Διγλωσσία της Deutsche για το ΧΑ τα και παιχνίδια από ξένα funds

Η Deutsche Bank παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει από την έκθεσή της στα ριψοκίνδυνα subprime προϊόντα, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι παγκόσμιοι τραπεζικοί κολοσσοί, παραμένει μια μεγάλη ευρωπαϊκή τράπεζα με σημαντική βαρύτητα λόγου.  

Οι εκθέσεις της για διάφορους κλάδους και επιχειρήσεις, μπορούν να επηρεάσουν τις τιμές των μετοχών που πραγματεύονται και αναλογικά και τον γενικό δείκτη τιμών της Σοφοκλέους.  

Μέχρι τώρα, οι εκθέσεις ή άλλως reports των διεθνών οίκων ελάχιστες φορές αμφισβητήθηκαν ευθέως, παρ’ οτι άπειρες φορές έχουν προκαλέσει, σε σημείο μάλιστα που μεγαλοτραπεζίτης στο παρελθόν είχε φθάσει στο σημείο  να αποκαλεί τους νεαρότατους συνήθως αναλυτές  «....παιδα που παίζουν με τις μετοχές μας». Ωστόσο, πλην ελαχίστων ίσως κραυγαλαίων εξαιρέσεων, ουδείς υπερέβη τα εσκαμμένα, τολμώντας να ανοίξει ευθέως μέτωπο με τους μεγάλους επενδυτικούς κολοσσούς.  

Αντιλαμβάνεται κανείς οτι όταν τραπεζίτες και μεγαλοεπιχειρηματίες παρ’ οτι  «θίγονται» αποφεύγουν τις ευθείες αντιπαραθέσεις, τότε ο μικρομέτοχος ο μικρός ιδιώτης επενδυτής, δεν έχει στον ήλιο μοίρα.

Διαβάζει τις αναλύσεις και στην καλύτερη περίπτωση κινδυνεύει να παγιδευτεί από τη σύγχυση που προκαλούν οι αντικρουόμενες εκθέσεις.  

Το παράδειγμα της Deutsche Bank είναι κραυγαλέο. Η μεγάλη γερμανική τράπεζα εξέδωσε report την Τετάρτη 9 Απριλίου εκτιμώντας ότι η ελληνική αγορά έχει περιθώρια ανόδου 37,2% ! Με βάση αυτό το report οι έλληνες μικροεπενδυτές θα έπρεπε να σπεύσουν να τοποθετηθούν για να απολαύσουν την προαναγγελθείσα κατά 37% άνοδο της αγοράς.  

Είναι αδύνατο! 

Την αμέσως επόμενη ημέρα δηλαδή την Πέμπτη 10 Απριλίου η ίδια τράπεζα η Deutsche Bank με νέα έκθεσή της, υποβαθμίζει τις ελληνικές τράπεζες επιδεινώνοντας τις συστάσεις της και μειώνοντας παράλληλα εντυπωσιακά τιμές – στόχο έως και 50%  (Εθνική από 55 στα 40 ευρώ, Alpha Bank από 27,5 στα 24,5 ευρώ, Eurobank από 25 στα 19 ευρώ, Πειραιώς από 34,5 στα 28 ευρώ κ.λ.π.)  

Με αυτή τη δεύτερη έκθεσή της η DB, ουσιαστικά ακυρώνει την προηγούμενη. Οταν υποβαθμίζονται όλες οι μεγάλες  τράπεζες με σημαντική στάθμιση στο γενικό δείκτη, πόσο θα πρέπει να αυξηθούν οι τιμές των υπολοίπων εταιριών ώστε να προσεγγισθεί η εκτίμηση ανόδου κατά 37% ;  

Για παράδειγμα αν πιεσθούν οι μετοχές της Εθνικής, της  Alpha της Eurobank και της Πειραιώς, επί δύο συνεχείς ημέρες με πτώση κατά μέσο 4% , για να αντισταθμισθεί αφενός η επίπτωση στο γενικό δείκτη αφετέρου αυτός να κινηθεί ανοδικά θα πρέπει τουλάχιστον 30 μετοχές να εμφανίσουν άνοδο της τάξεως του 50% και πλέον !  

Ερωτηματικά 

Τίθενται λοιπόν δύο θέματα:

Ο επενδυτικός οίκος οφείλει να τεκμηριώσει τις εκθέσεις και την επιχειρηματολογία του και να εξηγήσει πού στηρίζει την εκτίμησή του για περιθώρια ανόδου της αγοράς κατά 37%. Παράλληλα, θα όφειλε για την ενίσχυση της αξιοπιστίας του να πείσει οτι το γεγονός πως οι αρνητικές εκθέσεις του για τις ελληνικές τράπεζες κυκλοφορούν κάθε φορά ένα μήνα πριν την ανακοίνωση αποτελεσμάτων τριμήνου, είναι τυχαίο και συμπτωματικό. Να θυμίσουμε οτι η προηγούμενη αρνητική έκθεση της DB είχε εκδοθεί ένα μήνα πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του τελευταίου τριμήνου του 2007 όπως και τώρα η τελευταία αρνητική έκθεση κυκλοφόρησε και πάλι ένα μήνα πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πρώτου τριμήνου του 2008.  

Το δεύτερο θέμα που είναι εξ ίσου σοβαρό και ενδεχομένως θα έπρεπε να απασχολήσει και τις αρμόδιες εποπτικές αρχές, είναι η προστασία των μικροεπενδυτών από την αυθεραισία των «μεγάλων και σοβαρών» επενδυτικών οίκων.  

Ποια έκθεση είναι αξιόπιστη στην προκειμένη περίπτωση; Με την πρώτη έκθεση ο μικροεπενδυτής θα μπορούσε να σπεύσει να τοποθετηθεί εν όψει της εκτιμώμενης ανόδου του Χρηματιστηρίου. Την επομένη ο ίδιος επενδυτής υφίσταται μια σημαντική ζημία στο χαρτοφυλάκιό του ως αποτέλεσμα της δεύτερης αρνητικής έκθεσης που οδήγησε σε σημαντική πτώση όλη την αγορά.   

Ποιος όμως κερδίζει από αυτό το παράδοξο;

Ασφαλείς πληροφορίες από χρηματιστηριακές πηγές, αναφέρουν  οτι το 95% των πελατών της Deutsche Bank είναι hedge funds τα οποία επιθετικά εκ της φύσεώς τους «μπαίνουν, βγαίνουν και παίζουν μετοχές» σε καθημερινή βάση, εν αντιθέσει με μεγάλα funds όπως π.χ. η Fidelity η οποία ενεργεί για λογαριασμό της και προβαίνει σε τοποθετήσεις ή μείωση θέσεων με πολύ μικρότερη βέβαια συχνότητα. Επιπλέον χρήζει διερεύνησης, αν η σύνθεση του πελατολογίου της Deutsche Bank συνδέται με το γεγονός οτι μια αρνητική έκθεσή της μπορεί να βυθίσει βαρειές μετοχές σε ελεύθερη πτώση της τάξεως του 4% ή 5% ή και παραπάνω, ενώ με ανάλογες επίσης αρνητικές εκθέσεις άλλων οίκων όπως η UBS, η Citibank η Merrill Lynch με διαφορετική όμως σύνθεση πελατολογίου, η αρνητική επίπτωση στην αγορά είναι της τάξεως του 1% έως 1,5%. 

Τέλος, ορισμένοι δεν αποκλείουν η πίεση που ασκεί ο γερμανικός οίκος στην ελληνική αγορά, να συνδέεται κατά περίπτωση με τα ευρύτερα γερμανικά συμφέροντα όπως για παράδειγμα με την πώληση του πακέτου μετοχών του ΟΤΕ στην Deutsche Telecom.  

Το παράδοξο και η ανεξήγητη εναλλαγή των απόψεων της Deutsche Bank σε συνδυασμό με τη σύνθεση του πελατολογίου της μπορεί να οδηγήσει σε πλήθος συμπερασμάτων για την αξιοπιστία της γερμανικής τράπεζας. Ομως μείζον θέμα για την ελληνική αγορά εξακολουθεί να παραμένει η προστασία των επενδυτών απέναντι στην ασυλία των επενδυτικών γιγάντων. Το μέγεθος και η «αξιοπιστία» του μεγάλου οίκου καλύπτει και «νομιμοποιεί» πιθανά παιχνίδια του ίδιου ή των πελατών του, εις βάρος του επενδυτικού κοινού στο οποίο εντέχνως καλλιεργούνται φοβικά σύνδρομα; Ποιός εν τέλει θα προστατεύσει τους άοπλους μκροεπενδυτές από τις «θηριώδεις και ανεξέλεγκτες αρκούδες»;