Γλιτώνουμε μια …Ελλάδα σε νερό!

Μια ολόκληρη…Ελλάδα σε νερό μπορούμε να εξοικονομήσουμε αν προχωρήσουμε σε αντικατάσταση του 75% των καλλιεργούμενων εκτάσεων βαμβακιού. Το εντυπωσιακό αυτό συμπέρασμα προκύπτει από την  έρευνα της Αγροτικής και Συνεταιριστικής Οικονομίας (ΙΝΑΣΟ) και της ΠΑΣΕΓΕΣ που παρουσιάστηκε την Τρίτη στο Ζάππειο.

Πολύς λόγος έχει γίνει για την υπερκατανάλωση που γίνεται ετησίως στο νερό, στην παραγωγή μη διατροφικών καλλιεργειών όπως το βαμβάκι, την ώρα που διατροφικές καλλιέργειες βασικών μετέπειτα παραγόμενων προϊόντων όπως το ψωμί από καλλιέργεια σιταριού που χρειάζεται από μηδενική (βροχοπτώσεις) έως 100-120 m³/έτος κατανάλωση νερού.

Με αντικατάσταση μόλις του 75%) των καλλιεργούμενων σήμερα εκτάσεων βαμβακιού (2.975.00 στρέμματα, επίσημα στοιχεία 2008) θα εξοικονομήσουμε περίπου 900.000.000 m³/έτος, την ώρα όπου η συνολική ετήσια κατανάλωση πόσιμου νερού στην Ελλάδα είναι 973.000.000 m³/έτος.

Μόνο στο Λεκανοπέδιο Αττικής, η ετήσια συνολική κατανάλωση νερού όλων των χρήσεων αντιστοιχεί σε 540.000.000 m³/έτος.

Εν’ ολίγοις η αντικατάσταση του 75% των καλλιεργούμενων εκτάσεων βαμβακιού με σιτάρι-μαλακό ή σκληρό, θα είχε ως αποτέλεσμα την εξοικονόμηση ετήσιας ποσότητας νερού, ίσης με τη συνολική ετήσια κατανάλωση πόσιμου νερού σε ολόκληρη τη χώρα.

Να δημιουργηθεί Φορέας Διαχείρισης Νερού

Η ΠΑΣΕΓΕΣ με την ΙΝΑΣΟ προτείνουν και τη δημιουργία Φορέα Διαχείρισης Νερού (ΦοΔΝΕ) ο οποίος θα ασκεί τιμολογιακή πολιτική με αρχές και κανόνες στα πλαίσια των αποφάσεων της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων (ΕΕΥ).

Μεταξύ άλλων το ΦοΔΝΕ θα εστιάσει στο ζήτημα της τιμολόγησης του αρδευτικού νερού έτσι ώστε να μην επηρεάζεται καταλυτικά η αντίστοιχη βιωσιμότητα των αγροτικών εκμεταλλεύσεων (και του αγροτικού κόσμου). Στόχος του ΦοΔΝΕ είναι μάλιστα η δημιουργία ενός σταθερού και αποτελεσματικού μηχανισμού είσπραξης για την κατανάλωση νερού.

Δεδομένου ότι η λειτουργία και συντήρηση των εγκαταστάσεων και των δικτύων θα χρηματοδοτείται κύρια από την τιμολόγηση του υδροαρδευτικου νερού, τυχόν αποτυχία στο θέμα αυτό θα συμπαρασύρει σε αποτυχία και την όλη προσπάθεια.

Κλείνοντας, σύμφωνα με την έρευνα, η τιμολόγηση του νερού βάσει των καλλιεργούμενων στρεμμάτων πρέπει να αλλάξει και να διαμορφώνεται βάσει του όγκου κατανάλωσης.

Αυτή η τροποποίηση είναι φυσικά πιο «δίκαιη», παρ’ όλα αυτά το κόστος στην τσέπη του Ελληνα αγρότη θα ανέβει δραματικά.