Τάσος Μπαρτζώκας: Ηρθε η ώρα να αλλάξουμε... γενιά!

Η πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που δοκίμασε σκληρά την ελληνική οικογένεια και ειδικά όσους από εμάς ασκούμε ελεύθερο επάγγελμα, βρίσκει την πλειοψηφία της κοινωνίας γεμάτη οργή, θυμό και πολλές πληγές. Αυτή είναι μια αλήθεια που κανείς δεν μπορεί να την ωραιοποιήσει ή να την εξωραΐσει.

Ως νέος άνθρωπος που γεννήθηκα μόλις το 1980 και μεγάλωσα σε μια περίοδο όπου όλοι πίστευαν ότι «πάντα τα καλύτερα έρχονται», αναρωτιέμαι εάν αυτή η δοκιμασία θα αποτελέσει ευκαιρία για ουσιαστική αλλαγή πορείας και μια νέα αρχή ή θα μας οδηγήσει σε μια περιπέτεια, όπου στην καλύτερη περίπτωση θα φυτοζωούμε για πολλά χρόνια.

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί να γίνεται μόνο υπό το πρίσμα των επερχόμενων εκλογών, διότι απαιτεί ψύχραιμη ανάλυση, γενναία κριτική και αυτοκριτική και κυρίως καμία εκλογική σκοπιμότητα.

Η δική μου θέση είναι ότι όσο κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας και προσαρμόζουμε την πραγματικότητα στα δικά μας «θέλω», τόσο μειώνουμε τις πιθανότητες να βγούμε πραγματικά από την κρίση. Γιατί η πραγματική κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως κρίση κοινωνικών και αξιακών προτύπων. Η αλήθεια μεταφράζεται σε αδυναμία, η ξεκάθαρη άποψη σε πολιτικό κόστος, η εντιμότητα σε γραφικότητα. Με αυτό τον τρόπο αυξάνεται το έλλειμμα εμπιστοσύνης σε οτιδήποτε συλλογικό, απαξιώνεται η πολιτική, επικρατούν η ανομία και ο παρασιτισμός.

Με απλά λόγια, αυτό που μας λείπει δεν είναι μόνο οι πόροι, αλλά κυρίως το όραμα, το σχέδιο και ο ξεκάθαρος στόχος για το ποια Ελλάδα θέλουμε.

Μια Ελλάδα που δεν θα παράγει τίποτα και θα ζει με τους κοινοτικούς πόρους και τα δανεικά ή μια Ελλάδα που θα φτιάξει ένα νέο παραγωγικό μοντέλο και θα επενδύσει στον πρωτογενή τομέα, την έρευνα, την τεχνολογία, τη ναυτιλία, τον τουρισμό, την παιδεία;

Μια Ελλάδα που θα πετύχει την ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη ή μια Ελλάδα που θα συνεχίσει να στηρίζεται σε ένα υδροκέφαλο κέντρο;

Μια Ελλάδα που θα διατηρήσει την εθνική και κοινωνική της συνοχή με βάση την ιστορική της κληρονομιά και τις διαχρονικές της αρχές και αξίες ή μια Ελλάδα πολυπολιτισμικό χυλό, χωρίς διακριτή ταυτότητα και αίσθηση ιστορικής συνέχειας και αποστολής;

Μια Ελλάδα όπου το μέλλον του κάθε παιδιού της θα εξαρτάται από τη γνώση, την ικανότητα και τη δημιουργικότητά του ή μια Ελλάδα όπου εάν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη δεν μπορείς να πας μπροστά;

Μια Ελλάδα που θα είναι ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας και πυλώνας σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή ή μια Ελλάδα όπου θα αλλάξει τις διεθνείς της συμμαχίες και τον διεθνή προσανατολισμό της;

Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον των επόμενων γενιών. Δυστυχώς η δική μου γενιά πληρώνει ένα βαρύ λογαριασμό από την επικράτηση μιας λογικής που συμπυκνώνεται σε δύο φράσεις:

«Ολα γίνονται, όλα επιτρέπονται» και «λεφτά υπάρχουν». Οπως επίσης και το γεγονός ότι σε μια στιγμή που μπορούσαμε να διαπραγματευτούμε σθεναρά για να μην μπούμε στο μνημόνιο, η τότε κυβερνητική ηγεσία επέλεξε να σκύψει το κεφάλι.

Τα τελευταία χρόνια και μετά από τεράστιο κοινωνικό κόστος η χώρα κατάφερε να αποτρέψει τη χρεοκοπία και να παραμείνει στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Σήμερα που βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την τελική ευθεία για την έξοδο από το μνημόνιο, ένας άνθρωπος της γενιάς μου διεκδικεί την πρωθυπουργία υποσχόμενος μαγικές λύσεις, που από τη μία θα αναγκάσουν τους εταίρους μας να αλλάξουν στάση και από την άλλη θα επαναφέρουν προνόμια και παροχές σε μεγάλες κοινωνικές ομάδες. Ετσι απλά… Επί της ουσίας δηλαδή επαναλαμβάνει την παλιά συνταγή των εύκολων λύσεων και των κούφιων υποσχέσεων.

Η Ελλάδα όμως θα πάει μπροστά και θα ξεφύγει από τη μέγγενη του μνημονίου, μόνο εάν αλλάξει πραγματικά… γενιά σε ιδέες και νοοτροπία και αποφασίσουμε ποιοι είμαστε και πού θέλουμε να πάμε ως λαός και ως χώρα.

*Ο Τάσος Μπαρτζώκας είναι υποψήφιος βουλευτής Ημαθίας με τη Ν.Δ.