«Γιατί χρειαζόμαστε άμεσα Ελληνική Τράπεζα Επενδύσεων»

«Κάθε ημέρα που περνά, η διεθνής οικονομική επικαιρότητα δικαιώνει τον Αντώνη Σαμαρά και όλους όσοι εδώ και καιρό-παρότι δεν έτυχαν και της καλύτερης αντιμετώπισης από τα ΜΜΕ-υποστήριζαν ότι η συνταγή λιτότητας και οριζόντιων περικοπών του Μνημονίου και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ήταν συνταγή καταβαράθρωσης της χώρας» αναφέρει σε άρθρο της η υποψήφια Βουλευτής Ηλείας με την ΝΔ, Διονυσία-Θεοδώρα Αυγερινοπούλου.
 
«Στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία, ακόμη και στη Βρετανία που διαθέτει την ευχέρεια να τυπώνει χρήμα, η συνταγή αυστηρής δημοσιονομικής προσαρμογής που εφαρμόζεται όχι μόνο δεν έχει βγάλει τις οικονομίες των χωρών αυτών από την ύφεση, αλλά έχει καταφέρει να την βαθύνει ακόμη περισσότερο εντείνοντας τους φόβους για δεύτερο κύκλο κρίσης σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δικαιώνει δηλαδή, όσους έβλεπαν τη συνταγή αυτή να διαλύει την περιφέρεια της ευρωζώνης, αλλά και  όλους όσοι είχαν προτείνει αναπτυξιακές διεξόδους, όπως για παράδειγμα η πρότασή μου για σύσταση Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου.

Με άρθρο που συνυπέγραψα με τον Διευθυντή της Πολυμερούς Υπηρεσίας Διασφάλισης Επενδύσεων (M.I.G.A) Κέβιν Λου, και το οποίο δημοσιεύθηκε στη «Γουόλ Στριτ Τζόρναλ» ζήτησα εδώ και ένα χρόνο, από την κυβέρνηση να εκκινήσει διεθνή πρωτοβουλία σύστασης Πολυμερούς Eπενδυτικού Tαμείου για την Ελλάδα. Το Ταμείο αυτό θα συγκέντρωνε κεφάλαια πλεονασματικών οικονομιών του πλανήτη από τα λεγόμενα “sovereign wealth funds”, και θα μπορούσε να στηρίξει -παρέχοντάς εγγυήσεις- εκείνους τους επιχειρηματίες, που επιθυμούν να επενδύσουν στη χώρα μας, αλλά λόγω της έντονης αβεβαιότητας, δίσταζουν να το πράξουν. Ανάλογο Ταμείο λειτουργεί εδώ και χρόνια στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Τράπεζας και έχει προσελκύσει επενδύσεις σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου που δοκιμάστηκαν από οικονομικές κρίσεις και πολέμους (Multilateral Sovereign Wealth Fund, M-SWF). Με την κατάλληλη προσαρμογή θα μπορούσαμε να προσελκύσουμε διεθνή επενδυτικά κεφάλαια από αρκετές πλεονασματικές οικονομίες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης αποφεύγοντας τη μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο της μιας ή της άλλης μεγάλης δύναμης. 

Με έκπληξη διάβασα πρόσφατα, ότι πρόταση για τη σύσταση Ελληνικής Τράπεζας Επενδύσεων με γερμανικά κεφάλαια και τεχνογνωσία μεταφέρθηκε από τον αντικαγκελάριο και Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Φίλιπ Ρέσλερ στον πρώην Υπουργό Ανάπτυξης Μιχάλη Χρυσοχοϊδη. Ο τελευταίος όμως, δήλωσε ότι η πρόταση του έγινε μεταξύ «τύρου και αχλαδιού» στο περιθώριο κάποιας συνόδου και δεν την αντελήφθη. Αναρρωτιέμαι αν η δήλωση αυτή υποκρύπτει μια έμμεση άρνηση σύστασης επενδυτικού ταμείου διότι ο κ. Χρυσοχοϊδης φοβάται μονομερή πρόσδεση της χώρα στο γερμανικό άρμα ή αν ο Υπουργός και αυτή τη φορά –όπως και με την περίπτωση του Μνημονίου-είχε το μυαλό του σε κάποια πιο επείγουσα υπόθεση από την ανταγωνιστικότητα της εθνικής οικονομίας.

H Ελληνική Τράπεζα Επενδύσεων θα μπορούσε να λειτουργεί με συνδυασμένα κεφάλαια, από χώρες εντός κι εκτός ΕΕ και σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων θα έδινε πνοή και νέα δύναμη σε υποδομές και επενδύσεις σε όλη τη χώρα και θα αποτελούσε απαραίτητο εφαλτήριο για ταχύτερη έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, αλλά και μέσο διασφάλισης της ελληνικής οικονομίας. Απαραίτητη βέβαια προϋποθέση είναι να γίνουν εκ παραλλήλου σοβαρές μεταρρυθμίσεις για την επίτευξη της σταθερότητας του φορολογικού και του νομοθετικού πλαισίου της χώρας».