Αχμέντ Καν : Ο οικολόγος ... «Ιππότης» των πλαστικών δρόμων της Ινδίας

Η εταιρία «K.K. Plastic Waste Management», που ίδρυσε με τον αδελφό του Ρασούλ Καν, έχει ήδη «στρώσει» περισσότερα από 1.200 χιλιόμετρα δρόμου χρησιμοποιώντας 3.500 τόνους πλαστικών απορριμάτων κυρίως στην Μπαγκαλόρ, στο τεχνολογικό και βιομηχανικό κέντρο της χώρας.

Το μίγμα ασφάλτου και πλαστικού το οποίο χρησιμοποιεί η εταιρεία πήρε έγκριση από τις αρμόδιες αρχές ήδη από το 2004. Έκτοτε αποδεικνύεται ιδανικό! Παρουσιάζει μάλιστα μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στους καταστροφικούς μουσώνες που σαρώνουν την περιοχή και στην καθημερινή φθορά που αναπόφευκτα καταστρέφει σταδιακά την «παραδοσιακή» άσφαλτο. Η κατασκευή, βέβαια, ενός τέτοιου δρόμου κοστίζει 3% ακριβότερα σε σύγκριση με έναν «συμβατικό δρόμο». Σύμφωνα, όμως, με τον κύριο Καν το κόστος αυτό εκμηδενίζεται μακροπρόθεσμα καθώς τα έξοδα συντήρησης και επισκευής είναι πολύ χαμηλότερα. 

Η ιδέα για την δημιουργία ενός μίγματος ασφάλτου-πλαστικού δεν είναι καινούρια. Αντίθετα χρησιμοποιείται ήδη εδώ και χρόνια και σε άλλες χώρες εκτός της Ινδίας. Η διαφορά είναι ότι το πλαστικό που χρησιμοποιείται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ... καινούριο καθιστώντας τη χρήση του μίγματος ιδιαίτερα δαπανηρή και χωρίς περιβαλλοντολογικά οφέλη. Η καινοτομία, λοιπόν, του κυρίου Καν έγκειται στην χρήση ανακυκλωμένου πλαστικού από μπουκάλια και συσκευασίες. Πρακτικά δηλαδή από τα σκουπίδια.

Η ιδέα του κυρίου Καν να δώσει οικολογική χροιά στα επιχειρηματικά του σχέδια γεννήθηκε τη δεκαετία του ΄90 όταν οι φωνές του περιβαλλοντολόγων και το αντι-πλαστικό κίνημα γίνονταν όλο και πιο δυνατά. Από το 1998 ως το 2000 εκείνος και ο αδελφός του ανέπτυξαν την τεχνολογία, προχώρησαν σε δοκιμές και στη συνέχεια πέρασαν στην εφαρμογή σε λακκούβες στις γειτονιές της Μπαγκαλόρ.

Πεπεισμένος ότι επρόκειτο για σημαντική καινοτομία, στράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Μπαγκαλόρ και αργότερα στο Ινστιτούτο Δρόμων για υποστήριξη. Μερικά χρόνια και πολλές δοκιμές αργότερα, τα δύο αδέλφια εξασφάλισαν το πρώτο τους συμβόλαιο από τις διοικητικές αρχές της Μπαγκαλόρ ώστε να «στρώσουν» 40 χιλιόμετρα δρόμου με το νέο τους μίγμα.

Οι επιχειρήσεις των αδελφών Καν επεκτάθηκαν και σε άλλες επαρχίες της Ινδίας και αν και φρόντισαν να πατεντάρουν την πρακτική τους, άλλες εταιρείες έχουν ήδη αντιγράψει την τεχνολογία τους. Οι Καν, ωστόσο, δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να αντιδράσουν νομικά.

Ενδιαφέρον, όμως, έχει εκδηλώσει και η πρωτεύουσα της χώρας, το Νέο Δελχί, καθώς εκεί εξακολουθεί να ισχύει η απαγόρευση για τις πλαστικές σακούλες, ενώ από την άλλη το Ανώτατο Δικαστήριο πιέζει την κυβέρνηση να αναζητήσει νέους τρόπους χρήσης του πλαστικού.

Συλλέγοντας πλαστικό

Το πλαστικό που χρησιμοποιεί ο κύριος Καν για να κάνει τη δουλειά του, το συλλέγουν οι λεγόμενοι «συλλέκτες απορριμάτων» που αποτελούν την ραχοκοκαλιά του συστήματος ανακύκλωσης της Ινδίας. Οι εργάτες αυτοί συλλέγουν απορρίματα από σπίτια και εργασιακούς χώρους και τα διαχωρίζουν σε εκείνα που μπορούν να πουληθούν σε μεσάζοντες, οι οποίοι με τη σειρά τους τα πωλούν σε εταιρείες ανακύκλωσης.

Κανονικά ο καθένας από τους συλλέκτες αυτούς αμείβεται με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα και κερδίζει 17 σεντς ή 8 ρουπίες για κάθε κιλό πλαστικού ανάλογα με την ποιότητά του. Ο κύριος Καν, όμως, τους δίνει έως και 10 ρουπίες το κιλό ώστε να εξασφαλίζει σταθερή προμήθεια. Με τη βοήθεια της κυβέρνησης της Μπανγκαλόρ τοποθετεί, επίσης, ειδικούς κάδους συλλογής σε κατοικημένες περιοχές. Έτσι, από τους 35 τόνους πλαστικού που παράγει η επαρχία της Μπαγκαλόρ, ο μίστερ Καν χρησιμοποιεί ήδη 3 με 5 τόνους καθημερινά για τους δρόμους του.

Πέντε χρόνια μετά την κατασκευή του πρώτου πεζοδρομίου με το ειδικό μίγμα του Καν, οι δρόμοι του φαίνεται να αντέχουν. Ο ίδιος το αποδίδει στην ιδιότητα του πλαστικού του μείγματος να αντέχει σε υψηλές θερμοκρασίες. Επιπλέον, το πλαστικό είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στο νερό με αποτέλεσμα να μην πλημμυρίζουν οι δρόμοι, να εμφανίζουν λιγότερες λακκούβες και να χρειάζονται επισκευές σπανιότερα από τους συμβατικούς δρόμους.

Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που αντιμετωπίζουν με επιφυλακτικότητα την νέα τεχνολογία του κυρίου Καν. Τόσο οι περιβαλλοντολόγοι που θεωρούν ότι λύση δεν αποτελεί η τεχνολογία, αλλά η μείωση παραγωγής του πλαστικο,ύ όσο και αυτοί που βλέπουν τα συμφέροντά τους να θίγονται καθώς η συντήρηση δρόμων αποτελεί μια επιχείρηση εκατομμυρίων στην Ινδία.  

Το πλαστικό στην Ινδία

Μέχρι τα μέσα του 1980 η Ινδία δεν χρησιμοποιούσε ιδιαίτερα το πλαστικό.

Η υψηλή φορολόγηση των διεθνών εταιρειών πλαστικού ώστε να ενισχυθεί η τοπική βιομηχανία, η μετακίνηση του πληθυσμού στις πόλεις και η αύξηση των εισαγωγών ενίσχυσαν την χρήση πλαστικού. 

Αν και πρωτοπόρος στην ανακύκλωση, η Ινδία δεν ήταν προετοιμασμένη να διαχειριστεί τα αυξημένα απορρίμματα πλαστικού.

Σε ιδιαίτερο πρόβλημα εξελίχθηκαν οι πλαστικές σακούλες.

Το 2005 κατά την περίοδο των μουσώνων πλαστικές σακούλες έφραξαν το αποχετευτικό σύστημα προκαλώντας πλημμύρες.

Σε τουριστικές περιοχές όπως η Γκόα πλαστικά μπουκάλια συσσωρεύονταν στις παραλίες ρυπαίνοντας και βάζοντας σε κίνδυνο την θαλάσσια ζωή.

Πολλές αγελάδες, ιερό ζώο στην Ινδία, έβρισκαν τον θάνατο επειδή κατάπιναν πλαστικές σακούλες.