Από διαβούλευση σκίζουμε...

Αυτό πια δεν ξαναέγινε. Ακόμα και ο τελευταίος Ελληνας έμαθε για τα spreads των δεκαετών ομολόγων και καθημερινά εκφράζει την… αγωνία του για το πού έχουν φτάσει στη δευτερογενή αγορά! Ανάμεσα στις συζητήσεις για την αγαπημένη του ομάδα, ο Ελληνας κουβεντιάζει για το δανειακό πρόβλημα του Δημοσίου και, ως κατακλείδα, πετάει το απόφθεγμά του: «πάμε για χρεοκοπία»!Τη στιγμή, βέβαια, που η κοινή γνώμη εμφανίζεται στις μετρήσεις να επιθυμεί σκληρά μέτρα, γίνεται σαφές ότι αυτά τα μέτρα τα θέλει για τους άλλους και όχι για την ίδια.

Κλασική αντίδραση της φυλής μας...

Παράλληλα όλοι, εκόντες άκοντες, μετέχουμε σε αυτή τη φιλολογία για την καταστροφή, την επιστροφή στη δραχμή, την απώλεια των καταθέσεών μας και διάφορα τέτοια ακραία σενάρια που δεν έχουν τελειωμό, αλλά κυρίως δεν έχουν λογική.Κατά την άποψή μου, ούτε από την Ευρωζώνη θα μας πετάξουν έξω, ούτε στο ΔΝΤ θα απευθυνθούμε. Το ελληνικό δράμα θα έχει άρωμα Ευρώπης. Δηλαδή την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας μέσω Ευρωπαίων επιτρόπων.Αν το πρόγραμμα που καταθέσαμε δεν πετύχει τα προσδοκώμενα -κάτι που είναι σφόδρα πιθανό-, ανεξαρτήτως του τι λέει σήμερα η Ευρώπη και η ΕΚΤ, θα μας δανείσουν οι ίδιοι, για να μη φτάσει η φωτιά και στην αυλή τους. Θα εγκαταστήσουν, όμως, στην Αθήνα κάποιον υπερ-κυβερνήτη, ο οποίος θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για τις δαπάνες του κράτους, είτε αυτές αφορούν σε μισθούς και συντάξεις είτε αφορούν στη δημόσια υγεία και παιδεία και πάει λέγοντας.Δηλαδή, θα μας σώσουν για να μην ξεφτιλιστεί η Ευρωζώνη, αλλά με τίμημα ιδιαίτερα σκληρό για τη χώρα και τους κατοίκους της, καταδικάζοντάς μας σε πολύχρονη ύφεση και ανέχεια.

Και το ερώτημα είναι ποιος φταίει που φτάσαμε έως εδώ...

Φρονώ ότι η κατάσταση που παρέδωσε η απελθούσα κυβέρνηση ήταν τραγική και προϊόν της εγκληματικής της πολιτικής. Ομως, όλοι θυμόμαστε ότι οι αγορές υποδέχτηκαν θετικά την αλλαγή διακυβέρνησης και δεν αντέδρασαν ούτε καν όταν ανακοινώσαμε το πραγματικό έλλειμμα του 12,7%.Αρχισαν, όμως, να «στραβώνουν» και να μας πιέζουν όταν διαπίστωσαν ότι η νέα κυβέρνηση το ’ριξε στη διαβούλευση και όχι στα άμεσα επιβαλλόμενα μέτρα.Δυστυχώς αυτό το απλό δεν το καταλαβαίνουν ούτε σήμερα, που οι σφαλιάρες πέφτουν απανωτές. Θέλει άραγε πολύ μυαλό για να καταλάβουν ότι σε κάποια στιγμή -όχι μακρινή- θα έρθει η κατάρρευση και δεν θα βρίσκουμε λεφτά να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις; Τι έχει άραγε μεγαλύτερη αξία, η διαβούλευση ή η σωτηρία της χώρας;