  κανείς δεν γνωρίζει που έχουν  διατεθεί και το πιο πιθανό είναι  να τα βρίσκουμε στο ποτήρι μας, στο  πιάτο μας, στην τροφική αλυσίδα, στον αέρα», υπογραμμίζει η Περιβαλλοντολόγος κ. Χριστίνα Θεοχάρη. Με εξαίρεση το 0,7 έως 0,8% που εξάγεται προς επεξεργασία σε εγκαταστάσεις κυρίως της Γερμανίας, του Βελγίου, της Γαλλίας και της Μ. Βρετανίας, η διαχείριση της πλειονότητας των 330.000 περίπου τόνων επικινδύνων αποβλήτων  που παράγονται ετησίως (άλλες εκτιμήσεις ανεβάζουν την ποσότητα αυτή σε πολύ μεγαλύτερο αριθμό) παραμένει στην πράξη ανεξέλεγκτη.  

Οι παραγωγοί  των αποβλήτων αυτών διατηρούν  μειωμένο έως και μηδενικό το κόστος επεξεργασίας τους, αυξάνοντας τα κέρδη  τους σε βάρος του περιβάλλοντος και του κοινωνικού συνόλου. 

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ του 2004, τα οποία θεωρούνται ημιτελή, η κ. Θεοχάρη ανέφερε  ότι το 85-90% της ετήσιας παραγωγής  επικινδύνων αποβλήτων αποδίδεται σε περίπου 20 μονάδες της πρωτογενούς μεταλλουργίας, διϋλισης αργού πετρελαίου, δραστηριοτήτων παραγωγής πετρελαιοειδών καταλοίπων, παραγωγής και χρήσης λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και συναφών χημικών προϊόντων. Το υπόλοιπο 10-15% το παράγουν όλοι οι άλλοι βιομηχανικοί κλάδοι, ενώ σημαντικός είναι ο ρόλος των ιατρικών αποβλήτων, καθώς και το ζήτημα που ανακύπτει με τη διασυνοριακή μεταφορά των επικινδύνων αποβλήτων.  

Ο Πρόεδρος της  Επιτροπής Περιβάλλοντος της  Βουλής Κώστας Καρτάλης ζήτησε να καθιερωθεί για τις επιχειρήσεις η «περιβαλλοντική ενημερότητα» και να συνδεθεί με τις οικονομικές εφορίες, όπως η φορολογική ενημερότητα. 

Επίσης ο υπεύθυνος Περιβάλλοντος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ζήτησε να γίνει πλήρης αναμόρφωση του σχεδίου διαχείρισης των απορριμμάτων και των αποβλήτων και να δημιουργηθούν δύο χώροι τελικής διάθεσης, ένας στην Βόρειο Ελλάδα και ένας στο λεκανοπέδιο και να ανατεθούν σε ιδιώτες.