Στρατής Μούγερ (Επικρατείας): Γιατί ένας επιχειρηματίας πάει με "Το Ποτάμι"

                Στο ψηφοδέλτιο επικρατείας στο  Ποτάμι βρίσκεται και ο επιχειρηματίας Στρατής Μούγερ, ο  οποίος εξηγεί γιατί επέλεξε να ασχοληθεί με την πολιτική, γιατί θεωρεί ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης θα συμβάλει στην επόμενη ημέρα της Ελλάδας και τι γνώμη έχει για πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

              Μιλώντας στο protothema.gr δηλώνει ότι  “μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον και μια γενιά όπου η πολιτική θεωρείτο βρώμικη ενασχόληση”, αλλά και ότι η ενασχόληση με την πολιτική ήταν περισσότερο “αντίδραση και ανάγκη”. Χαρακτηρίζει δε το Ποτάμι “το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι του ελληνικού πολιτικού σκηνικού, γιατί φέρνει πολλούς νέους ανθρώπους”.

             Τονίζει ότι αυτό που θέλει να αλλάξει πρωτίστως είναι να γίνει η Ελλάδα μια χώρα ελκυστική για να δουλεύει, να επενδύει και να ζει κανείς. “Κανείς δεν βάζει τα λεφτά του σε μια οικονομία που δεν έχει καμία σταθερότητα και προοπτική”, υπογραμμίζει.

             Το μεγάλο λάθος της δεκαετίας του 2000 θεωρεί ο κ. Μούγερ ότι το έκανε ο κύριος Αλογοσκούφης ο οποίος δεν προχώρησε στα αποφασιστικά εκείνα βήματα που χρειάζονταν για να μπορέσει να αναπνεύσει η επιχειρηματικότητα και να σταθεροποιηθεί η οικονομία σε μια πιο λογική βάση.

Πείτε μας μερικά πράγματα για τη ζωή σας, τις σπουδές σας, την πολιτική σας δράση στο παρελθόν κλπ
            Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα.  Τελείωσα το Κολέγιο Αθηνών και στα 19 μου έφυγα και πήγα στην Αμερική για σπουδές.  Σπούδασα Διεθνείς Σχέσεις και δημόσια διοίκηση στο πανεπιστήμιο Princeton και εν συνεχεία πήγα στην Αγγλία στο πανεπιστήμιο Cambridge όπου έκανα το μεταπτυχιακό μου σε διεθνείς σχέσεις.  
Δούλεψα στην Αγγλία για κάποια χρόνια και μετά γύρισα το 1999 στην Ελλάδα για να υπηρετήσω την θητεία μου.  
           Παράλληλα, εκείνη την περίοδο ξεκινήσαμε μαζί με 3 φίλους μια θερμοκοιτίδα νέων επιχειρήσεων.  Μαζέψαμε κάποια λίγα κεφάλαια και μια πολύ καλή ομάδα ανθρώπων και ξεκινήσαμε να βλέπουμε επιχειρηματικά πλάνα και ομάδες νέων ανθρώπων και να εξετάζουμε πως μπορούμε να βοηθήσουμε παιδιά, που μπορεί να είχαν μια καλή ιδέα με προοπτικές, να χτίσουν και να μεγαλώσουν μια νέα εταιρεία γύρω απ’ αυτήν.  

           Ήταν μια τρομερά ενδιαφέρουσα περίοδος και απολύτως κατατοπιστική για μένα ως προς το τι σημαίνει να επιχειρείς στην Ελλάδα, τι σημαίνει να προσπαθείς να ξεκινήσεις μια νέα επιχείρηση από το μηδέν και να την μεγαλώσεις.  
           Έμαθα πολλά ως προς το τι κάνει μια ιδέα ενδιαφέρουσα και ακόμη περισσότερα για το τι κάνει μια ενδιαφέρουσα ιδέα να μπορέσει να μετεξελιχθεί σε επιτυχημένη επιχείρηση.  Κατέληξα παρεμπιπτόντως ότι στο επιχειρείν η ιδέα συνήθως είναι το  (απολύτως κρίσιμο και σημαντικό) 10% της επιτυχίας.  Όμως το 90% είναι η σωστή εκτέλεση, η ευελιξία (γιατί συνήθως τα πράγματα δεν βγαίνουν όπως τα σχεδιάζεις), οι ατελείωτες ώρες δουλειάς, και το να μην σταματάς, να μην εγκαταλείπεις.
           Θυμάμαι τότε, επειδή ακριβώς θα χρειαζόταν να το κάνουμε πολλές φορές, είχαμε μαζέψει έναν τόμο (κυριολεκτικά) με υποδείγματα όλων των δικαιολογητικών που χρειαζόταν για να δημιουργηθεί μια ανώνυμη εταιρεία.  Στην δική μας περίπτωση, με πολύ τρέξιμο από την στιγμή που ξεκινήσαμε την διαδικασία μέχρι να πάρουμε τον αριθμό μητρώου και το ΑΦΜ της εταιρίας για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε τις εργασίες μας πέρασαν 8 μήνες !   
            Ήταν το πρώτο βίαιο ξυπνητήρι για την δυσκολία του να κάνεις δουλειές στην Ελλάδα. Και μετά κάποιοι αναρωτιούνται γιατί δεν έχουμε γίνει silicon valley.
              Αργότερα ανέλαβα τα ηνία της οικογενειακής μου επιχείρησης όπου είχα την ευκαιρία να ζήσω και τις δύο όψεις του νομίσματος:  την δημιουργική φάση της ανάπτυξης και επέκτασης και την πολύ πιο δύσκολη και επίπονη της συρρίκνωσης, της άμυνας και της προσπάθειας επιβίωσης.  Αν μη τι άλλο η κρίση ήταν ένα πολύ μεγάλο σχολείο.

 Είστε ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας και το όνομά σας είναι συνδυασμένο με μία ιστορική ελληνική εταιρεία. Πως προέκυψε η ιδέα να ασχοληθείτε με την πολιτική;
              Η αλήθεια είναι ότι μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον και μια γενιά όπου η πολιτική θεωρείτο “βρώμικη ενασχόληση.”  Μεγάλωσα στην διάρκεια της δεκαετίας του ’80 όπου ο οίστρος των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης είχε κοπάσει και η χώρα είχε μπει σε μια βαθιά απολιτική ( με την ιδεολογική έννοια) και βαθιά κυνική φάση.  Θα θυμάστε οτι ήταν μια δεκαετία σκανδάλων, με κούτες από πάμπερς με αγορές του αιώνα με πρασινοφρουρούς και κυανοφρουρούς.
             Και η αλήθεια είναι ότι δεν μου προέκυψε η ενασχόληση ως ιδέα, αλλά περισσότερο ως αντίδραση και ανάγκη.  Έφτασα στο σημείο που ως 40αρης πλέον δεν μου αρκούσε να αποστασιοποιούμαι και να κριτικάρω στις παρέες και από τον καναπέ μου τα τεκταινόμενα αλλά αισθάνθηκα ότι είναι σημαντικό να εμπλακώ.
Σε μεγάλο βαθμό πιστεύω ότι η κρίση αυτή είναι κρίση της γενιάς μου.  Εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε επενδύσει σε αυτή τη χώρα πολλά στην λάθος στιγμή.  Πιστέψαμε στις προοπτικές της Ελλάδας, στήσαμε τις δουλειές μας τις ζωές και τις οικογένειές μας σε ένα υπόβαθρο το οποίο αποδείχτηκε ασταθές και σαθρό.  Και τώρα πρέπει να μπούμε στην δύσκολη διαδικασία του να βγάλουμε τα κάστανα από την φωτιά.

Ως επιχειρηματίας ποια προβλήματα αντιμετωπίζετε και πως σκοπεύετε να τα λύσετε από το ρόλο του πολιτικού.
            Δυστυχώς πολλοί από τους πολιτικούς μας δεν έχουν δουλέψει ποτέ στην ζωή τους σε κλάδους εκτός πολιτικής.  Δεν έχουν εμπλακεί ποτέ στην παραγωγική διαδικασία, δεν έχουν αντιμετωπίσει ποτέ προβλήματα πρακτικά.  Οι πολιτικοί συχνά λένε ότι κάτι έχει “πολιτικές συνέπειες” και ότι “ο Λαός τιμωρεί ή ανταμείβει” τους πολιτικούς.
           Αυτό το πλαίσιο όμως είναι τρομερά αυτοαναφορικό και άνευ ουσίας.  Δηλαδή οι πολιτικοί θεωρούν ότι η συνέπεια των λαθών στην πολιτική είναι το ότι κάποιος δεν θα επανεκλεγεί και ότι αυτό είναι κάτι το φοβερό.  Και τελικά περνάνε όλη τους την πολιτική καριέρα να προσπαθούν να κάνουν όχι το σωστό ή αυτό που πιστεύουν αλλά αυτό που θα τους επανεκλέξει. Είναι μια εικονική πραγματικότητα. Στην πραγματική οικονομία, οι συνέπειες φοβάμαι ότι είναι πολύ πιο επώδυνες και άμεσες.
         Επί του πρακτέου όμως, θεωρώ ότι το πιο σημαντικό κομμάτι σήμερα που πρέπει ως χώρα να λύσουμε είναι η επανεκκίνηση της οικονομίας.   Αυτό μπορεί και πρέπει να προέλθει από δύο μεριές:  την αύξηση των επενδύσεων και την αύξηση των εξαγωγών.  Κοινώς πρέπει να στηθούν ή να μεγαλώσουν δουλειές και ιδανικά αυτές να μην είναι άλλο ένα καφέ, φούρνος ή κομμωτήριο που εξ ορισμού απευθύνονται μόνο σε ένα Ελληνικό κοινό.  Εγώ θα ήθελα να κάνουμε την Ελλάδα μια χώρα ελκυστική για να δουλεύει να επενδύει και να ζει κανείς.  Κανείς δεν βάζει τα λεφτά του σε μια οικονομία που δεν έχει καμία σταθερότητα και προοπτική και σε ένα περιβάλλον εχθρικό προς τις δουλειές του ιδιωτικού τομέα.  Αυτό πρέπει και θέλω να αλλάξω, πρωτίστως.  
          Για να μπορούμε ως χώρα να λειτουργούμε και για να μπορούμε να παρέχουμε στους ανθρώπους σημαντικά αγαθά όπως η ασφάλεια, η παιδεία και η υγεία, αλλά και για να μπορέσουμε να συντηρήσουμε ένα επαρκές δίχτυ προστασίας πρέπει να ξαναρχίσουμε να παράγουμε.  Και πρέπει να το κάνουμε με άλλο μοντέλο και σε άλλη βάση.

Από τους υπουργούς οικονομικών που έχουν περάσει από τη χώρα από το 2000 ποιος από αυτούς πιστεύετε ότι βοήθησε το επιχειρείν, αλλά και την οικονομία και ποιος έκανε μεγάλα λάθη.
          Το μεγάλο λάθος της δεκαετίας του 2000 φοβάμαι ότι το έκανε ο κύριος Αλογοσκούφης ο οποίος δεν προχώρησε στα αποφασιστικά εκείνα βήματα που χρειάζονταν για να μπορέσει να αναπνεύσει η επιχειρηματικότητα και να σταθεροποιηθεί η οικονομία σε μια πιο λογική βάση.  Είχαμε μεν ανάπτυξη αλλά συγχρόνως εκτίναξη των δημοσίων δαπανών και άρα του χρέους.  Και χάσαμε μια χρυσή ευκαιρία ενώ είχαμε ανάπτυξη να διορθώσουμε πολλά στην χώρα χωρίς να υπάρξει πόνος και καταστροφικές συνέπειες.  Δεν το κάναμε και το πληρώσαμε πολλαπλάσια.

Γιατί επιλέξατε το κόμμα του κ. Θεοδωράκη για να κατεβείτε στις εκλογές; Τι είναι αυτό που σας ενώνει;
           Πιστεύω ακράδαντα στην ανάγκη δημιουργίας ενός πραγματικά κεντρώου σχήματος.  Η χώρα αυτό το χρειάζεται και μεταπολιτευτικά το έχει στερηθεί.  Το πολιτικό κέντρο ήταν αυτό το οποίο ιστορικά έχει φέρει τις μεγάλες αλλαγές στην χώρα και την έχει βάλει σε καινούργια τροχιά.  Ο Τρικούπης, ο Βενιζέλος, μορφές της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας ήταν άνθρωποι αυτού που ονομάζουμε πολιτικό κέντρο.  Ξέρετε, η χώρα χρειάζεται αλλαγή πορείας και ρεαλισμό.  Και η ιδεοληψία που κυριαρχεί στην Δεξιά και την Αριστερά δεν είναι καλός σύμμαχος ούτε στην ικανότητα του να φέρει κανείς αλλαγές χωρίς να γκρεμίσει τα πάντα ούτε στην ρεαλιστική αντίληψη των προβλημάτων.  Αντιθέτως τείνει να δημιουργεί δογματικά στεγανά τα οποία πολώνουν και οδηγούν σε λάθος συμπεράσματα.
           Θεωρώ ότι το Ποτάμι είναι το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι του Ελληνικού πολιτικού σκηνικού, γιατί φέρνει πολλούς νέους ανθρώπους, χωρίς κομματικές και πολιτικές εξαρτήσεις, με εμπειρία στην πραγματική ζωή και την πραγματική οικονομία.  Δεν φτάνουν στα ψηφοδέλτια του Ποταμιού έχοντας πρώτα περάσει υποχρεωτικά από τις νεολαίες, το φοιτητικό η συνδικαλιστικό κίνημα την τοπική αυτοδιοίκηση ή έχοντας κάποια πολιτική οικογένεια από πίσω.  Δεν έχει το Ποτάμι νεολαία, συνδικαλιστικά όργανα, φοιτητικό κίνημα και βαρόνους άλλωστε και ούτε και θέλει να αποκτήσει.

Το Ποτάμι θα μπορούσε να συνεργαστεί με κάποιο από τα κόμματα -και αν ναι γιατί
            Καταρχάς πιστεύουμε ότι η χώρα στην παρούσα φάση χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη συναίνεση και ευρεία πλειοψηφία για να καταφέρει να βγει από την κρίση και να αλλάξει.  Έχουμε ένα σύστημα εκλογικό που δίνει κοινοβουλευτική πλειοψηφία με πολύ χαμηλά ποσοστά.  Όταν λοιπόν η κάθε κυβέρνηση βγαίνει και λέει ότι εκπροσωπεί ένα πλειοψηφικό ρεύμα του Ελληνικού λαού με 30 ή 33 % της λαϊκής ψήφου υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα.  
Πιστεύω ότι η χώρα θα πρέπει να κυβερνηθεί.  Αυτή είναι η βασική αρχή μας.  Πιστεύω επίσης ότι οι συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις με σκοπό ένα κόμμα του 33% να καταφέρει να φτάσει στο 35% για να κοινοβουλευτική αυτοδυναμία είναι μια εξαιρετικά κακή προοπτική και εξέλιξη που σε αυτή την φάση θα κάνει ζημιά στην χώρα.
              Τώρα, αν εμείς κληθούμε να συμμετάσχουμε σε μια συνεργασία, φυσικά και θα συζητήσουμε κάτι τέτοιο όμως αυστηρά και μόνο στην λογική του τι εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να γίνει για την χώρα.   Και αυτό ισχύει και για τους δύο μονομάχους για την πρωτιά.  
Το να συναινέσουμε σε ολικό παραλογισμό ή σε κινήσεις που μπορεί να διακινδυνεύσουν την παραμονή της χώρας στο Ευρώ και την Ευρώπη μόνο και μόνο για να πάρει το Ποτάμι κάποια υπουργεία δεν θα το κάνουμε.  Αντίστοιχα δεν θα το κάνουμε για να στηρίξουμε μια κυβέρνηση με ακραία δεξιά ιδεολογικά στοιχεία, συντηρητική κοινωνική ατζέντα και μεγάλες δόσεις λαϊκισμού αντί αναγκαίων μεταρρυθμίσεων.

Πιστεύετε ότι η πολιτική που σχεδιάζει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ρεαλιστική;
                Ενα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ ναι είναι ρεαλιστές ένα άλλο όμως στερείται ρεαλισμού κι αυτό νομίζω ότι όλοι το ξέρουν..  Το θέμα είναι κατά πόσο πιστεύει κανείς ότι αυτά που λένε τα εννοούν και θα προσπαθήσουν να τα εφαρμόσουν ή όχι.  Η διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι τρομερά προβληματική, απολύτως τυχοδιωκτική και επίσης ένα απολύτως σταθερό χαρακτηριστικό της φυσιογνωμίας του κόμματος.  
                Προς τα έξω εμφανίζεται ένας ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος καλυπτόμενος πίσω από τις συνιστώσες, τάσεις και πλατφόρμες, την ίδια μέρα λέει δυο εκ διαμέτρου αντίθετα πράγματα προς την κοινωνία, την οικονομία και τους Ευρωπαίους εταίρους, χωρίς τίποτα να διαψεύδεται και τίποτα να συγκρατείται.  Αυτό επιτρέπει σε όλους να “διαβάζουν” στις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ ό,τι θέλουν να πιστέψουν.  Κατά καιρούς εκφράζονται σχεδόν όλες οι δυνατές εναλλακτικές και τελικά όλοι αναρωτιούνται ποια είναι η πραγματική πρόθεση.  Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνήσει όμως, θα πρέπει να πάρει αποφάσεις, επί συγκεκριμένου.  Θα πρέπει να ακολουθήσει πολιτικές και αυτές δεν μπορούν να είναι και από την μία και από την άλλη.  Και θα πρέπει τέλος να είναι και εφαρμόσιμες, ρεαλιστικές.  
               Το να λέω ότι θέλω να εφαρμόσω ένα πρόγραμμα τόνωσης της οικονομίας είναι εύκολο.  Το να λέω ότι χρειάζονται κάποια δισεκατομμύρια τα οποία όμως από κάπου πρέπει να βρω, κάνει κάπως πιο περίπλοκο το να το εφαρμόσω.   Το να θεωρώ ότι υπάρχουν λεφτά με δέντρα, μηχανές που τυπώνουν ευρώ και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί σε ρόλο Άγιου Βασίλη ως απάντηση στο που θα τα βρω είναι αστείο και συγχρόνως πολύ επικίνδυνο.
                Η έλλειψη σταθερής πυξίδας, ρεαλισμού, σοβαρού πολιτικού σχεδιασμού και η ύπαρξη στελεχών που δεν έχουν πάντα ρεαλιστική αποτίμηση, αντίληψη και γνώση είναι χαρακτηριστικά που μπορεί να βάλουν την χώρα σε πολύ μεγάλες περιπέτειες.