Τρέμουν για τη δουλειά τους οι υψηλόμισθοι 50άρηδες

Mόνο οι κατηγορίες υπαλλήλων που έχουν πληγεί σημαντικά από την κρίση και " τρέμουν " για το μέλλον  και  κυρίως όσοι έχουν περάσει τα 48 χρόνια τους  και τα στελέχη επιχειρήσεων  με ετήσιες μικτές αποδοχές άνω των 50.000 ευρώ που νιώθουν σιγουριά - δέχονται την ευελιξία στο ωράριο και στο πακέτο αποδοχών τους  

Αντίθετα το σύνολο των Ελλήνων εργαζομένων, ποσοστό 91,43%, θα επέλεγε την εξαρτημένη-μισθωτή  εργασία σε μία εταιρία και  όχι την εξωτερική συνεργασία, με την οποία θα αμείβεται βάσει  επίτευξης στόχων. Το στοιχείο αυτό δείχνει ότι οι Έλληνες παρά τις  αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας, δυσκολεύονται να ενταχθούν σε ένα πιο ευέλικτο σχήμα απασχόλησης. 

Επιπλέον με βάση την έρευνα της Εταιρίας Επιλογής Στελεχών People for Business, το 85,71% των συμμετεχόντων θα επέλεγε μία δουλειά με βάση το αντικείμενο των σπουδών του. Το ποσοστό αυτό είναι μειωμένο σε σχέση με πέρυσι που ήταν έναντι 90,18%, γεγονός που δείχνει ότι οι Έλληνες αντιλαμβάνονται σιγά- σιγά ότι, το να αλλάξει κάποιος καριέρα δεν είναι κάτι σπάνιο, αλλά στις σημερινές συνθήκες εργασίας είναι κάτι που απαιτείται.

Πιο συγκεκριμένα, το 91,43% των εργαζομένων που συμμετείχαν στην έρευνα της People for Business δήλωσε ότι θα επέλεγε την εξαρτημένη-μισθωτή εργασία σε μία εταιρία και όχι την εξωτερική συνεργασία, που θα αμείβεται βάσει επίτευξης στόχων. Το στοιχείο αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον αν λάβει κανείς υπόψη του, ότι το αντίστοιχο ποσοστό πέρυσι την ίδια περίοδο ήταν περίπου ίδιο 91,41%, γεγονός που δείχνει ότι οι έλληνες παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας, δυσκολεύονται να ενταχθούν σε ένα πιο ευέλικτο σχήμα απασχόλησης.

Ειδικότερα, για το 34,14%, η εξαρτημένη εργασία αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να επιλέξει μία θέση σε μία επιχείρηση, για  το 37,29% η μισθωτή εργασία είναι  σημαντική προϋπόθεση, ενώ για  το 20% εντάσσεται στους βασικούς παράγοντες που καθορίζουν την επιλογή του. Μόλις το 8,57% δεν λαμβάνει σοβαρά υπόψη του την μισθωτή εργασία  και είναι ανοιχτό σε εξωτερικές συνεργασίες. Ενδιαφέρον παρουσιάζει  το γεγονός ότι αποκλειστικά και  μόνο μισθωτή εργασία θα επέλεγαν τα στελέχη του ανθρώπινου δυναμικού  και της οικονομικής διεύθυνσης. Αντίθετα, πιο ευέλικτοι σε εξωτερικές συνεργασίες φαίνονται να είναι  οι εργαζόμενοι στον φαρμακευτικό κλάδο  και στις εμπορικές επιχειρήσεις.

Την εξαρτημένη εργασία  επιλέγει επίσης η συντριπτική πλειοψηφία (93,90%) των εργαζομένων, που ανήκουν  στην ηλικιακή ομάδα από 26 έως 33 ετών, αλλά και το 88% της ηλικιακής ομάδας 33-40 ετών. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός  ότι, τα στελέχη που είναι άνω  των 48 ετών εμφανίζονται ανοιχτά στις εξωτερικές συνεργασίες, σε ποσοστό 60,17%, όπως πιο ευέλικτα στο συγκεκριμένο θέμα φαίνονται και τα στελέχη  με ετήσιες μικτές αποδοχές άνω των 50.000 ευρώ.

«Σχεδόν το σύνολο των Ελλήνων εργαζομένων, ποσοστό 91,43%, θα επέλεγε την εξαρτημένη-μισθωτή εργασία σε μία εταιρία και όχι την εξωτερική συνεργασία, με την οποία θα αμείβεται βάσει επίτευξης στόχων. Το στοιχείο αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον αν λάβει κανείς υπόψη του, ότι το αντίστοιχο ποσοστό πέρυσι την ίδια περίοδο ήταν περίπου ίδιο 91,41%, γεγονός που δείχνει ότι οι Έλληνες παρά τις αντίξοες συνθήκες που επικρατούν στην αγορά εργασίας, δυσκολεύονται να ενταχθούν σε ένα πιο ευέλικτο σχήμα απασχόλησης. Πιο ευέλικτα εμφανίζονται τα στελέχη άνω των 48 ετών, καθώς έχουν πληγεί σε μεγαλύτερο βαθμό από την κρίση», επισημαίνει η κ. Ρεβέκκα Πιτσίκα Γενική Διευθύντρια της People for Business.

Τύπος Ωραρίου

Το ευέλικτο 8ωρο  απασχόλησης (π.χ. ελαστική ώρα προσέλευσης  και αποχώρησης, day off κλπ) φαίνεται ότι κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στην ελληνική αγορά εργασίας. Από την έρευνα προκύπτει ότι το 17,14% των εργαζομένων θεωρεί προτεραιότητα το ευέλικτο 8ωρο, το 20% θα επέλεγε ευέλικτο 8ωρο έναντι σταθερού, ως βασική προϋπόθεση για να μετακινηθεί σε μία νέα δουλειά, ενώ το 34,29% το βλέπει μεν θετικά, όμως το ευέλικτο 8ωρο δεν επηρεάζει καθοριστικά την τελική του απόφαση.

Σταθερό ωράριο θα επέλεγε  το 28,57% των στελεχών. Το ευέλικτο 8ωρο  φαίνεται ότι συνδέεται άμεσα  με τις διαπραγματευτικές δυνατότητες  των στελεχών και την οικογενειακή τους κατάσταση. Στην έναρξη της καριέρας τους οι νέοι εργαζόμενοι που έχουν  μειωμένες διαπραγματευτικές δυνατότητες  και ελάχιστες οικογενειακές  υποχρεώσεις δεν επιλέγουν την  ευελιξία. Αυτό συμβαίνει στις ενδιάμεσες ηλικιακές ομάδες 33-40 ετών και 40-48 ετών, όπου αυξάνονται οι οικογενειακές υποχρεώσεις  και η επαγγελματική τους θέση είναι πιο καθιερωμένη. Μεγαλύτερη ευελιξία στο ωράριο αναζητούν οι διευθυντές ανθρώπινου δυναμικού και  τα στελέχη που εργάζονται στις φαρμακοβιομηχανίες και στον εμπορικό τομέα, αλλά και  αυτοί που το ετήσιο μικτό εισόδημά τους ξεπερνάει τα 50.000 ευρώ. Ένα άλλο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι οι άνδρες είναι μεγαλύτεροι οπαδοί του ευέλικτου ωραρίου σε σχέση με τις γυναίκες.

Τόπος Εργασίας

Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων που συμμετείχαν  στην έρευνα δηλώνει ότι θα προτιμούσε η εργασία του να είναι κοντά  στο σπίτι του. Το 17,14% επιλέγει μία  δουλειά μόνο αν είναι κοντά στο  σπίτι, ενώ και το 68,57% θεωρεί βασική προτεραιότητα την κοντινή απόσταση γραφείου-σπιτιού. Μόνο το 14,29% αδιαφορεί  για την απόσταση. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με πέρυσι, που ήταν 11,57%. Επίσης λιγότερη ανησυχία για την απόσταση δείχνει η ηλικιακή ομάδα 40-48 ετών. Αυτό φαίνεται να συμβαίνει γιατί πολλά στελέχη στην κατηγορία αυτή βρίσκονται σε διευθυντικές θέσεις και όσο βαθαίνει η κρίση, κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους, με αποτέλεσμα να έχουν λιγότερα διαπραγματευτικά ατού στα χέρια τους σε σχέση με το παρελθόν.

Εργασία σε Ομάδα

Το μεγαλύτερο ποσοστό  των ερωτηθέντων θα επέλεγε την  ομαδική εργασία σε σχέση με την  ατομική. Το 31,43% τη θεωρεί βασική προϋπόθεση, το 31,43%, απαραίτητη προϋπόθεση, ενώ  για το 24,57% η εργασία στα πλαίσια  μιας ομάδας στον επαγγελματικό χώρο αποτελεί καθοριστικό παράγοντα.

Η μοναδική ηλικιακή ομάδα που είναι πιο χαλαρή -1 στους 2– ως προς την αξία της  ομαδικής εργασίας είναι μεταξύ 40-48 ετών, ενδεχομένως γιατί συνήθως  πρόκειται για ηγέτες, που έχουν  μια «αλαζονική» συμπεριφορά. Αυτό το ποσοστό αλλάζει δραματικά  μετά την ηλικία των 48 ετών, όπου φεύγει η αλαζονεία της εξουσίας και  ο ηγέτης αντιλαμβάνεται ότι το αποτέλεσμα κρίνεται από την ομάδα και  άρα αντιλαμβάνεται πολύ πιο ενεργά τον ρόλο της.

Στον φαρμακευτικό κλάδο, τα 2/3 των εργαζομένων είναι  υπέρ της ομαδικής εργασίας. Στις κατηγορίες των εργαζομένων με εισοδήματα από 30.000 ευρώ και άνω, 1 στους 3 θα επέλεγε  ατομική εργασία, σε αντίθεση με τα πιο χαμηλά εισοδήματα, όπου φαίνεται να επιλέγουν την ομαδική εργασία, ενδεχομένως γιατί έχουν πιο  περιορισμένες ευθύνες.

Συσχέτιση με Αντικείμενο Σπουδών

Το 85,71% των συμμετεχόντων  θα επέλεγε μία δουλειά με βάση το αντικείμενο των σπουδών του. Το ποσοστό αυτό είναι μειωμένο σε σχέση με πέρυσι που ήταν έναντι 90,18%, γεγονός που δείχνει ότι  οι Έλληνες αντιλαμβάνονται σιγά σιγά ότι, το να αλλάξει κάποιος καριέρα δεν είναι κάτι σπάνιο, αλλά στις σημερινές συνθήκες εργασίας είναι κάτι που απαιτείται. Μόνο μετά τα 48 έτη τα στελέχη φαίνεται να αντιλαμβάνονται την ανάγκη να είναι ευέλικτα, λόγω της μεγάλης κρίσης που έχουν υποστεί. Το ίδιο ισχύει και για τα πιο υψηλά αμειβόμενα στελέχη, των οποίων το ετήσιο εισόδημα είναι άνω των 50.000 ευρώ.

Τύπος Πακέτου Αποδοχών

Επιφυλακτικοί δηλώνουν οι περισσότεροι εργαζόμενοι και  σε ότι αφορά ένα αυξημένο πακέτο παροχών που θα συνδέεται με την  αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητά τους. Το 54,28% θα επέλεγε ένα σταθερό  πακέτο αμοιβών χωρίς διακυμάνσεις και θα «γύριζε» την πλάτη σε ένα  πακέτο παροχών που θα συμπεριελάμβανε  bonus και επιπρόσθετες παροχές.

Μεγαλύτερο ρίσκο παίρνει η ηλικιακή ομάδα των 26 έως 33 ετών, που είναι στην αρχή της καριέρας τους, ενώ μικρότερο είναι το ρίσκο για την ηλικιακή ομάδα των 40 - 48 ετών, λόγω των αυξημένων οικογενειακών υποχρεώσεων. Πιο σταθερές αποδοχές επιλέγουν και οι γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες.

Τα στελέχη της  εμπορικής διεύθυνσης, οι εργαζόμενοι  στον φαρμακευτικό κλάδο και το ανθρώπινο  δυναμικό άνω των 48 ετών, που έχουν  αποκτήσει εμπειρία, νοιώθουν σίγουροι για τον εαυτό τους και φαίνεται να έχουν αντιληφθεί ότι αλλάζουν οι συνθήκες στην αγορά εργασίας, εμφανίζονται πιο εξοικειωμένα με το σύνθετο πακέτο αποδοχών, που περιλαμβάνει μεταβλητές παροχές σε σημαντικό βαθμό.

Όσον αφορά στα  χαμηλότερα εισοδήματα, ο 1 στους 2 θα επέλεγε  σταθερές απολαβές, ενώ πιο ευέλικτοι  φαίνεται να είναι οι εργαζόμενοι  με εισόδημα από 30.000 -50.000 ευρώ. Σε αυτή την κατηγορία, το 70% θα επέλεγε μεταβλητό  πακέτο αποδοχών, ποσοστό που αντιστρέφεται  για τα στελέχη με εισοδήματα άνω  των 50.000 ευρώ.

«Τα αποτελέσματα της  έρευνας δείχνουν έλλειψη ρίσκου. Σαφώς οι περισσότεροι εργαζόμενοι  αναζητούν την ασφάλεια και την  σταθερότητα. Όμως ένας ακόμη παράγοντας είναι ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει να κρινόμαστε βάσει αποτελέσματος, άρα και οι αποδοχές μας να συνδέονται με την παραγωγικότητα», σχολιάζει η κ. Ρεβέκκα Πιτσίκα.

Επίπεδο Ευθύνης και Αποδοχές

Ένας στους πέντε  εργαζόμενους μόνο δεν επιθυμεί να αναλάβει επιπλέον ευθύνες για να αυξήσει το εισόδημά του. Οι υπόλοιποι  τέσσερις εμφανίζονται πρόθυμοι, αρκεί το πακέτο της αμοιβής τους να είναι το ανάλογο.

Οι εργαζόμενοι  με αποδοχές από 30.000 έως 50.000 ευρώ φαίνονται  ιδιαίτερα πρόθυμοι να κάνουν αυτή τη μετάβαση. Αντίθετα τα στελέχη με ετήσιες απολαβές άνω των 50.000 ευρώ, που έχουν ήδη περάσει επαγγελματικά σε άλλο επίπεδο ευθύνης, εμφανίζονται αρκετά κορεσμένα από τα «βάρη» και μοιράζονται ως προς το πόσοι είναι έτοιμοι να αναλάβουν επιπλέον καθήκοντα - γεγονός που συνδέεται προφανώς με την προσωπική φιλοδοξία του καθενός.

Ταυτότητα έρευνας

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε, για δεύτερη χρονιά, στο χρονικό  διάστημα από 1 Οκτωβρίου έως 30 Νοεμβρίου 2010 σε αντιπροσωπευτικό δείγμα 724 στελεχών, ηλικίας από 18-60 ετών, από τον οικονομικό, τον εμπορικό και διοικητικό τομέα, το χώρο των logistics και της φαρμακοβιομηχανίας.

Διενεργήθηκε, προκειμένου να διαπιστωθούν οι παράγοντες που επηρεάζουν την απόφασή των στελεχών να μετακινηθούν σε μία νέα εργασία και κατά πόσο οι απαιτήσεις και τα θέλω των εργαζομένων συμβαδίζουν με τις νέες τάσεις που επικρατούν στην αγορά εργασίας.