Δ. Παναγάκος, ο digital Μανιάτης που κάνει τον ήλιο megawatt

Η αδούλωτη Μάνη λένε ότι βγάζει «αγύριστα κεφάλια». Ρίχνεις μια ματιά στην κακοτράχαλη άγρια ομορφιά… Στον θεοπάτητο Ταΰγετο που, κρύβοντας τον ήλιο, θαρρείς έχει χτίσει στα σωθικά του σαν περήφανους πολεμιστές, τους πέτρινους πύργους. Κι αν κατεβείς στη μαγεία του Δυρού κι αν ταξιδέψεις νοερά στο αμέτρητο βάθος του Ταίναρου κι αν θυμηθείς ότι κανόνι τουρκικό δεν έπιασε ποτέ εκείνους τους βράχους, σαν να καταλαβαίνεις εύκολα γιατί οι Μανιάτες έχουν μύριους τόσους λόγους να μην αλλάζουν τίποτε. Μέσα τους και γύρω τους…

Για τον Δημήτρη Παναγάκο, τον 53χρονο σήμερα ηλεκτρολόγο μηχανικό, αλλαγή σημαίνει απλά εξέλιξη. Η συνεχής αναζήτηση δείχνει τον δρόμο της επιβίωσης σε ένα κόσμο ανοιχτό και δύσκολο να πορευθείς, με διάρκεια και αποτέλεσμα. Και χαρακτηριστικοί σταθμοί αυτής της φιλοσοφίας είναι η πορεία μέσα από τα  έργα στη Μέση Ανατολή, στην παλιά «Petrola» και στην «Ελληνική Βιομηχανία Οπλων» που συνεχίστηκε με τη δημιουργία της «Oditec», μιας εταιρείας κατασκευής CD και, τώρα, με την ανάπτυξη της «Solar Cells Hellas’, μιας βιομηχανίας κατασκευής και λειτουργίας φωτοβολταϊκών πάρκων.

Με καταγωγή από τον Γερολιμένα Λακωνίας, ο Δημήτρης και τα άλλα του δυο αδέλφια είναι γέννημα-θρέμμα της Νέας Ιωνίας. Εκεί, στη δεκαετία του ’50, όταν η τοπική κοινωνία είχε πια αφομοιώσει την πραγματική ανατροπή που είχε φέρει η εγκατάσταση ενός πανίσχυρου πληθυσμιακά και δαιμόνιου επιχειρηματικά μικρασιατικού στοιχείου. Γύρω-γύρω φουγάρα από εργοστάσια, πλεκτήρια, αργαλειοί, εικόνες αυτονόητες και σήματα κατατεθέντα μιας περιοχής και μιας εποχής που οι νεότεροι μπορούσαν να αντιληφθούν ότι σταδιακά αλλά και αμετάκλητα άλλαζε.

Υπάλληλος στην «Petrola»
Ο ίδιος πήρε τον δρόμο για το Πολυτεχνείο, στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Και ήδη προτού καν τελειώσει ως ηλεκτρολόγος-μηχανικός το ’79, είχε πιάσει δουλειά στην «Petrola» του ομίλου Λάτση, ενισχύοντας τις παραστάσεις του από την εργατιά της εποχής, αφού η κοινωνιολογική συγγένεια της Νέας Ιωνίας με το Θριάσιο Πεδίο ειδικά για εκείνα τα χρόνια ήταν μεγάλη.

Αυτό το ξεκίνημα σε τόσο νεαρή ηλικία ίσως τον επηρέασε στην κοσμοθεωρία του ως εργοδότη, πια, αφού όπως λέει με περηφάνια «είναι μια ομάδα από νέα παιδιά, οικονομολόγοι και μηχανικοί, που τρέχουν μελέτες και προγράμματα αλλά και παρακολουθούν ανελλιπώς τις διεθνείς εξελίξεις, προκειμένου να δώσουν ιδέες και για την “Oditec” και για τα φωτοβολταϊκά, αλλά και για ό,τι άλλο καινούριο μπορεί να δημιουργεί προσδοκίες».

Από τη Μέση Ανατολή στην ΕΒΟ
Στο Λατσέικο δούλεψε τέσσερα χρόνια, στη συνέχεια βρέθηκε στη Μέση Ανατολή είτε ως μελετητής είτε ως επιβλέπων μηχανικός σε μεγάλα έργα υποδομών, ενώ έχει να λέει ότι δραστηριοποιήθηκε και στο έργο-διαπιστευτήριο για κάθε μηχανικό στην Ελλάδα: η συνεργασία του με τη μελετητική ΑΔΚ τον φέρνει, προς το τέλος της δεκαετίας του΄80, σε ενεργό ρόλο στην κατασκευή των ηλεκτρομηχανολογικών εγκαταστάσεων της «Ελληνικής Βιομηχανίας Οπλων» στο Λαύριο.

Προεκτυπωμένα DVD και CD
Αλλά ο Παναγάκος έβλεπε την επανάσταση της τεχνολογίας, την ανατολή της ψηφιακής τεχνολογίας και σιγά-σιγά έμπαινε στη λογική της νέας επιχειρηματικής ιδέας. Δέλεαρ και πρόκληση «να κάνω κάτι δικό μου» και εκεί, στα μέσα των ’90, το «κλικ» γίνεται με την επανάσταση που φέρνει η χρήση των CDs. Το όνομα αυτής «Oditec S.A.» και χώρος υποδοχής της η Θήβα και αντικείμενο η παραγωγή CD-R, προεκτυπωμένων DVD και CD.

Η «Oditec», σε αντίθεση με την αναλόγου αντικειμένου εταιρεία του ομίλου Πουλιάδη που εν… χορδαίς και οργάνοις είχε εγκαινιάσει περίπου την ίδια εποχή ο κ. Κώστας Σημίτης, αρχίζει να μεγαλώνει. Πολύ απλά διότι αυξάνεται η ζήτηση του προϊόντος της και βοηθούν σε αυτό όχι μόνο οι λάτρεις της μουσικής αλλά και το παιχνίδι των προσφορών στο οποίο αρχίζουν και μπαίνουν εφημερίδες, περιοδικός Τύπος και ειδικευμένα έντυπα μέσα ενημέρωσης. Η εταιρεία απασχολεί πια περίπου 120 εργαζομένους, ενώ στο μυαλό του Παναγάκου υπάρχει ήδη ένα σχέδιο «μετεξέλιξης».

Τα ηλιακά κύτταρα της «Solar Cells»
Αλλά τα νέα τρέχουν πιο γρήγορα σε ένα άλλο μέτωπο. Πριν από τρία και κάτι χρόνια, ο Δημήτρης Παναγάκος δίνει σάρκα και οστά σε μια ιδέα που του είχε έλθει στη διάρκεια μιας φαινομενικά… άσχετης έκθεσης στο εξωτερικό. Οι προοπτικές ανάπτυξης της ηλιακής ενέργειας έμοιαζαν ελπιδοφόρες. Και εγένετο o όμιλος εταιρειών «Solar Cells Hellas», με ένα ευρύ αντικείμενο σε ένα πολλά υποσχόμενο πεδίο: από τη βιομηχανική παραγωγή φωτοβολταϊκών στοιχείων  και τις τεχνοοικονομικές υπηρεσίες ενεργειακών έργων έως και την κατασκευή και λειτουργία φωτοβολταϊκών πάρκων.

Ο Ικαρος Νέας Ιωνίας και ο Παναγάκος junior
Προφανώς, ένας νέος όμιλος είναι ήδη εδώ! Αλλά όσο κι αν ψάχνει να βρει χρόνο για να δραπετεύσει στο πατρικό σπίτι στον Γερολιμένα, όσο κι αν ψάξει να ξεκλέψει ώρες για να παίξει λίγη μπάλα με φίλους, προς δόξαν των ποδοσφαιρικών αναμνήσεων από τον Ικαρο Νέας Ιωνίας, ο Δημήτρης Παναγάκος «χτυπάει» 12ωρα και βάλε στη δουλειά. «Οταν είσαι αυτοδημιούργητος, δεν μπορείς να χαλαρώσεις. Οχι προτού η επόμενη γενιά έλθει στα πράγματα και πάρει με επιτυχία το κουμάντο στα χέρια της», λέει.

Και στο μυαλό του, πέρα από τα άμεσα σχέδια για μεγάλη ανάπτυξη του Τμήματος Ερευνας και Τεχνολογίας (R&D) αλλά και την έγκριση από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας  της κατασκευής και λειτουργίας φωτοβολταϊκών πάρκων ισχύος 25 μεγαβάτ σε Αχαΐα, Βοιωτία και Ηλεία, είναι ο δρόμος που έχει ξεκινήσει ο 19χρονος γιος του. Ο καρπός του γάμου του με την Παναγιώτα Νίκα που, όπως και εκείνος πριν από 30 χρόνια, παράλληλα με τις σπουδές στα Οικονομικά και τη Διοίκηση Επιχειρήσεων, έχει ήδη μπει νωρίς- νωρίς στην καθημερινότητα της εταιρείας…

ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΣΕ ΙΤΑΛΙΑ-ΙΣΠΑΝΙΑ
Ο όμιλος Solar Cells Hellas έχει ολοκληρώσει επένδυση ύψους 100 εκατ. ευρώ στην Πάτρα για την παραγωγή φωτοβολταϊκών, συνολικής ετήσιας δυναμικότητας 60 μεγαβάτ, με τεχνολογία που επιτρέπει την άμεση μετατροπή της ηλιακής ενέργειας σε ηλεκτρική. «Εχουμε καλυμμένη την παραγωγή μας για τα επόμενα πέντε χρόνια με παραγγελίες», υπολογίζει ο ίδιος, ο οποίος προσβλέπει μάλλον δικαιολογημένα σε ιλιγγιώδεις ρυθμούς ανάπτυξης της βιομηχανίας φωτοβολταϊκών.

Αλλωστε, μόλις προ δύο εβδομάδων ο αντιπρόεδρος μίας πετρελαϊκής εταιρείας του βεληνεκούς της «Total», κ. Arnaud Chaperon, προέβλεπε στο περιβαλλοντικό και ενεργειακό συνέδριο «Athens Summit» στην Αθήνα, ότι η συγκεκριμένη βιομηχανία θα μεγαλώνει διεθνώς με ρυθμό 40% κάθε χρόνο, μέχρι το 2020 τουλάχιστον!  

Η «Solar Cells» έχει ήδη συμβόλαια και μάλιστα δεκαετούς διάρκειας με τη Γερμανία, ενώ ζήτηση των προϊόντων της υπάρχει και από Ιταλία και Ισπανία.

Στην Πάτρα ήδη δουλεύουν περί τους 75 εργαζομένους, ενώ σε πλήρη ανάπτυξη που αναμένεται μέσα στο τρίτο τρίμηνο, η βιομηχανική παραγωγή θα απασχολεί γύρω στους 230 εργαζομένους και θα δίνει έναν ετήσιο τζίρο περί τα 150 εκατ. ευρώ.

Και η υπόθεση «φωτοβολταϊκά» είναι μόλις στην αρχή για τη χώρα μας, με εγκατεστημένη ισχύ ουσιαστικά… ανύπαρκτη και με προοπτικές για πάνω από 600 μεγαβάτ στα επόμενα χρόνια. Δεν ήταν τυχαία ούτε η σχετικά πρόσφατη εξαγορά της βουλγαρικής «Energy Solutions» από ολόκληρη «Χαλκόρ», η οποία δίνει συμπληρωματικά προς το εργοστάσιο της Πάτρας προϊόντα και σε πλήρη ανάπτυξη εκτιμάται ότι μπορεί να τζιράρει περί τα 30 εκατ. ευρώ τον χρόνο.