Τα βλέπουν μαύρα τα αφεντικά και απολύουν…

Εάν τα αφεντικά τα βλέπουν μαύρα για την πορεία της οικονομίας, προφανώς δεν επενδύουν και προφανέστατα μειώνουν τα κόστη τους. Και – δυστυχώς – ο προσφορότερος τρόπος για γρήγορη μείωση του κόστους σε ένα εργοστάσιο ή μια επιχείρηση δεν είναι άλλος από τις απολύσεις.

Και οι εργοδότες όντως τα βλέπουν τα πράγματα μαύρα, όπως προκύπτει από την τελευταία τριμηνιαία έκθεση του επιστημονικού τους οργάνου για την οικονομία, η οποία δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Για το τι αναφέρεται στην έκθεση του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), θα προσπαθήσουμε να σας ενημερώσουμε χωρίς να γίνουμε κουραστικοί με πολλά νούμερα:

-Η ύφεση στην οικονομία βαθαίνει στο β΄ εξάμηνο και ο ρυθμός ανάπτυξης προβλέπεται στο -3,5%, αφού είναι πολύ νωρίς ακόμη για να αποδώσουν οι όποιες μεταρρυθμίσεις.
-Παρότι η ανεργία αυξήθηκε οριακά το β’ τρίμηνο φέτος σε σχέση με το πρώτο, από το 11,7%, στο 11,8%, εντούτοις η διαφορά της με το ίδιο τρίμηνο του 2009 διευρύνθηκε, φθάνοντας τις 2,9 εκατοστιαίες μονάδες.

Η ενίσχυση της ανεργίας οφείλεται πρωτίστως στην επιταχυνόμενη μείωση της απασχόλησης (-2,3% στο β΄τρίμηνο σε σύγκριση με πέρυσι), αλλά και στη συνεχή διεύρυνση του εργατικού δυναμικού, που από τις αρχές του 2010 έχει ξεπεράσει τα πέντε εκατομμύρια άτομα, αυξάνοντας την πιθανότητα δημιουργίας «νέων» ανέργων.

Αυτές οι επιβαρυντικές για την αγορά εργασίας τάσεις αναμένεται να διατηρηθούν και στη συνέχεια του 2010, αίροντας ακόμα και εποχικές επιδράσεις που διαχρονικά ευνοούσαν την απασχόληση και οδηγώντας την ανεργία ελαφρά υψηλότερα από το 12% στο σύνολο του έτους, αλλά πάνω από 13,5% το 2011.

“Η στάση πληρωμών περνά και από την Γερμανία”…

Το ΙΟΒΕ εξετάζει τρία σενάρια για την πορεία της οικονομίας:
α) Το «σενάριο της ελπίδας» προβλέπει ότι η Ελλάδα θα ακολουθήσει, σε γενικές γραμμές, το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής του Μνημονίου και θα εφαρμόσει παράλληλα πολιτικές που διευκολύνουν την οικονομική ανάπτυξη και συνακολούθως, τη δημοσιονομική προσαρμογή (απελευθέρωση επαγγελμάτων και αγορών, ιδιωτικοποιήσεις, ενίσχυση των επενδύσεων κλπ). Στην περίπτωση αυτή το δημοσιονομικό έλλειμμα προβλέπεται να μειωθεί κοντά στο 7% του ΑΕΠ το 2011 και κοντά στο 5% το 2012, ενώ η οικονομική ανάπτυξη θα συνεχίσει να είναι αρνητική το 2011, αλλά ηπιότερη του 2010 και θετική το 2012 (μεταξύ 1,5 και 2,5%). 

Είναι πιθανό, όχι όμως βέβαιο, ότι η υλοποίηση του αισιόδοξου σεναρίου θα επιτρέψει σταδιακή επιστροφή της Ελλάδος στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές. Σε γενικές γραμμές, η σωτηρία στο σενάριο αυτό εναπόκειται στα χέρια της «Τρόικας», και ιδιαίτερα της γερμανικής κυβέρνησης. “Ελπίζουμε επομένως, αλλά δεν είμαστε βέβαιοι ότι θα αποφύγουμε τη στάση πληρωμών, καθώς εξαρτώμεθα από οικονομικές, αλλά και πολιτικές εξελίξεις, ιδιαίτερα στη Γερμανία”, αναφέρεται χαρακτηριστικά .

β) Το δεύτερο σενάριο, είναι το «σενάριο της καταστροφής», κατά το οποίο είτε η δημοσιονομική προσαρμογή εγκαταλείπεται λόγω των ποικίλων αντιδράσεων, είτε συνεχίζεται μεν αλλά χωρίς διαρθρωτικές αλλαγές. Στην πρώτη περίπτωση, επέρχεται «ακαριαίος θάνατος» με παύση εκταμίευσης των υπολοίπων δόσεων του δανείου και στάση πληρωμών της Ελλάδας.

Στη δεύτερη περίπτωση είναι πολύ πιθανό ότι επέρχεται «αργός θάνατος», υπό την έννοια ότι η οικονομία θα αντιδράσει αρνητικά στη «σκέτη» δημοσιονομική προσαρμογή, αφού η έλλειψη διαρθρωτικών αλλαγών δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει «αντισώματα» με την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και τη βελτίωση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Στην περίπτωση αυτή θα αργήσει, αλλά τελικά θα επέλθει, στάση πληρωμών λόγω μακροχρόνιας στασιμότητας του ΑΕΠ. Η εξέλιξη αυτή θα αποβεί καταστρεπτική για την ευημερία της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και θα θέσει σε κίνδυνο τη σταθερότητα του ευρώ.

γ) Το «σενάριο της σωτηρίας», προβλέπει ότι η κυβέρνηση υιοθετεί τις πολιτικές του πρώτου σεναρίου ταυτόχρονα με επιθετική πολιτική αξιοποίησης της ακίνητης κρατικής περιουσίας. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι να προεξοφληθεί από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές η εξόφληση μέρους του δημόσιου χρέους. Αυτή η, μη αναμενόμενη, θετική εξέλιξη οδηγεί στην προσδοκία ότι, αργά ή γρήγορα, ο λόγος του δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ θα υποχωρήσει και απομακρύνει το καταστρεπτικό, για την ευημερία του ελληνικού λαού, ενδεχόμενο της στάσης πληρωμών. Στο πλαίσιο αυτό, είναι σκόπιμο: Πρώτον, να γίνει μια προσπάθεια αποτίμησης της δημόσιας ακίνητης περιουσίας. Δεύτερον, να εξεταστούν οι τρόποι αξιοποίησής της και τα δυνητικά έσοδα του Δημοσίου. Τρίτον, να αποτυπωθεί η δυναμική του δημοσίου χρέους σε βάθος χρόνου (π.χ. για την επόμενη δεκαετία) λαμβάνοντας υπόψη αυτόν τον παράγοντα.

Οι τιμές δεν καταλαβαίνουν από κρίση

Στεκόμαστε στο σαφές μήνυμα για την πώληση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου ως μοναδικού, ως φαίνεται στην παρούσα φάση, τρόπου για να αντληθούν έσοδα και να κινηθεί χρήμα στην χώρα μας…
Κοντά, όμως, στην μαυρίλα που βγάζουν οι βιομήχανοι, έρχονται σήμερα και τα στοιχεία από τις τιμές στην παραγωγή που δημοσιοποιήθηκαν από την Ελληνική Στατιστική Αρχή. Ο δείκτης τιμών βρίσκεται στα επίπεδα του Οκτωβρίου 2008 – δηλαδή οι τιμές δεν έχουν καταλάβει από κρίση, αντίθετα με τους μισθούς – καθώς η αύξησή του είναι 4,6% σε ετήσια βάση!

Τι σημαίνει αυτό; Μα ότι, καθώς αυξάνονται οι τιμές στην παραγωγή, με δεδομένη και την συνεχή αύξηση του κόστους στα μεταφορικά, λόγω καυσίμων, στον καταναλωτή που διαθέτει, πια, λιγότερα χρήματα, θα φτάσουν το επόμενο διάστημα ακόμη ακριβότερα προϊόντα…