Ετοιμάζουν καζίνο μέσα στην Αθήνα

ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΖΙΝΟ ΣΤΗΝ Αττική; Φήμη (μία ακόμη σχετικά με τη «νεκρανάσταση» του «Φλοίσβου») ή πραγματι-κότητα; Η απάντηση εξαρτάται από το ποιος υπουργός θα κληθεί να τη δώσει...

Ο  Παύλος Γερουλάνος αν υποθέσει κανείς ότι οι δηλώσεις και οι προτάσεις του γενικού γραμματέα του υπουργείου του βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση και εξυπηρετούν τους ίδιους στόχους δεν θα ήταν αρνητικός σε μια τέτοια προοπτική. Ιδιαίτερα εάν το νέο καζίνο θα ήταν μέρος ενός τουριστικούψυγαγωγικού συγκροτήματος το οποίο θα έκρυβε πίσω του μια μεγάλη επένδυση από το εξωτερικό.

Σαν κι αυτές που προτάθηκαν τα προηγούμενα χρόνια με βάση τα σχέδια αξιοποίησης του Ελληνικού και του Αγίου Κοσμά, μεταξύ των οποίων ήταν κι εκείνη του αφεντικού της Formula 1 Μπέρνι Εκλεστοουν. Αλλά τέτοιες επενδύσεις και τέτοιοι επενδυτές στην Ελλάδα της τρόικας και του μνημονίου μάλλον θα πρέπει να θεωρούνται εκτός δραματικών αλλαγών όνειρο θερινής νυκτός.

Από την άλλη πλευρά, ο θεματοφύλακας του μνημονίου, ο υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, έχει να βάλει στο ζύγι πολλά πράγματα και κυρίως καλείται να διαχειριστεί διλήμματα επί διλημμάτων. Τι είναι πιο αποδοτικό για τα δημόσια ταμεία; Τα σίγουρα (και γρήγορα) λεφτά του ΟΠΑΠ υπολογίζονται από 250 έως και 500 εκατ. ευρώ με βάση τους αρχικούς σχεδιασμούς του οικονομικού επιτελείου από την απόκτηση της άδειας ή των αδειών για τα μηχανάκια του Βιντεολόττο (Video Lotto Terminals), που προτίθεται να φέρει στην αγορά η κυβέρνηση το συντομότερο δυνατόν, μαζί με τα τέλη νομιμοποίησης των ιντερνετικών καζίνων, ή ένας ανοικτός δημόσιος διαγωνισμός για ένα νέο καζίνο, τη συγκεκριμένη περίοδο όπου ο τζίρος των εταιρειών διαχείρισης μειώνεται δραστικά και οι τράπεζες δεν είναι καθόλου διατεθειμένες να αναλάβουν το ρίσκο της χρηματοδότησης τέτοιων επενδύσεων.

Προτεραιότητες

Κι όμως, η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη. Οι δημοσιονομικές προτεραιότητες μπορεί να σπρώχνουν τον κ. Παπακωνσταντίνου να επιλέξει την εύκολη και γρήγορη λύση μέσω ΟΠΑΠ με τα μηχανάκια του Βιντεολόττο, αλλά κανείς δεν είναι βέβαιος ότι το σχέδιο θα υλοποιηθεί μέχρι τέλους.

Για παράδειγμα, οι κοινωνικές αντιδράσεις για τη μαζική επέκταση του τζόγου στις γειτονιές της Αθήνας αλλά και των άλλων πόλεων στην περιφέρεια, καθώς επίσης και οι αντιστάσεις μιας σειράς παλαιών κοινοβουλευτικών στελεχών του κυβερνώντος κόμματος ίσως να αποτελέσουν τροχοπέδη στα σχέδια της κυβέρνησης. Οπότε θα πρέπει να βρεθεί το εναλλακτικό σχέδιο, το λεγόμενο «Plan B».

Κυρίαρχο ρόλο σε αυτό το εναλλακτικό σχέδιο είναι σίγουρο ότι θα κατέχει το νέο καζίνο στην Αττική. Μια τέτοια εξέλιξη όμως θα έφερνε σε ευθεία αντιπαράθεση την κυβέρνηση με τα συμφέροντα που εκπροσωπούνται στις εταιρείες ιδιοκτησίας και διαχείρισης των δύο μεγαλύτερων παικτών του κλάδου, της Πάρνηθας και του Λουτρακίου.

Οι δηλώσεις

Με βάση τα σημερινά δεδομένα και δίχως καμία υπερβολή, η κυβέρνηση και σε αυτό το θέμα αρέσκεται σε ασκήσεις διγλωσσίας ή και πολυγλωσσίας ανάλογα με τους συνομιλητές της και το ακροατήριό τους. Επισήμως, κανείς δεν γνωρίζει τίποτα για την ταμπακέρα. Ανεπισήμως, ο χορός καλά κρατεί! Στις αρχές του καλοκαιριού ο γενικός γραμματέας Τουριστικής Ανάπτυξης στο υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, ο κ. Γιώργος Πουσσαίος, με δηλώσεις του που δημοσιεύτηκαν και στον Τύπο και δεν διαψεύστηκαν ποτέ ανακίνησε για πρώτη φορά έπειτα από 14 ολόκληρα χρόνια την υπόθεση με το δεύτερο καζίνο στην Αττική και εμφανίστηκε, ούτε λίγο ούτε πολύ, έτοιμος να προχωρήσει και στα πρακτικά θέματα ενός ανοιχτού δημόσιου διαγωνισμού.

Οι δηλώσεις του κυβερνητικού αξιωματούχου ανεξαρτήτως της συνέχειας που δόθηκε ή δεν δόθηκε συνιστούν τομή σε σχέση με τις επιδιώξεις της κυβέρνησης στον ευαίσθητο κοινωνικά τομέα της ανάπτυξης του τζόγου, αλλά και των σχέσεών της με έναν κλάδο της αγοράς τα καζίνο που τουλάχιστον τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια συνεισφέρει και στα φορολογικά έσοδα αλλά και στις τοπικές κοινωνίες. Σύμφωνα με στοιχεία που δεν αμφισβητούνται από κανέναν, σχεδόν το 61% (κάπου 380 εκατ. ευρώ) των εσόδων των επιχειρήσεων καζίνο κατευθύνθηκε στο Δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους δήμους στα όρια των οποίων φιλοξενούνται οι εγκαταστάσεις τους, ενώ ένα ποσό που ξεπερνά τα 120 εκατ. ευρώ στήριξε χιλιάδες νοικοκυριά και οικογενειακούς προϋπολογισμούς και μέσω αυτών τις τοπικές οικονομίες και αγορές. Τα πράγματα όμως σε κάθε περίπτωση δεν είναι απλά και καθόλου εύκολα, καθώς η διαχείριση των υποθέσεων των καζίνων στην ελληνική αγορά από τις κυβερνήσεις των δύο προηγούμενων δεκαετιών έχουν συσσωρεύσει προβλήματα και εκκρεμότητες.

Για παράδειγμα, τόσο η «Πάρνηθα» όσο και το «Λουτράκι» έχουν τουλάχιστον έτσι υποστηρίζουν οι ιδιοκτήτες και διαχειριστές αυτών των δύο καζίνων ανοιχτές εκκρεμότητες με το Δημόσιο, οι οποίες θα έπαιρναν άλλες διαστάσεις σε περίπτωση που η κυβέρνηση αποφάσιζε να «στηθεί» και ένα δεύτερο καζίνο στην Αττική.