Αντιγόνη Λυμπεράκη (Β' Αθήνας- Ποτάμι): «Καν’ το όπως το 12»: δημοσιονομικό άγχος και τα πάθη του ιδιωτικού τομέα

Ποιος πληρώνει το μάρμαρο όταν όλοι είναι προσανατολισμένοι στο δικό τους μαγαζί, δηλαδή στο κράτος; Όταν μια κυβέρνηση διακατέχεται από δημοσιονομικό άγχος –με άλλα λόγια ανησυχεί για το πως θα πληρώσει τους δικούς της λογαριασμούς - από πού θα βρει τα λεφτά και τι επιπτώσεις θα έχει αυτό; Η απάντηση δυστυχώς είναι ότι το δημοσιονομικό άγχος βάζει μπρος τον δημοσιονομική ρουφήχτρα της ρευστότητας του ιδιωτικού τομέα. Ο ιδιωτικός τομέας πάλι αποτελεί την παράπλευρη απώλεια.
 
Το πώς τα βάρη που φορτώνονται στον ιδιωτικό τομέα γίνονται αόρατα, παρουσιάστηκε γλαφυρά σε μεταμεσονύκτια τηλεοπτική εκπομπή της Μαρίας Σαράφογλου στο MEGA την Τετάρτη 14/1 («Η  ώρα της κάλπης»). Εκεί, η Νάντια Βαλαβάνη (ΣΥΡΙΖΑ) θεώρησε ότι δεν θα είναι πρόβλημα για το 2015 η μη είσπραξη (ή η μεγάλη καθυστέρηση στην είσπραξη) της δόσης χρηματοδότησης. Επικαλέστηκε το προηγούμενο του 2012, όταν η δόση καταβλήθηκε με καθυστέρηση πολλών μηνών. Ο παρευρισκόμενος αν. υπουργός Χρήστος Σταϊκούρας (υπεύθυνος για το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους) αλλά και η εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, εξέλαβαν την πρόθεση αντιγραφής της δικής τους πρακτικής από το ΣΥΡΙΖΑ σαν φιλοφρόνηση. Το είδαν σαν εύσημα για την επιδεξιότητα με την οποία κατάφερε η συγκυβέρνηση να χρηματοδοτήσει το κράτος ελλείψει χρημάτων το 2012.
 
Καθισμένη στο ίδιο πάνελ, προσπάθησα να τους θυμίσω ότι το "επίτευγμα του 2012" έγινε χάρη στον στραγγαλισμό της ρευστότητας στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό το κατάφεραν εκδίδοντας έντοκα, με χρονική μετάθεση εισπράξεων και πληρωμών κ.ο.κ.. Αποτέλεσμα ήταν η τεράστια μείωση στο ΑΕΠ το 2012. Κατά σύμπτωση, την ίδια μέρα (14/1/15), ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ ότι το ΑΕΠ κατά κεφαλήν το 2012 μειώθηκε κατά 6,3% -μια μείωση η οποία συνεχίστηκε και στο 2013. Η δραματική μείωση του ΑΕΠ που «ξεχάστηκε» από τους συνομιλητές μου, προέκυψε από την κατάρρευση της παραγωγής στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και από την εκτόξευση της ανεργίας. Αλλά, άμα είσαι απολύτως προσηλωμένος στο κράτος και στο δημόσιο, φοράς γυαλιά που κρύβουν τις συνέπειες των πράξεων σου στον ιδιωτικό τομέα. Αν δει κανείς τι έγινε στον ιδιωτικό τομέα και στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, το 2012 δεν είναι έτος προς μίμηση, αλλά προς αποφυγή. 
 
Κανείς στο πάνελ δεν φάνηκε να καταλαβαίνει ότι όταν δίνεις απόλυτη προτεραιότητα στο κράτος και στη χρηματοδότησή του, αυτό συντελείται σε βάρος της παραγωγής. Η παράδοξη έμπρακτη φιλοφρόνηση της κ. Βαλαβάνη («Θα το κάνουμε κι εμείς όπως το 2012») συμπυκνώνει το βάθος του προβλήματος. Στο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζουν για το 2015 μια επανάληψη του "θαύματος" του 2012, για όσο διάστημα τα διαπραγματεύονται όλα από την αρχή. Το γεγονός ότι το μάρμαρο θα το πληρώσουν ξανά οι επιχειρήσεις και οι θέσεις εργασίας, δεν φαίνεται να τους απασχολεί καθόλου.
 
Απλά πράγματα: θα χρηματοδοτηθεί (ξανά) το δημόσιο αποστραγγίζοντας χρήματα που αλλιώς θα πήγαιναν στον ιδιωτικό τομέα και θα δημιουργούσαν δουλειές. Οι παλικαρισμοί με το χρέος μετατρέπονται έτσι σε υπέρτατο εχθρό της πραγματικής οικονομίας και της παραγωγής. Έτσι στον ορίζοντα μετά τις 25 του μηνός βλέπουμε τον ιδιωτικό τομέα να «ξανασταυρώνεται» ανάμεσα σε δυο κρατιστές, καθώς ο αριστερός κρατιστής του 2015 προσπαθεί να αντιγράψει το δεξιό κρατιστή του 2012.